قدرت شارلوت| نقد و بررسی انیمه Charlotte

[Funny Man]

به نام خدا 

نام انیمه: Charlotte 

دوران دبیرستان است و اتفاقات عجیب و غریبی که برای ادم می‌افتد. به شخصه تا به الان یکی از عجیبترین دوران‌هایی که در زندگیم تجربه کرده‌ام، دوران دبیرستان است. رفیق‌هایی پیدا می‌کنید که با رفقای قبلتان فرق دارند_ خود بنده با شخصی دوست هستم که رویای تولید گلوله و دینامیت در خانه را دارد_ حال تصور کنید شما دارای یک مورد عجیب نیز باشید، بر فرض مثال دارای قدرتهای عجیب باشید، مطمئنا عجیبترین برهه زندگی خود را تجربه خواهید کرد، زیرا می‌توانید خود را خاص نشان دهید زیرا شخص دیگری قدرت‌های شما را ندارد! ولی ناگهان این حقیقت که افراد دیگری نیز قدرتهایی مانند قدرت شما دارند برای شما اشکار شود، و توسط انها تحت‌تعقیب قرار بگیرید. داستان پسرک انیمه شارلوت((Charlotte)) نیز همین است، او قدرتی دارد و از ان سوءاستفاده می‌کند و عاقبت روزی گرفتار می‌شود.

داستان

همه چیز با توضیحی از قابلیت Yu Otosaka  از زبان خودش شروع می‌شود. یو پسری خوش‌قیافه است که یک قابلیت عجیب دارد، ان قابلیت این است که او می‌تواند به مدت 5ثانیه بدن شخص دیگری را تسخیر کند و سپس به بدن خودش برگردد، البته در این 5ثانیه او به صورت کامل بیهوش می‌شود و به همین خاطر احتمال اسیب دیدنش بسیار می‌شود. البته با بیشتر شدن سنش او یاد می‌گیرد تا از این قابلیت بهتر استفاده کند. به طور مثال شخصی او را اذیت کرده و او زورش به ان فرد نمی‌رسد پس به بدن دوست فرد زورگو می‌رود با مشت به صورتش می‌کوبد، البته استفاده اصلی که او از قدرتش می‌کند، تقلب کردن در امتحان‌ها است. او بدن افراد باهوش کلاس را تسخیر می‌کرد و سپس جوابها را حفط کرده و در برگه خودش می‌نوشت. به این ترتیب او تبدیل به پسر خوشتیپ و نابغه مدرسه شد. البته او یک برنامه مهم برای دوران دبیرستانش نیز دارد، او تصمیم دارد تا در یک دبیرستان به شدت سطح بالا ثبت‌نام کند ولی یک مشکل اساسی وجود دارد، او نمی‌داند در امتحان ورودی چه کسی شاگرد زرنگ است و چه کسی شاگرد سطح پایین! اما یو برای این اتفاق نیز نقشه‌ای کثیف در سر دارد، او با کمی تغییر چهره به مدرسه‌های دیگر و محل‌های تجمع دیگر سال اخری‌ها می‌رود و درباره اینکه کدام شاگردها قرار است به همان دبیرستانی که او می‌خواهد برود می‌روند و سطح درسیشان در چطور است، به همین ترتیب و با استفاده از این حقه کثیف او تبدیل می‌شود به رتبه اول ازمون یکی از بهترین دبیرستان‌های موجود در کشور ژاپن و بسیاری را شیفته خود می‌کند. 

شما هم اگر دشمنان خونیتان در کلاس ببینید به این شکل در می‌ایید!

البته دوران دبیرستان جایی است که مشکلات جدی یو شروع می‌شود. او به دلیل زیبایی فیزیکی که دارد و همچنین به خاطر نمرات عالیش به طور مداوم از دختران دبیرستانش پیشنهادهایی برای دوستی می‌گیرد، البته تا این جای این کار چنین اتفاقاتی برای یو حکم نوعی تفریح دارد، او با طاقچه بالا گذاشتن برای دختران دبیرستانش انها را کنف می‌کند. مشکل اصلی از جای دیگری شروع می‌شود. مدتی که از مدرسه می‌گذرد، بعد از یکی از امتحانات که طبق معمول یو در ان نمره عالی می‌گیرد، از طریق شورای دانش‌اموزی اسم او را پیج می‌کنند که باید به دفتر شورای دانش‌اموزی برود. وقتی که وارد می‌شود، متوجه می‌شود که در امتحان قبلی که در ان 98 گرفته است، به او تهمت تقلب زده‌اند. پس او باید دوباره ان امتحان را انجام بدهد و اگر نمره کمتری بگیرد اخراج می‌شود، یو که متوجه می‌شود تمامی این اتفاقات با مدیر مدرسه نیز هماهنگ شده است، چاره‌ای پیش روی خود نمی‌بیند و و مجبور به امتحان دادن می‌شود. یو متوجه می‌شود که رییس شورا جوابها را در دستانش دارد پس بدن او را تسخیر می‌کند تا بتواند جوابها را ببیند. اما متوجه می‌شود که بر روی جوابها یک عکس قرار دارد و او قادر نیست که جوابها را ببیند! یو که به شدت عصبانی شده است و خود را در مخمصه‌ای می‌بیند که هیچ راه فراری از ان وجود ندارد. ناگهان دختری با یک دوربین و موهای سفید در کنارش ظاهر شده و می‌گوید گرفتمش![font=Arial, sans-serif] [/font]

منتظر چنین صحناتی باشید. 

دختر خود را (( ((Tomoriمعرفی کرده‌ و می‌گوید که از شورای دانش‌اموزی یک مدرسه دیگر امده است. توموری با اوردن دلایلی محکم اثبات می‌کند که یو دارد از قدرتی استفاده می‌کند و می‌خواهد از او پرس‌جو کند، یو که دیگر کاملا متوجه شده است که در درسر بزرگی افتاده‌ است، پا به فرار گذاشته ولی در حین فرار توسط اوتاکاجو_ دانش‌اموزی دیگر که همکار توموری است و قابلیت اصلیش تله‌پورت کردن است_ دستگیر می‌شود. یو که خود را اسیر توموری و اوتاکاجو می‌بیند، مجبور به گوش دادن به حرف انها می‌شود. در اینجاست که یکی از گره‌های بزرگ داستانش باز می‌شود، افراد دیگری نیز وجود دارند که از این قدرتها استفاده می‌کنند و یو تنها فرد نیست. انها به مدرسه ((هوشونیومی)) منتقل می‌شوند. جایی که تمام شاگردانش یا دارای قدرتهای فراطبیعی هستند یا احتمال بروز دادن ان قدرت را انرا دارند. 

[font=Arial, sans-serif]
[/font]چیزی به یک مهر نمونده!!

البته یک نکته مهم درباره این مدرسه وجود دارد، این مدرسه توسط یک فرد ناشناخته ساخته شده است که تنها چیزی که از او متوجه می‌شوید این است که او تنها کسی که توموری توانسته بهش اعتماد کند و ستونی در زندگی توموری بوده است. همچنین این قدرت‌ها دارای محدودیت زمانی نیز هستند، انها در دوران نوجوانی ناگهان در افرادی خود را نشان داده و سپس در دورانی که تقریبا فرد 18 ساله شده است محو می‌شوند. البته این افراد برای دانشمندان حکم موش ازمایشگاهی را داشته، این افراد به قدری ازمایش می‌شوند تا عقل خود را از دست داده و سپس به مانند باطری که انرژیش تمام شده است دور انداخته می‌شوند. پس این نکته خیلی مهم است که این افراد تا زمانی که حامل این قدرتها هستند به دست پلیس نیفتند زیرا عاقبتی جز جنون و دیوانگی ندارند. 

اولین دیدار 2عاشق 

خلاصه کلی داستان این است و به نوعی همه چیز از این نقطه از داستان شروع به کار می‌کند و ماجراجویی‌ قهرمانان داستان برای رسیدن به رستگاری در این نقطه شروع می‌شود و در اخر با یک پایان بندی نه‌چندان مناسب با سر زمین می‌خورد. ببینید شروع و اغاز انیمه به خوبی کار شده است و هیچ نقصی در ان دیده نمی‌شود، شخصیت‌ها به موقع وارد می‌شوند و نقش خود را انجام می‌دهند. اما پایان‌بندی انیمه به قدری عجله‌ای کار شده است که شما را ناامید می‌کند. یکی از این دلایل کوتاه بودن داستان و کم بودن اپیزودها است، انیمه در قسمت 9ام تازه به اوج خود و می‌رسد و گره‌های داستانی یکی پس از دیگری دارند باز میشوند که به قسمت اخر می‌رسیم و یو عمل قهرمانانه خود را انجام می‌دهد و همه چیز ناگهان تمام می‌شود. به همین دلیل سازندگان بهتر بود تا در نقطه عقبتری گره‌های داستانی را باز می‌کردند یا تعداد بیشتری اپیزود به انیمه اضافه می‌کردند. 

اتاکاجو، شخصیتی که بسیار کله‌شق و بی‌کله است. 

انیمه کاملا از قید و بند کلیشه‌ها نیز ازاد نیست و تعدادی کلیشه به قول معروف نخ‌نما نیز مشاهده خواهید کرد. به مانند اعتراف کردن یو به عشق اتشین خود نسبت به توموری در دقایق اخر یا کشته شدن یکی از شخصیت‌های داستان به دلیل یو چیزی است که بارها در انیمه‌های دیگر مشاهده کرده‌ایم و به نوعی سازندگان می‌توانستد از ایده‌ها و اتفاقات بهتری برای به تصویر کشیدن این اتفاقات استفاده کنند. در رابطه با شخصیت پردازی نیز باید بگویم در رابطه با تعدادی از شخصیت‌ها کاری قابل تحسین را شاهد هستیم، به مانند شخصیت‌پردازی یو و توموری اما در تعدادی از شخصیت‌ها کم کاری را شاهد هستیم. در طرف دیگر ترازو، ما شاهد هستیم تمام شخصیت‌هایی که قرار است با مرگشان و اسیب دیدنشان صحنات احساسی ایجاد کنند، کمترین و ضعیفترین شخصیت‌پردازی را دارند که واقعا جای تاسف دارد، زیرا انیمه پتانسیل ایجاد یکسری از بهترین صحنات احساسی درون خود را دارد. 

یکی از دیگر اشکالاتی که متوجه ان شدم وجود یک صحنه کاملا غیرضروری بود، جالب اینجاست که در کل طول انیمه هیچ اشاره‌ای نیز به ان نمی‌شود! و واقعا متوجه نشدم چرا باید صحنه کتک خوردن توموری توسط دیگر دختران دبیرستان در انیمه باشد، در حالی که پیش‌زمینه هیچ اتفاق دیگری نیز نمی‌شود. 

واقعا وجود این صحنه را درک نکردم

طراحی 

طراحی انیمه در یک کلمه عالی است. رنگ‌پردازی‌ها به خوبی کار شده است و همچنین وقتی که شخصیت‌ها در جنگل هستند، درختها و طبیعت به زیبایی طراحی شده است. البته در مواقعی که طرحی 3بعدی در انیمه می‌خواهد به نمایش در بیاید کار بی‌کیفیتی را مشاهده می‌کنیم. صحنات خشن و دارک انیمه به صورت کامل و بی هیچ نقصی طراحی شدند و از این حیث نیز کار خوبی را مشاهده‌ می‌کنیم. طراحی اوپنینگ نیز به خوبی انجام شده است و برای پی بردن به اتفاقات و معنای ان حتما باید یکبار انیمه را از اول تا اخر ببینید تا متوجه تعدادی از صحنات اوپنینگ شوید. اندیدنگ انیمه نیز بیشتر بر روی شخصیت توموری تمرکز دارد و به نوعی یک روز عادی از او را توصیف می‌کند. 

صداگذاری نیز کامل صورت گرفته است، تقریبا هیچگونه اشکالی در ان دیده نمی‌شود. در رابطه با اهنگ‌هایی که در طول انیمه نیز پخش می‌شود نیز باید بگویم بی نقص هستند. به خصوص اهنگ‌های گروه Zhienhead که با اینکه طولانی نیستند اما به خوبی کار شده‌اند و حس بسیار خوبی به شما خواهند داد.       

تقابل 3قهرمان برای اولین بار

[font=Arial, sans-serif] 
[/font]
نمره نهایی: 6.5
به صورت کلی شارلوت انیمه متوسطی هست. یک انیمه با ایده و پتانسیل خوب که اکثر ان را سوزانده است و به خوبی از ایده‌اش استفاده نکرده است. شارلوت در لیست انیمه‌هایتان جایگاه مهمی را دریافت نمی‌کند و شاید به راحتی داستان شخصیت‌های ان و سختی‌هایشان را یادتان برود ولی مطمئنا باشید هنگامی که انیمه خاصی برای دیدن نداشتید این انیمه 13 قسمتی با ایده جالب خودش شما را سرگرم خواهد کرد.
نکات منفی: وجود صحنات غیر ضروری، پایانبدی عجله‌ای، شخصیت پردازی نه چندان جالب
نکات مثبت: داستان خلاقانه، طراحی زیبا، موسیقی بی نقص

 

[font=Arial, sans-serif] 
      [/font]


[b] [/b]

[Clegane]

از اونجایی که خودت ازم خواسته بودی کارهات رو بخونم و نظرم رو بدم، این مطلبت رو درست همین الان دیدم و خوندم. سعی می‌کنم همه جوره نوشته‌ات رو بررسی کنم و به به زبان ساده نظرمو بگم. از اونجایی که من خیلی خوره‌ی انیمه نیستم نمی‌تونم راجع به محتوا و مضمون انیمه‌های این تیپی نظری بدم اما بریم سراغ مطلب خودت

1. نیازی به "به نام خدا" در ابتدای متن وجود نداره، چون مطلبی که می‌نویسی از خودت هست، نامه‌ی اداری و انشا نیست.
   
2. تیترها رو بولد کن، تغییر رنگ خیلی جذاب نیست.
   
3. بیشترین بخش مطلبت اختصاص داده شده بود به توضیح و تعریف داستان، گویی که میخوای داستان رو برای مخاطب تعریف کنی نه اینکه نقد و تحلیلش کنی. کافی بود فقط بخش کمی از ایده و نخ اولیه داستان رو شرح می‌دادی و بعد شروع می‌کردی به تحلیل و بررسی ابعاد مختلف داستان و محتوای اون. در ابتدا فقط داستات رو تعریف کردی، اون هم زیاد که خوب نیست و در پاراگراف‌های آخر داستان و شخصیت‌ها رو کمی مورد بررسی قرار دادی و بعضا نفد کردی که خوب هست. از تعریف و توضیح کمتر استفاده کن و به جاش به تحلیل و بررسی بپرداز مثل پاراگراف‌های آخر بخش داستان.
   
4. با خوندن نوشته‌ی قبلیت و این نوشته به این نتیجه رسیدم که تصاویر بیشتر برای فان و سرگرمی هست (مثل اون قسمت، چیزی به یک مهر نمونده!)، بهتره تصاویر مرتبط باشه با پاراگراف بالایی خودش. مثلا اگه تصویری از اتاکاجو به مخاطب نشون میدی، پاراگراف بالایی‌اش باید در مورد همین شخصیت باشه تا مخاطب بعد از خوندن متن، یک نمای تصویری هم از نوشته‌ات داشته باشه، تصویری که در خدمت متن باشه.
   
5. اصلا به هیچ عنوان پایان بندی نوشته‌ات رو رنگی نکن، اون هم قرمز! برای مخاطب آزاردهنده است.
   
6. بقیه‌ی ایرادات هم نگارشی هست و به مرور بهتر میشه.
   

علت اینکه نخواستم قبل انتشار، مطلبت رو بخونم و نظر بدم بیشتر برای اینه که از خودت و کاری که می‌خوای بکنی دور نشی. باید خودت باشی و خودت بنویسی و سپس در صورت تمایل از نظرات بقیه استفاده کنی. امیدوارم این نظر من هم برات سازنده و مفید بوده باشه وگرنه هدف دیگه‌ای نیست.

[Funny Man]

از اونجایی که خودت ازم خواسته بودی کارهات رو بخونم و نظرم رو بدم، این مطلبت رو درست همین الان دیدم و خوندم. سعی می‌کنم همه جوره نوشته‌ات رو بررسی کنم و به به زبان ساده نظرمو بگم. از اونجایی که من خیلی خوره‌ی انیمه نیستم نمی‌تونم راجع به محتوا و مضمون انیمه‌های این تیپی نظری بدم اما بریم سراغ مطلب خودت

1. نیازی به "به نام خدا" در ابتدای متن وجود نداره، چون مطلبی که می‌نویسی از خودت هست، نامه‌ی اداری و انشا نیست.
   
2. تیترها رو بولد کن، تغییر رنگ خیلی جذاب نیست.
   
3. بیشترین بخش مطلبت اختصاص داده شده بود به توضیح و تعریف داستان، گویی که میخوای داستان رو برای مخاطب تعریف کنی نه اینکه نقد و تحلیلش کنی. کافی بود فقط بخش کمی از ایده و نخ اولیه داستان رو شرح می‌دادی و بعد شروع می‌کردی به تحلیل و بررسی ابعاد مختلف داستان و محتوای اون. در ابتدا فقط داستات رو تعریف کردی، اون هم زیاد که خوب نیست و در پاراگراف‌های آخر داستان و شخصیت‌ها رو کمی مورد بررسی قرار دادی و بعضا نفد کردی که خوب هست. از تعریف و توضیح کمتر استفاده کن و به جاش به تحلیل و بررسی بپرداز مثل پاراگراف‌های آخر بخش داستان.
   
4. با خوندن نوشته‌ی قبلیت و این نوشته به این نتیجه رسیدم که تصاویر بیشتر برای فان و سرگرمی هست (مثل اون قسمت، چیزی به یک مهر نمونده!)، بهتره تصاویر مرتبط باشه با پاراگراف بالایی خودش. مثلا اگه تصویری از اتاکاجو به مخاطب نشون میدی، پاراگراف بالایی‌اش باید در مورد همین شخصیت باشه تا مخاطب بعد از خوندن متن، یک نمای تصویری هم از نوشته‌ات داشته باشه، تصویری که در خدمت متن باشه.
   
5. اصلا به هیچ عنوان پایان بندی نوشته‌ات رو رنگی نکن، اون هم قرمز! برای مخاطب آزاردهنده است.
   
6. بقیه‌ی ایرادات هم نگارشی هست و به مرور بهتر میشه.
   

علت اینکه نخواستم قبل انتشار، مطلبت رو بخونم و نظر بدم بیشتر برای اینه که از خودت و کاری که می‌خوای بکنی دور نشی. باید خودت باشی و خودت بنویسی و سپس در صورت تمایل از نظرات بقیه استفاده کنی. امیدوارم این نظر من هم برات سازنده و مفید بوده باشه وگرنه هدف دیگه‌ای نیست.

خیلی خیلی ممنون از راهنمایی هایی که کردی حتما رعایتشون میکنم مخصوصا اون بخش عکسا رو راهنمایی خوبی بود 
بازم ممنون که وقت گذاشتی و خوندی

[It's Time]

علیرضا عزیز از نظر نگارشی مطلب خیلی خوبی بود 
اول مقاله توصیف خیلی خوبی انجام دادی و اگر همین رو premise انیمیشن قرار بدن کلی طرفدار پیدا میکنه!
اما خب به عنوان یک نقد کلی به نظرم بیش از حد کلماتت رو صرف داستان و شرح داستان کردی. (البته باز هم میگم شاید ماهیت انیمیشن جوری باشه که نشه بررسی متفاوت و با اون معیارهایی که ما میشناسیم انجام داد که در این صورت بهت پیشنهاد میکنم ادامه بدی نوشتن رو و با نوآوری و خلاقیت خودت صاحب سبک بشی... تا اونجایی که من میدونم اونطوری که باید بازار نقد و بررسیش بخصوص توی ایران داغ نیست و توجهی بهش نمیشه، میتونه شروع خوبی باشه.) 

اون قسمتی که انیمه رو تحلیل کردی ارزشمند بود اما اگر دیده بودمش نظر بهتر و دقیق تری میتونستم بدم. 
در کل خسته نباشی

[Maziyar Hemmati]

سلام. 

یک نکته که باید بهت بگم اینه که منم این اشتباهی که تو کردی رو سر نقد و بررسی انیمیشن زوتوپیا کردم، یعنی دقیقا کل داستان انیمیشن رو توضیح دادم. به نظر من اگر میخواستی کل داستان رو توضیح بدی بهتر بود می‌نوشتی توضیح و بررسی داستان انیمه/انیمیشن فلان ...! همون کاری که دقیقا سامرند قهرمانی انجام می‌داد.

ممنون بابت انتشار مقاله 

[Be the story]

من خودم از انیمه متنفرم اما بعد از خواندن این نقد یک مقدار وسوسه شدم که انیمه رو ببینم 

[zilyzal]

با تشکر بابت نقد
بنظرم اصلا نمیشد با شخصیت ها ارتباط برقرار کرد این مورد بزرگ ترین ضعف یک انیمه هست خصوصا توی ژانر horror
در کل میتونست خیلی بهتر باشه

[Funny Man]

علیرضا عزیز از نظر نگارشی مطلب خیلی خوبی بود 
اول مقاله توصیف خیلی خوبی انجام دادی و اگر همین رو premise انیمیشن قرار بدن کلی طرفدار پیدا میکنه!
اما خب به عنوان یک نقد کلی به نظرم بیش از حد کلماتت رو صرف داستان و شرح داستان کردی. (البته باز هم میگم شاید ماهیت انیمیشن جوری باشه که نشه بررسی متفاوت و با اون معیارهایی که ما میشناسیم انجام داد که در این صورت بهت پیشنهاد میکنم ادامه بدی نوشتن رو و با نوآوری و خلاقیت خودت صاحب سبک بشی... تا اونجایی که من میدونم اونطوری که باید بازار نقد و بررسیش بخصوص توی ایران داغ نیست و توجهی بهش نمیشه، میتونه شروع خوبی باشه.) 

اون قسمتی که انیمه رو تحلیل کردی ارزشمند بود اما اگر دیده بودمش نظر بهتر و دقیق تری میتونستم بدم. 
در کل خسته نباشی

خیلی ممنون اقای استادی 
بخش داستان چون توی انیمه ها مهمترین بخشه و به نوعی هسته اصلی هر انیمه ای داستانشه. داستان رو هم بنده کاملا شرح ندادم فقط اپیزود اول رو شرح دادم که شامل هیچ اسپویلی هم نیست
بازم ممنون که وقت گذاشتید.

---

سلام. 

یک نکته که باید بهت بگم اینه که منم این اشتباهی که تو کردی رو سر نقد و بررسی انیمیشن زوتوپیا کردم، یعنی دقیقا کل داستان انیمیشن رو توضیح دادم. به نظر من اگر میخواستی کل داستان رو توضیح بدی بهتر بود می‌نوشتی توضیح و بررسی داستان انیمه/انیمیشن فلان ...! همون کاری که دقیقا سامرند قهرمانی انجام می‌داد.

ممنون بابت انتشار مقاله 

سلام 
مازیار جان بنده به اقای استادی هم گفتم بخشی که از داستان توضیح دادم اصلا شامل اسپویل نیست و فقط اپیزود اول رو شامل میشه اونم نه به طور کامل و اگه این توضیحات رو نمیدادم اصلا قابل نقد کردن نمیشد بخش داستان 
خواهش میکنم

---

من خودم از انیمه متنفرم اما بعد از خواندن این نقد یک مقدار وسوسه شدم که انیمه رو ببینم 

به به هیتر بزرگ هم که اینجاس  
حتما ببین که بعدا بیای بکوبونیش

---

با تشکر بابت نقد
بنظرم اصلا نمیشد با شخصیت ها ارتباط برقرار کرد این مورد بزرگ ترین ضعف یک انیمه هست خصوصا توی ژانر horror
در کل میتونست خیلی بهتر باشه

خواهش میکنم 
در رابطه با ارتباط برقرار نکردن کاملا موافقم زیاد تو شخصیت پردازی موفق نبود فقط این انیمه در ژآنر horror نیست 
بله خیلی پتانسیل های بالایی داشت که ازش استفاده نکردن

[BadBoyNeverDie]

عوا چرا احساس میکنم این انقدر آشناست؟ سبکای کاملش چیان؟ یحتمل به گوشم خورده اسمش
ممنون علیرضا جان بابت مقاله زیبا

[Funny Man]

عوا چرا احساس میکنم این انقدر آشناست؟ سبکای کاملش چیان؟ یحتمل به گوشم خورده اسمش
ممنون علیرضا جان بابت مقاله زیبا

والا کسری جان سبکای کاملش اینن: 
Comedy_Drama 
خواهش میکنم و ممنون که وقت گذاشتی و خوندی