داستان یک اشتباه | نقد و بررسی Prince of Persia: The Forgotten Sands

[Devil Prince]

   اگر از بازیبازان قدیمی باشید، مطمئنا با سری خاطره انگیز Prince of Persia، ساخته ی دست توانمند شرکت Ubisoft آشنایی دارید. عنوانی که در گذشته ای نه چندان دور، حاکم بلا منازع سبک اکشن ماجراجویی پلتفرم بود؛ عنوانی که عامل شهرت سازنده ی فرانسوی خود نیز شد. سری Prince of Persia در هر نسخه با پیشرفت های مناسب و ارائه ی گیم پلی کامل تر، در کنار داستانی فوق العاده، توانسته است به یکی از برترین IP های تاریخ بازی های ویدیویی تبدیل شود و نام خود را در این صنعت جاودانه کند و در عین حال طرفداران زیادی را محو خود کند. بعد از عرضه ی چهار نسخه ی موفق و پر فروش، سر انجام نسخه ی پنجم این بازی، با نام Prince of Persia: The Forgotten Sands معرفی شد. به نظر می رسید که Ubisoft تصمیم به بازگشت به ریشه های اصلی سری، یعنی "شن های زمان" گرفته و داستان نسخه ی چهارم و Prince خوشتیپ را رها کرده است؛ البته این در حالی است که نسخه ی چهارم تقریبا موفق ظاهر شده بود و شاید دلیل اصلی این تغییر، اعتراضات طرفداران بوده باشد. بازگشت شن های زمان سبب شد تا طرفداران به شدت از این نسخه استقبال کنند. سر انجام این عنوان در تاریخ 18 May سال 2010 به انتشار رسید. عنوانی که به آخرین نسخه ی سری موفق Prince of Persia بدل شد. اکنون و بعد از گذشت 5 سال، به نقد این عنوان می پردازیم تا در یابیم که آیا این نسخه، پایان کاملی بر یکی از به یاد ماندنی ترین IP های Ubisoft بوده است یا خیر. پس در ادامه با ما همراه باشید. 

  

نام بازی: Prince Of Persia: The Forgotten Sands

استدیوی سازنده: Ubisoft Montreal, Ubisoft Quebec

ناشر: Ubisoft

پلتفرم های مقصد: PC, PS3, X 360, Wii, Nintendo DS

تاریخ انتشار: 18 May سال 2015

متا: 75

افتخارات: کاندیدای برترین نویسندگی در بازی های ویدیویی 2011

سر گذشت دو برادر | داستان

   بازی با یک کات سین فوق العاده جذاب و هیجان انگیز - کاری که Ubisoft در آن استاد است - آغاز می شود. Prince - فرزند کوچک شاه Sharaman (شهرام) - برای یاد گیری آموزش های لازم از برادر بزرگش، Malik به قلمرو حکمرانی او که زمانی مرکز امپراطوری Solomon (سلیمان) بود، فرستاده می شود. طبق گفته ی افسانه ها، این سرزمین راز بزرگی را در قلب خود جای داده و حکومت پارس قسم خورده است تا از آن حفاظت کند. زمانی که Prince به قصر برادرش می رسد، متوجه حمله ی یکی از حکومت های همسایه برای بدست آوردن ثروت و البته پرده برداری از راز بزرگ Solomon، می شود. وی هر طور که شده خود را به برادرش Malik می رساند و او به Prince می گوید که تعداد دشمنان زیاد است و نمی توانند با این تعداد سرباز از پس ارتش دشمن بر آیند و اگر کاری نکنند، به زودی قلعه ی حکومت پارس سقوط خواهد کرد. به همین خاطر Malik تصمیمی می گیرد که چندان منطقی نیست. ورود به خزانه ی اسرار آمیز Solomon و آزادی "ارتش Solomon"، کاری که با مخالفت شدید Prince مواجه می شود؛ اما Malik مصمم است و در نهایت اشتباهی را می کند که زندگی دو شاهزاده را تغییر می دهد. ارتشی شیطانی به هدایت Ratash (یکی از خوفناک ترین شیاطین پارس) آزاد می شود که همه را به مجسمه هایی شنی تبدیل می کند؛ به جز دو برادر که دلیل آن نوعی لوح (Seal) است که توسط پدرشان به آن ها رسیده است. به نظر می رسید که حتی خود حکومت پارس نیز به درستی از راز شاه Solomon، با خبر نبوده است. دو برادر از هم جدا می شوند و به دنبال راهی برای محار این شیطان می گردند. Prince در این مسیر به دختری به نام Razia بر می خورد. او به Prince توضیح می دهد که وی و تعدادی از هم نوعانش که Djinn (همان جن. جن ها موجوداتی هستند که توانایی کنترل برخی عناصر طبیعی مانند آب را دارند می توانند در بعد های مختلف زمانی سفر کنند) هستند؛ طی قرون متعدد، وظیفه ی حفاظت از این مکان را داشته اند. او حتی می گوید که حکومت پارس، سالهاست که در اشتباه بوده است و ارتش اسرار آمیز متعلق به Solomon نبوده است؛ بلکه ارتشی است که برای نابودی حکومت شاه Solomon فرستاده شده بود. Razia همچنین به Prince توضیح می دهد که برای توقف  Ratash و ارتشش، باید لوح خود و برادرش را به هم متصل کند و در اینصورت است که Ratash و ارتشش، باری دیگر در اعماق جهنم زندانی می شوند. Razia برای کمک به Prince، قدرت توقف و بازگشت زمان را در اختیار او می گذارد (در ادامه ی بازی، قدرت دیگری نیز به او اهدا می کند) و از اینجاست که بزرگترین ماجراجویی Prince در کل عمرش آغاز می شود...

Razia: برای مبارزه با Ratash و ارتش اش به زمان نیاز داری؛ من این زمان را در اختیار ات قرار خواهم داد.

   جدال بر سر وظیفه و تکلیف

   داستان در سری Prince of Persia همیشه جزو مهم ترین عناصر و نقاط قوت سری به حساب می آید. Prince of Persia: The Forgotten Sands هم از این قضیه پیروی می کند. داستانی عمیق و چند لایه با پیش زمینه ای فوق العاده و تاریخی، روایت عالی، پیچش های بی نظیر، تعامل و تنش های احساسی بین شخصیت ها و پایان غیر منتظره، همه و همه در کنار هم بخش داستانی را به یکی از قدرتمند ترین بخش های این عنوان تبدیل کرده است؛ هر چند این بخش از مشکلاتی نیز رنج می برد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

   مطمئنا چیزی که داستان این عنوان را قدرتمند جلوه می دهد، عمق داستانی و چند لایه بودن آن است؛ به طوری که به هیچ وجه با داستانی کلیشه ای و یا روند خطی در پیشروی داستان رو به رو نیستید و طی بازه های زمانی مختلف، هدف Prince تغییر خواهد کرد؛ این در حالی است که مقصود اصلی او همچنان ثابت باقی می ماند و در طول داستان به هیچ وجه فراموش نمی شود. پیش زمینه های داستانی نیز مثل همیشه بی نقص هستند. زمانی را تصور کنید که Razia به سرگذشت سرزمین Solomon و تقابل آن با ارتش شیطانی Ratash، طی چندین هزار سال گذشته می پردازد. همه ی این موارد در باور پذیری داستان و در عین حال غرق کردن بازیباز در داستان بازی، نقشی اساسی را ایفا می کنند. با وجود چنین داستانی، کم کاری سازنده ها در قسمت پیش زمینه های مربوط به شخصیت های بازی، آزار دهنده است. در عناوین قبلی و به خصوص در نسخه ی چهارم، با کمی تحقیق می توانستید با گذشته ی شخصیت ها و رفتار و پندار آنها آشنا شوید که نقش به سزایی در هم ذات پنداری بازیباز با شخصیت های بازی - چه شخصیت اصلی و همراهان و چه دشمنان بازی - ایفا می کرد. البته حداقل سازنده ها به پیش زمینه های داستانی شخصیت اصلی پرداخته اند که قابل تقدیر است اما به نسخه ی قبلی نمی رسد (البته در این بین Razia نیز یک استثنا به حساب می آید). همین امر سبب شده است تا با شخصیت پردازی نه چندان دل چسب از سوی سازندگان رو به رو شویم؛ به خصوص برای شخصیت اصلی بازی که واقعا آزار دهنده است. دیگر خبری از آن Prince شوخ و بامزه که در مواقع لزوم به فردی جدی تبدیل می شد نیست؛ البته شخصیت پردازی Prince این نسخه به هیچ وجه بد از آب در نیامده است و او نیز دارای شخصیتی شوخ طبع و قابل قبولی است اما طرفداران انتظار شخصیت پردازی قدرتمند تری که در حد و اندازه های سری Prince of Persia باشد را داشتند که متاسفانه میسر نشده است. البته در نیمه ی دوم بازی، این ضعف به مرور زمان رنگ می بازد؛ به طرزی که شاهد Prince  محبوب خود هستیم. خوشبختانه بخشی که همچنان از قوت زیادی بهره مند است، تغییر و تحول رفتاری شخصیت ها به خصوص شخصیت Prince، به مرور زمان است؛ به طوری که در اواخر بازی، Prince شوخ طبع و بیخیال جای خود را به Prince پخته و با تجربه می دهد. این ویژگی هنگامی زیبا تر جلو می کند که شاهد تعامل فوق العاده ی شخصیت ها با یکدیگر و به خصوص تنش های به وجود آمده بین دو برادر باشیم که در برخی موارد به اوج خود رسیده و باعث ایجاد جدایی بین این دو شاهزاده می شود. تعامل فوق العاده بین Prince و Razia نیز به وضوح قابل مشاهده است که بازیباز را مجاب به ادامه ی داستان و نظاره ی سرنوشت این شخصیت ها می کند.

   بخش دیگری که بازی در آن موفق عمل کرده است، روایت فوق العاده و پیچش های داستانی است. روایت بازی به طوری است که شما را مجبور به ادامه ی بازی خواهد کرد و به هیچ وجه از روندی خطی پیروی نمی کند. همین امر شما را تا اواسط بازی خواهد کشاند. در نیمه ی دوم بازی و بر خلاف نیمه ی اول بازی، شاهد روایتی خشک هستیم که ممکن است بازیباز را از ادامه ی بازی باز دارد و تنها دلیلی که می تواند بازیباز را تلقین به ادامه ی بازی کند، برخی پیچش های داستانی است که واقعا در جایی مناسب قرار گرفته اند و روند کلی بازی را تغییر می دهند؛ البته اگر بازیبازان کمی از خود شکیبایی به خرج دهند، در چند ساعت پایانی بازی شاهد روایتی عالی خواهند بود؛ به نحوی که می تواند به تنهایی بازیباز را تا پایان بازی همراه خود سازد. پایانی که هر بازیبازی را شوکه می کند و مزد چندین ساعت بازی را به او هدیه می کند. البته ممکن است این پایان به اندازه ی نسخه ی قبلی شوکه کننده و قابل پیش بینی نباشد ولی توانسته از زیر این وظیفه، جان سالم به در ببرد. در کل می توان بخش داستانی این عنوان را قدرتمند تلقی کرد و اگر شرکت سازنده تمرکز بیشتری را بر شخصیت پردازی و پس زمینه ی داستانی این شخصیت ها می گذاشت، به خوبیِ نسخه های قبلی می رسید.

دریچه ای عجیب! مقصد؟ نا مشخص...

شاهزاده ی پارس در برابر ارتش شیطان | گیم پلی

   اگر بخواهیم گیم پلی سری Prince of Persia را توصیف کنیم، ابتدا باید آن را به دو بخش مبارزه و سکو بازی (حرکات پلتفرم) تقسیم کنیم. Prince of Persia: The Forgotten Sands، با حفظ استایل همیشگی و در عین حال تغییرات حیاتی و به جا در بخش های گوناگون گیم پلی، توانسته است کیفیت این سری را یک سطح افزایش دهد. مبارزات جذاب و سرگرم کننده، تنوع خوب و تعداد زیاد دشمنان، Boss Fight های نفس گیر، استفاده از قابلیت های ماورایی، سیستم ارتقای مناسب، سیستم سکو بازی جذاب و بی نظیر، موانع متنوع، معما های چالش بر انگیز و ... سبب شده اند تا این عنوان گیم پلی به یاد ماندنی را به بازیبازان هدیه کند.

   اگر نسخه ی قبلی این عنوان را تجربه کرده باشید، می دانید که این عنوان به هیچ وجه از مبارزات شلوغ و تعداد زیاد دشمنان بهره مند نبود و تمام مبارزات به صورت یک به بک دنبال می شد؛ اما سازندگان در نسخه ی The Forgotten Sands، دقیقا بر عکس عمل کرده اند و در برخی از صحنه ها، شاهد حضور بیش از 30 دشمن هستیم که جذابیت زیادی به بازی بخشیده است. سازندگان برای مبارزه با این سیل عظیم دشمنان، مکانیزم های زیادی را در بازی گنجانده اند که شامل کمبو های نسبتا طولانی، جا خالی (Dodge کردن)، لگد زدن، بعضی Finisher های جالب، پریدن روی دوش دشمنان و ضربه قدرتی می شود که هر کدام برای موقعیت های گوناگون و دشمنان خاصی طراحی شده اند؛ هر چند در این بین جای خالی مکانیزم ضد حمله (Counter Attack)، به وضوح قابل مشاهده است و در صورت حضور می توانست Prince of Persia: The Forgotten Sands را به یکی از غنی ترین عناوین دنیای بازی های ویدیویی در بخش گیم پلی تبدیل کند. در اوایل بازی شاهد مبارزاتی خشک و کسل کننده هستیم؛ اما با گذشت زمان و به خصوص در اواخر بازی، این مبارزات به جزئی جدا ناپذیر از بازی تبدیل می شوند که در ترکیب با قدرت های مختلف، می تواند جذابیت بازی را چند برابر کند. البته در برخی موارد، ممکن است این مبارزات برای هر بازیبازی تکراری شود که اگر این عنوان شامل المان ضد حمله می شد، می توانست این ضعف را پوشش دهد. مطمئنا دلایل کم کاری Ubisoft در بخش های مختلف این بازی را می توان تمرکز آن ها بر روی IP نو ظهور Assassin's Creed دانست که اتفاقا زمانی قرار بود که نسخه ای فرعی از سری Prince of Persia با نام Prince of Persia: Assassins باشد.

   اما یکی دیگر از جذابیت های این نسخه، وجود دشمنان متنوع است که در کنار سیل عظیم آنها، طعم لذیذی از یک عنوان اکشن شمشیر زنی را به ارمغان می آورد؛ دشمنانی که برای مبارزه با هر یک از آنها، نیازمند استراتژی خاصی هستید. سازنده ها Boss Fight های فوق العاده ای نیز طراحی کرده اند که هر بازیبازی را به وجد می آورد. متاسفانه تعداد این Boss fight ها چندان زیاد نیست و باز هم نشان از کم کاری سازنده ها دارد؛ البته نمی توان از کیفیت و جذابیت بالای این مبارزات، در کنار موسیقی هیجان انگیز بازی چشم پوشی کرد؛ مبارزاتی که لحظاتی به یاد ماندنی را در ذهن بازیبازان ثبت می کند. از جمله ی این مبارزات، می توان به رویارویی Prince با Ratasha برای بار اول اشاره کرد که در آن Prince، دوشادوش بردارش Malik مبارزه می کند؛ مبارزه ای برای رستگاری.

آیا اندازه ی این Boss برای انداختن وحشت به جانتان کافی نیست؟

   بخشی که به واقع معرف سری Prince of Persia بوده است، بخش پلتفرم یا سکو بازی این سری است. این سری آنچنان در این بخش قدرتمند است که حتی اکنون که 5 سال از انتشار آخرین نسخه ی Prince of Persia می گذرد، هنوز رقیب شایسته ای نتوانسته است، پا به میدان بگذارد و از مرز هایی که این سری در طول چندید سال در نوردیده است، بگذرد؛ حتی سری Assassin's Creed که ساخته ی دست خود Ubisoft است! در The Forgotten Sands نیز وضع همینطور است. باری دیگر شاهد حرکات پلتفرم قدرتمند، سرگرم کننده و جذاب هستیم که هر بازیبازی را به وجد می آورد. این بخش در کنار طراحی عالی حرکات و انیمیشن ها که فقط در چند مورد غیر طبیعی کار شده است - از جمله انیمیشن پرش های کوتاه - توانسته است خود را به اوج قله ی موفقیت برساند. اما چیزی که این بخش را جذاب تر (و البته چالش بر انگیز تر) از قبل می کند، وجود تله های متعدد و معما های دشوار است که شما را با حس و حال واقعی یک Prince of Persia آشنا می کند. اما سازنده ها به این هم بسنده نکرده اند و با ایجاد تعامل فوق العاده بین حرکات پلتفرم و قدرت های ماورایی (که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت)، سری Prince of Persia را در این بخش، به اوج بلوغ و تکامل خود برسانند و در عین حال بر دشواری آن بیفزایند که به خودی خود یک مزیت بزرگ به حساب می آید. دشواری حرکات پلتفرم در اواخر بازی به اوج می رسد و کاری می کند که بازیبازان با هر بار گذشت از میان زنجیره ای از موانع صعب العبور، از خوشحالی به هوا بپرند.

   یکی از جذابیت های سری Prince of Persia، استفاده از قدرت های ماورایی است. در نسخه ی قبل این قدرت ها از Ormazd سر چشمه می گرفتند اما این بار و در The Forgotten Sands، این قدرت ها از دختری به نام Razia که جنی از نژاد Marid ( در قسمت جنوب غربی ایران، روستایی با همین نام وجود دارد که در زبان فارسی، مارد خوانده می شود) است، سرچشمه می گیرد. این قدرت ها حتی از قدرت های نسخه ی قبلی نیز جذاب تر اند و تنها کلمه ای که می توان برای توصیف آن ها به کار برد، حیرت انگیز است. چه حسی بهتان دست خواهد داد زمانی که بتوانید اشتباهات گذشته را جبران و به عقب باز گردید؟ البته این قدرت تنها می تواند شما را به چند ثانیه ی گذشته از عمرتان باز گرداند که مطمئنا برای جبران اشتباهات بازیبازان کافی است. اما به غیر از این قابلیت فوق العاده کار آمد، قدرت دیگری نیز در اختیار شما قرار خواهد گرفت و آن کنترل آب است. زمانی را تصور کنید که بتوانید از یک فواره ی آب آویزان و سپس به سوی قسمتی دیگر پرش کنید. یکی دیگر از قدرت های جالب، قابلیت استفاده از خاطرات Razia است. به کمک این قابلیت می توانید ساختمان هایی که به هر دلیل، دچار فرسایش شده اند را بازسازی و مسیر رسیدن به هدف را هموار سازید. این قدرت ها در کنار هم توانسته اند تنوعی حیرت انگیز به بخش پلتفرمینگ بازی دهند؛ اما قدرت های دیگری نیز وجود دارند که به خوبی قدرت های اصلی بازی نیستند اما وجودشان در بازی خالی از لطف نیست و مسبب ایجاد تنوعی مناسب، در بخش مبارزات بازی می شود. از جمله ی آنها می توان به "زره سنگی" که سلامت Prince را افزایش می دهد، "قدرت انجماد" که دشمنان را تا مدتی بی حرکت در جای شان نگه می دارد و نوعی "طوفان" که دشمنان را به اطراف پراکنده و میدان را برای مانور بیشتر باز می کند، اشاره کرد. شایان به ذکر است که این قدرت های فرعی قابل ارتقا هستند که باز هم بر تنوع این نسخه افزوده است. شما می توانید "زره سنگی" Prince را قدرتمند تر کنید یا اثر "انجماد" بر دشمنان را دو چندان کنید و یا بر قدرت پرتاب "طوفان" بیافزایید. البته این Upgrade ها تنها مربوط به قدرت های ماورائی نیستند و عواملی چون "ضربه ی شمشیر" (Sword Damage) و "نوار سلامتی" (Health Bar) را نیز شامل می شوند. حرف از نوار سلامتی شد. با کمال خرسندی باید اعلام کنم که در این نسخه خبری از نامیرا بودن Prince نیست و دیگر هیچ ناجی برای نجات شما در هنگام سقوط از ارتفاع و یا شکست در برابر دشمنان وجود ندارد. هر چند در این بین جای خالی همراهانی چون Elika حس می شود اما با وجود این همه مکانیزم جدید، می توان از آن چشم پوشی کرد.

   در یک جمع بندی کلی می توان گفت که این عنوان از گیم پلی فوق العاده جذاب، متنوع و مهیج بهره مند است و در صورت نبود برخی کم کاری های Ubisoft، می توانست به عنوانی مبدل شود که از موهبت یک گیم پلی بی نقص برخوردار است.

کنترل آب یکی از جذاب ترین قدرت های Prince به شمار می رود.

زیبایی یک سرزمین | گرافیک

   و اما می رسیم به بخشی که همیشه سری Prince of persia در آن بی نظیر و به نوعی از زمان خودش جلو تر بوده است؛ گرافیک. عنصری که همیشه عظمت حکومت پارس را به بهترین شکل ممکن به نمایش گذاشته است. Prince of Persia: The Forgotten Sands، چه در بخش گرافیک فنی و چه در بخش گرافیک هنری، جایی برای صحبت باقی نگذاشته است و سبب شده است که تمام رقبا، سر تعظیم در برابر این عنوان فرود آورند. از نقاط قوت دیگر این بخش می توان به طراحی فوق العاده ی شخصیت های بازی، طراحی عالی محیط و افکت عالی آب، نور پردازی و سایه زنی حرفه ای اشاره کرد که این بخش را به یکی از بهترین قسمت های بازی تبدیل کرده است. امکان ندارد در طول بازی با کوچک ترین باگی رو به رو شوید که این خود قابل تقدیر است و گواه بر موفقیت این بخش است؛ هر چند دیگر شاهد آن گرافیک انقلابی که از زمان خودش جلو تر بوده است، نیستیم.

   همانطور که گفتیم، این عنوان از گرافیک هنری زیبایی بر خوردار است که چشم هر بیننده ای را نوازش می دهد. این گرافیک هنری هنگامی جلوه بخش خواهد بود که در معرض ترکیب با پس زمینه ها (مناظر دور دست) قرار گیرد. مشاهده ی منظره ی غروب آفتاب از یکی از بلند ترین برج های سرزمین پارس، ممکن است تا مدت ها بازیبازان را محو خود نگه دارد و بازیباز را از بُعد جسمانی خارج و وارد اتمسفر بازی کند. استفاده از رنگ های گرم در محیط بازی که در سری Prince of Persia کاملا متداول است، آرامش خاصی را به بازیباز هدیه می کند که در هیچ عنوان دیگری قابل رویت نیست و انحصاراََ مختص به این سری است. در کل می توان این عنوان را در بخش گرافیک هنری و اتمسفر سازی، مثال زدنی تلقی کرد.

سرزمین پارس؛ بهشت زیبایی ها...

   یکی دیگر از قسمت ها که واقعا بی نظیر است، طراحی شخصیت هاست. طراحی Ratasha، Malik، Razia و حتی دشمنان گوناگون بازی، به طرز فوق العاده و با جزئیات بالا انجام شده است و در واقعی جلو کردن آنها نقش اساسی دارد؛ اما در بین همه ی موارد ذکر شده، طراحی Prince چیز دیگریست؛ هر چند به طراحی جذاب نسخه ی قبل نمی رسد. طراحی چهره، اندام بدن، لباس و ... با دقت و جزئیات فراوان صورت گرفته است و در کنار تکسچر های متوسط بازی که بدون هیچگونه وقفه لود می شوند، شخصیت Prince را بسیار باور پذیر کرده است. مطمئنا طراحی Prince در Forgotten Sands برای طرفداران قدیمی این سری خاطر انگیز است؛ چراکه سازندگان به قول خود مبنی بر بازگرداندن ظاهر قدیمی Prince وفا کرده اند. اما در کنار Prince، طراحی Malik هم عالی است؛ به خصوص لباس او که ابهتی خاص به وی، به عنوان برادر بزرگتر Prince و ولیعهد حکومت پارس بخشیده است. حرف از کیفیت تکسچر ها در بازی شد. عملکرد سازندگان در این بخش، در بازه های گوناگون دچار نوسان می شود. برای مثال در برخی از مکان ها، کیفیت تکسچر ها و به خصوص جلوه های بصری واقعا فوق العاده است و هر بیننده ای را محو تماشای خود می کند اما در برخی مکان ها، کیفیت تکسچر ها و جلوه های بصری به قدری ضعیف است که از خود می پرسید: آیا واقعا Ubisoft سازنده ی این بازی است؟ Ubisoft که مهارتش در خلق عناوین گرافیکی، زبان زد همگان است.   

       

Malik؛ در عین حال که برادر Prince است، ولیعهد حکومت هم به حساب می آید. گاهی پیش می آید که او احساس می کند که Prince می خواهد حکومت او را بدزد

(در حالی Prince هیچ علاقه ای به حکومت ندارد). همین امر سبب به وجود آمدن تنش هایی بین این دو بردار می شود.

   افکت های گوناگون نظیر آب و شن واقعا عالی طراحی شده اند. برای مثال افکت آب در نوع خود واقعا بی نظیر است؛ این زیبایی زمانی بیشتر جلوه می کند که از قابلیت کنترل آب استفاده کرده باشید. افکت شن نیز واقعا عالی است و تفاوت چندان زیادی با واقعیت ندارد. البته در این بین طراحی افکت یخ که یکی از قدرت های ماورایی Prince به حساب می آید، چندان جالب کار نشده و ممکن است کمی آزار دهنده باشد. نور پردازی و سایه زنی نیز که یکی از تخصص های شرکت Ubisoft به حساب می آید، به طرز بی نظیر انجام شده است. عبور نور از درز دیوار ها، پرتو های زیبای نور آفتاب که رقص گرد های شن معلق در هوا را به زیبایی تمام به تصویر می کشند و غروب آفتاب، به خوبی عظمت این قسمت را به نمایش گذاشته اند. سایه زنی نیز واقعا بی نظیر است و خیلی کم پیش می آید که شاهد سایه های نوک تیز باشیم.

   در کل اگر این عنوان از تکسچر (بافت) ها و برخی جلوه های بصری با کیفیت تری بهره مند بود، می توانست به یکی از بی نقص ترین گرافیک های تاریخ گیم بدل شود.

آوای خوش پارسی | موسیقی و صدا گذاری

   اگر از طرفداران سری Prince of Persia باشید، می دانید که این سری همیشه با ارائه ی موسیقی دلنشین، آرامش بخش و در عین حال متفاوت که سر چشمه از فرهنگ پارسی دارد، توانسته است خود را به همگان ثابت کند. موسیقی هایی که روح شنونده را نوازش می دهند و به خوبی توانسته اند با ایجاد اتمسفری گیرا، بازیباز را در بازی غرق کنند. این موسیقی ها به صورت کم رنگ تری در The Forgotten Sands حاضر شده اند که واقعا برای طرفداران اصیل این سری که با موسیقی های این عنوان زندگی کرده اند، آزار دهنده است. طرفدارانی که انتظار حضور موسیقی جذاب، در تک تک بخش های بازی، حتی قسمت هایی که بازی، روند آرامی را پیش رو گرفته است، دارند. البته این عنوان در بخش مبارزات و به خصوص Boss Fight های بازی، بازیبازان را مهمان موسیقی های مهیجی کرده است که مقدار آدرنالین ترشح شده در خونتان را دو چندان می کند. اما چیزی که در این عنوان بسیار عجیب است، حضور بسیار کم رنگ موسیقی های اصیل پارسی در هنگام سکو بازی و حل معما ها است؛ به طوری که ممکن است بعد خروج از بازی از خودتان بپرسید که آیا این عنوان شامل موسیقی های آرام و آرامش بخش می شد یا خیر. البته در این بین هر از چند گاهی شاهد موسیقی های نسبتا متوسطی برای این بخش ها (سکو بازی و حل معما ها) هستیم که به هیچ وجه لیاقت یدک کشیدن نام "موسیقی متن Prince of Persia: The Forgotten Sands" را ندارند. از آنجا که در بیشتر اوقات، بازیبازان مشغول انجام حرکات پلتفرم هستند، شاید وجود عاملی مکمل همچون موسیقی برای ایجاد انگیزه در وجود بازیباز، برای ادامه ی بازی ضروری باشد. چیزی که The Forgotten Sands  از آن محروم است.

   در کل سازندگان در The Forgotten Sands، ظلم بزرگی را در حق این عنوان کرده و به جای زنده کردن خاطرات طرفداران، خاطره ی نه چندان دلچسبی را از موسیقی های این عنوان رقم زده اند؛ البته اگر از موسیقی Boss Fight ها فاکتور بگیریم.

   صداگذاری بخشی است که ممکن است جزو عناصر اصلی یک بازی به حساب نیاید اما به واقع در باور پذیری و هم ذات پنداری با شخصیت های بازی و درک بهتر داستان، نقش اساسی دارد. خوشبختانه در Prince of Persia: The Forgotten Sands، شاهد صداگذاری کاملا حرفه ای هستیم. از صداگذاری شخصیت ها گرفته تا صداگذاری خوب افکت های مختلف، سبب شده اند که بازی شما را با خود همراه سازد. صدا گذاری شخصیت های گوناگون مثل همیشه عالی است؛ اما سازندگان در این نسخه یک غافلگیری بزرگ را برای طرفداران Prince آماده کرده اند و آن هم بازگشت صداپیشه ی قدیمی Prince - آقای Yuri Lowenthal که در عناوین قبلی این سری از قبیل The Sands of Time و The Two Thrones شرکت داشته اند - است که خاطرات خیلی از طرفداران را زنده خواهد کرد. با اینکه به شخصه از صداپیشگی آقای Nolan North در نسخه ی قبلی لذت بردم، اما آقای Lowenthal نیز توانسته است به خوبی از پس مسئولیت خود در قبال شخصیت محبوب Prince بر آید. البته نمی توان از هنرنمایی آقای John Cygan به عنوان صداپیشه ی Malik هم به سادگی گذر کرد؛ چراکه توانسته است با صدای گرم خود، به پیکر ولیعهد حکومت پارس، جان ببخشد. اما جالب ترین نکته ای که در بخش صداگذاری مشاهده می شود، تکلم Ratash به زبان فارسی است که هر بازیباز ایرانی را به وجد می آورد. البته نمی توان انتظار یک مکالمه ی بدون نقص را از Ratash داشت؛ اما با این وجود، این کار سازندگان واقعا قابل تقدیر است.

   صداگذاری افکت ها هم به زیبایی تمام انجام شده است. از بوسه های شمشیر Prince بر پیکر ارتش شیطان گرفته، تا آواز خوش آب های جاری، همه با دقتی فراوان ضبط و در بازی گنجانده شده اند و جای هیچ ایرادی را باقی نمی گذارند.

در یک جمع بندی کلی می توان بخش صداگذاری و موسیقی را خوب تلقی کرد. کلمه ی "خوب" زمانی می توانست به "عالی" تغییر حالت دهد که شاهد همان موسیقی های بی نظیر نسخه های قبل، در این نسخه نیز می بودیم.  

بازگشت Yuri Lowenthal به عنوان صداپیشه ی Prince در Forgotten Sands، شما را به یاد

 نخستین نسخه های این عنوان خواهد انداخت. 

نقد و بررسی این عنوان بر روی PC انجام شده است.

+ نکات مثبت: داستان قوی، روایت داستانی خوب، مبارزات سرگرم کننده، قابلیت های ماورایی فوق العاده، حرکات پلتفرم بی نظیر، معما های چالش بر انگیز، Boss Fight های خوب، گرافیک هنری چشم نواز، طراحی عالی شخصیت ها، افکت های عالی، صدای قدیمی Prince 

- نکات منفی: شخصیت پردازی نه چندان دلچسب شخصیت ها، روایت خشک در نیمه ی دوم بازی، مبارزات خسته کننده در اوایل بازی، تکسچر ها و جلوه های بصری متوسط، موسیقی های ضعیف به خصوص در هنگام اجرای حرکات پلتفرم

داستان: 86     گیم پلی: 85     گرافیک: 85     صداگذاری و موسیقی: 78

نمره ی کل: 83     

پایان شاهزاده ی افسانه ای

   Prince of Persia: The Forgotten Sands ممکن است در برخی از بخش ها با مشکلات ریز و درشتی دست و پنجه نرم کند اما مطمئنا می تواند خواسته ی طرفداران سبک اکشن ماجراجویی سکو بازی و به خصوص هواداران این سری را تا حد زیادی برطرف کرده و آن ها را تا مدت هر چند کوتاهی سرگرم خود نگه دارد؛ به مدد وجود داستانی زیبا و گیم پلی سرگرم کننده. پس اگر از حرکات پلتفرم و سکو بازی سری Assassin's Creed لذت می برید و هنوز Prince of Persia: The Forgotten Sands را تجربه نکرده اید، تجربه ی این عنوان بر شما واجب است. متاسفانه تا به این لحظه The Forgotten Sands به عنوان پایان سری افسانه ای Prince of Persia به حساب می آید. درست است که این عنوان نتوانست در اوج از دنیای گیم خداحافظی کند اما مطمئنا توانست نام خود را در این صنعت جاودانه کند. عنوانی که همچنان حاکم سکو بازی در بین تمام عناوین جهان به حساب می آید. امید است سازندگان فرانسوی، عنوانی که آنان را از فرش به عرش رساند و فتح قله های موفقیت را برایشان میسر نمود، فراموش نکنند و به جای ارائه ی نسخه های تکراری سری Assassin's Creed، وقت خود را صرف طراحی یک نسخه ی جدید و اصیل، از سری Prince of Persia کنند. به امید آن روز... 

نقد و بررسی Prince of Persia: The Forgotten Sands را با این بیت زیبا که وصف حال اینجانب در قبال این عنوان است، به پایان می رسانم.

     خنده ی تلخ من از گریه غم انگیز تر است

                                                                 کارم از گریه گذشته، بدان می خندم

   

[ユニーク]

ممنون از نقد زیباتون انصافا نقد به جا و منصفانه ای برای این عنوان بود و بازی رو زیبا روایت کردید
 به امید روزی که یوبی سافت از خر شیطون بیاد پایین دوباره بتونیم پرنس رو ملاقات کنیم

[BadBoy4Ever]

ممنون از نقد زیباتون انصافا نقد به جا و منصفانه ای برای این عنوان بود و بازی رو زیبا روایت کردید
 به امید روزی که یوبی سافت از خر شیطون بیاد پایین دوباره بتونیم پرنس رو ملاقات کنیم

مذاکرات که تموم شه یوبی سافت هم پرنس جدید رو اینبار با زبون شیرین پارسی میده بیرون

[Devil Prince]

ممنون از نقد زیباتون انصافا نقد به جا و منصفانه ای برای این عنوان بود و بازی رو زیبا روایت کردید
 به امید روزی که یوبی سافت از خر شیطون بیاد پایین دوباره بتونیم پرنس رو ملاقات کنیم

خیلی ممنون دوست عزیز.
من هم امیدوارم روزی این اتفاق بیوفته...

---

ممنون از نقد زیباتون انصافا نقد به جا و منصفانه ای برای این عنوان بود و بازی رو زیبا روایت کردید
 به امید روزی که یوبی سافت از خر شیطون بیاد پایین دوباره بتونیم پرنس رو ملاقات کنیم

مذاکرات که تموم شه یوبی سافت هم پرنس جدید رو اینبار با زبون شیرین پارسی میده بیرون

مطمئنا یکی از دلایل ساخته نشدن ادامه ی این سری، تحریم شدن ایران هست. به هر حال اگه تو این مدت یوبی سافت می ساختش، مطمئنا ضرر می کرد و حتی شاید بازی اجازه ی عرضه تو آمریکا رو پیدا نمی کرد. به هر حال باید حق داد به یوبی سافت. باید یه چیزی از بازی سود کنه دیگه؛ وگرنه کارش تمومه...
ممنون از نظر شما...

[The Last King On The Earth]

نقدت رو خوندم در یک کلام عالی بود
فقط دو سه تا غلط املایی داره ولی در کل خوشم اومد

[Devil Prince]

نقدت رو خوندم در یک کلام عالی بود
فقط دو سه تا غلط املایی داره ولی در کل خوشم اومد

سلام خدمت دوست عزیز
غلط املایی؟ من قبل انتشار متن، سه بار بازخوانی کردمش. میشه لطف کنین و بگین غلط های املایی دقیقا کجا هستند؟
ممنون از نظرتون. خوشحالم که مورد پسندتون قرار گرفت. :blush:

[مجیدنصر]

سلام محمد امین جان
مثل هیشه عالی بود واقعا نقد بسیار عالی و به جایی بود بسیار از خوندنش لذت بردم دستت درد نکنه.
این نقد هم مثل نقد قبلیت در مورد این بازی بسیار خوب به تمام جزئیات و بخش های بازی پرداخته بودی بسیار لذت بردم.
در مورد بازی هم که همون جور که توی نقد گفتی عالی بود به خصوص مبارزه ی آخر بازی بسیار حال داد.
با سپاسی بی پایان
پیروز و سربلند باشی.

[Devil Prince]

سلام عرض می کنم خدمت مجید عزیز
خیلی خوشحالم که از نقدم خوشت اومد. با تعاریفت به بنده قوت قلب دادی.
دفعه ی بعد یه بازی جدیدتر رو نقد خواهم کرد. ممنون از توجهت. :blush:

[p.s]

نقد خوبی بود اما تا اونجایی که من میدونم ترجمه اسم میشه شن های فراموش شده نه شن های زمان .

[Devil Prince]

دوست عزیز منظور من ترجمه ی نام بازی نبوده بلکه ترجمه ی نام واقعی این شن ها بوده یعنی Sands of Time که در نسخه های قدیمی بازی حضور داشته اند. امیدوارم منظورم رو فهمیده باشی. ;)
با تشکر از نظرتون...