نقد و بررسی بازی Battlestations:Pacific

[Hamed Zahedi]

در سال 2007 battlestation:MIDWAY توانست با ترکیب سبک استراتژی و هدایت کشتی،زیردریایی،هواپیما و ..... سعی داشت کاری کند،طرفداران چند سبک این بازی را تجربه کنند و تا حدی این کار را با موفقیت انجام داد،اکنون ادامه ای برآن بازی با نام battlestations:PACIFIC عرضه شده که درست همان راه قبلی را پیش گرفته،البته با اضافه کردن آلمان و آیتم های جدید.

داستان

داستان بازی درست از سال 1941 و حمله نیروهای ژاپنی به Pearl Harborشروع می شود و طی 14 مرحله در سال 1945 به اتمام میرسد.البته در مورد Campaign نیروهای آمریکایی بازی از ادامه نبرد Midway شروع می شودو همانند بخش ژاپن 14 مرحله دارد. در صورتی که Campaign آمریکا را انتخاب کنید روند داستان اکثرا مطابق با واقعیت است و کلیت جنگ جهانی دوم را روایت میکند؛اما در صورت انتخاب نیروهای ژاپنی،با روندی غیرواقعی رو به رو هستید که در آن سعی شده ارتش ژاپن قوی جلوه کند.اکثر مراحل در دریا و اقیانوس و گاهی هم در حاشیه ساحل رخ میدهد.در طول مراحل این قابلیت وجود دارد که بین نیروهای مختلف سوییچ کرده و از هر یک در مواقع لزوم استفاده نمایید.این نکته یکی از قابلیت های مثبت بازی به حساب می آید؛زیرا نبود تنوع در مراحل بازی باعث خستگی بازیباز میشود،ولی در این حالت بازیباز دایما در حال تجربه سبک های مختلفی است که هر کدام به خوبی برای این بازی طراحی شده اند.

گیم پلی

یکی از مسایلی که ضربه ی سنگینی به گیم پلی BP زده،طراحی کلیدها و کنترل بازی است.در مراحل بالاتر که قابلیت فرستادن،کنترل و در خواست بعضی از نیروها بع شما داده می شود،نحوه چیدمان کلید ها ،(عذاب و آور و غیر قابل تحمل می باشد.) ایراد به این جا ختم نمی شود و طراحی نامناسب و گیج کننده ی منوهای داخلی نیز مزید بر علت می شود.در قسمت هایی از بازی که کنترل زیردریایی را بر عهده دارید با یک روند کسل کننده و کند رو به رو هستید که در کنار برد کم سلاح ها از جذابیت بازی می کاهد.در عوض مراحل کشتی رانی بسیار جذاب طراحی شده اند.البته باید به این نکته توجه کرد که کشتی های دشمن با ناو شما عملا هیچ کاری نداره اند!و بی هدف به این سو و آن سو می روند و کنترل هواپیما ها در سطح قابل قبولی قرار دارند؛اما کامل نیستند،روند کلی گیم پلی Campaign ژاپن نسبت به آمریکا پایین تر و از جذابیت و هیجان پایین تری بر خوردار است.در کل بخش استراتژیک بازی نسبت به شماره اول پیشرفت خوبی داشته و نقش بیشتری را در بازی ایفا می کند.این بخش با استفاده از یک Tactical Map پویا و کارآمد بیش از گذشته مورد استفاده بازیباز قرار می گیرد و تاثیر مستقیمی بر گیم پلی می گذارد.

یکی از نقاط قوت BP بخش چندنفره ی بازی است که باعث می شود بازیباز ساعت ها از وقت خود را صرف آن کند.در این بخش 5 ماده موجود است که Island capture مهم ترین آن ها به شمار می رود.در این ماده بازیباز باید با تمام امکاناتی که در اختیار دارد از جزیره ی خود دفاع و تلاش کند تا جزیره ای دیگر را به تصرف درآورد.بازیبازی که تمامی جزیره ها را تصرف کند ،برنده ی بازی است.طراحی خاص این ماده باعث شده هر بازیباز دایما در حال دفاع و حمله باشد،و با استفاده از تکنیک ها و مهارت های استراتژی خود،بازی را اداره کند.


گرافیک

گرافیک پیشرفت خوبی داشته اما چشمگیر نیست.نورپردازی و انعکاس نور خورشید روی سطح آب به خوبی طراحی شده است.افکت های به کار رفته برای سطح آب و موج های آن کاملا به چشم می آیند.همچنین سطح اقیانوس تاثیرپذیری خوبی نسبت به کشتی ها و برخورد هواپیما ها نشان میدهد.البته برخورد هواپیما ها کمی مصنوعی جلوه می کند.طراحی مدل ها جزییات خوبی دارد اما یکی از نکات ضعف بازی این است که وقتی هواپیمای شما مورد اصابت گلوله قرار میگیرد،متوجه نمی شوید و تنها با دیدن Health bar می توانید از صدمه دیدن هواپیما باخبر شوید.تاثیر گرافیکی حاصل از وضعیت هوا به خصوص در شب صحنه های بسیار چشک نوازی را به ارمغان می آورد.این را نیز در نظر بگیرید که کنترل یک هواپیما در شب و هوای طوفانی آن هم با زاویه ی دید داخل کابین(یکی از نکات مثبت بازی)چه لذت و هیجانی را به همراه خواهد داشت.

صداگذاری و موزیک

صداگذاری بازی،حرفی برای گفتن ندارد،ولی می توان به موسیقی های زیبا و حماسی آن اشاره کرد.صداگذاری ضعیف اسلحه ها و خصوصا شخصیت ها ضربه ی بزرگی به بازی زده،تا حدی که اگر زیرنویس فعال نباشد،درست متوجه ی دیالوگ ها نمی شوید.

نتیجه گیری

در کل می توان bp را عنوانی خوب در نظر گرفت که با ترکیب چند سبک توانسته است طرفداران چندین سبک را به سوی خود بکشاند

نویسنده و منتقد : حامد زاهدی