به سوی مرگ | نقد و بررسی عنوان TO THE MOON

[mohammadjavad]

[font=Arial]به سوی مرگ[/font]

[font=Arial]«به سوی ماه» را باید تجربه کرد؛ عنوان مستقلی که با 70 مگابایت حجم، لذت و تاثیر گذاری بعضا بیشتری از یک عنوان 40 گیگابایتی دارد.[/font][font=Arial]
[/font]

مرگ؛ یکی از معدود واژه هایی است که همه­ ی انسان­ ها با مفهوم آن آشنا هستند. در دنیای واقعی این واژه، روزانه چندین نفر را در سراسر دنیا گرفتار خود می ­کند؛ که البته این گرفتاری برای بعضی خوشایند و برای بعضی دیگر ناراحت­ کننده است.

اما تنها "مرگ حقیقی" است که در دنیای واقعی انجام می­ پذیرد. مرگ ساختگی- که البته توانایی هر چند کم­تر از مرگ حقیقی اما تاثیرگذار روی انسان­ها دارد- گاهی در سریال ­ها، فیلم ­های سینمایی و تلویزیونی نیز دیده می­ شود؛ که البته صنعت بازی نیز از این قاعده مستثنا نیست.
«به سوی ماه» عنوانی مستقل با گرافیک پیکسل آرتی­ست که برای روایت قصه ­ی کم نظیر خود، همین مرگ را هدف قرار داده است؛ اما سوال اصلی این­جاست که چه چیزی در بازی وجود دارد که آن را از دیگر بازی­ هایی که برای تاثیر گذاری هرچه بیشتر روی بازیکنان، مرگ ساختگی را چاشنی داستان خود کرده­ اند، متمایز می­ کند؟

طلوع ماه
دو دکتر به نام­های "اوا روزالین" و "نیل واتس" در آژانس پزشکی و روان درمانی "زیگموند" کار می­ کنند. این دو دکتر موفق به ساخت دستگاهی می ­شوند که با استقاده از آن می ­توانند به درون ذهن بیمارانی که مرگ آن­ها قطعی شده، نفوذ کرده و خاطرات آن­ها را مرور کنند. آن­ها به سراغ بیمارانی می ­روند که در هنگام مرگ، به آرزوی خود نرسیده­ اند که آن­ها از این بابت ناراحت بوده و این حس نارضایتیشان از زندگی برباد رفته­ ی خود، در هنگام مرگ به اوج خود می­ رسد که این امر باعث مردن بیمار همراه با دردی بسیار و قلبی پرشده از اندوه می­شود. وظیفه ­ی دو دکتر آژانش پزشکی و روان درمانی "زیگموند" این است که علاوه بر پرسش از نزدیکان بیمار، به درون ذهن او رفته و خاطرات او رو مرور کرده تا به آرزوی برآورده نشده­ ی او پی ببرند. بعد از انجام این کار، دو دکتر با استفاده از دستگاهی که ساخته­ اند، بار دیگر وارد خاطرات بیمار شده و در تمامی مراحل زندگی (سختی­ها، شادی­ها و غم­هایش)، با او همراه شده و به عقب می­روند. در این بین، آن­ها به اتفاقاتی برمی­ خورند که لحظات کلیدی زندگی بیمار می‌باشند که باعث شده­اند که مسیر زندگی او تغییر کند. زمانی که به تمام این لحظات کلیدی دست پیدا کردند، خاطراتی را در درون ذهن بیمار می­ کارند که این کار باعث ایجاد فکر برآورده شدن آرزوی خویش در او می­ شود تا راحت و خوشنود از این جهان فانی به دنیای ابدی سفر کند؛ آرزویی که در واقع اصلا برآورده نشده است.

آن­چه خواندید، پیش داستان عنوان  بسیار زیبا و البته مستقل «به سوی ماه» است که توسط استدیو freebirdgames  ساخته شده است.

بازی از جایی آغاز می­شود که دو دکتر نامبرده، توسط خدمتکار پیرمردی ثروتمند که "جان" نام دارد استخدام شده­ اند. جان مدتی است که به کما رفته و مرگش نزدیک و حتمی است. نقش دو دکتر در بازی این است که مرگ او را برایش رضایت بخش کنند.
دکترها وارد با استقاده از دستگاهی  که موفق به ساخت آن شده­ اند، وارد ذهن جان شده و متوجه می ­شوند که آرزوی برآورده نشده­ ی او، سفر به کره ­ی ماه بوده است. نه دکترها، نه خدمتکارِ پیرمرد و نه خود جان می ­دانند که چرا آرزوی وی سفر به ماه بوده است. بنابراین، دو دکتر سفری را در خاطرات جان آغاز می­ کنند که رازهای زندگی جان و البته انگیزه­ ی او از آرزوی سفر به ماه را برای ما فاش می­کند؛ سفری که 6 ساعت طول می­ کشد.
 

[font=Arial]سفری زیبا به ماه[/font]
سبک بازی، ماجرایی اشاره و کلیک است که دوربین ایزومتریک و گرافیک پیکسل آرتی دو بعدی آن را همراهی می­ کند. [font=Arial]
سه فعالیت عمده گیم­ پلی بازی را تشکیل می ­دهند؛ اولین و اصلی­ترین این فعالیت­ ها، رفتن به درون ذهن جان در دوران سنی مختلف زندگی اش –پیری، میان­سالی، جوانی، نوجوانی و کودکی-  برای پیدا کردن حلقه­ های مرتبط کننده­ ی زندگی اوست.[/font]

این حلقه­ ها می­ توانند یک عکس، دیالوگ و گاهی نیز یک شیء باشند که ادامه­ ی روند سفر در دوره­ های مختلف زندگی جان را برای اوا و نیل میسر می­ سازند. دومین عنصر گیم ­پلی بازی، حل­ معماهای بسیار ساده­ ای است که بر سر راه شاهدان زندگی جان وجود دارد و در نهایت سومین عنصر گیم ­پلی بازی که از دو عنصر قبلی نقش کم­رنگ تری در گیم ­پلی دارد، مبارزه با هیولاهای کم تعداد ذهن جان است که در مواردی اندک بر سر راه دو دکتر قرار می­ گیرند که در این قسمت بازی اندکی سبک آرکیدی به خود می­ گیرد. به دلیل نبودن عنصرهای بیشتر و پیچیدگی در گیم ­پلی بازی، می­توان عنوان «به سوی ماه» را یک "رمان گرافیکی" یا به عبارت ساده تر "رمان متحرک" نامید. حقیقت این است که گیم­پلی در «به سوی ماه» تنها بهانه ­ای برای روایت قصه­ ی کم نظیر بازی است. قصه­ ای که با بهترین دیالوگ­ های ممکن مزین شده و دقت و وسواس در نوشتن آن­ها باعث شده است که زیاد بودن تعداد آن­ها، بازیکن را خسته نکند. باید بگویم که شما همانند عنوان بزرگی چون "اسکایریم" در انتخاب دیالوگ­ های بازی نقشی ندارید و آن­ها از پیش تعیین شده هستند؛ که البته مفهومی را که دیالوگ ­های بازی بیان می­ کنند، امروزه در کم­تر عنوانی مشاهده خواهید کرد.

ندایِ ماه
موسیقی بازی توسط "کان جائو" که هم کارگردان استدیو سازنده­ ی بازی، هم طراح و هم آهنگ­سازِ بازی است، با استفاده از پیانو، نواخته شده است. تم موسیقی بازی بی­نظیر است؛ به طوری که توصیف آن در کلام، همانند توصیف زیبایی غروب خورشید ناکام است و تا خودتان به آن گوش ندهید، زیبایی آن و آرامشی که هنگام گوش­ دادن به موسیقی بازی در شما به وجود می­ آید را درک نخواهید کرد.
[font=Arial]از آن­جایی که برای شخصیت ­های بازی صداگذار تعیین نشده، به همین علت دیالوگ ­های متعدد بازی تنها به صورت نوشتاری هستند؛ همین امر باعث می ­شود که بخش موسیقی و صداگذاری بازی را نتوان بیشتر مورد نقد و بحث قرار داد؛ البته نبودن صداپیشه برای شخصیت­ های بازی، هیچ لطمه ­ای را به بازی وارد نکرده است. به طور کلی می‌توان گفت که بازی در این بخش سربلند بیرون می ­آید.[/font]

به  درخشندگی ماه
«به سوی ماه» یکی از بهترین بازی­ هایی است که در مورد مرگ، ناتوانی انسان در رسیدن به آرامش و دیگر مضامین تلخ انسانی منتشر شده است. این عنوان مستقل به ما یادآوری کرد که بازی­های رایانه­ ای هنوز هم می­توانند درباره­ ی عمیق ­ترین مفاهیم زندگی ما باشند؛ طوری که می‌توان زیبایی و عمیق بودن این بازی را به زیبایی درخشندگی ماه در شب تشبیه کرد. اکنون در میان موج عظیم بازی­ های پر زرق و برق، عدم تجربه ­ی این بازی کم لطفی است و مطمئن باشید از در صورت بازی ­کردن این عنوان، از تجربه­ ی آن پشیمان نخواهید شد.

نکته اول:این بازی مدت زمان زیادی است که منتشر شده. هدف از انتشار این نقد، صرفاً معرفی بازی به دوستان عزیزِِ گیمفایی می باشد.

نکته دوم: عدم انتشار نمره برای بخش های مختلف بازی، تصمیم شخصی نویسنده ی مطلب می باشد؛ چرا که نویسنده فکر می کند استثنائاً این بازی نیازی به ارزش گذاری در بخش های متفاوت را ندارد و تنها ارزش کلی بازی ملاک است.