افتخار می‌کنم که یک گیمر هستم…

[Be the story]

فوق العاده بود اقای بابایی..!خسته نباشی برادر

متشکرم داداش. شما لطف دارید.

---

تمام اين حرفا درست بود ولي كو گوش شنوا؟
والا من همين امروز از مادرم پرسيدم كه به نظر شما اين بازي رو چن نفر ساختن؟(اشاره ميكردم به mgs5)
فرمودن حدود 10 نفر  
كاش پدر و مادراي اين سرزمين بتونن گيم رو درك كنن...
زياد هم تقصير خودشون نيست براي اينكه از هميشه اينطوري بوده
اقا سعيد اين مقاله از عالي هم اونورتر بود 
خسته نباشيد

مرسی از شما و ممنون از لطفتون. 
از نسل پدر مادرهای ما که گشته ولی ما روزی پدر مادر خواهیم شد

---

بر عکس همه شما ها که میگین ما افتخار میکنیم که گیمریم و مقاممون بالاس و خانواده ها درک نمیکنن و .....
باید بگم بهترین کار رو خانواده ها میکنن وقتی میگن بازی نکن شاید شما (حتی خود من تا چند سال پیش میگفتم اینا چی میدونن؟ من کار خودم رو میکنم و دارم درست میرم)
بگین که چرت و پرت میگن.
ولی من میگم که ما در اشتباهیم شاید یک درصد شما هم بگین که من هم اشتباه میکنم ولی ارزو میکنم که برگردم به چند سال پیش و اشتباهاتی که کردم رو جبران کنم و گیمری رو اصلا دنبال نکنم ولی کار از کار گذشته و منم چاره ای ندارم.

من اگر هزار بار هم برگردم باز هم گیمر خواهم بود. چرا نباشم. چرا چیزی رو که بیشترین لت رو توی زندگی بهم میده از خودم بگیرم..
شما توی کل زندگیت همیشه و همیشه ارزو خواهی داشت که برگردی به عقب و جبران کنی. همه همین طوری هستن. هم من و هم شما و هم بقیه. چه گیمر باشی چه نباشی بازم چیزیایی هست که بخوای برگردی عقب جبرانشون کنی. این زندگیه.

خودم عاشق گیمریم ولی وقتی دور ورم رو میبینم میگم که شاید پا به عرصه اشتباهی گذاشتم ولی خب این نظر من بود هر کس نظری داره و نظرش مهم و قابل احترامه .
در کل با دیدن زندگی خودم و خانواده ام و مشکلاتمون میگم که گیمری به درد من و افراد شبیه من نمیخوره (عده کمی وضعیت من رو درک میکنن و اون ها هم همین مشکلات رو دارن و دوست دارم ترکش کنن ولی نمیتونن)
در کل من ادامه میدم تا اخر عمرم هم گیمر میمونم و تا پایان عمرم گیمری و دنیای گیم رو ترک نمیکنم چون وقتی پا به کاری بزارم تا اخرش میرم .

[BahramNouraei]

مقاله عالی بود!
ممنون داش سعید گل! :heart: 

خودم عاشق گیمریم ولی وقتی دور ورم رو میبینم میگم که شاید پا به عرصه اشتباهی گذاشتم ولی خب این نظر من بود هر کس نظری داره و نظرش مهم و قابل احترامه .
در کل با دیدن زندگی خودم و خانواده ام و مشکلاتمون میگم که گیمری به درد من و افراد شبیه من نمیخوره

ببین گیم چیز بدی نیس! اون فرهنگ و طرز فکر مضخرف و کذایی که تو ذهن والدین من و شما جا گرفته بده!
پس فک نکن پا به عرصه اشتباهی گذاشتی! بالاخره هرکس یه علاقه ای داره و شما نباید به خاطر حرف دیگران از علایق واقعیه خودت فاصله بگیری!

من خودم به گیم علاقه فجیعی دارم! گیم علاوه بر اینکه سرگرمم میکنه برام مثل هزارتا مُسَکِن هم عمل میکنه و باعث میشه که ساعاتی ذهنم آرامش پیدا کنه!
من روزی نیست که آرزوی مرگ نکنم! به خاطر هزاران درگیری ذهنی و اجتماعی و 30یا30!
ولی هیچ کس درک نمیکنه اینو! همه معتقدن یه نره خ.ری شدم واسه خودم و بازی کردن برام زشته!
.
.
.
نتیجه: به حرف دیگران اهمیت نده و برو دنبال چیزی که دلت بهت میگه!

[saeed aghababaee]

اقا مسعود قطعا من در جایگاهی نیستم که از جانب ما نظر بدم و نظر سما کاملا قابل درک و محترمه. هرکس عقیده ای داره.
حرف من اینه که خودت رو سرزنش نکن داداش. اگه گیم رو دوست نداشتی یه چیز دیگه رو دوست داشتی و فرقی نمی کرد. چرا باید محکوم باشی به این که به علایقت پشت کنی. به نظر من باید سرت رو بالا بگیری که یه گیمر هستی با وجود همه ی مشکلاتی که داری و البته همه هم کم و زیاد دارن.

---

مقاله عالی بود!
ممنون داش سعید گل! :heart: 

خودم عاشق گیمریم ولی وقتی دور ورم رو میبینم میگم که شاید پا به عرصه اشتباهی گذاشتم ولی خب این نظر من بود هر کس نظری داره و نظرش مهم و قابل احترامه .
در کل با دیدن زندگی خودم و خانواده ام و مشکلاتمون میگم که گیمری به درد من و افراد شبیه من نمیخوره

ببین گیم چیز بدی نیس! اون فرهنگ و طرز فکر مضخرف و کذایی که تو ذهن والدین من و شما جا گرفته بده!
پس فک نکن پا به عرصه اشتباهی گذاشتی! بالاخره هرکس یه علاقه ای داره و شما نباید به خاطر حرف دیگران از علایق واقعیه خودت فاصله بگیری!

من خودم به گیم علاقه فجیعی دارم! گیم علاوه بر اینکه سرگرمم میکنه برام مثل هزارتا مُسَکِن هم عمل میکنه و باعث میشه که ساعاتی ذهنم آرامش پیدا کنه!
من روزی نیست که آرزوی مرگ نکنم! به خاطر هزاران درگیری ذهنی و اجتماعی و 30یا30!
ولی هیچ کس درک نمیکنه اینو! همه معتقدن یه نره خ.ری شدم واسه خودم و بازی کردن برام زشته!
.
.
.
نتیجه: به حرف دیگران اهمیت نده و برو دنبال چیزی که دلت بهت میگه!

مرسی سجاد عزیز. چه عجب اومدی بالاخره. دلم برات تنگ شده بود.

[Seed]

آقا شاید باور نکنین ولی من انقدر وضعم خرابه به خاطر گیم که داداشم بعضی اوقات بهم میگه حیوون حتی مادرمم بعضی اوقات بهم میگه الاق!!!! در کل زیاد خانواده شادی نیستیم ولی پدرم همیشه منو درک کرده و هر چی ازش خواستم برام محیا کرده  :rolleyes:

[Blue Sun]

باید قبول کرد که بازی های ویدئویی هر چه قدر هم توی زندگی نقش پر رنگی داشته باشن، بازم تنها یه چیزی هستن که ما به خاطر علاقه ای که داریم سمتشون میریم. به خاطر علاقه ای که به پر کردن وقت آزادمون با استفاده از یکی از ساده ترین و لذت بخش ترین راه های موجود داریم.
توی بازی های ویدئویی غرق دنیایی میشی که سازنده های بازی ها برات به وجود آوردن. یکی از لذت بخش ترین و اعتیاد آور ترین موارد بازی های ویدئویی هم اینه که تو رو توی دنیایی خیالی قرار میده، داستانی رو برای شخصیت اصلی که تو باشی به وجود میاره و اجازه میده که تو هم به عنوان شخصیت اصلی کنترل اون حوادث رو بر عهده بگیری و تقریبا هر کاری که میخوای توی این دنیای خیالی که برات به وجود آوردن انجام بدی. یه دنیایی کاملا خیالی، که فاصله ای بین دنیای واقعی برای تو ایجاد میکنه و بهت اجازه میده که تا وقتی که داری بازی میکنی کاملا توی دنیای که فکر میکنه مال خودته باشی. بزرگ ترین تفاوت بازی با کتاب و فیلم هم میشه گفت همینا هست. به خاطر همینا هم هست که بازی ها اکثرا همگی دارن جهان باز میشن و داستان های چند لایه دارن و دارن هر ساله انتخابات خود مخاطب رو در نحوه پیشبرد داستان بازی هاشون هم بیشتر میکنن. به خاطر همینه که خیلی ها فکر میکنن که بازی های ویدئویی بخش مهمی از زندگیشون رو تشکیل میدن. به خاطر همینه که مخاطب ها اکثرا نظرات این شکلی دارن. اما خب وقتی به خودت میای و میفهمی که همه این ها صرفا برای وقت گذرونیه، پی میبری که حرفی که توی اون عکس زده شده چقدر پوچه. چون میفهمی که بازی کردن صرفا به خاطر علاقه ایه که خودت به بازی های ویدئویی داری و ترجیح میدی که وقت آزادت رو این طوری بگذرونی.
متاسفانه نه تنها والدین، بلکه به نظر من کلا خیلی از ایرانی ها مفهموم تعادل و حد وسط رو متوجه نمیشن. والدین به خاطر این کاری به یه بچه 10 ساله ندارن و بهش اجازه میدن که هر بازی که خواست رو هر چه قدر که خواست انجام بده چون همش با خودشون میگن که "بچه هست دیگه. بزار از کودکیش لذت ببره و توی دنیای خودش باشه." و نظرشون هم راجع به یه آدم بزرگسال اکثرا اینه که "طرف باید بره زندگیش رو کنه و به فکر مشکلات زندگیش باشه. خانواده تشکیل بده، کار کنه و...".
به نظر من که چنین چیزی اشتباهه. آدم دلش میخواد که وقت آزادش رو یه طوری پر کنه. این دیگه کاملا به خودش مربوطه که چطوری این کار رو انجام میده و هیچکس حق نداره توش دخالتی داشته باشه. زندگی خودت هست دیگه. البته خب این رو هم بگم که این مسئله وقتی صدق میکنه که دیگه یه زندگی مستقل رو شروع کرده باشین.
این رو هم بگم که دیدگاه ها هم توی سنین متفاوت فرق داره. مثلا اون مسئله اعتیاد و اشتیاق به انجام دادن هر چه بیشتر بازی ها بیشتر مال جوونایی مثل من و خیلی های دیگه هستن، مثلا اگه سنمون به بالای 20 و خورده ای برسه دیگه اون قد زندگیمون بُعد های مختلف داره که باید بهش رسیدگی بشه و اون قدر سرمون به هر نحوی شلوغه که دیگه وقت آزاد آن چنانی هم نمیمونه و اگه هم بمونه شاید ترجیح بدیم که اون رو با آدم های واقعی دیگه بگذرونیم، نه با بازی های ویدئوییمون. البته این فقط یه مثال بود. هر چیز دیگه ای هم ممکنه و کاملا بستگی به خود شخص داره. 
در کل خیلی از این حرفا برای اکثر سرگرمی ها و چیزایی که ما تصمیم میگیرم وقت آزادمون رو باهاشون پر کنیم صدق میکنن.

[Be the story]

مقاله عالی بود!
ممنون داش سعید گل! :heart: 

خودم عاشق گیمریم ولی وقتی دور ورم رو میبینم میگم که شاید پا به عرصه اشتباهی گذاشتم ولی خب این نظر من بود هر کس نظری داره و نظرش مهم و قابل احترامه .
در کل با دیدن زندگی خودم و خانواده ام و مشکلاتمون میگم که گیمری به درد من و افراد شبیه من نمیخوره

ببین گیم چیز بدی نیس! اون فرهنگ و طرز فکر مضخرف و کذایی که تو ذهن والدین من و شما جا گرفته بده!
پس فک نکن پا به عرصه اشتباهی گذاشتی! بالاخره هرکس یه علاقه ای داره و شما نباید به خاطر حرف دیگران از علایق واقعیه خودت فاصله بگیری!

من خودم به گیم علاقه فجیعی دارم! گیم علاوه بر اینکه سرگرمم میکنه برام مثل هزارتا مُسَکِن هم عمل میکنه و باعث میشه که ساعاتی ذهنم آرامش پیدا کنه!
من روزی نیست که آرزوی مرگ نکنم! به خاطر هزاران درگیری ذهنی و اجتماعی و 30یا30!
ولی هیچ کس درک نمیکنه اینو! همه معتقدن یه نره خ.ری شدم واسه خودم و بازی کردن برام زشته!
.
.
.
نتیجه: به حرف دیگران اهمیت نده و برو دنبال چیزی که دلت بهت میگه!

اقا حرف دلو منو زدی هر روز میگم چرا خدا من رو ساختی؟
و دوست ندارم زنده باشم ولی وقتی میشینم بازی میکنم ارامش میگیرم و راحت میشم ولی چه فایده؟
پقتی سیستم نکشه نمیشه کاری کرد فعلا متال میزنیم تا ببینیم چی میشه.

[Mohammad.Hl..]

مقاله ی عالی ای بود 
خسته نباشی 
گیمر ایرانی کلا بی مشکل نیست  :(

[ReZa JiMmY]

عالی بود واقعا عالی :heart: :heart: از قشنگترین مقالات که هیچ، قشنگترین مقاله ای بود که خوندم :D



یه بار تو کلاس معلم ازم پرسید میخوای چیکاره شی؟؟ گفتم میخوام گیمر بشم یه ذره با حالت تمسخر نگاه کرد گفت چی؟ گفتم گیمری گفت مگه شغله؟؟
گفتم فراتر از یک شغل معمولیه  ;)

[Tyrion]

مقاله رو خوندم، راستشُ بگم وسط خوندنش داشتم چرت می‌زدم! 

فقط چند مورد بگم و مرخص شم: 

افتخار می‌کنم که یک گیمر هستم…

افتخار می‌کنم که خودم انتخاب کردم گیمر باشم!   (جمله سنگینه، برا درک کاملش حتماً باید چند جرعه مرجان و علفیجات زده باشین  )

چه  فرقی میکند که یک شخص هر روز ۱۵ ساعت بازی رایانه‎ای انجام دهد و یا مثلا مشغول تماشای فیلم باشد یا حتی ۱۵ ساعت از وقت تمام روزهای زندگی خود را کتاب (غیر درسی) بخواند

یه سوال: حالا به طور مکرر اون کارا رو کردن به کنار، جداً می‌شه 15 ساعت بیدار موند؟ 

متاسفانه برای والدین ما بازی کردن عنوانی مثل GTA با کلی صحنه های نامناسب برای کودکان توسط یک کودک ۱۰ ساله بسیار قشنگ تر و منطقی تر از بازی کردن آن توسط یک فرد مثلا ۲۷ ساله است 

صحنه محنه ها رو بیخیال، سوال اصلی اینه اون بچه 10 ساله اصلاً می‌فهمه داستان بازی چیه؟ 

پی‌نوشت: بچه 10 ساله دیگه کودک نیست داره مرد میشه برا خودش...   (طرز تفکر مردمان غیور ایرانی!)

متاسفانه این مسئله تنها در کشور ما وجود دارد

البته ناراحت نباش، تنها نیستیم کشورهای «زئیر»، «لائوس»، «تانزانیا» و ... هم هستن. یه مسئله این وسط وجود داره ولی، بچه‌های اونا قبل از اینکه خودشون بتونن فکر کنن از گشنگی می‌میرن! (بازم جمله سنگین بود، علفه رو بزن دیگه  )

به هر حال همه ی ما روزی پدر و مادرخواهیم شد

...!!! 

واقعا کدام سرگرمی و تفریح است که به ما اجازه دهد تا در غایت تخیل خود غوطه ور شویم

برو چن تا کتاب بخون حاجی... 

توسط همین بازی ها با کلی از وقایع مختلف تاریخی آشنا شده ایم. توسط همین بازی ها با فرهنگ و معماری و تاریخ بسیاری از شهرها و کشورهای دنیا در دوره های تاریخی مختلف آشنا شده ایم

اصولا اون کسی که بخواد این چیزا رو از بازی‌ها یاد بگیره، به عنوان یه تخته مخ شناخته خواهد شد! اشتباه برداشت نشه البته منظورم این بود ویکی‌پدیا، کتاب‌های جغرافی و... جاهای بهتری برا یاد گرفتن این چیزا هستند. کسی هم که اساسین کرید بازی می‌کنه عمراً به این چیزا توجه کنه مخصوصاً که اون آدم، یه آدمِ 10 ساله ایرانی هم هست و فقط عشق بپر بپر از رو این ساختمون به روی این یکی رو تو سرش داره، عمراً به این چیزا توجه نمی‌کنه...

لا اقل کاش زمانی که ما خود در نقش والدین قرار بگیریم تمام این مسائل و لذت هایی را که در این دنیای بی انتها چشیده ایم فراموش نکنیم و فرزاندمان را از آن منع نکنیم

نسل ما که یادشون نمی‌ره، مشکل از اون بالا بالاهاس و با این چیزا حل بشو نیست...

بازی های رایانه ای به وضوح ذهن و دید ما را باز می کنند و ما را با مسائلی آشنا می کنند که هرگز نمی توان در جای دیگری جستجو کرد. آیا نباید به بازی‎باز بودن خود افتخار کنیم؟

چه لزومی داره که حتماً به دنبال یه نفع و منفعت توی بازی باشیم؟ ای کسانی که بازی می‌کنید، آیا همین لذتی که از انجام دادن آن می‌برید کافی نیست؟ 

وَسلام، خدافظ 

[levi ackerman]

هیچوقت توی ایران نمیتونم با خیال راحت گیمینگو ادامه بدم چون این کشور به گیم و گیمر اهمیتی نمیده :( ممنون سعید جان بابت مقاله