من فکر میکنم همه‌ی ما عناوینی رو در طول این سال‌ها تجربه کردیم که به نحوی احساساتمون رو تحت تاثیر قرار دادن. این احساسات فقط خوشحالی و ناراحتی و ... نیست بلکه خیلیهامون ممکنه با گیم‌پلی یک بازی هم "حس هیجان" فوق‌العاده‌ای بهمون دست بده، اما همون‌طور که از متن پیداست اینجا بحث سر عناوینی هست که در بطن داستان، گستره‌ای از احساسات رو برای بازی‌کننده آماده کردن، گستره‌ای از غم‌ها، شادی‌ها، اشک‌ها و لبخند‌ها . . . و گاهی برخی از این بازی‌ها برای همیشه گوشه‌ای از سرزمین خاطرات به‌یادماندنی ما رو از آن خودشون میکنن، یک چنین بازی‌هایی که به این درجه میرسن بدون شک قابل ستایش و احترام هستن.

باید بگم که یک چنین مقاله‌ای پتانسیل بسیار بالایی برای تبدیل شدن به یک نوشته‌ی عالی و در عین حال احساسی و تاثیرگذار رو داره. شما هم تونستین که از این پتانسیل تاحدی استفاده کنید و نوشته‌ی زیبایی رو خلق کنید. البته بعضی جاها رو میشد بهتر نوشت(البته از نظر من)؛ بعنوان مثال به شروع مقاله اشاره میکنم. جمله‌ی اول مقاله به نظر من زیاد مناسب نیست و حتی از لحاظ معنایی هم یه اشکالاتی داره. فرمول‌های زیادی برای شروع خوب وجود داره، مثلا میتونستید یکی از لحظات فوق‌العاده و احساسی رو بدون پیش مقدمه در اول مقاله بنویسید و در ادامه بحث رو به سمت موضوع مقاله بکشونید. این فقط یه مورد بود و روش‌های مختلفی وجود داره. در کل اون جمله‌ای که به عناوین ضعیف اشاره کردید و بلافاصله گفتید که در بین این عناوین( از لحاظ ارتباط معنایی، یعنی همون عناوین ضعیف) شاهکار و جود داره! چندان برای آغاز یک مقاله جالب نبود. البته در کل مقدمه خوب بود.

به کار بردن جملات مشابه بمرور اون جذابیت مورد نیاز رو از نوشته میگیره . میتونستید نوع پرداختن به هر بازی رو متفاوت از دیگری بنویسید. مثلا در یکی احساسی که خودتون داشتید رو بنویسید و در دیگری نوشته رو از نگاه شخصیت اصلیش آغاز کنید. در کل این موضوع به قدرت خلاقیت در نویسندگی برمیگرده.