باکس آرت بازی

استودیو سازنده: Ubisoft Montreal

ناشر: Ubisoft

پلتفرم‌ها: Xbox One ،PS4 ،Xbox 360 ،PS3 ،PC

تاریخ انتشار:  18 نوامبر 2014

سبک: تیراندازی اول شخص، اکشن و ماجراجویی

حالت‌ها: تک‎نفره و چند‌نفره

سری Far Cry، که نسخه سوم آن به خوبی مورد تحسین قرار گرفت، در مکانیک‌ها و داستان بازی خودش را به یک سری فرمول خاص خلاصه نکرده است. هر نسخه از این سری در یک دنیای زیبا و جهان باز (open-world) قرار دارد و به شما این آزادی را می‌دهد تا اهداف مورد نظرتان را با روش‌هایی که خودتان انتخاب می‌کنید، بدست آورید. متاسفانه آن احساس سرزندگی در Far Cry 4 وجود ندارد، که خود باعث شده موفقیت‌های نسخه‌ گذشته را با خود به همراه نداشته باشد. شاید شخصیت‌ها و تنظیمات متفاوت باشند، اما تجربه‌ای که به بازیکن ارائه می‌شود هنوز همان است و تفاوتی به خود ندیده است.

Ajay Ghale جایگزین پروتاگونیست (شخصیت اصلی) غیرقابل تحمل نسخه قبلی، یعنی Jason Brody، است. او یک فرد آمریکایی بوده که به خاطر فوت مادرش به سرزمین اصلیش، یعنی سرزمین خیالی Kyrat واقع در هیمالیا، باز می‌گردد. او وارد مرز‌های Kyrat نشده؛ که پایش به جنگ داخلی میان یک فرد یک چرب زبان دیوانه که به نظر می‌رسد در حال میزبانی برنامه Project Runway و یا ایفای نقش در یکی از فیلم‌های Quentin Tarantino (کاگردان هالیوودی که به خاطر خشونت بالای فیلم‌هایش مشهور است) می‌باشد، با نام Pagan Min، و گروهی از شورشیان که خودشان را "راه طلایی" خطاب می‌کنند، کشیده می‌شود. البته به نظر می‌رسید او در جنگیدن بهتر از تحریک کردن شورشیان عمل می‌کند. Ajay Ghale در طی یک مدت کوتاه همانند نوک یک نیزه در دست یک جنگجو شده (در جنگ مفید ظاهر شده) و نتیجه را به تنهایی به نفع شروشیان تغییر می‌دهد، در حالی که کاندیدان رهبر ی آن‌ها در حال مشاجره بر سر مدرن و یا سنتی بودن نظام آینده می‌باشند.
متاسفانه در نهایت آن گزینه‌ها تبدیل به بد و بدتر می‌شوند، چرا که کاندیدا‌های رهبر ی "راه طلایی" به شکلی احمقانه و افراطی به آرمان‌هایشان وفادار می‌مانند. همین مسئله کار را برای هر دوی آن‌ها نیز سخت‌تر می‌کند. همچنین در طرفی دیگر Ajay Ghale وجود دارد که درک کردن شخصیتش سخت است. او در طی بازی به شما می‌گوید که چقدر با اجدادش متفاوت است. متاسفانه او یک شخصیت تو خالی و پوچ می‌باشد و همان‌طور که گفته شد درکش برای بازیکن مشکل است. چه بخواهید چه نخواهید، Ghale وقت زیادی را با یک‌سری شخصیت مشخص همانند یک باربر احمق و یک قاچاقچی اسلحه که همواره آیاتی از انجیل را به زبان می‌آورد می‌گذراند و البته کارهای دیگر از این قبیل که باعث می‌شود این سوال را بپرسید که او چه نوع انسانی است و انگیزه‌هایش چیست.

البته ستاره واقعی این بازی سرزمین Kyrat است. این دنیای جهان باز همانند محیط تبت ساخته شده و با عرفان و فسلفه، توطئه و دسیسه و البته خطر پر شده است. سرزمینی کشف نشده، که برای عناوین جهان باز واقعا بزرگ محسوب می‌شود و شما نیز باید آن را کاوش کنید. در دنیای Far Cry 4 راه‌های هوایی، گذرگاه‌های خطرناک کوهستانی و رودخانه‌های مارپیچی وجود دارد که می‌توانید از طریق آن‌ها به گشت و گذار در این جهان بزرگ و زیبا بپردازید. یک ملت نیازمند که تنها تعداد کمی منابع طبیعی دارد در Kyrat زندگی می‌کند. مذهب و سیا ست کنترل زیادی بر روی مردم دارند و برای این کار از یک ارتش بزرگ و مجسمه‌های عظیم بودا که در دل کوهستان تراشیده شده‌اند، استفاده می‌کنند.
وسعت Kyrat به اندازه وسعت Rock Island در Far Cry 3 می‌باشد، اما جا به جایی در آن به لطف وسایلی همچون قلاب که به یک بند وصل شده و شما را از ناحیه‌های بلند به نقاط کم ارتفاع انتقال می‌دهد، راحت تر شده است. البته من به شخصه کوپتر (هلی‌کوپتر‌های کوچک) را ترجیح می‌دهم، چرا که کار کردن با ماشین‌ها بر روی تنظیمات پیش‌فرض سخت است. جاده‌های تنگ که ارتفاع زیادی دارند رانندگی را خود به اندازه کافی سخت می‌کنند، به علاوه کنترل گیج کننده ماشین‌ها که هیچ چیز جدایی برای نشان دادن سرعت و مسیر پیش رو ندارند این کار را سخت‌تر نیز می‌کنند. البته اگر شما با این تنظیمات مشکل دارید و احساس می‌کنید که نمی‌توانید به راحتی ازشان بهره ببرید، می‌توانید آن‌ها را تغییر دهید و یا ویژگی autodrive را فعال کنید. 
همیالیا فوق‌العاده است، اما چند مشکل تکنیکی از شکوه آن می‌کاهد. هم‌اکنون در نسل هشتم به سر می‌بریم و موتور گرافیکی این بازی، یعنی Dunia Engine، که در اصل برای عنوان Far Cry 2 ساخته شده بود، به خوبی نشان می‌دهد که دیگر قدیمی شده است. مشکلات گرافیکی به وضوح خودشان را در draw distance بازی، برای مثال هنگامی که پرواز کرده و به منظره پیش رویتان نگاه می‌کنید و یا وقتی که در یک جاده رانندگی کرده و محیط اطراف را می‌نگرید، نشان می‌دهند.

مکان‌های کم جمعیت بازی با ماموریت‌هایی که می‌توانید به اتمام برسانید پر شده‌اند، که البته بیش‌تر آن‌ها شباهت بسیار زیادی به Far Cry 3 دارند. از ماموریت‌هایی که در این دنیای جهان باز می‌توانید انجام دهید می‌شود به تسخیر اردوگاه‌های نظامی دشمن (که نه تنها در Far Cry 3، بلکه در تمام بازی‌های یوبی‌سافت می‌توان انجام داد)، به دست آوردن کنترل برج‌های رادیویی، شکار حیوانات برای بدست آوردن وسایلی که نیاز دارید و یا ارتقای آن‌ها، تبدیل شدن به محافظ یک فرد خاص، دزدی کردن و به قتل رساندن اشاره کرد. حیوانات در بازی فقط نقش یک‌سری موجودات خطرناک را بر عهده ندارند. برای مثال شما می‌توانید سوار یک فیل شده و با استفاده از آن ارودگاه‌های دشمنان را نابود کنید. کیفیت و تنوع باعث شده که به راحتی موقعی که می‌خواهید به سراغ یک موضوع دیگر بروید حواستان پرت شود. من اکثر ماموریت‌هایی که به شکل یک علامت سوال بر روی نقشه نمایان هستند را انجام داده و یکی از جالب‌ترین کار‌هایی که کردم این بود که از طعمه استفاده کرده تا یک حیوان وحشی را به یکی از ماشین‌های دشمنان بکشانم. در کل می‌توانم بگویم که گیم‌پلی بازی است که بیش از همه چیز می‌درخشد.

شما می‌توانید هنگام انجام ماموریت‌های فرعی دوستانتان را به بازی فرا بخوانید، البته نباید انتظار یک رقابت را داشته باشید. از آن جا که ماموریت‌های اصلی به بخش تک‌نفره محدود شده‌اند، فقط ماموریت‌های فرعی برای دو نفره انجام دادن باقی می‌مانند. حتی تسخیر اردوگاه‌ها نیز هنگامی که دو نفر هستید بسیار راحت می‌باشد. گشت و گذار در یک دنیای جهان باز به همراه دوستانتان واقعا جالب است. ای کاش موقعیت‌های بیش‌تری فراهم بود تا بتوانستیم لذت یک ماجراجویی را با دوستانمان به اشتراک بگذاریم.
یک سیستم ارتقایابی نیز در بازی وجود دارد. در واقع هر کاری که شما انجام دهید، برای مثال پیش بردن مراحل اصلی و یا کمک به مردمان Kyrat در زمان نیاز، باعث می‌شود که مهارت‌های جدیدی را در "درخت مهارت‌ها" آزاد کرده، خود را ارتقا داده و قابلیت‌های جدید بدست بیاورید. این موضوع خودش انگیزه کافی برای فعالیت در این دنیای جهان باز را به شما می‌دهد.
بخش چند‌نفره تلاش می‌کند تا با نقشه‌های بزرگ احساس بخش تک‌نفره آزاد را به بازیکن منتقل کند. اما وقتی که 10 بازیکن در یک نقشه بزرگ به دنبال سه چیز می‌گردند، خب مسلما وقت زیادی ازشان گرفته می‌شود.
بخش دو نفره نیز بسیار ناامید کننده می‌باشد و خود بازی نیز بسیار شبیه نسخه قبلی از این سری، یعنی Far Cry 3، است. اما عجایب هیمالیا و کار‌هایی که می‌توانید در این سرزمین انجام دهید باعث می‌شود که Far Cry 4 ارزش خرید و تجربه را داشته باشد.

در ادامه نیز نکات مثبت و منفی بازی در زمینه‌های مختلف را می‌بینید.

داستان: قرض گرفتن فرمول داستانی Far Cry 3 و انتقال آن به هیمالیا و اضافه کردن یک بخش دو نفره ناقص که فقط برای پیش برد مراحل فرعی کاربرد دارد.

گرافیک: کوه‌ها انگار که کاغذی هستند و از بسیاری از کوه‌های بازی GTA V در نسل هفتم کیفیت کم‌تری دارند.

صداگذاری: Clif Martinez با صداگذاری فوق‌العاده‌اش توانسته است به خوبی حس و حال تبت را به بازیکن منتقل کند.

گیم‌پلی: اسلحه‌ها به خوبی از Far Cry 3 پولیش شده‌اند. ای کاش می‌توانستم این را برای وسایل نقلیه نیز بگویم. وسایل نقلیه‌ای که کنترلشان بر روی تنظیمات پیش فرض، بدون نشان دادن سرعت و مسیر سخت است. گشت و گذار در محیط بازی نیز جالب است، اما گیم‌پلی همواره شما را به یاد Far Cry 3 می‌اندازد.