09-17-2016, 12:26 PM
از اوایل دهه 1990، هنگامی که تازه اصطلاح «تجارت الکترونیک» مطرح شده بود، ایالت متحده آمریکا، به طور قابل توجهی به توسعه بازارهای خود پرداخت و یکی از پیشگامان تجارت الکترونیک به شمار آمد. در مراحل ابتدایی توسعه تجارت الکترونیک (1998-2002)، محققان آمریکایی در پی تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که اگرچه تجارت الکترونیک تهدیدی علیه بازار املاک است، اما این تهدید جزیی و محدود است. اما به محض اینکه تجارت الکترونیک توسعه یافت، تأثیر شدیدی برروی حوزه املاک و مستغلات بر جای گذاشت. گزارش سه ماهه اول املاک در سال 2014 در ایالات متحده، می‌گوید که خرده فروشان و رستوران دارها اعلام کردند که بیش از 2400 رستوران و موسسه در سه ماهه اول سال 2014 بسته و در حدود 27.1 میلیون فوت مربع زمین خالی شدند. در مقایسه با سه ماهه مشابه سال قبل، آمار تعداد مؤسسات بسته شده و فضاهای خالی شده، به ترتیب 231.2 درصد و 127.7 درصد افزایش داشته است (دانلی[1]، 2016).
شواهد موجود نشان می‌دهد که بنگاه‌های ایترنتی و آنلاین املاک، سهم بیشتری را از بازار طلب کرده و تهدید بزرگی برای بنگاه‌های معمولی بوده و منجر به عملکرد نامطلوب بنگاه‌های معمولی و سنتی می‌شوند. نقش کاهش بنگاه‌های سنتی املاک می‌تواند منجر به نرخ بالاتر فضاهای خالی و عرضه بیش از حد فضا در مراکز خرید و فروشگاه‌های بزرگ شود. در نتیجه در مواجهه با این وضعیت شوم، بسیاری از توسعه دهندگان پیشرو و صاحبان املاک تجاری، فروشگاه‌ها، مراکز خرید و مؤسسات خود را تعطیل کرده‌اند (دانلی[2]، 2016).
به تازگی، سایت علی بابا توانسته بر اساس برخی معیارها، بزرگ‌ترین تجارت الکتریکی جهان شمرده شود.
در حال حاضر توسعه تجارت الکترونیک در چین، نتوانسته به پای توسعه آن در ایالات متحده برسد اما رشد قابل توجهی را در سال‌های اخیر تجربه کرده است.
در سال 2014، املاک آنلاین و اینترنتی در چین 50 درصد رشد داشته و نزدیک به 450 میلیارد دلار سود کرده است با این حال تفاوت زیادی بین فروش اینترنتی املاک در آمریکا و چین وجود دارد. پیش بینی می‌شود تا سال 2020، کل هزینه‌های تجارت آنلاین در چین از ایالات متحده، بریتانیا، ژاپن، آلمان و فرانسه پیشی یگیرد (پیوونی، 2014[3]).
با ظهور تجارت الکترونیک در دهه 1990، دانشمندانی مانند گراهام و ماروین (2002)[4]شروع به مطالعه بین تقاضا برای املاک تجاری و تجارت الکترونیک پرداختند. در سال‌های بعد بسیاری از دانشمندان و مؤسسات تحقیقاتی در مورد این موضوع به مطالعاتی پرداختند. پژوهش‌های انجام شده تا سال 2015 را می‌توان به سه بخش زیر تقسیم نمود (چریف، 2014)[5]:
1. علل و مکانیزم برای چگونگی تأثیر تجارت الکترونیک بر روی تقاضا برای املاک تجاری
2. ویژگی‌های تجارت الکترونیک در حوزه املاک
3. تاثیرات خاص تجارت الکترونیک بر املاک
شواهد موجود نشان می‌دهد که بنگاه‌های ایترنتی و آنلاین املاک، سهم بیشتری را از بازار طلب کرده و تهدید بزرگی برای بنگاه‌های معمولی بوده و منجر به عملکرد نامطلوب بنگاه‌های معمولی و سنتی می‌شوند. نقش کاهش بنگاه‌های سنتی املاک می‌تواند منجر به نرخ بالاتر فضاهای خالی و عرضه بیش از حد فضا در مراکز خرید و فروشگاه‌های بزرگ شود. در نتیجه در مواجهه با این وضعیت شوم، بسیاری از توسعه دهندگان پیشرو و صاحبان املاک تجاری، فروشگاه‌ها، مراکز خرید و مؤسسات خود را تعطیل کرده‌اند (دانلی[2]، 2016).
به تازگی، سایت علی بابا توانسته بر اساس برخی معیارها، بزرگ‌ترین تجارت الکتریکی جهان شمرده شود.
در حال حاضر توسعه تجارت الکترونیک در چین، نتوانسته به پای توسعه آن در ایالات متحده برسد اما رشد قابل توجهی را در سال‌های اخیر تجربه کرده است.
در سال 2014، املاک آنلاین و اینترنتی در چین 50 درصد رشد داشته و نزدیک به 450 میلیارد دلار سود کرده است با این حال تفاوت زیادی بین فروش اینترنتی املاک در آمریکا و چین وجود دارد. پیش بینی می‌شود تا سال 2020، کل هزینه‌های تجارت آنلاین در چین از ایالات متحده، بریتانیا، ژاپن، آلمان و فرانسه پیشی یگیرد (پیوونی، 2014[3]).
با ظهور تجارت الکترونیک در دهه 1990، دانشمندانی مانند گراهام و ماروین (2002)[4]شروع به مطالعه بین تقاضا برای املاک تجاری و تجارت الکترونیک پرداختند. در سال‌های بعد بسیاری از دانشمندان و مؤسسات تحقیقاتی در مورد این موضوع به مطالعاتی پرداختند. پژوهش‌های انجام شده تا سال 2015 را می‌توان به سه بخش زیر تقسیم نمود (چریف، 2014)[5]:
1. علل و مکانیزم برای چگونگی تأثیر تجارت الکترونیک بر روی تقاضا برای املاک تجاری
2. ویژگی‌های تجارت الکترونیک در حوزه املاک
3. تاثیرات خاص تجارت الکترونیک بر املاک