انقلابیون مبارز l نقد و بررسی بازی Assassin's creed: unity

[Edge And Christian]

مدت زمان زیادی است که سری بازی های Assassin’s Creed (غیر دو نسخه اول و دوم) در یک مسیر اشتباه افتاده و با شکست مواجه می شوند. موفقیت های این عنوان در سال 2007 و پس از عرضه اولین نسخه رقم خورد. پس از  آن و در کمتر از یک سال، نسخه دوم این عنوان با موفقیت های زیاد تری نسبت به نسخه اول عرضه شد. این عنوان فقط تا جایی  توانست صعود کند که بعد از آن، فقط طعم شکست و سقوط را چشید. پس از سال ها، نوبت به رونمایی از نسخه جدید این سری با نام Assassin's Creed :Unity  شد. با معرفی این نسخه، همه امیدوار بودند این عنوان جدید بتواند به موفقیت های نسخه های اول و دوم برسد و باعث شود تا بار دیگر سری Assassin's creed به اوج باز گردد اما بر خلاف نظر همگان، این عنوان نیز مانند نسخه های قبل با شکست مواجه شد و بار دیگر امید طرفداران را نا امید کرد. حالا سوال این است که چرا این نسخه، همانند نسخه های قبلی این سری با شکست مواجه شد؟ آیا مشکلات بازی به حدی بوده که بخواهد بازی را انقدر ضعیف نشان دهد؟ برای اینکه به این سوالات پاسخ دهیم، باید به "انقلاب فرانسه" در AC:UNITY سفری کنیم.

نام: Assassin’s Creed: Unity

سازنده: Ubisoft Montreal

ناشر: Ubisoft

پلتفروم ها: Playstation 4 , Xbox ONE, PC
موتور سازنده: Anvil Next

سبک: اکشن ادونچر- سوم شخص- مخفی کاری- Open world

ــــــــــ گیم پلی و CO_OP ــــــــــ

گیم پلی یکی از ارکان اصلی هر بازیی است. AC:UNITY دارای یک گیم پلی جذاب و هیجان انگیز است اما ایراداتی هم دارد. از جمله این ایرادات می توان به مخفی کاری ضعیف در این عنوان اشاره کرد. اما غیر از ایرادات، نقاط قوتی هم دارند. گیم پلی در این نسخه به ریشه های اصلی خود یعنی نسخه اول بازگشته است. غیر از این ،اینبار ما شاهد سبک جدیدی از مبارزات برای شخصیت اصلی هستیم. دیگر خبری از کشتن بسیار آسان آن همه دشمن نیست! مبارزاتی که در طول گیم پلی با دشمنانتان انجام می دهید، شما را به چالش می کشد.هوش مصنوعی، در حین مبارزه با دشمنان، بسیار قوی شده است به علاوه دشمنان شما نیز می توانند همانند کاراکتر شما از سلاح های متنوع زیادی استفاده کنند که این برای اولین بار یک نکته مثبت در این سری است.
حرکات پارکور هم مانند نسخه های قبلی، به این نسخه راه پیدا کردند اما کاملا متفاوت تر. هنگامی که شما از ساختمان ها یا از درخت و... بالا می روید متوجه خواهید شد که حرکات پارکور در این نسخه نرم تر و به واقعیت تبدیل شدند که باعث جذاب شدن بازی برای بازیباز است.
اما بخش کاستومایز در این نسخه دست شما را باز گذاشته تا هر کاری دوست دارید با اساسین خود انجام دهید. از تغییر دادن کیف،کلاه،شلوار و... گرفته تا عوض کردن سلاح برای شخصیت اصلی. خوشبختانه در این نسخه تنوع سلاح بیداد می کند.
سلاح ها به پنج بخش تقسیم می شوند که در هر بخش سلاح های زیادی وجود دارد که شما می توانید آن ها را بخرید و حتی آپگریدشان کنید تا بر قدرت سلاح افزوده شود و بتوانید دشمنان خود را راحت تر از پا در بیاورید.
پاریس شهر بزرگی است. بر خلاف نسخه های قبلی که بازیباز از اسب  برای نقل مکان استفاده می کرد، در این نسخه دیگر خبری از آن اسب برای نقل مکان نیست. البته پیاده بودن آرنو در طول بازی، مشکلی برای بازیباز پیش نمی آورد و باعث نمی شود تا بازیباز از بازی زده شود زیرا با قدم زدن در شهر بازی، شما همیشه شاهد چیز های جدید و مختلفی خواهید بود از جمله NPC ها.
NPC ها یکی دیگر از نکات جذاب در این بازی است. آن ها به هر کاری که شما انجام می دهید واکنش نشان می دهند. می خندند،گریه می کنند، فریاد می زنند، شعار می دهند، تشکر می کنند و... . در طول مراحل فرعی نیز شما به NPC ها بر می خورید. به طور مثال: وارد مغازه یک NPC می شوید، با او حرف می زنید و اینجا است که به شما یک ماموریت از طرف یک NPC  داده می شود و این بسته به خودتان است که بخواهید آن را انجام دهید یا خیر.
در طول گیم پلی نیز شما به گنج های مرموز بر خواهید خورد. دیگر مانند نسخه های قبل نیست که بخواهید یک گنج را پیدا کنید، در گنج را باز کنید تا مقداری پول به دست آورید. این گنج ها هم سختی های خودش را دارد که بنا به سختی هایش به شما جایزه های ارزشمندی را می دهد که می توانید از آنها در طول گیم پلی استفاده کنید. گنج ها نیز سطح بندی های مختلفی دارند که در ادامه به طور مختصر به آن ها می پردازیم.

گنج های سفید رنگ: این نوع گنج ها در نقشه به رنگ سفید دیده می شود که باز کردن آنها کاری ندارد و از جوایز کم ارزشی بر خوردار خواهد بود.

گنج های قرمز رنگ: این نوع گنج ها در نقشه با رنگ قرمز نشان داده می شود. این گنج ها در سه سطح آسان ، متوسط و سخت قسمت بندی می شود. شما باید با استفاده از وسیله که در اختیار دارید درب آنها را باز کنید و جایزه خود را دریافت کنید.

گنج های زرد رنگ: این نوع گنج ها در نقشه با رنگ زرد نشان داده می شود. این نوع گنج ها همانند گنج های سفید ، دربشان به راحتی باز می شوند اما با این تفاوت که برای باز کردن این نوع گنج ها حتما باید به اینترنت متصل باشید. این نوع گنج ها معمولا جوایز ارزشمندی را به شما اهدا می کند، مثل لباس یکی از شخصیت  های سری قبل.

گنج های سبز رنگ: این نوع گنج ها در نقشه به رنگ سبز نمایش داده می شود. این نوع گنج ها را باید با استفاده از برنامه AC:UNITY Companion App (که برای گوشی های هوشمند است) باز کنید.

اما همانطور که گفتیم مخفی کاری یکی از ضعف های این نسخه است. در بازی هیچ چیز به نام مخفی کاری وجود ندارد. شما می توانید از دو روش برای کشتن دشمنانتان استفاده کنید. یا از جنگ های رو در رو استفاده کنید یا اینکه از بالای یک بلندی مثل درخت و یا ساختمان روی دشمنان افتاده و آن ها را بکشید و یا آرام آرام دشمنان را از پشت سر بکشید. همان طور که خواندید غیر از این سه نوع روش، روش دیگری برای کشتن دشمنان وجود ندارد که اسم آن را مخفی کاری بگذارید. اگر یادتان باشد، گفته شد این نسخه از هوش مصنوعی بسیار خوبی بهرمند است اما نه در بخش مخفی کاری. در این بخش (که اصلا بودنش احساس نمی شود) می توانید دشمنان خود را به راحتی بکشید. انگار که نه صدایی می شنوند، نه کسی را می بینند. اما بیایید سری هم به قسمت آنلاین این نسخه بزنیم. CO_OP دقیقا همان چیزی بود که سری اساسین به آن نیاز داشت نه به یک قسمت آنلاین کسل کننده مانند نسخه AC: BLACK FLAG. در بخش کوآپ می توانید با دوستان خود تمام ماموریت های مخصوص را انجام داده و جوایز ها را درو کنید. خوشبختانه در قسمت کوآپ ماموریت هایی که برای بازیکن ها در نظر گرفته شده بسته به نوع سختی هایشان می تواند به بازیکن ها جایزه بدهد مانند پول یا لباس. همانند دیگر بازی یوبی سافت (WD) در بخش کوآپ شما فقط برای خودتان آرنو هستید و برای بقیه بشکل سک آدم دیگر نمایش داده می شوید. نکته دیگری که باید در مورد کوآپ این نسخه بدانید این است که در بخش کوآپ این نسخه علاوه بر شما از 3 بازیکن دیگر نیز پشتیبانی می شود. البته بعضی از مراحل نیز باید به صورت 2 نفره اجرا شود به علاوه آن که در کوآپ هیچ شخصیت مونث قابل بازی وجود ندارد.

ــــــــــ داستان ــــــــــ

مگر می شود بازیی بدون داستان باشد؟ جواب "خیر" است. داستان در AC یکی از قسمت های مهم بازی است. از موقعی که یوبی سافت از داستان این نسخه پرده برداری کرد، بسیاری به داستان این عنوان امیدوار شدند. یوبی سافت برای ساختن داستان این نسخه ، دستش بسیار باز بود زیرا اتفاقات و وقایعی که در طول انقلاب فرانسه رخ داده بود، آنقدر زیاد است که پرداختن به هر کدام از آن ها می تواند یک داستان بزرگ و شنیدنی را رقم بزند. داستان بازی مانند نسخه های قبل جذاب و درگیر کننده است و باعث می شود بازیباز ها را درگیر داستان کند اما بزرگترین اشکال در این بخش را می توان به شخصیت پردازی وارد کرد. داستان بازی از جایی شروع می شود که در قرن هجدهم میلادی و در سال ۱۷۸۹ انقلاب خونین فرانسه آغاز می شود. جایی که تفاوت میان قشر جامعه بیداد می کند.اشرافیان و اشراف زادگان سلطنت را در دست گرفته اند. دوست به دوست ضربه می زند، بردار به برادر خیانت می کند. شخصیت جدید این نسخه، Arno Victor Dorian نام دارد که همانند نسخه های پیشین یک کاراکتر جدید برای این نسخه است. اما یک نیم نگاهی به شخصیت پردازی در سری های قبل داشته باشیم. یکی از نقاط قوت سری اول و دوم این بازی شخصیت پردازی عالی دو شخصیت Altair ibn la Ahad ( الطایر ابن لا احد) و Ezio Auditore  (اتزیو ادیتوره) بود. اما پس از این دو دیگر یوبی سافت نتوانست در نسخه های بعد شخصیت پردازی مناسبی بسازد که اوج اشکال از نسخه سوم تا به الان است. شخصیت پردازی آرنو بسیار ناقص و غیرقابل قبول است. جدا از آرنو بقیه شخصیت های بازی هم تعریفی ندارند و به جز یک یا دو مورد، می توان گفت یوبی سافت حتی یک دقیقه هم برای طراحی شخصیت ها وقت نگذاشته است.
اما در بخش داستان پردازی یوبی سافت توانسته موفق شود. اجداد آرنو همه عضو گروه اساسین ها بودند که آرنو نیز بعدها به عضویت این گروه در می آید. داستان بازی به هیچ عنوان با محوریت “انقلاب خونین فرانسه” پیش نمی رود، بلکه فقط فضای انقلاب فرانسه را در بازی شاهدیم. البته در طول داستان اشاره هایی به "انقلاب فرانسه" می شود اما این موضوع فقط در بعضی مواقع دیده می شود. یوبی سافت سعی کرده بود تا آرنو را یک آدم بدون ترس در بازی جلوه دهد اما موفق به همچین کاری نشد. کارهایی که آرنو در طول داستان انجام می داد، کم و بیش قابل پیشبینی بود و این ضعف باعث لطمه زدن به داستان بازی می شود.
آرنو جزو یک خانواده اشرافی بود. پدر او همانند اجدادش عضو گروه اساسین ها بود. آرنو زمانی که بچه کم سن وسالی بود، پدرش توسط دشمنش به قتل می رسد.وی تمام دوران کودکی خود را با شخصی به نام "الیز" گذراند. زمانی که پدر الیز توسط اساسین ها کشته می شود ، وی به طور کامل اجداد خود را شناخته و وارد گروه اساسین ها می شود. داستان بازی با ایده های جذابی آغاز می شود، یوبی سافت این بار یک داستان دوست داشتنی را برای طرفداران ساخته و در بازی قرار داده. داستانی که هر چه پیش می رود ، همان قدر هم تکراری می شود. یکی دیگر از جذابیت های خوب داستانی بازی، نحوه روایت آن است. داستان بازی فقط به صحنه های سینماتیک محدود نمی شود بلکه در بسیاری از مواقع، دیالوگ هایی که در زمان گیم پلی گفته می شود، خود یک روایت داستان است. به طور کلی داستان اصلی بازی نه در حدی است که آن را عالی توصیف کرد نه در حدی است که کسی بگوید داستانش ضعیف است. یا این حساب با یک داستان معمولی ولی جذاب طرفیم.

 

ــــــــــ گرافیک ــــــــــ

در اوایل بازی چیزی که توجه شما را به خود جلب می کند، گرافیک زیبا و خیره کننده بازی است. یوبی سافت توانسته به کمک موتور ارتقا یافته خود (Anvil Next) بازی را همانند فیلم واقعی نشان دهد. این هنر یوبی سافت در طراحی بی نظیر محیط این بازی است که در همه جای بازی می توان آن را مشاهده کرد. طراحی بی نظیر پاریس از جمله ساختمان ها، کلیسا ها، برج ها و... بعث می شود تا برای مدتی بازیباز به گشت گذار در محیط بپردازد و از مناظر طبیعی آن لذت ببرد. نکته دیگر در مورد گرافیک، طراحی داخلی ساختمان ها است. فضای ساخته شده درون هر کدام از اتاق ها نیز به طور کامل با یکدیگر متفاوت است. با این گرافیک می توان گفت Assassin’s Creed: Unity با کیفیت ترین نسخه بین تمامی نسخه های عرضه شده از این بازی است. به جز طراحی زیبای محیط، هر یک از شخصیت ها و NPC ها از جزئیات گرافیکی بالایی بهرمند هستند. در هنگام صحبت کردن شخصیت ها با یکدیگر، می توان حرف های آنان را زمزمه کرد زیرا با گفتن هر کلمه، فرم صورت و دهن کارکتر ها با آن کلمه همخوانی دارد. تکسچر های به کار رفته در بازی و مدل سازی دقیق از اشیاء مختلف موجب شده تا در برخی مواقع، بازیباز حس کند که واقعا در آن مکان حضور دارد. نور پردازی در این نسخه با دقت هرچه تمام تر انجام شده. به طوری که شما از اول بازی می توانید نور پردازی خیره کننده محیط را ببینید. سایه زنی ها در بازی در اوج کیفیت قرار دارند و به طور کامل بازیباز را راضی می کنند. نور خورشید و جهت تابش آن به داخل یک مکان و اثری که بر محیط دارد، دست به دست هم می دهند تا یک عنوان بی نظیر در بخش نورپردازی را شاهد باشیم. اما متاسفانه این بخش نیز همانند بخش های دیگر از مشکلات متعددی رنج می برد. غیب شدن لباس دشمنان، فرو رفتن آرنو در دیوار و...، غیب شدن صورت وی، غیب و ضاهر شدن خونی که روی لباس آرنو ریخته و عوامل دیگر موجب شده تا این بخش مانند بخش های دیگر نمرات کاملی نگیرد. اگر یوبی سافت زمان زیادی را برای رفع باگ در این نسخه صرف می کرد، دیگر نیازی به انتشار پچ های متعدد و سنگین نبود.

 

ــــــــــ موسیقی و صداگذاری ــــــــــ

شاید بی نقص ترین بخش در این نقد مربوط به بخش موسیقی و صداگذاری باشد. صداگذاری و موسیقی های بازی واقعا حس "انقلاب فرانسه" را به بازیباز منتقل می کند. نکته منفی خاصی در این بخش وجود ندارد ولی اگر موسیقی های بازی کمی زیادتر می بود این مشکل جزئی هم برطرف می شد اما همین موسیقی ها هم هیچ لطمه ای به بازی وارد نمی کند. دیالوگ هایی که آرنو به زبان می آورد به لطف آقای Dan Jeannotte در تمام لحظات درون بازی باور پذیر است و احساس شخصیت را به خوبی منتقل می کند.
وی با اینکه سابقه خاصی  نداشته اما به خوبی از پس صداگذاری آرنو برآمده. صدا گذاری دیگر شخصیت های بازی مانند"الیز"  از یک صدای زیبا و خاص بهره مند است. آهنگ سازان بازی افرادی مشهور و بزرگ هستند. آقای Chris Tilton قبل ساخت قطعات آهنگ برای این بازی، در بازیی های همچون: Mercenaries : Playground of Destruction و Sim City هنر نمایی کرده. از دیگر آثار وی می توان به آهنگ سازی سریال مشهور Fringe اشاره کرد. همچنین خانوم Sarah Schachner در بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag و فیلم Iron man 3 آهنگ سازی کرده است. افراد دیگری هم برای ساخت آهنگ های زیبا به یوبی سافت کمک کردند که بدون کمک آن ها، Unity نمی توانست در بخش موسیقی انقدر قوی باشد و یک شاهکار برای طرفدارانش عرضه کند.

ــــــــــ سخن پایانی ــــــــــ

قطعا بازی Assassin’s Creed: Unity با این همه مشکلات فراتر از انتظارات یوبی سافت عمل کرد. اگر Unity این همه مشکل را در خود جای نمی داد، اگر یوبی سافت کمی بیشتر روی بازی کار می کرد، اگر یوبی سافت انقدر برای عرضه زود هنگام بازی عجله نمی کرد، مطمئنا Unity می توانست طلسم شکست های پی در پی این سری را بشکند و Assassin’s creed  را دوباره به اوج خود بازگرداند. همانطور که گفتیم در تمامی بخش ها حداقل یک ضعف را شاهد بودیم و دیدیم که یوبی سافت در چه زمینه هایی از بازی بی توجهی کرده و باعث شد تا این عنوان موفق نشود. اما هنوز همه چیز تمام نشده. یوبی سافت هنوز فرصت دارد تا در نسخه های بعدی این مشکلات را بر طرف کند. آن ها به گفته خودشان از این اشتباهات درس گرفتند. با اینکه AC: UNITY نتوانست تبدیل به یک شاهکار شود اما چیز های تازه ای را درون خود دارد و بدون شک برای طرفداران این سری جذاب خواهد بود. امیدواریم دیگر یوبی سافت این اشتباهات را در نسخه های بعدی تکرار نکند تا روزی برسد که سری اساسین به اوج و جذابیت خود بازگردد.

گیم پلی: 85
گرافیک: 80
موسیقی و صدا گذاری:100
داستان:90                                            
میانگین: 87 از 100

این نقد و بررسی بر اساس نسخه Playstation 4 صورت گرفته.