سکـوت بـره ها | نقد و بررسی The Jack Ripper

[Mr.Payne]

نام: The Jack ripper Adventure
سبک: فکری، ترسناک
تاریخ انتشار: 2003 میلادی

مقدمه، روزنامه نگار

 سلام، من یک روزنامه نگار آمریکایی هستم، تازگی ها به من ماموریت داده شده که در مورد مردی مشکوک به نام" Jack" تحقیق کنم. تو خیابان های نیویرک که راه می روم، مردم زیادی را می بینم و از آن ها سوال می پرسم، جواب هر سوال را یادداشت می کنم تا تحویل رییس اداره بدهم. هر روز با چالش هایی روبرو می شوم، بسیار سختی می کشم و بعضی از اوقات مورد شکنجه ی روحی و روانی قرار می گیرم. نه، اشتباه نکنید، من کارآگاه نیستم، فقط یک روزنامه نگار ساده هستم که باید مدتی را در نقش یک کـارگاه باشد و معماهای زیادی را حل کند. یک روز در دفترم بودم، ناگهان صدای زنگ در می آید، در را که باز می کنم، پست چی را می بینم که بسته ای را تحویل من می دهد، شاید حقوق من باشد! وقتی در جعبه را باز می کنم... سال 1387 هجری شمسی است، من هم آن موقع یک گیمر ساده هستم، از روی بی کاری پشت رایانه ی شخصی ام می نشینم تا کمی بازی کنم، یک آیکن مشکوک را در کامپیوترم می بینم، هیچ وقت روی آن کلیک نکرده بودم، وقتی کلیک کردم، فهمیدم که این همان جک قاتل خودمان می باشد، تا به حال این بازی را، بازی نکرده بودم و برای اولین بار بود که می خواستم آن را بازی کنم. روی New Game کلیک می کنم تا وارد مراحل اولیه بشوم. بازی شروع می شود..

 

 

گیم پلی، سیاهی شب
 خب بازی شروع می شود، از این طور سبک بازی ها اصلا خوشم نمی آید ولی حال در این بخش نگاهی به گیم پلی می اندازیم. مرحله به مرحله ی بازی پر از معماهای متفاوت و چالش های گوناگون می باشد. از همین اول که بازی را شروع کرده ام، معماها آغاز شده اند و من باید آن ها را به بهترین نحو به پایان برسانم، البته در بعضی از اوقات از دفترچه ی راهنما هم استفاده می کنم. خیابان های نیویرک کاملا مطابق نیویرکی است که داستان های جنایی شرح می دهند، تاریک، بدون صدا و مرموز. وقتی پا به آن خیابان ها می گذارید، ممکن است چیزی را از قلم بیاندازید! می توان گیم پلی بازی را شبیه به یک بازی Hidden Object دانست، بیش تر منتقد های دنیای بازی معتقدند که سبک گیم پلی بازی Hidden Of Object می باشد، البته خیلی از منتقد ها بر این عقیده نیستند. گیم پلی بازی از نظر شخص بنده یک گیم پلی خاص بود! پس از به پایان بردن یک مرحله، فیلمی در حد 2 3 دقیقه پخش می شود که شخصیت اصلی بازی را در حال روزنامه نگاری نشان می دهد. گیم پلی بازی چیزی نبود که بتوان با آن شوخی کرد، یعنی شما شاهد هیچ چیز تمسخر آمیزی در گیم پلی این بازی نخواهید بود. در بعضی از مراحل حق انتخاب دارید، یا این که معما را حل می می کنید یا این که به مراحل اولیه باز می گردید، این بازی هیچ وقت آن طور که باید معروف می شد، نشد و این از نقاط ضعف این بازی می باشد. گیم پلی بازی با توجه به این که سبک آن ادونچر می باشد، فاقد هرگونه افت فریم و باگ بود و گیمر می توانست به راحتی کنترل بازی ساز را بر دست بگیرد. گیم پلی بازی را می توان از نقاط مثبت بازی بر شمرد با این که در آن دوره بازی ها پر از مشکل و باگ بوده اند، در این بازی چالش های بسیاری پیش روی شماست، پس باید یا از راهنمای قدم به قدم استفاده نمایید، یا این که معماها را خود حل کنید. خب من الان مرحله ی 4 بازی هستم، در این مرحله در یک سردخانه ی بسیار عجیب می باشم و باید یک طوری از آن جا فرار کنم، فهمیدم، گوشت 1 را در بر روی جالباسی اول، گوشت دوم را بر روی جالباسی سوم و گوشت سوم را بر روی جالباسی دوم، آری در باز شد! من هم بی هوش بر روی زمین افتادم! این مرحله از سخت ترین معماهای بازی بود، با رجوع به این مرحله می توان سختی بازی را به صورت کامل به چشم دید! من هم بلاخره این بازی را به پایان رساندم و در آخر نکاتی در مورد گرافیک بازی به عرض شما خواننده ی گرامی می رسانم.

 

گرافیک، تصمیمی جدی برایش نداریم!
گرافیک بازی با توجه به بازی هایی که در آن دوره عرضه می شدند، در حد متوسطی قرار داشت. با ورود بازی هایی مثل MAFIA دیگر نسل این بازی ها منقرض شد و نسل جدید آغاز شد. در این عنوان می توان به طراحی قابل قبول چهره ها در این بازی اشاره کرد، معمولا بازی هایی که در این سبک باشند باید چهره هایی با حس و حال یا ترس و دلهره داشته باشند. اگر به سال عرضه ی بازی رجوع کنیم، شاهد همچنین نکاتی خواهیم بود. محیط نیویرک مطابق نیویرک 1800 میلادی طراحی شده است. نور پردازی بازی از نکات مثبت بازی نیز می باشد و اگر به محیط بازی به دقت نگاه کنید، محیطی دلهره آور و تا حدودی ترسناک را به چشم خواهید دید. خیابان های نیویرک مکان بسیار خوبی برای ریختن خون بی گناهان می باشد و بیش تر قتل ها در خیابان های لندن دیده می شوند. طراحی افکت هایی مانند خون، نور و صداهای ترسناک از دیگر نکات مثبت بازی نیز می باشد.

 

داستان، I`am Jack The Ripper 
 شما در نقش یک روزنامه نگار و خبرنگار هستید که باید پرده از راز های قاتلی خطرناک و روانی بردارد. هیچ کس اسم او را ندانست و بسیاری از نویسندگان و شاهدان عینی معتقدند که نام او Jack می باشد. پلیس ها و کارآگاهان و خبرنگاران آمریکایی به او لقب Jack The Ripper یا جـک قاتل را داده اند. او یک حرفه ای به تمام معنا است که در کار خود به ظریف ترین نکات توجه می کند با این که مقتولان خود را به بدترین شکل به قتل می رساند! داستان بازی در سال 1800 میلادی جریان دارد. اسم شخصیت اصلی James Palmer است که همانطور که بار ها ذکر کرده ام وی یک خبرنگار و یک روزنامه نگار می باشد. قتل های زنجیره ایی که در سال 1800 میلادی در نیویرک رخ داده است جزء معدود قتل هایی می باشد که نظر بسیاری از نویسندگان را به خود جلب کرده است. تاکنون هیچ کس چهره ی او را تشخیص نداده است و تا به حال اصلا نقاشیی از او کشیده نشده، همه وی را یک قاتل با شنل سیاه رنگ و یک کلاه سیاه بر سر می دادند، خیلی ها معتقدند که وی یک سیاه پوست است ولی هنوز نمی توان چهره او را بر روی کاغذ کشید. طبق اظهارات بعضی از منتقدان و نویسندگان داستان بازی کاملا واقعی می باشد و در واقعیت همچنین قتلی رخ داده است. 

 

صداگذاری: 
 در بازی موسیقی متنی وجود نداشت ولی صداگذاری شخصیت ها و القا کردن حس ترس و تنها بودن به بازیکن از نکات مثبت صداگذاری بازی می باشد، در طوی گیم پلی بازی اصلا شاهد موسیقی خاصی نبودیم ولی از نظر بنده صداگذاری بازی بسیار عالی تر از بازی های آن دوره نمایان شده است. در صدای شخصیت ها اعم از سیاه لشکر و مکمل می توان حس شخصیت را به طور کامل درک کرد و فهمید که وی الان چه حسی دارد، اگر در صدایش کمی لکنت داشته باشد یعنی این که ترسیده است، در طول گیم پلی بازی صداگذاری به شما کمک بسزایی خواهد کرد. 

نکات مثبت : مـعماهای بسیار زیاد و دشوار_بر اساس داستانی واقعی_گرافیک متوسط_طراحی چهره های_ خیابان های دلهره آور_صداگذاری بسیار خوب بازی
نکات منفی : حرکات غیر طبیعی در بازی_فریم های تکراری در انیماتور بازی
نمره های بازی: 
صداگذاری: 10
گیم پلی: 6.4
گرافیک: 7.5
داستان: 10

 

 

 

 

 

 

 

[The Godfather]

[img]images/smi/s0 (62).gif[/img][img]images/smi/s0 (62).gif[/img] آفرین نسبت به مقاله ی قبلی خیلییییییییییییی بهتر بود
یه سری مشکلات جزئی داشت که اصلا مهم نیست و لازم نمیبینم گوشزد کنم
از سبک نوشتاری جدیدت خوشم اومد
مقدمه قشنگ بود
به نظرم اینکه نظر خودت رو توی مقاله گفتی حرکت جالبی بود (کاری که منتقد های خارجی توی مقالشون انجام میدن)
در کل [img]images/smi/s0 (62).gif[/img][img]images/smi/s0 (74).gif[/img]