05-04-2017, 12:53 PM
سيستم هاي مدار بسته، بسته به نوع كاركرد هاي خود تجهيزات متنوعي نياز دارند كه بستگي به نوع عمليات نظارتي كه قرار است انجام شود تغيير ميكنند. اين تجهيزات به صورت كلي به اين شرح مي باشند:
میکروفون در دوربین های آنالوگ
در دوربین های آنالوگ به دلیل حجیم بودن سنسور حسگر و همچنین مدارهای تقویت تصویر در اکثر اوقات امکان نصب میکروفون وجود ندارد. اما در بعضی از مدل های CMOS به دلیل کوچک بودن سنسور حسگر یک میکروفون کوچک نیز در دوربین قابل نصب است. معمولا این کار در دوربین های ارزان قیمت و فانتزی انجام می شود. برای ضبط صدا در دوربین های صنعتی و حرفه ای حتما باید از یک مدار میکروفون جداگانه همراه با کابل کشی جداگانه استفاده کرد.
استفاده از سیستم صوتی در سیستم دوربین های IP
اضافه شدن سیستم صوتی به سیستم کنترل تصویری نتایج ارزشمندی دارد و کارایی سیستم را تا حد زیادی افزایش می دهد. پوشش 360 درجه ی سیستم صوتی باعث گسترش پوشش حفاظتی به پشت دوربین می شود.در ضمن پیام های هشدار دهنده صوتی با استفاده از دوربین PTZ قابل پیگیری است. در سیستم های آنالوگ برای ارسال صدا و ویدئو باید بین دوربین و مرکز کنترل دو کابل کشی مجزا انجام شود. در صورتی که فاصله میان مرکز کنترل و دوربین زیاد باشد باید از تجهیزات صوتی متعادل شده استفاده کرد که این باعث افزایش هزینه های نصب دوربین مدار بسته خواهد شد. ولی در دوربین های شبکه که اکثرا مجهز به پردازشگر صوتی هستند هم زمان صدا و تصویر از طریق کابل شبکه به مرکز کنترل ارسال می شوند.با این کار نیاز به کابل کشی اضافه از بین میرود.
1.سیستم یک طرفه (Simplex): صدا فقط از طرف دوربین ارسال می شود.
2.سیستم نیمه دوطرفه (Half Duplex): صدا از دو طرف قابل ارسال است اما در هر زمان فقط یک طرف مجاز به ارسال صدا می باشد.
3.سیستم دو طرفه کامل (Full Duplex): امکان برقراری ارتباط صوتی هم زمان از هر دو طرف وجود دارد.
در آموزش نصب دوربینهای مدار بسته مشاهده خواهید کرد که در سیستم های آنالوگ فقط از نوع اول استفاده می شود ولی در سیستم های شبکه می توان از سه حالت نیز استفاده کرد که این عمل با امکانات موجود در دوربین و پشتیبانی مرکز کنترل امکان پذیر خواهد بود.
فشرده سازی صوت در سیستم شبکه
در سیستم های دوربین شبکه امکان فشرده سازی صوت استفاده می شود:
AAC-LC: این استاندارد بخشی از استاندارد MPEG سال1997میلادی است و شرکت هایی چون Dolby-Sony-Nokia و ... از آن استفاده می کنند. بهترین گزینه میان تنظیمات موجود، نرخ نمونه برداری 8 KHZ در نرخ ارسال 24Bit یا 32kbps است. در ضمن برای استفاده از این استاندارد باید مجوز بهره برداری تهیه شود.
G.711PCM: این فرمت قشرده سازی در سیستم های Voip بسیار پرکاربرد است و توسط سازمان ITU-T تنظیم شده است و نیازی به مجوز بهره بردای ندارد. برای ارسال صوت به این شیوه نرخ نمونه برداری 8KHZ در نرخ ارسال 64kbps توصیه می شود.
G.726 ADPCM: این فرمت فشرده سازی بسیار کم مصرف و کم هزینه است و اکثرا از آن در کاربری های خارج ساختمانی استفاده می شود. این استاندارد نیز توسط ITU-T تنظیم شده و احتیاج به مجوز بهره برداری ندارد. برای ارسال صوت دراین فرمت، نمونه برداری 8KHZ و ارسال بیت 16-24-32 و 64kbps استفاده می شود. رایج ترین حالت ارسال 32kbps است.
G.7222.2 یا -AMR-WEB این استاندارد در شبکه های UMTS و فناوری 3G تلفن همراه استفاده می شود. بازدهی صوتی این استاندارد در ارسال 12.65Kbpsو بالاتر بسیار خوب است. این استاندارد نیز توسط سازمان ITU-T تنظیم و احتیاج به نور ندارد. برای ارسال صوت نرخ نمونه برداری 16KHZ و در ارسال 6.60Bit الی 23.85Kbps استفاده می شود.
کاوردوربین (CAMERA HOUSING):
دوربین ها را برای حفاظت در برابر عوامل جدی و مکانیکی در داخل یک محفظه فلزی (معمولا از جنس آلیاژ آلومینیوم) قرار می دهند و جلوی این محفظه دارای شیشه شفاف است تا دوربین تصویر را از پشت آن دریافت کند. اصطلاحا به این محفظه ها کاور گفته می شود. بعضی از کاور ها برای نصب در فضای داخلی (indoor) و بعضی دیگر در فضای بیرونی (outdoor) کاربرد دارند.
[font=Arial, sans-serif]آموزش تعمیرات لپ تاپ[/font]
پایه دوربین(BRACKET):
دوربین بعد از قرار داده شدن در داخل کاور روی پایه نصب می شود. جنس پایه نیز معمولا فلزی و از جنس آهن یا آلومینیوم است. گاهی از پلاستیک های فشرده و محکم نیز استفاده می شود. بعد از تعیین محل مناسب نصب دوربین مدار بسته به شکل و اندازه آن را به صورت دیواری یا سقفی نصب می کنیم.
دوربین های مینی معمولا دارای یک پایه کوچک متصل به خود هستند و دوربین های Speed Dom ممکن است روی پایه خود دوربین که به شکل گرد می باشد به سقف یا دیوار نصب شوند. گاهی اوقات با یک پایه بلندتر به صورت آویزان نصب می شوند تا کنترل بیشتری روی محیط داشته باشند. به طور کلی پایه ها دارای دو نوع ثابت و متحرک و قابل حرکت هستند. پایه های ثابت معمولا دارای مفاصلی برای تنظیم زاویه دوربین در جهات مختلف هستند. در پایه های قابل حرکت امکان حرکت دوربین در جهات مختلف توسط یک موتور که روی پایه نصب شده وجود دارد. کنترل این موتور نیز توسط دستگاه کنترل کننده اجام می گیرد. پایه های قابل حرکتی که می توانند در جهت عمودی (بالا-پایین) حرکت کنند tilt نامیده می شوند و پایه های قابل حرکتی که در جهت افقی (چپ-راست) قابلیت حرکت دارند را pan می نامند. لذا پایه هایی که در تمام جهات قابلیت حرکت دارند به pan-tilt معروفند.
برق مورد استفاده دردوربین ها:
ولتاژ مورد استفاده در سیستم های نظارت تصویری بسته به نوع آنها از 12 تا 50 ولت متغیر است. در سیستم های صنعتی امروز تقریبا در تمام موارد ولتاژ 12 ولت برای تمام مقاصد دوربین استفاده می شود. البته در دوربین های شبکه از ولتاژهای 5 یا 9 ولتی نیز استفاده می شود که بسته به نوع دوربین می باشد.
ولتاژهای بالاتر از 12 ولت بسیار کم و در دوربین های خاص با مصارف از پیش تعریف شده استفاده می شود. برای برق مصرفی هر دوربین (جریان مصرفی یا آمپر مصرفی) باید به کاتالوگ سازنده توجه کرد ولی معمولا دوربین ها در حالت فیلم برداری در روز حدود کمتر از 100 میلی آمپر در حالت فیلم برداری در شب بسته به تعداد LED مادون قرمز به کار رفته در آنها 300 میلی آمپر تا 1 آمپر جریان مصرفی دارند.
ارسال سیگنالهای ویدئویی یا تصاویر به مرکز کنترل:
از آن جایی که طبق تعریف سیستم CCTV، دوربین ها در جاهای مختلف نصب می شوند پس لازم است تصاویر گرفته شده از محلی به محل دیگر انتقال داده شود. فاصله بین دوربین، مرکز کنترل و نظارت در مجموعه های حفاظتی ممکن است از چند متر تا چندین کیلومتر بوده و این مسیر انتقال می تواند داخل ساختمان یا فضای باز یا هر محیط قابل تصویر دیگری باشد. به همین دلیل روش های مختلف و متعددی برای ارسال تصویر وجود دارد. تصاویر می توانند به دو روش با سیم و بدون سیم انتقال پیدا کنند. اگر تصاویر رنگی ارسال می شود باید در انتخاب ابزار بسیار دقت شود زیرا سیگنال های رنگی نسبت به سیگنال های سیاه و سفید بسیار پیچیده و مستعد خرابی هستند.
کابل کوآکسیال RG:
رایج ترین شیوه انتقال تصاویر استفاده از کابل کوآکسیال است. استفاده از کابل RG59 از زمان استفاده دوربین های مدار بسته قدیمی تا به امروز ادامه دارد. این کابل ها قیمت ارزانی داشته و به شیوه مناسبی سیگنال های ویدئویی را بدون تلفات یا تلفات اندک انتقال می دهند. امپدانس (impedance) الکتریکی این نوع کابل 75 اهم است و انطباق آن با امپدانس خروجی دوربین و نمایشگر این اطمینان را می دهد که تصاویر دچار خرابی نمی شوند. این کابل ها بسته به نوع آن غلافی از جنس مس یا آلومینیوم دارند و هسته مرکزی آن برای انتقال سیگنال حداکثر تا مسافتی حدود 300 متر مناسبند. نرم ترین نوع این کابل RG59/U است که دارای انعطاف خوبی بوده و بیشترین مورد مصرف را دارد.
میکروفون در دوربین های آنالوگ
در دوربین های آنالوگ به دلیل حجیم بودن سنسور حسگر و همچنین مدارهای تقویت تصویر در اکثر اوقات امکان نصب میکروفون وجود ندارد. اما در بعضی از مدل های CMOS به دلیل کوچک بودن سنسور حسگر یک میکروفون کوچک نیز در دوربین قابل نصب است. معمولا این کار در دوربین های ارزان قیمت و فانتزی انجام می شود. برای ضبط صدا در دوربین های صنعتی و حرفه ای حتما باید از یک مدار میکروفون جداگانه همراه با کابل کشی جداگانه استفاده کرد.
استفاده از سیستم صوتی در سیستم دوربین های IP
اضافه شدن سیستم صوتی به سیستم کنترل تصویری نتایج ارزشمندی دارد و کارایی سیستم را تا حد زیادی افزایش می دهد. پوشش 360 درجه ی سیستم صوتی باعث گسترش پوشش حفاظتی به پشت دوربین می شود.در ضمن پیام های هشدار دهنده صوتی با استفاده از دوربین PTZ قابل پیگیری است. در سیستم های آنالوگ برای ارسال صدا و ویدئو باید بین دوربین و مرکز کنترل دو کابل کشی مجزا انجام شود. در صورتی که فاصله میان مرکز کنترل و دوربین زیاد باشد باید از تجهیزات صوتی متعادل شده استفاده کرد که این باعث افزایش هزینه های نصب دوربین مدار بسته خواهد شد. ولی در دوربین های شبکه که اکثرا مجهز به پردازشگر صوتی هستند هم زمان صدا و تصویر از طریق کابل شبکه به مرکز کنترل ارسال می شوند.با این کار نیاز به کابل کشی اضافه از بین میرود.
1.سیستم یک طرفه (Simplex): صدا فقط از طرف دوربین ارسال می شود.
2.سیستم نیمه دوطرفه (Half Duplex): صدا از دو طرف قابل ارسال است اما در هر زمان فقط یک طرف مجاز به ارسال صدا می باشد.
3.سیستم دو طرفه کامل (Full Duplex): امکان برقراری ارتباط صوتی هم زمان از هر دو طرف وجود دارد.
در آموزش نصب دوربینهای مدار بسته مشاهده خواهید کرد که در سیستم های آنالوگ فقط از نوع اول استفاده می شود ولی در سیستم های شبکه می توان از سه حالت نیز استفاده کرد که این عمل با امکانات موجود در دوربین و پشتیبانی مرکز کنترل امکان پذیر خواهد بود.
فشرده سازی صوت در سیستم شبکه
در سیستم های دوربین شبکه امکان فشرده سازی صوت استفاده می شود:
AAC-LC: این استاندارد بخشی از استاندارد MPEG سال1997میلادی است و شرکت هایی چون Dolby-Sony-Nokia و ... از آن استفاده می کنند. بهترین گزینه میان تنظیمات موجود، نرخ نمونه برداری 8 KHZ در نرخ ارسال 24Bit یا 32kbps است. در ضمن برای استفاده از این استاندارد باید مجوز بهره برداری تهیه شود.
G.711PCM: این فرمت قشرده سازی در سیستم های Voip بسیار پرکاربرد است و توسط سازمان ITU-T تنظیم شده است و نیازی به مجوز بهره بردای ندارد. برای ارسال صوت به این شیوه نرخ نمونه برداری 8KHZ در نرخ ارسال 64kbps توصیه می شود.
G.726 ADPCM: این فرمت فشرده سازی بسیار کم مصرف و کم هزینه است و اکثرا از آن در کاربری های خارج ساختمانی استفاده می شود. این استاندارد نیز توسط ITU-T تنظیم شده و احتیاج به مجوز بهره برداری ندارد. برای ارسال صوت دراین فرمت، نمونه برداری 8KHZ و ارسال بیت 16-24-32 و 64kbps استفاده می شود. رایج ترین حالت ارسال 32kbps است.
G.7222.2 یا -AMR-WEB این استاندارد در شبکه های UMTS و فناوری 3G تلفن همراه استفاده می شود. بازدهی صوتی این استاندارد در ارسال 12.65Kbpsو بالاتر بسیار خوب است. این استاندارد نیز توسط سازمان ITU-T تنظیم و احتیاج به نور ندارد. برای ارسال صوت نرخ نمونه برداری 16KHZ و در ارسال 6.60Bit الی 23.85Kbps استفاده می شود.
کاوردوربین (CAMERA HOUSING):
دوربین ها را برای حفاظت در برابر عوامل جدی و مکانیکی در داخل یک محفظه فلزی (معمولا از جنس آلیاژ آلومینیوم) قرار می دهند و جلوی این محفظه دارای شیشه شفاف است تا دوربین تصویر را از پشت آن دریافت کند. اصطلاحا به این محفظه ها کاور گفته می شود. بعضی از کاور ها برای نصب در فضای داخلی (indoor) و بعضی دیگر در فضای بیرونی (outdoor) کاربرد دارند.
[font=Arial, sans-serif]آموزش تعمیرات لپ تاپ[/font]
پایه دوربین(BRACKET):
دوربین بعد از قرار داده شدن در داخل کاور روی پایه نصب می شود. جنس پایه نیز معمولا فلزی و از جنس آهن یا آلومینیوم است. گاهی از پلاستیک های فشرده و محکم نیز استفاده می شود. بعد از تعیین محل مناسب نصب دوربین مدار بسته به شکل و اندازه آن را به صورت دیواری یا سقفی نصب می کنیم.
دوربین های مینی معمولا دارای یک پایه کوچک متصل به خود هستند و دوربین های Speed Dom ممکن است روی پایه خود دوربین که به شکل گرد می باشد به سقف یا دیوار نصب شوند. گاهی اوقات با یک پایه بلندتر به صورت آویزان نصب می شوند تا کنترل بیشتری روی محیط داشته باشند. به طور کلی پایه ها دارای دو نوع ثابت و متحرک و قابل حرکت هستند. پایه های ثابت معمولا دارای مفاصلی برای تنظیم زاویه دوربین در جهات مختلف هستند. در پایه های قابل حرکت امکان حرکت دوربین در جهات مختلف توسط یک موتور که روی پایه نصب شده وجود دارد. کنترل این موتور نیز توسط دستگاه کنترل کننده اجام می گیرد. پایه های قابل حرکتی که می توانند در جهت عمودی (بالا-پایین) حرکت کنند tilt نامیده می شوند و پایه های قابل حرکتی که در جهت افقی (چپ-راست) قابلیت حرکت دارند را pan می نامند. لذا پایه هایی که در تمام جهات قابلیت حرکت دارند به pan-tilt معروفند.
برق مورد استفاده دردوربین ها:
ولتاژ مورد استفاده در سیستم های نظارت تصویری بسته به نوع آنها از 12 تا 50 ولت متغیر است. در سیستم های صنعتی امروز تقریبا در تمام موارد ولتاژ 12 ولت برای تمام مقاصد دوربین استفاده می شود. البته در دوربین های شبکه از ولتاژهای 5 یا 9 ولتی نیز استفاده می شود که بسته به نوع دوربین می باشد.
ولتاژهای بالاتر از 12 ولت بسیار کم و در دوربین های خاص با مصارف از پیش تعریف شده استفاده می شود. برای برق مصرفی هر دوربین (جریان مصرفی یا آمپر مصرفی) باید به کاتالوگ سازنده توجه کرد ولی معمولا دوربین ها در حالت فیلم برداری در روز حدود کمتر از 100 میلی آمپر در حالت فیلم برداری در شب بسته به تعداد LED مادون قرمز به کار رفته در آنها 300 میلی آمپر تا 1 آمپر جریان مصرفی دارند.
ارسال سیگنالهای ویدئویی یا تصاویر به مرکز کنترل:
از آن جایی که طبق تعریف سیستم CCTV، دوربین ها در جاهای مختلف نصب می شوند پس لازم است تصاویر گرفته شده از محلی به محل دیگر انتقال داده شود. فاصله بین دوربین، مرکز کنترل و نظارت در مجموعه های حفاظتی ممکن است از چند متر تا چندین کیلومتر بوده و این مسیر انتقال می تواند داخل ساختمان یا فضای باز یا هر محیط قابل تصویر دیگری باشد. به همین دلیل روش های مختلف و متعددی برای ارسال تصویر وجود دارد. تصاویر می توانند به دو روش با سیم و بدون سیم انتقال پیدا کنند. اگر تصاویر رنگی ارسال می شود باید در انتخاب ابزار بسیار دقت شود زیرا سیگنال های رنگی نسبت به سیگنال های سیاه و سفید بسیار پیچیده و مستعد خرابی هستند.
کابل کوآکسیال RG:
رایج ترین شیوه انتقال تصاویر استفاده از کابل کوآکسیال است. استفاده از کابل RG59 از زمان استفاده دوربین های مدار بسته قدیمی تا به امروز ادامه دارد. این کابل ها قیمت ارزانی داشته و به شیوه مناسبی سیگنال های ویدئویی را بدون تلفات یا تلفات اندک انتقال می دهند. امپدانس (impedance) الکتریکی این نوع کابل 75 اهم است و انطباق آن با امپدانس خروجی دوربین و نمایشگر این اطمینان را می دهد که تصاویر دچار خرابی نمی شوند. این کابل ها بسته به نوع آن غلافی از جنس مس یا آلومینیوم دارند و هسته مرکزی آن برای انتقال سیگنال حداکثر تا مسافتی حدود 300 متر مناسبند. نرم ترین نوع این کابل RG59/U است که دارای انعطاف خوبی بوده و بیشترین مورد مصرف را دارد.
