« کارول » براساس رمانی جنجال برانگیز به نام « بهای نمک » که در سال 1952 توسط خانم پاتریشیا های اسمیت نوشته شده بود، ساخته شده است. تاد هاینس، کارگردان فیلم « کارول » از جمله کارگردانانی است که دنیای زنان را به خوبی می شناسد. وی در ساخته های قبلی اش از جمله فیلم موفق « دور از بهشت » با بازی جولیان مور نشان داده بود که می تواند درک درستی از موقعیت شخصیت های داستان و بخصوص زنان، داشته باشد. به نظر می رسد که هاینس بیش از هر کارگردان دیگری دغدغه های اجتماعی مختص به زنان را دارد و به خوبی می تواند دنیای آنان را از جهات مختلف مورد بررسی قرار دهد؛ به همین جهت « کارول » اثری است که مشخصا نیازمند حضور کارگردانی چون تاد هاینس در پشت دوربین بوده است. خیلی از صحنه‌های خیره‌کننده‌ی فیلم داخل ماشین اتفاق می‌افتد. حتی می‌توان گفت این فیلم نصف راه را برای تبدیل شدن به یک فیلم جاده‌ای رفته است. کارول و ترس یک سفر ترتیب می‌دهند تا برای ادامه دادن ارتباطشان از چشمان کنجکاو ناخشنود دیگران فرار کنند. کارِ لاخمن، فیلم‌بردار، یک جادوی مطلق است. وقتی آن دو را نشان می‌دهد که از یک تونل می‌گذرند تا از منهتن دور شوند، وقتی با هم صحبت می‌کنند، نماهای نزدیک می‌گیرد. انعکاس نورها، رنگ‌ها و شکل‌ها روی شیشه‌ی جلوی اتومبیل یک سمفونی کامل است.