زندگی در شهری که بیش‌تر جمعیت آن‌ را افراد شرور تشکیل می‌دهند چه حسی دارد؟ آیا مردم این شهر، رنگ آرامش را به‌خود می‌بینند؟ محوریت داستان کمیک‌های بتمن همیشه وجود یک شخصیت منفی در داستان و تلاش او برای بر هم زدن امنیت شهر و شکستن قانون بوده است. این‌جاست که جامعه و کشور به یک ابرقهرمان نیاز پیدا می‌کنند تا برای بازگرداندن ثبات و آرامش، از او کمک بگیرند. در این داستان شخصیت مثبت و ابرقهرمان‌ما فردی به‌نام «بتمن» است. داستان شامل شخصیت‌های منفی زیادی می‌شود که باید یک‌به‌یک آن‌ها را شکست دهیم و در این‌بین معمولاََ در طول ماموریت‌هایی که انجام می‌دهیم با آن‌ها روبرو خواهیم شد. شهری که داستان بازی در آن رخ می‌دهد، آرکهام نام دارد. نکته‌ی جالب در طول بازی این است که این شهر، هیچ‌وقت رنگ روشنایی به خود نمی‌بیند و تا انتهای بازی شاهد پس‌زمینه‌ای سیاه و تاریک هستیم؛ پس‌زمینه‌ای به خوبی حال و هوای شهر را بازگویی می‌کند. داستان بازی، تا حدودی از کمیک معروف Batman Arkham City که در جولای سال 2011 منتشر شد اقتباس شده است. با توجه به تجربه‌ی خیلی خوبی که از نسخه‌ی اول سه‌گانه‌ی آرکهام داشتیم، شاید تصور موفقیت این بازی، کمی دور از انتظار بود اما با چشم خود دیدیم که عناصر درگیرکننده‌ی بازی Batman:Arkham City چه رنگ و بویی به بازی بخشیده‌اند و چه زیبایی خاصی به آن داده‌اند. داستان، یکی از مهم‌ترین فاکتورهای مدنظر یک بازی محسوب می‌شود، در واقع اگر ما شاهد یک بازی بدون خط داستانی مناسب باشیم، با بازی ناقصی رو‌به‌رو هستیم و خوشبختانه عنوان Batman:Arkham City نه‌تنها خط داستانی ناقصی نداشت، بلکه با خط داستانی درگیرکننده‌ی خود ما را مجذوب خود کرد و باعث شد چندین بار آن را تجربه کنیم. کنار هم قرارگرفتن ضدقهرمان‌های معروف دنیای کمیک بتمن، بازی را چندبرابر از گذشته جذاب‌تر کرده است.

البته علاوه‌ بر یک خط داستانی درگیر‌کننده، ماباید شاهد شخصیت‌پردازی مناسبی نیز باشیم که در واقع شخصیت پردازی خود نیز یکی از عناصر فاکتور داستان است که اگر وجود نداشته باشد، به داستان بازی ضربه خواهد خورد. خوشبختانه یکی از برگ‌برنده‌های Batman:Arkham City، اقتباس شخصیت‌های آن از روی کمیک‌های معروف بتمن است. بنابراین نمی‌شود از بخش شخصیت‌پردازی بازی ایرادی گرفت. موسیقی‌های حماسی و گوش‌نواز بازی که معمولاََ در صحنه‌های درگیری با باس‌فایت‌ها به اوج سرعت و ریتم خودشان می‌رسند، هرلحظه به هیجان بازی می‌افزایند و باعث می‌شوند که گیمر، هرلحظه بیش‌تر از لحظه‌ی قبل محو و مبهوت بازی شود. از نظر من اگر موسیقی در بازی وجود نداشت، ضربه‌ی بسیار بزرگی به‌بازی وارد می‌شد؛ چون همانطور که می‌دانید اگر یک فیلم یا یک بازی موسیقی مناسب با سبکش نداشته باشد، توانایی القای حس موردنظرش را به گیمر نخواهد داشت. صداگذاری بازی نیز به بهترین شکل ممکن در بازی کار‌گذاری شده است و صدای پاهای بتمن هنگام راه رفتن یا صدای برخورد قطرات ریز باران بر زمین، کاملاََ زیبا و بسیار طبیعی و جذاب هستند.

اگر این مردک نبود، الآن سیومون 0 درصد بود!

اینجا بود که رفتم به مدت یک روز کامل فقط خوابیدم!