مرد خستگی ناپذیر/نقد وبررسی بازی Splinter Cell:Black list

به نام خدا

سری Splinter Cell یکی از بهترین بازی های مخفی کاری است که صنعت بازی های ویدویی در حیات خود به آن دیده و تاکنون تمامی نسخه های بازی مورد استقال فراوان منتقدان قرار گرفته است. سم فیشر خلق شده از ذهنیت نظامی Tom Clancy آنچنان از نظر گذشته و شخصیت پردازی پرداخته شده بود که توانست در دل هزاران نفر جای باز کند و مسلما صدای افسانه ای مایکل آیرونساید (Michael Ironside) تاثیر بسزایی روی محبوبیت سم داشته بوده است. که البته دیگر از او در این قسمت نیست. با این حال شاید عدم صدای مایکل ایرونساید نا امیدی افراد زیادی را به همراه آورد، ولی Splinter Cell: Blacklist هنوز هم موارد مفرح زیادی برای ارایه کردن دارد که باعث لذت بردن بازیباز از آن خواهد شد.

نام : Tom Clancy’s Splinter Cell: Blacklist

سازنده : Ubisoft Toronto

ناشر : Ubisoft

پلتفرم ها : Microsoft Windows ، PlayStation 3 ، Xbox 360 ، Wii U

سبک : اکشن ماجراجویی ، مخفی کاری

داستان:
این بازی بر خلاف نسخه ی قبل که به داستان سم میپرداخت فرق دارد. یک گروه تروریست که نام انها مهندسین است یک پایگاه امریکایی را با خاک یکسان میکند که سم در انجا حضور داشت ولی جان سالم به در برد. انها امریکا را تهدید میکنند که اگر سربازان خود را از کشور های دیگر مخصوصا خاور میانه بیرون نکنند خرابی هایی بیش تری به بار می اورند. ولی رییس جمهور امریکا گروهی به نام

“Fourth Echelon”با سر گروهی سم فیشر درست میکند که وظیفه دارد تا این مهدسین را نابود کند در کل داستان قابل قبولی دارد ولی شخصیت پردازی بازی افتضاح است. مثلا شخصیت بریگس که همکار شما می باشد یکی از بدترین شخصیت پردازی ها در تاریخ بازی های ویدیویی را دارد که به هیچ وجه نمی توانید با او ارتباط برقرار کنید یا چارلی که به نوعی بار طنز بازی را به دوش می کشد! اصلا حرکاتش جالب توجه نیست.
[تصویر: spinter_cell_blacklist-1.jpg]

گیم پلی:

گیم پلی Blacklist را می توان بهترین بخش بازی و به نوعی نقطه ی قوت آن نامید. که واقعا از جذابیت و هیجان بالایی برخوردار شده، چرا که روند آن بسیار تند و سریع می باشد! با نگاهی به بازی می توان گفت که بیشتر بخش های بازی به بهترین نحو ممکن در کنار هم قرار گرف تا تجربه ای لذت بخش را به ارمغان آورد. اضافه شدن راه هی پیشبرد برای بازی خیلی خوب هست. گجت های زیادی به بازی اضافه شده. اگه در نسخه قبلی اصلا مخفی کاری نمی دیدید این نسخه فرق می کند. بله درست است! اگر شما فقط در محیطی که همه هستند یک گلوله شلیک کنید همه با خبر میشوند و شما را میکشند. ولی چه میشه کرد؟ باید در سایه ها و مخفی پیش بروید تا ماموریت را به پایان برسانید. استفاده از درها برای وارد شدن به مکان ها ساده ترین راه ممکن برای انجام دادن ماموریت هاست.ولی راه های کم خطر دیگری هم از جمله وارد شدن به کانال هوا و یا رفتن به پشت بام و وارد شدن از طریق پنجره برای رسیدن به مکانی که مد نظر شماست وجود دارد و در این بین تمرکز بیشتر بر روی حرکات پارکور باعث شده تا سم به مانند سری ASSASSINS CREED حتی بتواند از صخره ها هم بالا برود تا مخفی کاری بازی نمود بیشتری پیدا کند. اما یکی از جالت ترین بخش های بازی قابلیت صدا کردن دشمنان است که اگر می خواهید بدون خارج شدن از کاور خود و در میان سایه ها دشمنی را از پای درآورید کافی است او را صدا کرده و با خیال راحت دخلش را بیاورید. البته مراقب باشید که بیشتر از یک بار دشمنی را صدا نکنید، چرا که او احمق نیست و متوجه ی خطر خواهد شد.
[تصویر: 614208_20130811_embed001.jpg]

گرافیک:

SC:BL همانند برادران بزرگتر خود از موتور Unreal Engine 2.5 استفاده می کند و شاید واقعا باعث تعجب باشد که هنوز هم بعد از گذشت این همه مدت، تیم سازنده بازی هنوز هم به این موتور علاقه دارد و حتی از نسخه ی سوم ان هم استفاده نمی کند. با این حال این عنوان به غیر از چند مورد در بیشتر زمینه ها پیشرفت بسیاری کرده است و بعید است که متوجه ی آن شوید که بازی با موتور منقرض شده ی UE2.5 ساخته شده است. تنوع بالای محیط به همراه استفاده از چندین فیلتر رنگ متفاوت یکی از عواملی است که هر بازیبازی را در نگاه اول به خود جذب می کند. یکی از بزرگ ترین مشکلات UE2.5 دیر لود شدن بافت ها بود که به وضوح در قسمت های قبلی دیده می شد، ولی خوشبختانه در SC:BL این مشکلات به کم ترین حد ممکن رسیده است. البته به این دلیل میگوییم کم ترین حد ممکن، چرا که هنوز هم بافت های بعضا بی کیفیت در گوشه و کنار محیط دیده می شوند.

وقتی انفجاری رخ میدهد عالی نیست ولی خوب کار شده است ولی با این حال نمیتوان از ان ایرادی گرفت. نقطه قوت گرافیک نور پردازی ان است که به لطف تکنیک منحصر به فرد

Global illumination به

وجود امده است. به لطف موشن کپچر بازی حرکات سم نرم تر و با ظرافت طراحی شده است طوری که در درگیری ها و حرکات پارکور میتوان از ان لذت برد.
[تصویر: splinter-cell-blacklist7-jpg_190836.jpg]

[تصویر: splinter-cell-blacklist7-jpg_190836.jpg]

صداگذاری:

چهره ی جوان تر شده ی سم فیشر کار خودش را سرانجام کرد و باعث تغییر در صداپیشه ی این شصیت شد. به جرات می توان گفت که یکی از دلایل محبوبیت بالای این سری و همچنین سم به علت صداگذاری خشن و بی نقص مایکل ایرون ساید بود، که طرفداران بسیاری را جذب این بازی کرده است. خوب یا بد دیگر باید ایرونساید را فراموش کنید و اریک جانسون این بار وظیفه ی صدایشگی سم فیشر را بر عهده دارد. دیگر خبری از آن صدای گرفته ی سم نیست و این بار حس خواهید کرد که به تنها چیزی که سم فکر می کند فقط انجام دادن کارش است. البته نمی خواهیم که فاز منفی بدهیم و از این بابت گله کنیم، چرا که انصافا جانسون هم توانسته از عهده ی کار خود به خوبی بر آید و اگر یکی از افرادی باشید که برای اولین بار مشغول بازی کردن این سری هستید ، هیچ اشکال خاصی در صداپیشگی سم نخواهید دید. اما همان طور که اشاره شد اگر بخواهیم مقایسه ای با صدای قبلی سم فیشر داشته باشیم، قطعا مایکل ایرونساید جذاب تر بوده است. صداگذاری شخصیت های دیگر هم خوب است و از افراد حرفه ای در این کار استفاده شده و اگر از یک سیستم سوراند خوب بهره ببرید احتمالا از درگیری و صدای واقع گرایانه اسلحه ها و محیط لذت فراوانی خواهید برد.
ولی از همه بهتر موسیقی های بازی هست که به ادم یه حس عجیبی میدهد. طوری که تاثیر به سزایی در درگیر کردن مخاطب در جریان بازی دارد نشان دهنده هنر هرچه تمام نوازندگان و طراحان این بخش بازی است.

[تصویر: Splinter-Cell-Blacklist-Sam-Fisher-s-Gear-Trailer_2.jpg]

کلام اخر:
بعد از منتشر شدن نسخه قبلی همه از یوبیسافت شاکی شدند که چرا مخفی کاری در بازی کم شده است ولی با منتشر شدن این نسخه یوبیسافت نشان داد که میتواند هر کاری را انجام دهد. ولی این نسخه ایراداتی هم دارد که تغییر صداپیشه سم بزرگ ترین ایراد ان است. در کل این بازی چیزی است که باید هر گیمری در سیستم یا کنسول خود داشته باشد.

نکات مثبت منفی:
منفی:تغییر صداپیشه بازی/شخصیت پردازی بد/ایراداتی در بخش گرافیک
مثبت:داستان پردازی خوب/مخفی کاری عالی/موسیقی های زیبا/گیم پلی هیجان انگیز

نمرات:
داستان:8/10
گیم پلی:9/10
گرافیک:8/10
صداگذاری:7.5/10