بهترین هارد سرور

[sapraasannat]

ظرفیت ذخیره‌سازی

مهمترین قابلیت یک هارد اکسترنال، ظرفیت ذخیره‌سازی ارائه شده توسط آن است. اگر هارد دیسکی که خریده‌اید سرعت بالا، قابلیت رمزنگاری و یا دسترسی ریموت را به شما ارائه بدهد اما ظرفیت پایینی برای ذخیره‌سازی اطلاعات داشته باشد، انتخاب خوبی نداشته‌اید! از سوی دیگر، خرید هارد دیسکی که ظرفیتی به‌مراتب بیشتر از نیاز واقعی شما را ارائه می‌دهد، پول شما را هدر خواهد داد.

سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که بهترین ظرفیت ذخیره‌سازی چیست؟

خب، جواب این سوال کاملا به نیاز شما بستگی دارد. اگر صرفا به‌دنبال یک حافظه ذخیره‌سازی جانبی برای جابه‌جایی چند سند، عکس یا سایر فایل‌های چندرسانه‌ای بین دو دستگاه هستید و یا می‌خواهید حافظه داخلی محدود لپ‌تاپ یا تبلت پایین‌رده خود را کمی ارتقاء دهید، احتمالا یک فلش مموری  USB با ظرفیت بالا با ظرفیت متوسط هم نیازتان را برطرف خواهد کرد.

اگر قصد ذخیره‌سازی طولانی مدت اطلاعات یا اصطلاحا آرشیو کردن فایل‌ها را داشته باشید، خرید یک فلش مموری با ظرفیت 1 ترابایتی انتخاب آینده‌نگرانه‌تری به‌نظر می‌رسد. اگر از کلکسیونرهای فیلم و سریال هستید و همیشه کمبود فضای ذخیره‌سازی را تجربه می‌کنید، هاردهای اکسترنال با ظرفیت‌های چند ترابایتی بهترین هارد اکسترنال برای شما خواهد بود.SSD در برابر HDD

درایوهای اکسترنال معمولا در دو نوع HDD و SSD قابل تهیه هستند. اساسا، این دو نوع از نظر فناوری ذخیره‌سازی و همچنین دسترسی به اطلاعات، تفاوت‌های زیادی با یکدیگر دارند.

هارد دیسک‌های رایج یا HDD که سالهاست در بازار وجود دارند از صفحات (دیسک) مغناطیسی با مکانیزم چرخشی برای ذخیره‌سازی اطلاعات بهره می‌برند. هرگونه درخواست کاربر برای نوشتن یا خواندن اطلاعات، توسط هدهای مکانیکی موجود درون ساختار هارد دیسک پردازش می‌شود و در واقع، به همین دلیل است که هنگام کار کردن هارد دیسک، سروصدای کمی را می‌شنوید.

اما از سوی دیگر، درایوهای SSD از میلیون‌ها ترانزیستور کوچک تشکیل شده است که با استفاده از پالس‌های الکتریسیته قابلیت خاموش و روشن شدن دارند. در واقع همان‌طور که از نام این درایوها (Solid-State-Drive) مشخص است، هیچ قطعه مکانیکی برای خواندن یا نوشتن اطلاعات وجود ندارد. درایوهای اس‌اس‌دی در بسیاری از سناریوها، به‌طور محسوسی سریع‌تر از HDD هستند.

هاردهای اکسترنال یا به‌طور کلی HDD ابعاد بزرگ‌تر، سرعت پایین‌تر و از همه مهم‌تر آسیب‌پذیری بیشتری دارند. اگر در حال حاضر به خرید یک ذخیره‌ساز جانبی و اکسترنال فکر می‌کنید، معمولا در اکثر سناریوها بهتر است به سراغ یک اس‌اس‌دی بروید.

<!--td {border: 1px solid #cccccc;}br {mso-data-placementame-cell;}-->[font=Georgia]https://saprasanat.net/[/font]

سرعت جابه‌جایی اطلاعات

ظرفیت ذخیره‌سازی تنها نکته‌ای نیست که هنگام انتخاب هارد اکسترنال مناسب باید به آن توجه داشته باشید. سرعت جابه‌جایی اطلاعات نیز فوق‌العاده مهم است و اگر کاربری هستید که به‌صورت پیوسته اطلاعات را بین درایو جدید و دستگاه‌های دیگر جابه‌جا می‌کنید، این موضوع برایتان حیاتی محسوب می‌شود. قطعا شما دوست ندارید برای جابه‌جایی چند گیگابایت اطلاعات، مدت زیادی را منتظر بمانید.

دو عامل مهم در تعیین سرعت عملکرد درایو ذخیره‌ساز شما نقش دارند؛ فناوری ذخیره‌سازی اطلاعات و رابط اتصال درایو.

1. فناوری ذخیره سازی اطلاعات

اگرچه برخی از درایوها سرعت‌های بالاتری را نسبت به یکدیگر ارائه می‌دهند، اما به‌طور کلی، درایوهای SSD اطلاعات را سریع‌تر از انواع HDD پردازش می‌کنند. اس‌اس‌دی‌های اکسترنال قیمت بالاتری نسبت به هاردهای اکسترنال دارند و اغلب اوقات ظرفیت ذخیره‌سازی پایین‌تری هم ارائه می‌دهند. البته اگر بودجه خوبی داشته باشید نیازی نیست خودتان را محدود کنید، چرا که در حال حاضر اس‌اس‌دی‌های اکسترنال با ظرفیت‌‌های بالا نیز قابل تهیه هستند.

2. رابط اتصال درایو

درایوهای ذخیره‌سازی اکسترنال از رابط‌های اتصال متفاوتی برای اتصال به کامپیوترهای شخصی یا دستگاه‌های موبایل بهره می‌برند. چند استاندارد در این زمینه وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد. اکثر درایوهای جدید از رابط اتصال USB برخوردار هستند. استاندارد USB دارای چند نسل مختلف است که از برخی جهات – به‌خصوص سرعت جابه‌جایی اطلاعات- با یکدیگر تفاوت دارند.

USB 2.0

USB 2.0 یک استاندارد قدیمی و کاملا رایج است که اگر به‌طور مرتب فایل‌هایی با سایز کم اما تعداد بالا را جابه‌جا می‌کنید، بهتر است این استاندارد را فراموش کنید. حداکثر سرعت جابه‌جایی این نسل 480 مگابیت بر ثانیه است. پورت‌های USB 2.0 در کامپیوترهای شخصی معمولا رنگ خاصی ندارند و با رنگ مشکی قابل مشاهده هستند.

USB 3.0

استاندارد USB 3.2 یا USB 3.2 Gen 2×2 سرعت بسیار بالای 20 گیگابیت بر ثانیه را ارائه می‌دهد. در این فناوری، پورت USB در واقع از دو مسیر ارتباطی 10 گیگابیت بر ثانیه‌ای بهره می‌برد.

استاندارد USB-A رایج‌ترین و قدیمی‌ترین نوع اتصال است که اتصال کابل به آن فقط با یک حالت قابل انجام است. اما نوع جدیدتر تحت عنوان USB-C با طراحی کوچک‌تر و لبه‌های گردتر، امکان اتصال به‌صورت معکوس را میسر کرده است و در هر حالتی کابل متصل می‌شود. این رابط اتصال قابلیت پشتیبانی از پروتکل DisplayPort را دارد و بنابراین به‌عنوان خروجی تصویر نیز از آن استفاده می‌شود.

برخی از پورت‌های USB-C  از پروتکل تاندربولت 3 (Thunderbolt 3) پشتیبانی می‌کنند و قادرند سرعت بسیار بالای 40 گیگابیت بر ثانیه‌ای را در دسترس کاربر قرار دهند.

در برخی از دستگاه‌های قدیمی، رابط‌های اتصال جایگزینی مانند eSATA یا Firewire را هم می‌توان مشاهده کرد، اما با توجه به قدیمی شدن و نامتداول بودن تجهیزات سازگار با آنها، بهتر است به سراغشان نروید.