12-30-2018, 12:49 AM
(آخرین ویرایش: 12-30-2018, 12:52 AM، توسط michaelbn.
دلیل ویرایش: غلط املایی و توضیح ناکافی
)
بعد از انقلابی کم نظیر در سال 2001 در سری بازی های اکشن و Hack & Slash با اولین نسخه بازی Devil May Cry در سال 2003 شاهد نسخه دوم آن بودیم. نسخه ای که بعنوان فرزند ناخلف و بدنام این سری شناخته میشود تا جایی که از آن بعنوان بدترین بازی سال 2003 یاد میکنند ولی آیا این چنین بود؟
داستان- داستان سری بازی های DMC بغیر از نسخه ریبوت و سوم، چندان داستان خاص و فکرشده ای ندارند و از طرفی برای این سبک بازی ها انصافا داستان ملاک اول نیست. همین قدر بدونید که کات سین ها و شنیدن دیالوگ بر خلاف نسخه قبل حکم زنگ تفریح رو ندارن و روایت و چیدمانِ تا حد زیادی قابل قبول داره. همچنین دانته شخصیت ثابت و منطقی تری نسبت به نسخه اول داره.
گرافیک- چیز زیادی انتظار نمیره و کیفیت تکسچر ها و محیط و دشمنان خیلی تو ذوق میزنه و سلاحها کاملا خشک و بی روح به چشم میان ولی کپکام توی افکت های نوری/بصری و انیمیشن و مدل شخصیت ها حسابی سنگ تمام گذاشته.
موزیک- تعداد قابل توجه ای تِرَک با تنوع قابل ملاحظه ای به مبارزات انرژی میده ولی در اواخر بازی کمی تکراری میشه.
گیم پلی- مبارزات به شکل قابل توجه ای آسان تر شده و 90% مبارزه ها کاملا اختیاری هستند و بازیباز میتونه ولشون کنه. اما در کل همون سبک و سیاق قبلی و هوش مصنوعی دشمنان کمی بهتر شده ولی تفنگ ها به شکل مسخره ای به قدری قدرتمندند که یکی از باسهای بازی رو میشه کمتر از 30ثانیه با چند بار شلیک کشت.
در کل DMC2 نسبت به نسخه قبل از مبارزه ضعیف تری برخورد داره ولی از لحاظ داستانی و گرافیک برتره و میتونه تجربه ای لذت بخش باشه که ارزش یکبار انجام دادن رو داره.
داستان 8
گرافیک 8
موزیک 9
گیمپلی 7
ارزش کل 8
داستان- داستان سری بازی های DMC بغیر از نسخه ریبوت و سوم، چندان داستان خاص و فکرشده ای ندارند و از طرفی برای این سبک بازی ها انصافا داستان ملاک اول نیست. همین قدر بدونید که کات سین ها و شنیدن دیالوگ بر خلاف نسخه قبل حکم زنگ تفریح رو ندارن و روایت و چیدمانِ تا حد زیادی قابل قبول داره. همچنین دانته شخصیت ثابت و منطقی تری نسبت به نسخه اول داره.
گرافیک- چیز زیادی انتظار نمیره و کیفیت تکسچر ها و محیط و دشمنان خیلی تو ذوق میزنه و سلاحها کاملا خشک و بی روح به چشم میان ولی کپکام توی افکت های نوری/بصری و انیمیشن و مدل شخصیت ها حسابی سنگ تمام گذاشته.
موزیک- تعداد قابل توجه ای تِرَک با تنوع قابل ملاحظه ای به مبارزات انرژی میده ولی در اواخر بازی کمی تکراری میشه.
گیم پلی- مبارزات به شکل قابل توجه ای آسان تر شده و 90% مبارزه ها کاملا اختیاری هستند و بازیباز میتونه ولشون کنه. اما در کل همون سبک و سیاق قبلی و هوش مصنوعی دشمنان کمی بهتر شده ولی تفنگ ها به شکل مسخره ای به قدری قدرتمندند که یکی از باسهای بازی رو میشه کمتر از 30ثانیه با چند بار شلیک کشت.
در کل DMC2 نسبت به نسخه قبل از مبارزه ضعیف تری برخورد داره ولی از لحاظ داستانی و گرافیک برتره و میتونه تجربه ای لذت بخش باشه که ارزش یکبار انجام دادن رو داره.
داستان 8
گرافیک 8
موزیک 9
گیمپلی 7
ارزش کل 8
"This is Colonel John Konrad, United States Army. The attempted evacuation of Dubai ended in...complete failure. Death toll: too many