امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
در جست‌‌و‌جوی عدالت | نقد و بررسی Call Of Juarez Gunslinger
#1
«در جست‌و‌جوی عدالت»


هنگام شروع کردن نقد و گرفتن قلم تحریر بر دست، واهمه‌ای دلم را فراگرفته بود. نمی‌دانستم چگونه از یک‌ بازی خاص غربی‌محور تعریف کنم و آن را زیر ذره‌بین خود قرار دهم. باهر قدمی که در بازی برمی‌داشتم تا آن را به اتمام برسانم، هرلحظه اتفاقات جدیدی برایم رخ می‌داد. همیشه و همیشه بازی سوپرایزهایی برایم داشت که لذت آن را چندبرابر می‌کرد. سبک وسترن (یا همان غربی)، اشاره به تاریخ کهن ایالات متحده‌ی آمریکا یا به اِصطلاح غرب وحشی دارد. در آن زمان‌های دور، بین افراد خاصی از مردم و عقلیت‌ها و گروه‌های خلافکار متعدد، جنگ‌های داخلی رخ می‌داد و این جنگ‌ها تاجایی طول می‌کشید که ما با چالِش جدیدی به نام «دوئل» روبه‌رو می‌شدیم. افرادی مثل جسی جیمز، جانی رینگو، بوچ کسیدی و برادران دالتون، رنگ و بوی عدالت را از جامعه‌ی غرب وحشی گرفته بودند. همواره نام افراد مذکور، در تاریخ به‌عنوان وحشی‌ترین افراد روی جامعه‌ی وسترن ثبت شده است. مهم نیست پیرو چه آیین یا ایدئولوژی باشید، در این زمان باید برای عدالت‌خواهی برخیزید و ثبات را به جامعه‌ی خویش بازگردانید.

سری Call Of Juarez، همواره اشاره‌ی مستقیمی به‌ عدل و عدالت‌خواهی داشته است. هنگامی که جهـان آکنده از موجودات ظالم می‌شود، قهرمان‌ما با این‌که برای هدف دیگری تلاش می‌کند، با از بین بردن این موجودات، عدل و عدالت را در شهرش جاری خواهد کرد. سبک بازی و ریشه‌ی آن، رشدشده‌ی آبی متفاوت به‌نام شوتر اول‌شخص و دانه‌ای پر از هیجانات خاص و نامحدود و تا حدودی تیری اصابت شده بر قلب تاریخ به‌نام «وسترن» است. بازی‌های وسترن محور همواره از رنگ و بوی خاصی بهره مند بوده‌اند؛ رنگ‌ و بویی که هیچ‌وقت قابل کلیشه‌ای شدن نیست و همواره تکرارنشدنی‌ است. عنوان Call Of Jaurez Gunslinger که نوزادی متولد شده از مادری به‌نام وسترن است، با چالش‌ها و روایت داستانی متفاوتی که در روبه‌روی شما قرار می‌دهد، این موضوع را به شما می‌فهماند که «من یک بازی خاص و تکرارنشدنی هستم.» این نوزاد تازه متولد شده، از ارثی که از خانواده‌ی خود (شوتر اول شخص و سبک وسترن) برده است کمال استفاده را می‌کند و یک عنوان نوین و جدید را ارائه می‌دهد.

بد نیست قبل از شروع مقاله، دیالوگ‌های ماندگار فیلم وسترن پنج ورق سرنوشت را بخوانیم:

نقل‌قول: - آدمهاي شرور جايي ميرند كه هيشكي پيداشون نكنه

+ ولي آدم‌هاي بي‌گناه هيچ وقت فرار نمي‌كنن

- درسته، حقیقت همینه. اینا رو از کجا یاد گرفتی؟

+ یه کشیش تیراندازی رو از کجا یاد می‌گیره؟

- حتماََ هر کشیشی قبل از این که کشیش بشه، شغل دیگه‌ای هم داشته!
[تصویر:  cofgunslingerbox.jpeg]


نام: Call Of Juarez: Gunslinger
سازنده:
Tech Land
ناشر:
Ubisoft
سبک:
شوتر اول‌شخص/ وسترن‌محور
پلتفرم‌ها:
Xbox360، PC، PS3



اولین بار، عنوان Call Of Juarez: Gunslinger چهارسال پیش و در نمایشگاهی به‌نام PAX توسط یوبی‌سافت معرفی شد. معرفی این عنوان در اوج ناامیدی‌ گیمرها و طرفداران بازی‌های وسترن محور بود؛ زیرا در آن زمان بازی‌های سبک شوتر اول شخص همواره مدرنیزه و نوین بودند و کم‌تر در این بین چشممان به‌نامِ بازی‌های وسترن برمی‌خورد. همانطور که از اسم بازی پیداست، خط‌داستانی آن به‌زمان‌های بسیار دور باز می‌گردد. در آن زمان، شهر‌ها در اوج بی‌عدالتی و هرج و مرج به‌سر می‌برند و جامعه به‌یک قهرمان «واقعی» احتیاج داشت. سیلاس گریوز شخصیت اصلی بازی و همان ناجی‌ای که از آن صحبت می‌کردیم است. سیلاس پس از تمام ماجراها و اتفاقاتی که برای او رخ می‌دهد، فقط یک بـار دیده می‌شود و در همان بار خاطرات خود را برای افرادی که در پیرامون او هستند، تعریف می‌کند. روایت داستان بازی در واقع از همان ابتدای مراحل تا انتها، توسط خود سیلاس صورت می‌گیرد. سیـلاس در حین روایت، گاهی اوقات به پیاز داغ بعضی از ماجراها و خاطره‌های خویش می‌افزاید که شنونده سریع متوجه آن می‌شود و این موضوع، سورپرایزهایی را برای شما در طول گیم‌پلی بازی به‌همراه خواهد داشت. می‌توان گفت، گل‌سرسبد عناوین شوتر اول شخص وسترن، سری بازی‌های Call Of Juarez هستند؛ زیرا این سری مخاطب را کاملاََ با فضا و محیط بازی درگیر می‌کند و از او یک طرفدار واقعی بازی‌های وسترن می‌سازد.

در کل اگر بخواهیم فاکتور داستانی را مورد ارزش‌یابی قرار دهیم، باید بگویم که روایت پیچیده‌ای را شاهد نخواهیم بود و چگونگی روایت داستان بازی، مانند آن است که کنار پدربزرگ یا مادربزرگ خود نشسته باشیم و به نقل قول آن‌ها گوش دهیم! البته با این حال، داستان چالش‌های جدیدی را روبه‌روی شما قرار می‌دهد و به هیجان بازی می‌افزاید. همچنین وجود شخصیت‌های واقعی مانند برادران دالتون، جسی جیمز، بوچ کسیدی، جانی رینگو و ... به زیبایی بازی افزوده است. شما می‌توانید با گشت و گذار در محیط بازی، آیتم‌های مخفی را پیدا کنید که هرکدام حاوی تاریخچه و زندگی‌نامه‌ی بعضی از افراد مذکور هستند. البته نکته‌ی قابل توجه در طول گیم‌پلی بازی این است که شما با این افراد به دوئل و مبارزه می‌پردازید و در آخر نیز آن‌ها را شکست می‌دهید! با شکست هر کدام از این افراد، امتیازات بسیار زیادی دریافت می‌کنید. در کل این حدس را می‌زنیم با این‌که شخصیت اصلی بازی فقط به‌خاطر جایزه و دریافت پاداش این افراد را به‌قتل می‌رساند، ولی به‌طور غیرمستقیم درحال کمک به جامعه‌ی خود است.

نقل‌قول: من هفت‌بار در طول جنگ زخمی شدم و یک‌بار نیز به‌دلیل جراحات شدید، ریه‌ی من آسیب دید؛ هنوز هم باورم نمی‌شود که «زنده‌ام»!
-جسی جیمز
[تصویر:  call_of_juarez_gunslinger_2.png]

اینجا است که ریاضی به‌ما کمک می‌کند! احتمال زنده بودن به مردن، 1 بـه 2..!
بازی شامل سه‌بخش مجزا از یک‌دیگر می‌شود: Arcade، Story و Duel. این سه‌بخش باهم تفاوت‌های بسیار دارند. بخش Story مربوط به گیم‌پلی اصلی بازی است؛ بخش Arcade بخشی است که در آن با جمع‌آوری امتیاز با سایر دوستانمان «رقابت» می‌کنیم و بخش Duel، همان «دوئل‌های» درون بازی و چالش‌هایی است که روبه‌روی شما به‌ترتیب قرار داده شده‌اند و شما را در واقع برای دوئل‌های بخش Story آماده‌تر می‌کند. شاید بتوان گفت که این بازی، اولین بازی‌ای است که در آن ارتباط بسیار زیاد فاکتور گیم‌پلی را با داستان  می‌بینیم. به‌شخصه پیرو این عقیده هستم که اگر یک داستان خوب برای این بازی ایجاد نشده بود، ما نیز شاهد گیم‌پلی مناسبی نبودیم! در آغاز هر مرحله، در مورد تاریخچه‌ی هر شخصی که قرار است با آن مبارزه بپردازیم در حد ده دقیقه صحبت می‌شود. هرچه به مرحله‌ی نهایی بازی نزدیک‌تر می‌شویم، تفاوت درجه‌ی سختی مراحل اولیه با مراحل نهایی بازی را کاملاََ درک می‌کنیم. در هر مرحله با یک شخصیت تاریخی به مبارزه خواهید پرداخت که این مبارزه گاهی اوقات ممکن است در قالب خود گیم‌پلی اصلی بازی و در مواردی نیز در قالب «چالش دوئل» باشد. منظور از چالش دوئل (Duel Challenge)، قرار گرفتنِ رو در روی دو شخصیت برای مبارزه در زمان مشخصی از روز است. این دو شخصیت هنگامی که روبه‌روی یک‌دیگر قرار می‌گیرند، به‌طور‌کامل شرایط، مکان و زمان را حساب ‌می‌کنند و با داشتن تمرکز مطلق، هنگامی که عقربه‌ی دقیقه‌شمار بر روی عدد خاصی قرار گرفت، سلاح‌های خود را بیرون می‌آورند و هر کس که سرعت بیش‌تری در هنگام درآوردن هفت‌تیر و شلیک آن داشت، پیروز نهایی این چالش دشوار خواهد بود.

گیم‌پلی بازی، همـواره برای شما سوپرایزهایی را در نظر می‌گیرد. هنگامی که در حال گشت و گذار در محیط بازی هستید، ممکن است چیزی برایتان ساخته شود یا امکان دارد به‌کل اتفاقات درون بازی دچار تغییر شود. در کل گیم‌پلی Call Of Juarez، یک گیم‌پلی متغیر است. نسبت به نسخه‌های پیشین Call Of Juarez، گیم‌پلی این نسخه خیلی سریع‌تر و هیجانی‌تر است. در بازی سه نوع اسلحه‌ی قابل حمل به‌نام‌های Pistols(سلاح‌های کمری)، Shotguns(با قابلیت تخریب فوق‌العاده و آسیب بسیار زیاد به دشمن) و Rifles(عملکرد معمولی ولی از فاصله‌ی دور مانند Shotgun در نزدیک عمل می‌کند) وجود دارد. همچنین گاهی اوقات قادر خواهید بود از مُسَلسَل‌ها ( Machine Guns) استفاده کنید که واقعاََ برای شما تجربه‌ای جذاب و وصف‌ناشدنی رقم خواهد زد!

در گیم‌پلی بازی دو قابلیت جدید اضافه شده است که در نسخه‌های پیشین به‌هیچ‌وجه شاهد آن نبودیم. این دو قابلیت به‌ترتیب «حرکت آهسته» و «فریبِ مرگ» نام دارند. در قابلیت حرکت آهسته، شما به‌راحتی قادر خواهید بود با حفظ تمرکز، دشمن را با یک‌تیر از پای در آورید یا با شلیک به سر او، امتیاز خود را بسیار بالا ببرید. قابلیت «فریبِ مرگ» این امکان را به شما می‌دهد که از یک تیراندازی بسیار خطرناک جان سالم به در ببرید یا به بیانی دیگر، در هنگام تیراندازی جاخالی بدهید. این دو قابلیت کاملاََ محدود هستند و زمانی می‌توانید آن‌ها را تکمیل کنید که دشمنان روبه‌رویتان را به بهترین نحو ممکن به‌قتل برسانید. شما می‌توانید در طول گیم‌پلی از مواد منفجره نیز استفاده کنید و این موضوع چیز بسیار جالبی است.

نقل‌قول: بوچ کسیـدی: هــِی کیـد، چیزی که قراره بهِــت بگم کاملاََ واقعــیت داره! من قبل از هر کسی، اونا رو به‌گلــوله می‌بنــدم!

ساندنس کیـد: واقعـــاََ؟ توی جهــنم، تو چه زمانــی می‌تــونی اونـا رو بکــشی؟


نقل قولی از فیلم بوچ کسیدی و ساندس کید
[تصویر:  CoJGunslinger%20-%20Dual%20Duel%20small.jpg]
واقعاََ این دیگه تهِ سختـیه! برادران دالتون‌ در مقابل سـیلاس! «2 بـه 1» واقعاََ نامردیـه ...

در بازی، موسیقی خاصی به‌غیر از موسیقی موجود در محل لودینگ بازی و گیم‌پلی دیده نمی‌شود؛ ولی انصافاََ اگر بخواهیم در مورد موسیقی بازی بحث و گفت‌وگو کنیم، این نتیجه را خواهیم داشت که اگر موسیقی درون این بازی نواخته نمی‌شد، شاهد یک‌بازی «ناقص» می‌بودیم. حال و هوای موسیقی‌های این عنوان، مانند عناوین پیشین خود، کاملاََ رنگ و بوی وسترن را به‌خود گرفته است. صداگذاری بازی منتهی به دو بخش می‌شود: بخش اول «دوبله و صداپیشگی» و بخش دوم «صداهای درون بازی». باید بگویم در هر دو بخش یک بازی بی‌نقص خواهیم داشت. دوبله‌ی صدای شخصیت‌های درون بازی، کاملاََ طبیعی انجام شده و بدون ذره‌ای ایراد، می‌تواند در این بخش، از عنوان قبلی خود تا حدی جلو بزند. صدای شلیک اسلحه‌ها نیز بسیار نزدیک به واقعیت هستند و با هر تیری که بدن دشمن برخورد می‌کند، صدای فریادی به‌گوش می‌رسد که کاملاََ حس دشمن را در لحظه‌ی برخورد گلوله به‌بدنش منتقل می‌کند. در بعضی از مراحل بازی که باران می‌بارد، کاملاََ صدای برخور قطرات ریز باران بر روی زمین احساس می‌شوند که این یک‌نوع برگ‌برنده‌ی طلایی برای Call Of Juarez محسوب می‌شود.

موتور بازی، موتور از کار افتاده‌ی Chrome Engine 4 است. موتوری که به‌بازی علاوه‌بر باگ‌های گرافیکی، لودینگ‌های بسیار طولانی و غیرعادی نیز اضافه کرده؛ به‌طوری که اگر در یک لودینگ جان سالم به‌در نبرید (!) و بازی سریع لود شود، شاهد یک محیط تاریک و یک نشانه‌ی اسلحه خواهیم بود. این موضوعات، چیزهایی هستند که ضعف موتور را نشان می‌دهند. همچنین طراحی محیط در بازی، بسیار ساده ولی با درون‌مایه‌هایی هنری انجام شده که تاحدودی  ضعف‌های موتور را می‌پوشاند. ما به‌نوعی نظاره‌گر یک سبک خاص و جدید گرافیکی در بین بازی‌های شوتر اول شخص هستیم. طراحی محیط کاملاََ سبکی «کارتونی مانند» دارد و به‌نوعی پس از چند دقیقه قدم‌زدن در محیط بازی، گیمر کاملاََ این موضوع را دریافت می‌کند. افکت‌های انفجار و باران در بازی، بسیار زیبا ساخته‌شده‌اند و تجربه‌ی یک حس آرامش‌بخش را در محیط بازی، به گیمر هدیه می‌دهند. سیستم «اسکوربردی» که به‌بازی اضافه شده، هیجان و لذت آن را چندبرابر کرده و ما را برای یک شوتر نفس‌گیر آماده می‌کند. اسکوربرد یا همان جدول امتیازبندی شما در طول بازی، مجموعه‌ای از تمام «هدشات‌ها»، «استفاده از مواد منفجره»، «درگیری تن‌به‌تن» و دوئل‌های شما است. حس «رقابتی» که بازی به شما القا می‌کند، به معنای واقعی کلمه آن‌را از مُتِوَلیان خویش، متمایز می‌سازد. در کل در بخش گرافیکی بازی، نه‌تنها شاهد نکته‌ی قوت خاصی به‌غیر از طراحی زیبا و هنری محیط و افکت‌های موجود در بازی نیستیم، بلکه کاملاََ ضعف موتور بازی را می‌بینیم.

[تصویر:  287276855.jpg]
نمی‌‌دونم الآن می‌خـواد Old Man Clanton رو شکست بِده یا دنبال رازها بگـرده! انصافاََ کار سختی بود کشتن این پیرمرد! (Old Man Clanton)


در کل این بازی، آنطور که باید و شاید، عمل نکرد و واقعاََ یک تجربه‌ی بد از این سری را برایمان رقم زد. با فلش‌بکی به‌نسخه‌ی Bound in Blood، کاملاََ به تغییرات موجود در بازی پی می‌بریم که گاهی به‌ آن ویژگی مثبت افزودند و گاهی نیز ویژگی منفی؛ در کل هر منفی روزی با یک منفی دیگر، مثبت خواهد شد!* در مورد این موضوع همه‌ی ما یک دریچه‌ی نورانی امید خاصی در دلمان قرار داده‌ایم که هرگاه یک‌بازی خوب عرضه شود، نور این دریچه بیش‌تر از همیشه و اگر یک بازی ضعیف عرضه شود، نور دریچه کاملاََ با کاستی و کمبود نور مواجه می‌شود. ما شاهد یک بازی بسیار ساده و سطحی هستیم. حتی ویژگی‌هایی که به بازی افزوده شده‌اند، نمی‌توانند این ناراحتی را از ما بگیرند که بازی دارای مشکلات بسیاری است. عقیده‌ی شخصی بنده در این‌مورد این است که هیچ‌وقت یک بازی نباید با هول و هراس و عجله ساخته شود؛ به‌نظر خودم شرکت Tech Land از تکنیک «هول و هراس» برای ساخت بازی‌اش استفاده کرده است. به‌هر حال امیدواریم دیگر همچنین مشکلاتی برای این بازی، مخصوصاََ در سبک وسترن که در حال بازکردن جای خودش در بین گیم‌پلی‌های مدرنیزه است، «تکرار نشود.»

نکات مثبت بازی: طراحی هنری محیط، ارائه‌ی سبکی جدید در طراحی گرافیکی بازی، صداگذاری جذاب، گیم‌پلی پرهیجان در بخش Arcade، امکان «رقابت» با استفاده از هر «اسکوربرد» و ثبت رکورد، استفاده از مواد منفجره در طول بازی، کاراکتر‌های واقعی در دنیای مجازی، روایت داستانی متفاوت و پیوند عجیب بین گیم‌پلی و داستان بازی که تا به‌حال نظیرش دیده نشده است


نکات منفی بازی:
باگ‌های گرافیکی بسیار زیاد که نشان دهنده‌ی ضعف موتور بازی است، داستان اصلاََ پیچیده نیست و یک روایت ساده را ارائه می‌دهد، لودینگ‌های بسیار طولانی و در واقع به‌قول معروف «اعصـاب خردکـن!»، طراحی محیط بسیار ساده است و برای یک عنوان وسترن، هنوز جای کار دارد


[تصویر:  fxey5frurjss6mtbj92j.jpg]

نمره کلی بازی

  • تهیه‌شده توسط محمد‌ رزم‌آرا (در ویرایش فنی این مقاله، مبین احمدی همکاری داشته است)
  • *هر منفی با منفی دیگر روزی مثبت می‌شود، اشاره‌ای غیر مستقیم به منتقدانی است که با ارائه‌ی یک نقد و بررسی کامل، مشکلات درون بازی را بازگو و به سازنده هشدار می‌دهند که در آینده عملکرد بهتری از خود نشان دهد. این‌گونه است که یک نظر منفی، یک مشکل را منفی از بین می‌برد و در آینده آن را مثبت می‌کند. 
پاسخ
#2
خسته نباشید ممنون...این بایز نکات مثبت بیشتری داره....
بازی واقعا جالب و متفاوتیه... S0 (22)
Wall
پاسخ
#3
بهترین بخش بازی همون دوئل های نفسگیرش بود
ممنون بابت نقد و بررسی Love
پاسخ


موضوع‌های مشابه…
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  نقد و بررسی بازی مافیا officialamir 1 1,793 05-10-2023, 04:01 PM
آخرین ارسال: برنا زرین
  بررسی بازی The Quarry : فیلم خوب، بازی معمولی علی امینی 0 958 06-14-2022, 03:46 PM
آخرین ارسال: علی امینی
  بررسی بازی Lego Star Wars: The Skywalker Saga ساسان گیمر 0 983 04-18-2022, 11:40 AM
آخرین ارسال: ساسان گیمر
  زنگ ورزش | نقد و بررسی FIFA 14 White Fang 23 7,907 02-28-2022, 03:36 PM
آخرین ارسال: alireza663
  نقد و بررسی گوشی سامسونگ a51 pishrotech 0 1,128 10-20-2021, 07:48 PM
آخرین ارسال: pishrotech

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان