همین الان داشتم پست‌های قدیمی رو چه برای خودم و چه برای بقیه از سال 2015 رو نگاه میکردم. هرچی میرفتم خاطرات بیشتر توی ذهنم به رقص در میومدند؛ دروغه بگم خیلی دلم برای اینجا تنگ شده، چون بیشتر از خیلی دلم برای قدیم اینجا تنگ شده اون موقع که با کلی حاشیه و بحث و جدل سعی می‌کردیم خودمون و سرگرم کنیم ولی حواسمون نبود داریم بهترین خاطرات دنیای مجازیمون رو رقم می‌زنیم.  خیلی‌ها اومدن رو رفتن و تقریباً الان هیچکس نمونده. اون موقع‌ای که غلط‌های مقالمون به سختی گرفته میشد و ما ناراحت می‌شدیم، نمیدونستیم که همون غلطگیری‌ها هستش که ما رو تبدیل به یه نویسنده میکنه، جایی که الان هستم و مدیون گیمفا و کاربرای با مرامش هستم و خیلی راه مونده که باید برم ولی خب هیچ وقت جایی که شروع کردم رو فراموش نمیکنم. نمیدونم بقیه کاربرای قدیمی از من چه خاطره‌ی بدی دارن، ولی خب هیچ وقت وقت معذرت خواهی ازشون پیدا نکردم و راستش نمیدونم اصلا این توییت رو میبینن یه روزی یا نه، ولی اگر دیدید بدونید جاتون و خاطراتتون توی کنج قلبم ابدیه و هیچ وقت فراموش نمیشه. دم همتون گرم. 

یکم از توییت بیشتر شد و جنبه دل‌نوشته به خودش گرفت. 

#دلتنگی