نقد و بررسی بازی Payday 2

[mahdidj]

کی از سوژه هایی که در دنیای بازی های کامپیوتری ترویج پیدا کرده، سرقت های گروهی و یا فردی از مکان های مختلف بوده است. در عناوین سرشناسی مانند GTA نیز سرقت ها نقش مهمی را ایفا می کردند و در روند و پیشبرد بازی موثر بودند، اما در کمتر بازی ای دیده شده که سرقت محوریت اصلی را داشته باشد. Payday 2 از آن دسته بازی هایی است که دیدگاهی اینچنینی دارد و کمپانی 505 Games همانند نسخه اول، انتشار این بازی را بر عهده دارد. حال باید دید که آیا این عنوان توانسته انتظار بازیکنان را برآورده کند؟

 

 

داستان

یکی از ضعف های عمده P2 و نسخه قبل، نداشتن داستان است. در واقع موضوع این بازی فقط و فقط سرقت است و کار شما از این طریق پیش می رود. البته ماجراهای کوتاهی در ابتدای هر مرحله شکل می گیرند که به صورت یک بخش کوتاه سینمایی و در چند ثانیه با صدای راوی بیان می شوند که این برای بازی تا حدی افتضاح به نظر می رسد. در بازی 4 شخصیت ایفای نقش می کنند که سرگذشت هیچ کدام از آن ها مشخص نیست.

 

 

گرافیک

در کنار داستان، گرافیک بازی نیز جای تعریفی ندارد و در اوج بی سلیقگی کار شده است. موتور بازیسازی این عنوان Diesel 2.0 است که کارنامه درخشانی هم ندارد و فیزیک P2 به لطف این موتور خشک و بی روح به نظر می رسد. باگ های بسیار ساده و ابتدایی در بازی به وجود می آیند که نشان می دهند روی گرافیک آن توجه خاصی نشده است. بافت ها بی کیفیت هستند و بازی نسبت به محیطی که ارائه می کند، گرافیک ضعیفی را نمایش می دهد. اما یکی از نقاط قوت گرافیکی بازی در طراحی اسلحه و ماسک های شخصیت ها است که نسبت به محیط خیلی بهتر کار شده اند.

 

 

موسیقی/صداگذاری

یکی از بخش های زیبای P2 موسیقی آن است که بسیار زیبا کار شده و متناسب با بازی متغیر است. ریتم تندی که در هنگام حمله پلیس ها شکل می گیرد، هیجان بازی را بسیار زیاد کرده و تناسب زیبایی در بازی ایجاد کرده است. موسیقی در مواقع درگیری، بسیار تند پخش می شود و وقتی اوضاع به حالت عادی برمی گردد، ملایم می شود. اما صداگذاری در شخصیت ها چندان خوب کار نشده و بالانس مناسبی ندارد. برای شخصیت اصلی دیالوگ های طولانی در نظر گرفته نشده، اما راوی از دیالوگ های بیشتری برخوردار است.

 

 

گیم پلی

گیم پلی P2 در ابتدا کمی خشک به نظر می رسد. وقتی شما کار را از Safe House شروع می کنید، نمی توانید با بخش تمرینی ارتباط خوبی برقرار کنید. در همان ابتدا، منوی انتخاب مرحله کمی پیچیده است و باعث می شود تا با بازی ارتباط خوبی برقرار نکنید. مراحل دارای درجه های سختی متفاوتی هستند که با توجه به میزان ریسکی که در هر کدام وجود دارد، به 3 درجه Hard ،Medium و Very Hard تقسیم شوند. دستورهایی که از سوی شما صادر می شوند، در پیشبرد بازی بسیار موثر هستند. شما می توانید گروگان هایی را داشته باشید که هر چه بیشتر باشند، پلیس ها کمتر قدرت نفوذ خواهند داشت و در نتیجه شما می توانید اجناس بیشتری را سرقت کنید.

شما حکم فرمانده را دارید و باید بهترین تصمیم گیری ها را داشته باشید تا پول بیشتری بدست بیاورید. هر مقدار پول از مقدار تعیین شده بیشتر باشد، به حساب شما می آید و با استفاده از آن ها می توانید سلاح، زره و ماسک های جدیدی را خریده و در مأموریت های سخت به کار ببرید. در P2 مأموریت هایی با عنوان Pro Job وجود دارند که نسبت به درجه ریسک آن ها پول بیشتری را نیز برای شما در پی خواهند داشت. Upgradeها کمک چندانی در بازی به شما نمی کنند و بیشتر نمایشی هستند. هر کدام از 4 شخصیتی که انتخاب می کنید، داری ارتقائات مخصوص خود هستند که آزاد کردن همه آن ها بسیار زمانبر است. P2 دارای بخش Co-op فوق العاده ای است که خیلی از بازیکن ها به همین دلیل آن را تجربه می کنند.

 

 

نتیجه گیری

P2 جزو عناوین متوسط این نسل به حساب می آید که با کم کاری در زمینه داستان و گرافیک نتوانسته خوب ظاهر شود. برای تجربه این عنوان باید واقعاً شیفته سرقت باشید تا لذت ببرید!!