نظر: وقتی یوبی سافت™ شیردوشی را به صنعت بازی های ویدئویی می آورد

[It's Time]

دزدان دریایی غارتگر و بی شرافت در دنیای آدمکش هایی با نظام و قانون مقدس، عصر حجر در سری بازی هایی که با معیارهایی چون اسلحه ها، وسایل نقلیه و انفجارهای مهیب تحت ژانر “تیراندازی اول شخص” معروف شدند و اسم و رسمی برای خود ایجاد کردند؛ به دنیای یوبیسافت خوش آمدید!

یوبیسافت یکی از بزرگترین ناشران و سازندگان در صنعت ما است – بدیهی. یوبیسافت سازنده بعضی از بهترین بازی های نسل های گذشته بود که خاطرات جذاب و فراموش نشدنی خوبی با آن ها داریم – کلیشه. یوبیسافت در سال های اخیر راه خود را گم کرده است و با بازی های تکراری و فرمول های استفاده شده در بازی هایش دوران سختی را چه از نظر مالی و چه از نظر محبوبیت می گذراند – ظاهراً. فارکرای ۳ یکی از برترین شوترها و غنی ترین دنیاهایی بود که در بازی ها دیدیم، فارکرای ۴ با بهبود و پوشاندن نقص های فارکرای ۳ به همراه نوآوری های محدود و کوچک و ناچیز یک بازی جذاب نسل هشتمی را با گیم پلی ای قابل قبول تحویل داد و از آن لذت بردیم – الحمدلله. به صورت نامنظم بحث را عوض می کنیم پس اگر در راه خواندن گم شدید، به خط های قبل مراجعه کنید و دوباره جلو بیایید: پس از عرضه Assassin’s Creed III (کیش یک آدمکش – فرقه قاتلان یا هرچیزی که اسمش را می گذارید) با انتظارات برابری نکرد و تنها بازی نسبتاً خوبی را با تجربه ی تاریخی ستودنی (اشاره به دوره انقلاب آمریکا) برای طرفداران به ارمغان آورد.

یک سال گذشت و یوبیسافت دوباره با بازی جدیدی از این سری به سراغ طرفداران آمد. دزدان دریایی؛ چه ایده غنی و جذابی! Black Flag (پرچم سیاه) بازی بسیار موفقی شد اما اصالتاً هیچ ربطی به سری Assassin’s Creed و ریشه های آن نداشت. اگر ترکیب AC را از اول نام این بازی برداریم، کمتر می توان در آن مشکلی دید؛ نوآوری های «پرچم سیاه» و جلوه های مبهوت کننده آن توجه هر دو منتقدین و طرفداران را جلب کرد اما شخصیت اصلی داستان ما یک آدمکش نبود و به هیچ قانون و ارزشی از این فرقه اعتقاد نداشت؛ ادوارد کنوی یک دزد دریاییِ به دنبال شهرت و ثروت بود (البته در طول بازی به صورت تک و توک با فرقه قاتلان در کارائیب رو به رو شدیم). Black Flag قطعا یک دستاورد خوب برای صنعتمان است و بازی عالی ای محسوب می شود اما بحث ما بر سر این است که چرا وقتی ایده های غنیِ این چنینی وجود دارند، یوبیسافت آن ها را به یک IP و فرنچایز مستقل تبدیل نمی کند؟ چرا این بازی باید به زور و با کلیشه های داستانی غیرقابل قبول به Assassin’s Creed ربط داده شود و نام آن را یدک بکشد؟

این موردی بود که منتقدین در سال عرضه بازی به آن اشاره کردند اما زمانی تصمیم به نوشتن چنین مطلبی گرفتم که از فارکرای جدید با نام Primal (اولیه) رونمایی شد. Far Cry بر روی برگه یک تیراندازی اول شخص محسوب می شود و سلاح های گرم امضای این فرنچایز هستند اما Primal یا «اولیه» اولین ریشه های فرنچایزی که یدک کِش اسمش هست را نقض می کند. ایده این بازی قابل قبول است و حسابی برای آن هایپ شده ایم اما این باعث نمی شود فراموش کنیم که در مورد یک فرنچایز شوتر اول شخص به نام Far Cry صحبت می کنیم. چرا یوبیسافت این بازی را به یک آی پی جدید تبدیل نکرد؟ آیا حتما باید نام Far Cry در اول آن درج شود؟ (برای لحظه ای Killzone: Zero Dawn را در نظر بگیرید!)

بازی ها و محتوایشان با نام ها شناخته می شوند؛ مثلا وقتی شما یک بازی مثل Uncharted را می خرید، می دانید چه تجربه ای را برای شما رقم خواهد زد و بازی از چه قواعد و ساختارهایی پیروی می کند. Assassin’s Creed به عنوان یک بازی اکشن ماجراجویی سوم شخص با المان های مخفی کاری که محیط های تاریخی را به نمایش می گذارد و داستان نبرد اسسین ها و تمپلارها را بازگو می کند، شناخته شده است. همیشه در هر فرنچایز و نسخه جدیدی از آن، پایبند بودن به ریشه ها حرف اول را می زند که با نوآوری همراه است؛ نوآوری، نه تغییر! حال می پرسید اگر دیگر نوآوری نمانده باشد، سازنده باید چکار کند؟ تغییر جواب نیست، قبل از لوث شدن با دیدی خوش و محبوبیتی ماندگار آن فرنچایز را به پایان می رسانند اما متاسفانه یوبیسافت اینطور فکر نمی کند و مثال درخشان و بارز که در طول مقاله بسیار در مورد آن صحبت کرده ایم Assassin’s Creed است. یوبیسافت از فرنچایزهای محبوبش بخاطر پول شیردوشی می کند و نام بازی هایی چون AC یا Far Cry را معادل پول می بیند. اگر Primal با نام دیگری عرضه می شد، بر روی فروشش تاثیرِ به سزایی می گذاشت و این تصمیم یوبیسافت بود که آن را فارکرای بنامد. فکر می کردیم که فارکرای با عرضه سالیانه لوث نمی شود ولی بازهم بر روی برگه، فارکرای ۴ در سال ۲۰۱۴ (ماه های آخر) و Primal در ۲۰۱۶ (دومین ماه سال) عرضه می شود اما فاصله اش همان یک سال است!

متاسفانه عرضه سالانه Assassin’s Creed و نبود نوآوری های کافی (که به سازندگان نسخه های آن حق می دهیم) باعث شده به هر دوره تاریخی ای تکیه کنند و حتی Grappling (گلاویز شدن با قلاب – نمونه ای که در بازی های معدودی مثل بتمن می بینید) را به عنوان کلیشه ای تکراری وارد آن کنند! این مشکل کار یوبیسافت است و حال استفاده از نام های این بازی ها بجای ایجاد یک آی پی کاملا مستقل و جدید را هم به دیگر مشکلاتش اضافه کرده است.

اما با خود می پرسید که چرا به این موضوع انقدر گیر می دهیم؛ نباید فراموش کنیم که بازی های ویدئویی و به طور کل آثار دیجیتالی و هنرهای تجسمی با ارزش های مشخصی شناخته می شوند و همین ارزش ها شاهکارهای با ارزش صنعت ما را می سازند و شکل می دهند و از لوث شدن آن جلوگیری می کنند. یوبیسافت شاید بتواند این بازی جدید را به یک عنوان موفق تبدیل کند اما هدف آن را بخاطر داشته باشید که به هیچ وجه مشتری پسندانه نیست و به اعتماد و ارزش طرفداران، احترام نمی گذارد. امیدواریم این ارزش والا و مهم که صنعت را سال ها پیش از نابودی کامل نجات داد باری دیگر در میان تمامی سازندگان و ناشران تجلّی پیدا کند. به قول دوستان گیم اسپاتی که به هنگام معرفی Primal با شعار جدید یعنی “Survival is timeless” گفتند:

Survival is timeless, Downgrade is priceless
Survival is timeless, Sequels are limitless
Survival is timeless, Glitches are countless
Survival is timeless, Our developers, clueless

نظر تمامی کاربران و بازیکنان عزیز در ارتباط با فعالیت این شرکت مورد احترام است، با تشکر

نویسنده: عرفان استادی


Gamefa.com

[isapor123]

احسنت عرفان جان خیلی مطلب جالبی بود 

با اینکه بازنشسته هستی ولی هنوز فعالیت داری

[Qeiji]

خیلی مطلب زیبایی بود. کاملا قبول دارم ولی خب به نظرم عنصر اصلی فازکرای (کلا فاز میده ) بیشتر "بقا" هست تا تیراندازی و حالا یوبیسافت یه مدل جدید از بقا رو به نمایش میذاره! 
با اینحال بازم وقتی فکر میکنم، قابل قبول نیست. فارکرایی که "کرایتک" (جالبه تو همه بازیاشون کرای داره مثل کرایسیس ) شوتر بود، فارکرای 2 که یوبی ساخت، بازم شوتر بود، فارکرای 3 و 4 هم شوتر بودن که عنصر بقا، در کنار این شوتر بودن قرار داره که خب یه دفعه نسخه جدید اصلا شوتر نباشه خیلی عجیبه! عین این میمونه که اساسین کرید بدون خنجر مخفی و با مسلسل و شاتگان ساخته بشه
درباره اساسین که حرف دلمو زدی. یعنی اینقدر که من از این بلک فلگ تنفر دارم، از یونیتی و روگ بدم نمیاد. خداییش من به جای ادوارد دریازده شده بودم. بعضیا میگن مگه نمیگی خلاقیت نداره بازی؟ اینم خلاقیت دیگه! بحث ریشه ها و خلاقیت جداس. شما متال گیر سالید 1 تا 4 رو نگاه کن. بِیس و پایه ی هر چهارتاشون یکیه (واسه نسخه 5 رو حساب نمیکنم چون کلا از بیخ و بن با قبلیا فرق داره) مدل راه رفتن، مدل بدست آوردن سلامتی، مدل مبارزه، کاتسین های طولانی، باس فایت های خفن و... تو هر 4تاشون یکیه ولی هر نسخه بهتر از قبلی و خلاقانه تره! مثلا تو 2 گرافیک بهتر شده، انیمیشن های حرکتی پیشرفت کردن، قابلیت اول شخص توی مبارزه بکار میاد (برعکس نسخه 1) و... تو نسخه 3 و 4 هم همینطوره و همیخلاقیت داشتن اما نیومدن از بیخ و بن همه چی رو زیر و رو کنن. (کاری که تونسخه 5 کردن و طرفدارای قدیمی رو ناراضی کردن)
شما تو اساسین 2 میبینی که بِیس بازی همونه! سیستم مبارزه، بدل زدن، دویدن، مخفی کاری و... همه چی همون نسخه اوله فقط پیشرفته تر شده. بهبود داده شده. گسترده تر شده. چیزی که همه میخواستن و راضی کننده بود. من برعکس خیلیا اصلا از نسخه 3 ناراضی نبودم و خیلی خیلی هم باهاش حال کردم. هیچوقت یادم نمیره چقدر واسه تجربه ش لحظه شماری میکردم! تنها مشکل نسخه 3 داستانش بود و همچنین باگ هاش وگرنه بازی فوق العاده عالی بود ولی وقتی میرسیم به بلک فلگ افتضاح شروع میشه. جالب اینجاس که من از اولین تریلرش هم امیدی بهش نداشتم و حق هم داشتم.
بازی عملا همون نسخه 3 هست با این تفاوت که یه دنیای وسیع و گیم پلی عمیق به واسطه اضافه شدن کشتی وارد بازی شد. خب این واقعا اعصاب خرد کن بود درست عین بتمن آرکام نایت. اصلا اساسین ها چه ربطی به دزدی و دزدان دریایی و غارت و چپاول دارن؟ هدف اونا هدف والاست، نجات دنیاس اونوقت درگیر پول و این مادیات بی ارزش باشن؟ که آخرش معلوم شد شخصیت اصلی اصلا اساسین نیست. من خیلی خیلی سعی کردم ولی با بازی نتونستم کنار بیام. آخرشم پاکش کردم. (تنها اساسینی که تا آخر نرفتم) داستان بازی قشنگ بود. داستان رستگاری یه مرد بود که راه درست زندگی رو میخواد پیدا کنه ولی به درد اساسین ها نمیخورد. "روگ" خیلی خیلی قشنگ تر بود. حداقل اون مراحلش جذابیت بیشتری داشت. بعد نکته فوق العاده جالبش این بود که اول بازی، در اصل آخرش بود و تمام ماجرا یجورایی فلش بک بود و آخرش هم واقعا خفن بود هرکی میدید، بی بروبرگرد هوس میکرد بره سراغ یونیتی!
اما یونیتی، اونم خوب بود تا اونجا که رفتم ولی به دلیل CPU ضعیف و بهینه نبودن بازی، نتونستم زیاد بازی کنم ولی همون یه ذره هم به نظرم خیلی قشنگتر از بلک فلگ ملعون بود. طبق اونچیزی هم که شنیدم، مشکل بازی فقط مشلات فنی و باگ و غیره بوده وگرنه همه میگفتن بازی خیلی خوبی بود.
حلا برخلاف نظر شما، من یه مقدار به این سیندیکیت امید دارم و به نظرم میتونه کار ناتمام یونیتی رو تموم کنه. البته هیچکدوم از تریلرهاش (به جزe3) رو دنبال نکردم ولی به هرجال فکر میکنم، هرچی بشه، بهتر از یونیتی و بلک فلگ میشه!

ممنون از مقاله خوبتون
موفق باشید

[بازی_خور]

باز هم می بینیم که مردم دارن میگن فلان بازی تکراری شده
فلان  بازی بده
فلان مشکل رو داره
اما وقتی بازی منتشر میشه ،برای خریدش حجوم می برن به فروشگاه ها!

cod رو هم میگن تکراریه کلی نقد منفی می کنن روش
بعد وقتی منتشر می شه از بازی هایی که نقد های مثبت داشتن بیشتر فروش می ره!
مثل ac 
مثل batman
مثل ...
لطفا برین خودتون رو اسلاح کنین و نظر شخصیتون رو روی چیزی نظارین

[parda$]

بسیار هم مقاله مفید و جامع و البته زیبایی بود!خسته نباشید استاد!

[Blue Sun]

تیتر منو یاد یه مطلب راجب همین نسخه جدید اساسین توی یکی از شماره های مجله اج انداخت. یادمه اون جا هم نویسنده برای توصیف سری از گاو شیر ده یوبیسافت استفاده کرده بود، که خب واقعا هم هست.    
شاید مهم ترین دلیل این که یوبیسافت و در کل خیلی از بازی سازای دیگه به جایی این که سراغ یه IP و فرانچایز مستقل میان از شهرت و اسم فرانچایز هایی که خودشون رو ثابت کردن و فروش خوبشون تضمین شده هست استفاده میکنن، اینه که همون نسخه جدید هم که حالا ممکنه ارتباط های آن چنانی با ریشه ها و شاخص های اصلی فرانچایز نداشته باشه خوب فروش کنه. برای یه فرانچایز جدید باید خیلی خیلی تبلیغ کنن و هایپش کنن و اون رو به جامعه بشناسونن، نمونش مثلا واچ داگز. هایپ های خیلی خیلی زیاد از همه لحاظ و مقایسش با فرانچایز بزرگی مثل GTA. البته واچ داگز نمونه یه ریسکی هست که در نهایت خیلی موفقیت آمیز و سود آور بودش. در کل به وجود آوردن یه فرانچایز جدید یعنی انجام دادن یه سری ریسک ها از نظر مالی. گذاشتن وقت بیشتر، تبلیغات و هایپ های خیلی زیادو در کل هزینه ساخت نسبتا بالا در مقابل فروشی که تضمین شده نیست و اینا همگی دخیل هستن توش. البته در کل فکر نکنم ریسکش برای ناشرایی مثل یوبیسافت خیلی بالا باشه، چون با تبلیغات و هایپ کافی میتونن یه فروش خوب و قابل قبول رو تضمین کنن، بازم همون مثال واچ داگز. 
همون طور که صادق بالا گفت و خودت هم توی مطلب حسابی توضیح دادی، مثلا وقتی میگیم که AC 4 یه بازی بد بوده منظورمون دقیقا این نیست که بازی کلا نابود و داغون بوده بلکه منظورمون این که نسبت به نسخه های قبلیش بازی خوبی محسوب نمیشه و خیی ضعیف عمل کرده. (مثلا همون قضیه داستان و تبدیل شدن به یه دزد دریایی و اینا) در خور سری نبوده و ارتباط آن چنانی هم بهش نداشته. نمونش مثلا همین MGS 5 که اخیرا منتشر شد. بازی خوبی هست، اما خب از نظر خیلی از طرفدارای سری در حد یه متال گیر ظاهر نشد و مشکلات خیلی خیلی زیادی داشت.
من تقریبا همه تریلرای این نسخه جدیده اساسین رو هم دیدم و به نظرم این نسخه هم نمیتونه آن چنان که باید ظاهر بشه. در کل نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم.   

باز هم می بینیم که مردم دارن میگن فلان بازی تکراری شده
فلان  بازی بده
فلان مشکل رو داره
اما وقتی بازی منتشر میشه ،برای خریدش حجوم می برن به فروشگاه ها!

ببین بازی که تکراری شده و از کمبود نوآوری و اینا رنج میبره، مشکلات فراوونی داره، اما خب بازم وقتی منتشر میشه فروش خیلی زیادی میکنه. چرا؟ خب یکی از دلایل همینه که داره از اسم فرانچایزی که روشه و پیشینه همون فرانچایز سود میبره و این مسئله کاملا توی فروش تاثیر میزاره. یکی دیگه از دلایلش هم اینه که صرفا بازی های خوب و ساده ای هستن و ملت باهاشون حال میکنن.

cod رو هم میگن تکراریه کلی نقد منفی می کنن روش
بعد وقتی منتشر می شه از بازی هایی که نقد های مثبت داشتن بیشتر فروش می ره!
مثل ac 
مثل batman

مثلا همینا. هیچکس نمیگه این بازیا نمیتونن مخاطبا رو سرگرم کنن. چرا خیلی خوب هم آدم رو سرگرم میکنن. کیه که از تفنگ تو دستش گرفتن و بالا پایین پریدن و همین طوری جلو رفتن و به هر جنبنده ای که ظاهر میشه شلیک کردن خوشش نیاد؟ در کل بنیاد اصلی گیمپلی خیلی از بازی ها همینا و در نهایت سرگرم کردن مخاطبا از همین راه ها هستن. دیگه بقیه مطالب اینه که چطوری و چقد خوب سازنده ها میتونن این کار رو بکنن و همین چیزایی که گفتم رو پیاده کنن. مثلا اونا رو در کنار دیگر عوامل بازی مثل داستان و اینا به خوبی قرار بدن. مسلما اگه توی این موارد گیمپلی نوآوری بیاد و بهبود پیدا کنن و نسبت به قبل بهتر شن، اون بازی ها هم خیلی بهتر مخاطبا رو سرگرم میکنن و جالب تر و جذاب تر میشن. 

لطفا برین خودتون رو اسلاح کنین و نظر شخصیتون رو روی چیزی نظارین

تمامی مقالات بر اساس باور ها و نظرات نویسندش شکل گرفتن. نویسنده داره از همین طریق نظرشو میگه دیگه. من و تو از نظر نویسنده خوشمون نیومد به نویسنده مربوط نمیشه. اگه نیومده میتونیم توی همین قسمت نظرات نظراتی که داریم رو راجع به مقاله و در کل نظر نویسنده بگیم و توضیح بدیم که چرا مخالف هستیم.

[Last Warrior]

به نظر من باید از ابعاد مختلف به موضوع نگاه کرد.

اولا( همونطور که ابراهیم گفت) سرمایه‌گذاری برای یه بازی جدید ریسکش برای نتیجه‌گیری بیشتر از ادامه دادن یه سری بازی کاملا شناخته شده و یا جا افتاده هست. پس باید از نگاه کمپانی‌ها هم این موضوع رو دید، درواقع تلاش اونا بر پایه‌ی بهترین نتیجه هم هست و شاید نشه به این نگاه هم انتقاد زیادی وارد کرد( البته تا جاییکه هنر زیر پا گذاشته نشه و فقط بحث مادی مد نظر نباشه)

خب حالا با وجود این توضیح هم بازم این سوال پیش میاد و اونم این که " آیا نمیشه بازی‌هایی مثل Primal رو به صورت یه سری بازی جدید روانه‌ی بازار کرد؟ آیا هدف کمپانی فقط استفاده از نام Far Cry و سوددهی هست؟"

اولا به نظر من عنصر اصلی و ذات بازی فارکرای علاوه بر اسلحه‌ها و شوتر بودن و یا حتی بیشتر از اون، فضا و محیط حاکم بر بازیه. این فضا و محیط همون محیط وحشی بازی هست، اینجا منظور از وحشی نه فقط حیوون‌ها و یا آدم‌ها بلکه حتی داستان و گیم‌پلی رو هم شامل میشه؛ در واقع فضای دیوانه‌وار حاکم بر بازی مهم‌ترین خصوصیت بازی‌های فارکرای هست. البته بحث اسحه‌های گرم هم مطرحه ولی اگه مثلا به جای این محیط( عصر حجر)‌ میومدن و اعلام میکردن سری بعدی بازی در کوچه پس کوچه‌های نیویورک(!) خواهد بود من که حداقل سه روز عزای عمومی برا خودم اعلام میکردم. حالا، در مورد Far Cry Primal مهمترین سوالات و مسائل شاید یکی به سیستم و نوع اسلحه‌ها برگرده و یکی هم نحوه‌ی جابجایی در نقشه‌ی بازی؛ که این تنوع سلاح و جابجایی اگه با یه المان جذاب همراه باشه احتمال داره بازی رو از این چالش ها هم نجات بده چون همون فضای دیوانه‌وار اینجا هم به نظر میاد که حاکم هست، شکار و بقا هم که مطمئنا هست و احتمالا تسخیر پایگاه‌ها( قبیله‌ها)ی دشمن هم اینجا خواهد بود و خیلی دیگه از المان‌های بازی Far Cry.

برگریدم سر بحث هدف کمپانی. همون سوالی که پرسیدم؛ آیا Primal رو میشد به عنوان یه سری بازی جدید معرفی کرد؟ البته که میشد، مثل همون کاری که بتسدا با Fallout و TES انجام میده؛ دوبازی RPG با ساختاری مشابه( در واقع متفاوتن ولی زمان بازی در این تفاوت خیلی نقش داره) و حتی بعضا ماموریت‌های مشابه ولی در دو فضای متفاوت. یوبی هم میتونست این کارو بکنه و یه بازی جدید در زمانی دورتر از عصر مدرن بسازه با دنباله‌های بیشمار! حالا یوبیسافت اومده Far Cry Primal رو معرفی کرده، آیا هدفش فقط پول بیشتر درآوردن هست؟نمیشه باقطعیت گفت آره( یعنی اینکه بگیم Primal یه بازی جدید بوده و شرکت برای سوددهی بیشتر اونو در لوای اسم معتبری مثل Far Cry پیچونده) بینید، میشد این بازی یه عنوان جدید باشه ولی با وجود المان‌های زیادی که از بازی فارکرای در خودش داشت شاید یه طعنه‌ی دیگه رو هم دریافت میکرد : " این بازی که همون فارکرایه! فقط زمان و بعضی جزئیات عوض شده" (‌همراه با خنده طعنه ‌آمیز). یه نکته هم اینه که معلوم نیست این بازی یه بازی جریان اصلی هست یا یه بازی فرعی.

علوه براین بعضی وقتا این نوع تغییر ساختار در یک بازی میتونه یه ریسک باشه و باید از این زاویه هم بهش نگاه کرد، یعنی اگه یوبیسافت میومد و یه شخصیت منفی دیگه این‌بار در آفریقا یا مثلا دیکتاتور X رو در آمازون قرار میداد و یه محیط وحشی جالب و اندکی بهبود در المان‌های بازی و کمی نو‌آوری هم به کار میبرد شاید کار به مراتب راحت‌تری داشت و حداقل دیگه ریسک تغییر کلی یا اساسی در بخش‌هایی از بازی رو به جون نمیخرید ولی بازهم راه ایراد گرفتن همیشه بازه و میشد گفت: " این که همون فرمول بازی‌های قبلیه و ... "

در مورد تاریخ انتشار بازی هم به نظر من اگر ایده وجود داره و شرکتی میتونه بازی قابل قبولی بسازه اگر بیاد هرسال هم یه بازی بده ایرادی نداره، البته با شرایطی که اشاره کردم، یعنی وجود خلاقیت و نوآوری و در کل با وجود زمان کم، ساخت بازی خوب و از همه نظر کامل.

ممنون بابت مطلب و موفق باشید.