و دوباره زودتر از رقبا...
![[تصویر: 60741745736952272203.jpg]](http://axgig.com/images/60741745736952272203.jpg)
3DS زمانی توسط Nintendo تأیید شد كه همگان نرده بان ترقی را برای DS در ذهن خود ترسیم می كردند . DS تنها یك كنسول دستی ساده نبود ، بلكه این كنسول دستی ، با دو نمایشگر لمسی خود كاری كرد كه رقبا نتوانستند موفقیتش را انكار كنند . DS به قدری در دل هواداران جا كرد كه توانست ركورد فروش PlayStation2 را بشكند و فروشی بیش از 150 میلیون دستگاه داشته باشد . "خلاقیت" در DS تنها عامل موفقیت این دستگاه بود ، چیزی كه سونی و مایكروسافت به هیچ عنوان از آن بویی نبرده اند و فقط به فكر افزایش توان گرافیكی كنسول های خود هستند .
![[تصویر: 66720195754475638602.jpg]](http://axgig.com/images/66720195754475638602.jpg)
3DS سعی دارد راه DS را ادامه دهد ، ولی با اندكی تفاوت كه عمده ی این تفاوت صفحه نمایش سه بعدی اش است . 3DS اولین دستگاهی است كه صفحه نمایشی سه بعدی را در خود جای داده كه می توان بدون عینك مخصوص هم از آن بهره برد . 3DS دارای دو صفحه نمایش است ، یكی از آنها كه در پایین قرار دارد تنها دارای حالت لمسی است و دیگری كه در بالای این صفحه لمسی است ، تصاویر 3D را در رزولویشن 240*800 پیكسل به چشمان شما میرساند . اندازه این صفحه نمایش سه بعدی 3.5 اینچ است و صفحه نمایش لمسی نیز رزولویشنی برابر 240*320 پیكسل دارد . در كنار صفحه ی بالایی یك دكمه ی غلطكی وجود دارد كه با استفاده از آن می توانید مقدار 3D بودن صفحه نمایش را تنظیم كنید یا آنرا به طور كامل حذف كنید . طرز كار این صفحه هم به این صورت است كه دو تصویر را با دو زاویه متفاوت (زاویه بین دو چشم) به سوی چشم ها می فرستد و اگر در زاویه مناسب قرار گیرید این دو تصویر به طور دقیق به چشمان شما رسیده و توسط مغز به صورت سه بعدی تجزیه و تحلیل می شوند .
بدی استفاده از صفحه نمایش سه بعدی ، ضرر رساندن آن به چشم است ، به طوری كه نینتندو به طور رسمی اعلام كرده (و حتی روی جعبه 3DS هم نوشته) كه كودكان زیر 7 سال به هیچ عنوان نباید از این كنسول در حالت سه بعدی استفاده كنند . این آسیب ها در افراد بزرگ سال نیز روی می دهد ، طوری كه بعد از دو یا سه ساعت بازی كردن با 3DS در حالت 3D ، حالت تهوع و سرگیجه به شما دست خواهد داد و از خود بی خود خواهید شد!
گرافیك كلی 3DS با اینكه از DS بهتر است ولی به هیچ عنوان راضی كننده نیست . در 3DS از یك سی پی یو دو هسته ای از مدل ARM11 استفاده شده كه در كمال ناباوری فركانس 266MHZ دارد كه به هیچ عنوان قابل قبول نیست . قطعه گرافیكی موجود هم یك گرافیك 4 مگابایتی (!!) از نوع PICA200 است كه آبروی 3DS را برده و نشان دهنده ی ضعف گرافیكی این كنسول دستی است . البته به این نكته هم باید اشاره كرد كه این GPU می تواند 60 مگابایت از حافظه جانبی را به خود اختصاص دهد و 3DS را از ورطه سقوط گرافیكی نجات دهد . وزن 3DS با اندازه اش متناسب و حدود 230 گرم است كه حملش چندان غذاب آور به نظر نمی رسد .
ابعاد كلی دستگاه بر حسب میلی متر برابر 20*74*134 است كه به خوبی در دست جای گرفته و حس خوبی را به شما منتقل می كند . از امكانات جانبی 3DS می توان به سه دوربین (دوتا در پشت برای عكاسی سه بعدی و یكی در جلو برای تشخیص سر بازیكن) ، شتاب سنج و ژیروسكوپ چند محوره ، قفل كودك برای كودكان زیر 7 سال و StreetPass (كه به وسیله این سیستم ، دستگاه در حالت خاموش به طور اتوماتیك بسته های جانبی بازیها را دانلود می كند و همچنین می تواند با تمام 3DS های اطراف ارتباط برقرار كند.) باتری 3DS راضی كننده نیست . این كنسول به طور متوسط حدود 4 ساعت می تواند بازیهای سه بعدی اجرا كند كه این زمان در حالت دوبعدی تا 6 ساعت و در هنگام دیدن فیلم و گوش دادن به موزیك تا 8 ساعت قابل افزایش است . همچنین نینتندو با چند كمپانی فیلم سازی معروف قرارداد امضا كرده تا نسخه ای سه بعدی از فیلم هایشان را برای 3DS عرضه كنند .
![[تصویر: 55748762710294723736.jpg]](http://axgig.com/images/55748762710294723736.jpg)
از بازیهای مهم 3DS می توان به : Splinter Cell , Ghost Recon Shadow Wars 3D , Metal Gear Solid , Mario Card , Resident Evil و ... اشاره كرد كه تنوع بالایی دارند و هر گیمری را به سوی خود جلب می كنند . در نهایت می توان گفت كه 3DS با اینكه چیز خاصی ندارد ولی بخاطر صفحه نمایش سه بعدی اش هم كه شده می توان آنرا در لیست خرید خود قرار داد .
نبازی های سه بعدی بدون نیاز به عینک مخصوص، جالبتر از بازی های سه بعدی کنونی که نیاز به عینک مخصوص دارند، خواهند بود. پس در ادامه مطلب با ما همراه باشید تا از سایر امکانات آن، آگاه شوید.
وزن یکسان، ابعاد یکسان و وجود دو LCD نینتندو 3DS را به لحاظ ظاهری کاملا شبیه Nintendo DSi کرده است. مانند DS قبلی، صفحه نمایش بالایی تاچ نیست؛ چرا که طبق گفته شرکت نینتندو افزودن تاچ به یک صفحه سه بعدی بسیار سخت و هزینه بر است. تصاویر سه بعدی کاملا زنده و واضح هستند. یک جوی استیک آنالوگ در کنار نمایشگر پایینی دیده می شود که کاربران به وسیله آن می توانند هر چهار طرف خود را ببینند( شاید این امکان 3D، جالبترین آنها باشد.) همچنین یک سوییچ در کنار دستگاه تعبیه شده است که به وسیله آن می توانید عمق تصویر سه بعدی را کم و زیاد کنید یا حتی حالت سه بعدی را خاموش کنید.
دمو های سه بعدی نشان داده شده توسط این دستگاه، کاملا روان هستند. جوی استیک آنالوگ به شما این امکان را می دهد تا محیط اطراف خود را به طور کامل ببینید و وقتی که جوی استیک را رها کنید، به زاویه پیش فرض باز خواهید گشت. سایر امکانات دستگاه، برای کاربران قدیمی، آشنا هستند. یک D-Pad در قسمت سمت چپ نمایشگر پایینی و زیر جوی استیک و دکمه های X ، Y ، A ، B که به حالت لوزی شکل در سمت راست چیده شده اند.
یک دوربین در بالای نمایشگر بالایی و دو اسپیکر در دو طرف دستگاه جاسازی شده است. همچنین دو دوربین در پشت نینتندو قرار داده شده است تا کاربران بوسیله آن بتوانند عکس های سه بعدی تهیه کنند. علاوه بر آن، سنسور های ژیروسکوپ و شتاب سنج در دستگاه تعبیه شده اند تا دستگاه بتواند گیم پلی جذاب تری را ارائه دهد.
3DS زمانی توسط Nintendo تأیید شد كه همگان نرده بان ترقی را برای DS در ذهن خود ترسیم می كردند . DS تنها یك كنسول دستی ساده نبود ، بلكه این كنسول دستی ، با دو نمایشگر لمسی خود كاری كرد كه رقبا نتوانستند موفقیتش را انكار كنند . DS به قدری در دل هواداران جا كرد كه توانست ركورد فروش PlayStation2 را بشكند و فروشی بیش از 150 میلیون دستگاه داشته باشد . "خلاقیت" در DS تنها عامل موفقیت این دستگاه بود ، چیزی كه سونی و مایكروسافت به هیچ عنوان از آن بویی نبرده اند و فقط به فكر افزایش توان گرافیكی كنسول های خود هستند .
3DS سعی دارد راه DS را ادامه دهد ، ولی با اندكی تفاوت كه عمده ی این تفاوت صفحه نمایش سه بعدی اش است . 3DS اولین دستگاهی است كه صفحه نمایشی سه بعدی را در خود جای داده كه می توان بدون عینك مخصوص هم از آن بهره برد . 3DS دارای دو صفحه نمایش است ، یكی از آنها كه در پایین قرار دارد تنها دارای حالت لمسی است و دیگری كه در بالای این صفحه لمسی است ، تصاویر 3D را در رزولویشن 240*800 پیكسل به چشمان شما میرساند . اندازه این صفحه نمایش سه بعدی 3.5 اینچ است و صفحه نمایش لمسی نیز رزولویشنی برابر 240*320 پیكسل دارد . در كنار صفحه ی بالایی یك دكمه ی غلطكی وجود دارد كه با استفاده از آن می توانید مقدار 3D بودن صفحه نمایش را تنظیم كنید یا آنرا به طور كامل حذف كنید . طرز كار این صفحه هم به این صورت است كه دو تصویر را با دو زاویه متفاوت (زاویه بین دو چشم) به سوی چشم ها می فرستد و اگر در زاویه مناسب قرار گیرید این دو تصویر به طور دقیق به چشمان شما رسیده و توسط مغز به صورت سه بعدی تجزیه و تحلیل می شوند .
بدی استفاده از صفحه نمایش سه بعدی ، ضرر رساندن آن به چشم است ، به طوری كه نینتندو به طور رسمی اعلام كرده (و حتی روی جعبه 3DS هم نوشته) كه كودكان زیر 7 سال به هیچ عنوان نباید از این كنسول در حالت سه بعدی استفاده كنند . این آسیب ها در افراد بزرگ سال نیز روی می دهد ، طوری كه بعد از دو یا سه ساعت بازی كردن با 3DS در حالت 3D ، حالت تهوع و سرگیجه به شما دست خواهد داد و از خود بی خود خواهید شد!
گرافیك كلی 3DS با اینكه از DS بهتر است ولی به هیچ عنوان راضی كننده نیست . در 3DS از یك سی پی یو دو هسته ای از مدل ARM11 استفاده شده كه در كمال ناباوری فركانس 266MHZ دارد كه به هیچ عنوان قابل قبول نیست . قطعه گرافیكی موجود هم یك گرافیك 4 مگابایتی (!!) از نوع PICA200 است كه آبروی 3DS را برده و نشان دهنده ی ضعف گرافیكی این كنسول دستی است . البته به این نكته هم باید اشاره كرد كه این GPU می تواند 60 مگابایت از حافظه جانبی را به خود اختصاص دهد و 3DS را از ورطه سقوط گرافیكی نجات دهد . وزن 3DS با اندازه اش متناسب و حدود 230 گرم است كه حملش چندان غذاب آور به نظر نمی رسد .
ابعاد كلی دستگاه بر حسب میلی متر برابر 20*74*134 است كه به خوبی در دست جای گرفته و حس خوبی را به شما منتقل می كند . از امكانات جانبی 3DS می توان به سه دوربین (دوتا در پشت برای عكاسی سه بعدی و یكی در جلو برای تشخیص سر بازیكن) ، شتاب سنج و ژیروسكوپ چند محوره ، قفل كودك برای كودكان زیر 7 سال و StreetPass (كه به وسیله این سیستم ، دستگاه در حالت خاموش به طور اتوماتیك بسته های جانبی بازیها را دانلود می كند و همچنین می تواند با تمام 3DS های اطراف ارتباط برقرار كند.) باتری 3DS راضی كننده نیست . این كنسول به طور متوسط حدود 4 ساعت می تواند بازیهای سه بعدی اجرا كند كه این زمان در حالت دوبعدی تا 6 ساعت و در هنگام دیدن فیلم و گوش دادن به موزیك تا 8 ساعت قابل افزایش است . همچنین نینتندو با چند كمپانی فیلم سازی معروف قرارداد امضا كرده تا نسخه ای سه بعدی از فیلم هایشان را برای 3DS عرضه كنند .
از بازیهای مهم 3DS می توان به : Splinter Cell , Ghost Recon Shadow Wars 3D , Metal Gear Solid , Mario Card , Resident Evil و ... اشاره كرد كه تنوع بالایی دارند و هر گیمری را به سوی خود جلب می كنند . در نهایت می توان گفت كه 3DS با اینكه چیز خاصی ندارد ولی بخاطر صفحه نمایش سه بعدی اش هم كه شده می توان آنرا در لیست خرید خود قرار داد .
نبازی های سه بعدی بدون نیاز به عینک مخصوص، جالبتر از بازی های سه بعدی کنونی که نیاز به عینک مخصوص دارند، خواهند بود. پس در ادامه مطلب با ما همراه باشید تا از سایر امکانات آن، آگاه شوید.
وزن یکسان، ابعاد یکسان و وجود دو LCD نینتندو 3DS را به لحاظ ظاهری کاملا شبیه Nintendo DSi کرده است. مانند DS قبلی، صفحه نمایش بالایی تاچ نیست؛ چرا که طبق گفته شرکت نینتندو افزودن تاچ به یک صفحه سه بعدی بسیار سخت و هزینه بر است. تصاویر سه بعدی کاملا زنده و واضح هستند. یک جوی استیک آنالوگ در کنار نمایشگر پایینی دیده می شود که کاربران به وسیله آن می توانند هر چهار طرف خود را ببینند( شاید این امکان 3D، جالبترین آنها باشد.) همچنین یک سوییچ در کنار دستگاه تعبیه شده است که به وسیله آن می توانید عمق تصویر سه بعدی را کم و زیاد کنید یا حتی حالت سه بعدی را خاموش کنید.
دمو های سه بعدی نشان داده شده توسط این دستگاه، کاملا روان هستند. جوی استیک آنالوگ به شما این امکان را می دهد تا محیط اطراف خود را به طور کامل ببینید و وقتی که جوی استیک را رها کنید، به زاویه پیش فرض باز خواهید گشت. سایر امکانات دستگاه، برای کاربران قدیمی، آشنا هستند. یک D-Pad در قسمت سمت چپ نمایشگر پایینی و زیر جوی استیک و دکمه های X ، Y ، A ، B که به حالت لوزی شکل در سمت راست چیده شده اند.
یک دوربین در بالای نمایشگر بالایی و دو اسپیکر در دو طرف دستگاه جاسازی شده است. همچنین دو دوربین در پشت نینتندو قرار داده شده است تا کاربران بوسیله آن بتوانند عکس های سه بعدی تهیه کنند. علاوه بر آن، سنسور های ژیروسکوپ و شتاب سنج در دستگاه تعبیه شده اند تا دستگاه بتواند گیم پلی جذاب تری را ارائه دهد.