تاریخ انتشار بازی: 2016 - 25 February          تاریخ انتشار نقد: 2016 - 14 March

________________________________________________________________________________________

   در این روزگار که بازی‌های پر زرق و برق با بودجه‌های کلان، بازار جهانی را قبضه کرده‌اند، عرصه برای خودنمایی عناوین مستقل تنگ شده‌است، اما این عناوین یک سلاح قابل‌اتکا دارند؛ سلاحی که می‌تواند فرق بین شکست و موفقیت یک عنوان باشد؛ خلاقیت! عناوین زیادی بوده‌اند که با تکیه بر همین مهم، قله‌های موفقیت را درنوردیده‌اند و به محبوبیت زیادی رسیده‌اند. بهترین مثال برای اثبات این موضوع، عنوان Minecraft است. دنیای پیکسلی این بازی به چشم‌نوازی ساخته‌های استدیوهای مطرح دیگر نیست، اما خلاقیت بالای سازندگان سبب شده‌است تا به یکی از غنی‌ترین و سرگرم‌کننده‌ترین سرزمین‌ها تبدیل‌شود. همین سلاح بود که سبب‌شد عنوانی چون Undertale در کنار سوپرIPهای سبک نقش‌آفرینی، نامزد بهترین بازی RPG سال شود. حال عنوان مستقل دیگری برخاسته‌‌است تا بار دیگر فریاد خلاقیت را سر دهد. عنوانی در سبک شوتر اول شخص که از منوی اصلی تا داستانش سرشار از ابتکار، نبوغ و نوآوری سازندگان است.

   در شروع کار Superhot فقط یک مقصود وجود‌ دارد؛ کشتن انسان‌نما‌های قرمز. هیچ پیش‌زمینه‌ی داستانی وجود ندارد. مکالمه‌ای هم در کار نیست. گویا فقط وارد بازی شده‌اید تا تیر شلیک کنید و بکشید، اما بعد از مدتی بازی، شما را غافل‌گیر می‌کند. ناگهان پیامی دریافت می‌کنید. یکی از دوستانتان که با شما درباره‌ی بازی Superhot و جذابیتش سخن می‌گوید! مطمئنا هر گیمری با خواندن این مکالمات متنی شکه خواهدشد. بعد از این مکالمه با پیشروی در بازی با مکالمه‌های دیگری روبه‌رو می‌شوید، اما ناگهان یک پیام از خود بازی دریافت می‌کنید؛ پیامی با این مضمون: «Superhot یک بازی نیست؛ نوعی سلاح است! بازی را ترک کنید! ما شما را تحت‌ نظر داریم!» داستان بازی با روندی رو به رشد و با سبک روایتی فوق‌العاده که فقط شامل پیام‌های کوتاه در طول مراحل می‌شود، پیشروی می‌کند و هر لحظه عطش شما را برای پی‌بردن به قضایای مشکوک بازی بیشتر می‌کند. اگرچه روایت بازی تنها به دوش تعدادی پیام است و هیچ مکالمه‌ی کلامی دیده نمی‌شود، اما جمله‌بندی ها و انتخاب کلمات به قدری به‌جا و حرفه‌ای است که منظور تک تک جملات به روشنی روز منتقل می‌شود. اگر در Firewatch فقط صدای کاراکتر ها راوی داستان بود، اینجا Superhot، گیمر‌ها را از Firewatch هم محدودتر کرده‌است و در عین حال، لطمه‌ای به داستان بازی وارد نکرده‌است که هیچ؛ نوعی حس ترس از ناشناخته‌ها را نیز در وجود گیمر پرورش می‌دهد. این دستاوردی نیست که هر استدیویی به آن نایل شود، اما اعضای استدیوی Superhot Team به این هدف رسیده‌اند. پیچش‌های داستانی علی‌الخصوص سورپرایزی که سازندگان در انتهای بازی ترتیب داده‌اند، عالی است. پایانی که طرفداران هنر هفتم را به یاد آثاری چون سه‌گانه‌ی ماتریکس خواهدانداخت، اما نوآوری‌های سازندگان فقط به داستان Superhot ختم نمی‌شود. گیم‌پلی بازی هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. اگرچه کل گیم‌پلی بازی حول یک مکانیزم به ظاهر ساده می‌چرخد، اما همین مکانیزم تا انتهای بازی جذابیت خود را حفظ می‌کند و لحظه‌ای از نفس نمی‌افتد. عملکرد این مکانیزم طوری طراحی شده‌است که با توقف کاراکتر شما در یک نقطه، زمان تقریبا متوقف می‌شود یا به طور دقیق‌تر با یک صحنه‌ی فوق‌آهسته روبه‌رو می‌شویم که در آن سریع‌ترین اجسام متحرک، گلوله‌ها هستند که با سرعتی در حد یک زامبی گرسنه به استقبال شما می‌آیند. شاید فکر می‌کنید بازی آسان باشد، اما وقتی از هر طرف باران گلوله بر سرتان بریزد، از سختی بازی ناله خواهیدکرد. به محض اینکه دوباره شروع به راه‌رفتن کنید، زمان به سرعت معمول خود بازمی‌گردد. توقف زمان به شما این اجازه را می‌دهد تا برای لحظاتی راجع به برنامه‌ی خود برای نابودی دشمنان فکر کنید و از دست دشمنانی که مثل مور و ملخ از هر طرف شما را به رگبار بسته‌اند، جان سالم به در ببرید. می‌توانید طوری جاگیری کنید که تیر دشمنان به فرد خودی اصابت کند یا می توانید با پرتاب یکی از وسایل اطرافتان باعث دفع گلوله‌ی دشمن یا حتی بهتر از آن، باعث پرتاب شدن سلاح وی به هوا شوید. اینجاست که می‌توانید بلافاصله سلاح او را در هوا بقاپید و یکی از صحنه های رویایی فیلم‌های اکشن هالیوودی را در قالب یک بازی ویدئویی بازسازی کنید. این‌ها فقط تعدادی از چندین استراتژی قابل‌اجرا در Superhot هستند که نهایتا آنچنان تنوع و جذابیتی به بازی می‌بخشند که حتی بعد از گذشت چندین ساعت، همچنان همان حس طراوت اولیه‌ی خود را حفظ می‌کند که این نکته قابل‌تحسین است. حتی سلاح های بازی - مخصوصا سلاح‌های گرم - نیز راه‌ها و روش‌های جدیدی را به شما ارائه می‌دهند تا نهایت لذت را از بازی ببرید. برای مثال می‌توانید با یک سلاح Shotgun طوری هدف‌گیری کنید که دو دشمن را به صورت همزمان از پا درآورید.

   Superhot یک بازی مستقل بی‌نظیر است که در رگ‌های آن ابتکار و خلاقیت جریان دارد. اگر از طرفداران بازی‌های شوتر تاکتیکی هستید، تجربه‌ی این بازی را از دست ندهید، اما اگر از طرفداران شوتر Run & Gun هستید و حوصله‌ی فکر کردن در میدان مبارزه را ندارید، Superhot را به لیست سیاه خود اضافه کنید! Superhot به شما نشان می‌دهد که بزن‌بهادر‌های سینمایی که همزمان با 10 نفر مبارزه می‌کنند، چگونه میدان مبارزه را می‌بینند.
                        + داستان درگیر‌کننده                                                                                                   - برخی مشکلات دوربین
                        + گیم‌پلی غنی و سرگرم‌کننده                                                                                      - سختی بیش از حد مرحله‌ی پایانی بازی
                        + گرافیک بی‌نقص                                                                                                       - نبود موسیقی در طول گیم‌پلی

آلبوم تصاویر بازی

ممنون. خوسحالم که پسندیدی
خوبه که ایرادات متن گفته بشه تا مشکلات مقاله رو حل کنیم و از مقالات بعد، دقتمون رو بیشتر کنیم. من خوشم میاد که میای ایرادات مقالات انجمن رو ذکر می کنی. فقط دقت کن که بهتره از هر مشکل یک مثال بزنی و دیگه مثال هارو ادامه ندی، چون اون موقع بوی تحقیر به مشام می رسه (خواسته یا ناخواسته. حتی اگه مراد دلت چیز دیگه ای بوده باشه). البته تازگی ها این مورد رو رعایت می کنی و جای خوشحالی داره.
بخش بالا بیشتر حالت کلی داشت و به این نقد مرتبط نبود. بریم سر اصل مطلب:
1- سجاد جان من اصلا مقایسه نکردم! یک اشاره ی فوق کوچیک فقط برای روشن تر کردن قضیه. حتی دوستانی که بازی رو تجربه نکردند هم در نظر گرفتم و گفتم: "اگر در Firewatch فقط صدای کاراکتر ها راوی داستان بود، اینجا بازی، گیمر‌ها را از Firewatch هم محدودتر کرده‌است"
یعنی اونایی که بازی رو تجربه نکردند، چیز خاصی رو از دست ندادند و هیچ نقطه ی گنگی در ذهنشون ایجاد نشد. درسته. انجام مقایسه در نقد و بررسی کار زیاد جالبی نیست، اما این کار من مقایسه نبود. مقایسه زمانی تو نقد مشکل ساز میشه که تمرکز و حواس خواننده رو از نقد بازی مور نظرش منحرف کنه و همش بازی رو به سبک مقایسه ای بررسی کنه.
2- من فکر می کنم جای ویرگول درسته. اگه ویرگول نباشه، ناخودآگاه "بازیِ گیمر ها" خونده میشه (البته به جای بازی، Superhot گذاشتم تا جمله مفهوم رو دقیق تر برسونه). من خودم تو بازخوانی این اشتباه رو کردم و واسه همین ویرگول گذاشتم. به هر حال یکی از اهداف ویرگول: جلوگیری از خوانده شدن کلمات جدا از هم به صورت ترکیب وصفی یا مضاف و مضاف الیه...
حالا من اینطور فکر می کنم که اونجا این مشکل رخ میداد و واسه همین گذاشتم.  ! Information Uploaded
3- قضیه ی مشکل نیم فاصله و استفاده ازش که باعث بهم ریختم متن می شد، مربوط به مرورگر من بود و انجمن مشکلی نداشت (My BB منو ببخش! ). واسه همینم گفتم رعایت کنم تا دوستانی که قبلا از این مورد ایراد گرفته بودند، حالش را ببرند! فقط چون خیلی وقته نیم فاصله رو رعایت نمی کردم، دستم عادت کرده و بعضی اوقات ناخودآگاه فقط Space می زنم و حتی تو بازخونی هم متوجهش نمیشم (ذهنم شرطی شده!) که ان شاء الله این مشکلم حل میشه به مرور زمان (Nothing is Permanent). کل متن دوباره بررسی و  ویرایش شد. فکر کنم دیگه مشکل نیم فاصله نباشه. اگه بازم مشکلی دیدید، خوشحال میشم متذکر بشید عزیزان.