امتیاز و نمره شما به فیلمی که تماشا کردید

[Clegane]

Psycho (1960)

یکی از مهمترین آثار هیچکاک همین فیلم روانی یا سایکو هست. بیشترین توجهی که به این فیلم میشه به خاطر نبوغ و تعریفِ ژانر وحشت/جنایی هست که اون زمان هیچکاک خلق کرد.، هرچند که به نظر خودم، بیشتر از موضوع و تمِ فیلم، نوعِ تکنیک و دوربینِ هیچکاکی باعث شده که این فیلم موردِ توجه واقع بشه. اگر الان برید و این فیلم رو تماشا کنید، شاید براتون جذابیتِ زیادی نداشته باشه از جمله خودمم همینطور بود. علتش هم اینه که تو همین دهه اخیر فیلمهایِ زیادی به همین شکل ساخته شدند و بعدا هم ساخته خواهند شد. یه بیان خلاصه اگر الان برید و این فیلم رو ببینید، حسِ جدیدی براتون نداره چرا که نمونش رو زیاد دیدید ولی حقیقت اینه که خیلی از فیلمها بعدها از همین فیلم سایکویِ هیچکاک تقلید کردند، خصوصا تو القای ترس از طریقِ تکنیک دوربین. اگر کنجکاو هستید که بدونید سبکِ وحشت/جنایی/معمایی از کجا شروع شد، یکیش همین فیلمِ روانیِ هیچکاک هست.

نمره: 3 از 5

Schindler's list(1993)

وقتی برایِ بار دوم این فیلم رو دیدم و این بار با دیدِ سینمایی، به این نتیجه رسیدم که چقدر فیلمِ بدیه! اسکار شینلدر در ابتدای فیلم یک آدم عیاش و پول پرست معرفی میشه ولی بدون اینکه بفهمیم چرا و چگونه، یک دفعه تبدیل میشه به کسی که حاضره همه پولِ خودشو برای نجاتِ یهو..دی‌ها خرج کنه. اینکه در واقعیت آیا همین بود یا نه مسئله نیست، مشکل اینه که فیلم چگونگیِ تبدیلِ یک آدمِ پول پرست و سودجو به یک آدم سمپات و دلسوز رو اصلا نشون نداده و نپرداخته! بدتر از اون، بدمن یعنی نقش منفیِ فیلم اصولا تو قصه هیچکاره اس و فقط جز اینکه مثل دیوونه ها آدم میکشه چیز زیادی نمیفهمیم. این فیلم جز اینکه سکانسها و پلاتهای آزار و اذیت یهو..دی‌ها رو نشون بده، هیچ کار دیگه‌ای نمیکنه. در اون صورت بهتر می‌بود اقای اسپیلبرگ به جایِ فیلمِ قصه‌گو و شناساندنِ پرتره اسکار شیندلر، یه مستند می‌ساخت. تو این فیلم ما فقط داریم شنکجه و بدبختیِ یهو..دی‌ها رو میبینیم که نهایتا نجات داده میشن و فیلم انتظار داره که باور کنیم. باور کردن یا نکردنِ مایِ مخاطب اصلا مسئله فیلم نیست، فیلم باید اسکار شینلدر رو می‌ساخت و به ما نشون می‌داد که چطور از یک آدم سودجو تبدیل به یک آدم دلسوز و بشر دوست شد. مگه فیلم در موردِ شیندلر و لیستش نیست؟ پس این انتظار به جاست. وقتی برایِ بار دوم این فیلم رو ببینید، تازه ضعفهای قصه و فیلم میزنه بیرون و متوجه میشیم که بله، این فیلم هم اونقدرا که همه عاشقش بودن و هستن، فیلم خوبی نیست!

نمره: 1 از 5

پ.ن : واژه یهو...دی ها رو دیگه چرا شیلتر میکنید ؟ :)))

(1968) A Space Odyssey

بلاخره بعد از مدتها غیبت این فیلم رو دیدم و با تعاریفِ زیادی از فلسفی بودنِ فیلم، آماده این بودم که فیلم رو با دقت تماشا کنم. غیر از ابتدای فیلم و انتهایِ فیلم، بقیه‌ اون به نظرم اضافه‌اس. تقریبا بیشتر از نصفِ فیلم برایِ سفینه بازی، اون هم با ریتمِ به شدت کند و آهسته و همچنین دیالوگهای بی معنی (به جز بعضی قسمتهای هوش مصنوعی) تلف میشه. شروعِ تاریخِ بشر و همچنین خودآگاهیِ فراطبیعی و پس از مرگ، هم تو سکانسهای اول و هم سکانسهای آخر، فقط و فقط با تصویر روایت میشه و این یک امتیاز مثبت برای کل فیلمه، خصوصا که چنین چیزی تو دهه 60 ساخته شده باشه. مشکل اما اینه که بقیه فیلم به نظرم جز به رخ کشیدنِ قدرتِ پروداکشنِ فیلم و سفینه بازی‌هایِ الکی، به کل اضافه اس چون نه چیزی رو میگه و نه معنیِ خاصی داره. به نظرم فیلمِ قابلِ اعتنایی هست، به خصوص اگر به تاریخِ ساخت فیلم دقت کنید ولی عمقِ فلسفی‌اش رو درک نکردم واقعا!

نمره : 2 از 5