سخنان صحیح و واقعا به جایی بود.
با نویسنده موافقم. اگه وب سایت های منتقد هر چند وقت یه بار به عناوینی که تبلیغات آنچنانی دارن ولی سطح کیفی مناسبی دارن نمرات پایین ندن، شاهد عرضه ی عناوینی خواهیم بود که سالیانه فقط یه شکل و شمایل تازه میگیرن.
نمیخواستم Assassin's Creed رو مثال بزنم ولی چاره ای نیست. یوبی سافت داره سالیانه یه نسخه از این بازی رو عرضه میکنه و به همین دلیل اصلا شاهد نوآوری خاصی تو این سری نیستیم. کار یوبی سافت به جایی رسید که با دیدن نظرات منتقدا درمورد Black Flag ، افتضاحی به نام Unity رو تحویل ما داد. اگر نمرات کوبنده ی همین منتقدا نبود، حاضرم شرط ببندم که Syndicate نصف امکانات و نوآوری (؟) های فعلی رو نداشت.
همین ماجرا در مورد بازی هایی که فقط گرافیک ارائه میدن مثل Ryse و Order 1886 قابل تعمیمه. خودمونی بگم... اگه کسی حال این استودیو ها رو نگیره، از فردا همه یاد میگیرن و جای بازی بهمون دموی تکنیکی تحویل میدن.
گیم اسپات هم که جای خودش رو داره. بعضی نمراتش جنجالی هست. مثل نمره ی 8 که به عنوان تحسین شده ی The Last of Us یا نمره ی اخیری که به بتمن داد. ولی این وب سایت اصلا سایت بدی نیست. توی نقدهاش دقت کردم که همه ی موارد رو ذکر میکنه و مطابق با همون نمره میده. ولی سایتی مثل IGN (به همین دلیلی که توی مقاله ذکر شد) میاد 7 خط ایراد ذکر میکنه و آخرش 0.7 از نمره ی بازی کم میکنه!
به هر حال امیدوارم همه ی گیمرا، منتقدا رو در جناح خودشون ببینن نه روبروی خودشون. منتقدا اگه نبودن، الآن چیزی از صنعت گیم به جز چهارتا دموی تکنیکی گرافیکی وجود نداشت.
تشکر از نویسنده ی مقاله
در این که هر منتقدی نظر شخصی خودش رو داره هیچ شکی نیست.
اما دقت کنید که زمانی که میگن گیم اسپات سختگیرانه نقد می کنه، یعنی کل مجموعه سخت گیره. حالا شاید با خودتون بگید که یه منتقد تفکراتش فرق می کنه. درسته! اما در نظر داشته باشین که سردبیر فلان سایت یا مجله، تحریریه جذب می کنه و در این بین اون استانداردی که از اول اون رو پایه گذاری کردن رو در جذب افراد مدنظر می گیرن. آرشیوشون رو چک می کنن و اون هایی رو انتخاب می کنن که دست و دل باز نباشن. این دلیلیه که گیم اسپات همیشه سخت گیر بوده(حالا بوده زمانی که سخت گیرانه عمل نکرده و اون به عملکرد بسیار خوب بازی بر می گرده که دست منتقد رو می بنده)
در وجه دوم، فکر نکنید رسانه ای مثل گیم اسپات نویسنده های دورکار داره (هرچند نویسنده های دورکار امروز ایران جز اصلی محافل گیم هستن) ولی در مجلات یا سایت های خارجی معتیر و یا حتی نشریه های فعلی ایرن(که دو تا شون الان متسافانه در قبرستان هستند) نویسنده ها در دفتر کارشون خیلی در خصوص بازی بحث می کنن. حتی پیش میاد که همه با هم تجربه می کنن عنوان رو تا دید کامل تری داشته باشن ولی نظر نهایی رو اون منتقد اصلی میده که به طبع از طرف همکاراش، نداهایی به گوشش خورده و اینطوریه که یه نشریه دید خودش رو از ابتدا ثابت و پایدار می کنه
(08-26-2015, 10:59 PM)LICH KING نوشته است: [ -> ]در این که هر منتقدی نظر شخصی خودش رو داره هیچ شکی نیست.
اما دقت کنید که زمانی که میگن گیم اسپات سختگیرانه نقد می کنه، یعنی کل مجموعه سخت گیره. حالا شاید با خودتون بگید که یه منتقد تفکراتش فرق می کنه. درسته! اما در نظر داشته باشین که سردبیر فلان سایت یا مجله، تحریریه جذب می کنه و در این بین اون استانداردی که از اول اون رو پایه گذاری کردن رو در جذب افراد مدنظر می گیرن. آرشیوشون رو چک می کنن و اون هایی رو انتخاب می کنن که دست و دل باز نباشن. این دلیلیه که گیم اسپات همیشه سخت گیر بوده(حالا بوده زمانی که سخت گیرانه عمل نکرده و اون به عملکرد بسیار خوب بازی بر می گرده که دست منتقد رو می بنده)
در وجه دوم، فکر نکنید رسانه ای مثل گیم اسپات نویسنده های دورکار داره (هرچند نویسنده های دورکار امروز ایران جز اصلی محافل گیم هستن) ولی در مجلات یا سایت های خارجی معتیر و یا حتی نشریه های فعلی ایرن(که دو تا شون الان متسافانه در قبرستان هستند) نویسنده ها در دفتر کارشون خیلی در خصوص بازی بحث می کنن. حتی پیش میاد که همه با هم تجربه می کنن عنوان رو تا دید کامل تری داشته باشن ولی نظر نهایی رو اون منتقد اصلی میده که به طبع از طرف همکاراش، نداهایی به گوشش خورده و اینطوریه که یه نشریه دید خودش رو از ابتدا ثابت و پایدار می کنه
با تشکر از اقای رضایی عزیز بابت بازدید.
مورد اول عرض کنم که قطعا مدیریت و شاخص های انتخاب تحریریه حالت کلیه یک تیم را تعریف میکنند.اما بحث این جاست که استانداردهای گفته شده لزوما سخت گیری سادیسم وار نیست و کاملا منطقی اند.بازیهایی که علاوه بر هوشمندانه بودن،سرگرم کننده نیز باشند.(عموما بازیها با رعایت این دو مورد نمرات خوبی را دریافت کرده اند)
و مورد دوم در رابطه دورکار نبودن Gamespotاست که کاملا درست است اما نقد های صورت گرفته کاملا مستقل شکل میگیرند،به طوری که دوستان و همکاران تا موقع انتشار آنلاین از نمره داده شده خبری ندارند.ما فضای دوستانه و غیر رسمی،که در فضای صنایع کامپیوتر دنیا رایج است،این فرصت را میدهد تا در مورد نمره داده شده اعضای گروه صحبت کنند و مورد بحث آن را قرار دهند.
مقاله‌ی بسیار خوبی بود
بخش اول مقاله که به مقایسه صنعت فیلم و بازی پرداختید جالب بود، البته تفاوت‌هایی هم وجود داره که خودتون هم به مواردی اشاره کردید. شاید بشه گفت سینما گستره بیشتری از نظر سنی و یا حتی کمی( تعدادمخاطب) نسبت به گیم برخورداره( کمی سهل الوصول تر هم هست) علاوه بر این توی صنعت فیلم تجارت خیلی اهمیت داره، البته توی گیم هم مبحث تجاری کم اهمیت نیست بخصوص برای شرکت‌های بزرگ، ولی توی سینما شرکت‌ها با دونستن ذائقه‌ی اکثریت مردم و به کاربردن المان‌هایی جذاب، مثل اشاره خودتون به بازیگران و یا جلوه های ویژه و ... در بعضی فیلم ها گاهی سود دهی رو تضمین میکنند. این وسط ممکنه جنبه هنری اثر رو هم بهش کم توجه بشن و جنبه اقتصادی رو به اون ارجحیت بدن، حالا منتقد در مورد این فیلمها هر چقدر هم که زورش رو بزنه باز شاید صداش اونقدر به جایی نرسه( به جز افرادی که این نظرات رو دنبال میکنن) و اکثریت و عامه مردم ترجیح بدن که فیلم رو ببینن، بخصوص اگه فیلم دنباله دار هم باشه و قبلیاش موفق.
در بازیها هم گاهی این مسئله پیش میاد، بخصوص در بازیهای دنباله‌دار که طرفدارانی برای خودشون دارن ممکنه با افت بازی هم باز طرفداران به سمت اون بازی برن.یه نکته ای هم هست که هدف گذاری بعضی فیلمها فقط برای گیشه هست و جنبه هنری امکان داره براشون اهمیت چندانی نداشته باشه( مثل فیلمهایی که کلشون فقط جلوه‌های ویژه هست، نه داستانی نه بازیگری خوبی نه ...) ولی به نظرم توی بازی‌سازی جنبه هنری و پرداخت دقیقی یک بازی در تمام بخش‌ها، خودش میتونه تا حد زیادی موفقیت اقتصادی اون رو هم تامین کنه(البته تبلیغات هم مهمه)، بعضی از بازیهای دنباله دار هم نون گذشته خوبشون رو میخورن در حالیکه ممکنه اونقدرها از جنبه هنری به اون گذشته‌ها نزدیک نباشن.
درباره‌ی منتقد و نقدها یه نکته‌ای که وجود داره اینه که بعضی اوقات فقط اون نمره بد و یا نگاه منفی دیده میشه، ولی به نظرم بهتره نظرات یک منتقد کامل خونده بشه تا دلیل این نگاه هم مشخص بشه، البته این وسط نباید برداشت شخصی رو هم فراموش کرد، بالاخره هر فردی ( اعم از منتقد و ...) برداشت شخصی خودش رو از یک اثر داره و ممکنه دلایلیش برای افراد دیگه چندان قابل قبول نباشه، در هر حال نظرات و برداشت‌ها از یک اثر میتونه خیلی متفاوت باشه و گاهی قانع کننده برای مخاطبان و گاهی هم نه . موردی هم که هست اینه که بهتره نظرات افراد ( بخصوص صاحب سبک ) رو در مورد یک اثر هنری دید و شنید و خوند و به نظرات هم احترام گذاشت، بخصوص اگه این نظر بدون جانب‌داری و با نگاه هنری داده شده باشه.
ممنون ازشما بابت مطلبی که قرار دادید
موفق باشید
مقاله‌ی بسیار بجا، مفید و خواندنی‌ای بود. با تشکر از نویسنده.
تقریباً با بیشتر نکاتی که تو مقاله عرض کردید موافقم. (به همین دلیل اعتبار زیادی دادم بهتون.) امّا اون قسمتی که گفتید یه‌جورایی صنعت سینما، مخاطباش به طور پیوسته افرادی عامه‌پسند شدند و هنر دوست نیستند، به نظرم اشتباهه. (مگه اینکه منظور چیز دیگه‌ای باشه) مقایسه سینما و گیم به‌نظرم کار غلطیه کلاً؛ توی صنعت سینما یهو یه فیلم میاد و در حالی که امتیازاتش چنگی به دل نمی‌زنه شاهد فروش نجومی‌ش هستیم به طوری که شاید تبدیل به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ هم بشه! نمونه‌اش رو همین چند ماه پیش دیدیم. ژوراسیک ورلد بی‌سروصدا اومد و توی گیشه رکورد عجیبی بجا گذاشت! (اگه اشتباه نکنم توی همین مدت کم فروش اونجرز رو هم پشت سر گذاشت و الان سومین فیلم پرفروش تاریخه) این درحالی بود که به هیچ وجه از سوی منتقدها تحسین نشده بود. اگه این اتفاق توی صنعت گیم رخ بده، کاملاً برعکسش رو شاهد هستیم. همونجور که توی مقاله هم گفتید، یه عنوان اسلوب لکنته‌ای مثل اوردر 1886 که قبل از انتشار بسیار تا بسیار زیر ذره‌بینِ سایت ها و عوام بود به دلیل کوبیده شدن توسط منتقدا فروش انچنانی‌ای نمی‌کنه. جالب این‌جاست که توی همون بازه‌ی زمانی یه عنوان هاردکور پسند مثل بلادبورن میاد و چندین برابر اوردر فروش میکنه. و این در حالیهکه قبل از اون فقط یه تعداد معدود که صرفاً طرفدارای میازاکی و کارهاش بودند، اخبار بازی رو دنبال می‌کردند. این نشون دهنده اینه که کسی که بخواد بازی کنه ذائقه‌اش مطمئناً با فیلم دیدنش فرق میکنه. بازیباز دنبال یه تجربه‌ی یونیک هست که بتونه بیشترین لذت رو ازش ببره. و از اونجایی که بیشتر گیمرها دنبال‌کننده‌ی اخبار بازیها هستند امتیازات‌ـش رو هم در نهایت میبینند که این امتیازها میشن یکی از عوامل اصلی خرید اون بازی براشون. (مثال هم زدم؛ اوردر و بلادبورن...) امّا برای فیلم دیدن مطمئناً اینجوری نیست! کسی که میره سینما، صرفاً برای یه سرگرمی کاذب چند ساعته میره. روی پرده سینما مردم دنبال جلوه‌های ویژه خفن و بازیگرای معروف هستند (حالا بماند که یه فیلمی مثل اونجرز نصف فروشش بخاطر اون خانم خوشگله بود که موهاش طلاییه. :دی) بر فرض مثال، خود من وقتی که بخام برم سینما اصلی‌ترین دلیلش اینه برم سرگرم بشم توش! حالا من ترجیح میدم یه چیزی رو ببینم که جلوه‌های ویژه‌اش فولانه و با کیفیت پرده سینماییش ذوق مرگش می‌شم! (فروش فیلمها نشون میده اکثریت اینجورین!) توی سینما دنبال یه فیلم مثل اینتراستلار یا اینسپشن نیستم که موقع دیدنش تئوری برا خودم حل کنم! خلاصه بگم فروش و ذائقه‌ی مردم توی گیم و سینما تفاوتای بسیار زیادی داره. خیلی کم پیش میاد که یه فیلم فروش آنچنانی کنه و از نظر منتقدا هم شاهکار باشه؛ حالا استثناءهایی هم هستن به هر حال که جزو همون دسته‌‌ی «خیلی کم پیش میاد» حساب میشن مثل تایتانیک یا شوالیه‌ی تاریکیِ نولان. فروش بازیهایی مثل کال آو دیوتی یا اساسین کرید هم بخاطر این نیست که مردم از چشم و ابروی اکتی یا یوبی خوششون میاد! نه، بخاطر اینه که پیشینه‌ی این دسته از بازیها فروششون رو تضمین کرده. الان از یه نفر که به هیچ وجه پیگیر گیم نیست بپرسید کال آو دیوتی چیه مطمئناً میدونه (ایضاً اساسین). همین هم باعث شده از لحاظ فروش، تضمین بشن...
در مورد امتیازات گیم‌اسپات که برای بعضی‌ها عجیبُ غریب به نظر میاد هم بگم این نوع امتیاز دادن نه به منتقد برمیگرده نه پدر کشتگیِ عوامل سایت با سازنده‌ی یه بازی؛ توی گیم اسپات برای نمره دادن یه معیار هست که منتقدا اون رو می‌دونند و بر اساسش نمره میدن. همین.
موفق و موید باشیم.
(08-27-2015, 12:15 AM)badkid نوشته است: [ -> ] (08-26-2015, 10:59 PM)LICH KING نوشته است: [ -> ]در این که هر منتقدی نظر شخصی خودش رو داره هیچ شکی نیست.
اما دقت کنید که زمانی که میگن گیم اسپات سختگیرانه نقد می کنه، یعنی کل مجموعه سخت گیره. حالا شاید با خودتون بگید که یه منتقد تفکراتش فرق می کنه. درسته! اما در نظر داشته باشین که سردبیر فلان سایت یا مجله، تحریریه جذب می کنه و در این بین اون استانداردی که از اول اون رو پایه گذاری کردن رو در جذب افراد مدنظر می گیرن. آرشیوشون رو چک می کنن و اون هایی رو انتخاب می کنن که دست و دل باز نباشن. این دلیلیه که گیم اسپات همیشه سخت گیر بوده(حالا بوده زمانی که سخت گیرانه عمل نکرده و اون به عملکرد بسیار خوب بازی بر می گرده که دست منتقد رو می بنده)
در وجه دوم، فکر نکنید رسانه ای مثل گیم اسپات نویسنده های دورکار داره (هرچند نویسنده های دورکار امروز ایران جز اصلی محافل گیم هستن) ولی در مجلات یا سایت های خارجی معتیر و یا حتی نشریه های فعلی ایرن(که دو تا شون الان متسافانه در قبرستان هستند) نویسنده ها در دفتر کارشون خیلی در خصوص بازی بحث می کنن. حتی پیش میاد که همه با هم تجربه می کنن عنوان رو تا دید کامل تری داشته باشن ولی نظر نهایی رو اون منتقد اصلی میده که به طبع از طرف همکاراش، نداهایی به گوشش خورده و اینطوریه که یه نشریه دید خودش رو از ابتدا ثابت و پایدار می کنه
با تشکر از اقای رضایی عزیز بابت بازدید.
مورد اول عرض کنم که قطعا مدیریت و شاخص های انتخاب تحریریه حالت کلیه یک تیم را تعریف میکنند.اما بحث این جاست که استانداردهای گفته شده لزوما سخت گیری سادیسم وار نیست و کاملا منطقی اند.بازیهایی که علاوه بر هوشمندانه بودن،سرگرم کننده نیز باشند.(عموما بازیها با رعایت این دو مورد نمرات خوبی را دریافت کرده اند)
و مورد دوم در رابطه دورکار نبودن Gamespotاست که کاملا درست است اما نقد های صورت گرفته کاملا مستقل شکل میگیرند،به طوری که دوستان و همکاران تا موقع انتشار آنلاین از نمره داده شده خبری ندارند.ما فضای دوستانه و غیر رسمی،که در فضای صنایع کامپیوتر دنیا رایج است،این فرصت را میدهد تا در مورد نمره داده شده اعضای گروه صحبت کنند و مورد بحث آن را قرار دهند.
حرفتون رو قبوا دارم اما:
این مورد برای همه صدق نمی کنه. تعابیر مختلفی از محل کار یک نشریه هست. این بستگی به خودن نشریه داره که تصمیم بگیره نقد چگونه باشه. و این که نویسنده مستقل بشینه دید خودش رو نسبت به یک بازی بنویسه، بیشتر معطوف به Exclusive Review ها(تحویل زودتر نقد ها از جانب سازندگان به محافل مشهور برای کسب اعتبار) هستش که بهتره جدای از سایرین نقد ها صورت بگیره. چون پای تعهد وسطه. اما برای بقیه اونطوری که من به واسطه برخی از دوستان خارج از کشور شناخت دارم و همینطور تجربیاتی هم در این ضمینه در ایران دارم، بین نویسنده ها تعامل شدیدی برقراره.
البته باید بحث ایران از قضیه فاکتور گرفته بشه که قضیه کمی جای بحث داره. و شاید حتی در چند هزار کلمه هم نگنجه