ترس در مغز استخوان/ برترین عناوین ترسناک که باید تجربه کنید

[saeed aghababaee]

” می‌خند؟! چرا می‌خند؟ تو الان باید بترسی! جان من بترس!”، خواهش می‌کنم! ببین این موجوده که از کمد پرید بیرون چه وحشتناکه! خیلی ترسناکه، قبول کن! اگر هم نیست به خاطر من بترس! “

این وضعیت اکثر (و نه همه) عناوین سبک وحشت در سال‌های اخیر بوده است. عناوینی که نه تنها بازیباز را نترسانده‌اند بلکه گاها اسباب خنده وی را نیز فراهم کرده‌اند و به هیچ وجه نتوانسته‌اند تا در سطح عناوین وحشت-بقای قدیمی ما را بترسانند. عناوینی هم که خوب و عالی بوده اند تقریبا همگی از نوع عناوین سبک وحشت بوده‌اند و نه وحشت-بقا. ترساندن در یک بازی که شما فقط و فقط یک چراغ قوه دارید خیلی راحت‌تر است از ترساندن بازیبازی مجهز به انواع اسلحه‌ها. یادش بخیر که با شات‌گان و آر پی چی در دست، از ترس ۳ متر از جا می‌پریدیم وقتی Nemesis لعنتی از پنجره می‌آمد داخل ولی در سال‌های اخیر شاید تنها بازی که موفق شده این نوع ترس را به ما هدیه دهد عنوان The Evil Within بوده است که آن هم دست‌پخت همان سازنده رزیدنت اویل‌های قدیم و پدر سبک وحشت بقا یعنی استاد شینجی میکامی است.

در دیگر بازی‌های موفق و خوب این سال‌ها شاهد یک شخصیت بی‌دفاع بوده ایم که تنها قادر به فرار کردن و قایم شدن بوده است. البته این نوع ترساندن هم هیچ‌گونه ایرادی ندارد و اتفاقا اگر عناوین خوبی در سبک وحشت ساخته شوند (که اتفاقا بازی‌های خوبی نیز داشته ایم) هم باز جای شکرش باقی است که لااقل اگر بازی‌های عالی زیادی در سبک وحشت-بقا نداریم، در ژانر وحشت عناوین خوبی برای تجربه کردن داریم. عناوینی مثل Outlast و …

میکامی الحق که استادی با این هیولایی که خلق کردی… نگاه کردن به او هنوز وحشت‌انگیز است

یگذارید تا در ابتدا کمی در مورد کلیات سبک وحشت و همینطور وحشت بقا صحبت کنیم و اطلاعاتی هر چند اندک از این سبک‌ را با هم مرور کنیم. طی سال‌های زیادی که از آغاز به کار صنعت محبوب بازی‌های رایانه‌ای می‌گذرد، سبک‌های مختلفی در این حوزه خلق شده‌اند و هر یک به فراخور خود علاقمندان و طرفدارانی نیز پیدا کرده اند. حال برخی از این ژانرها محبوب‌تر و عامه‌پسندتر هستند مثل سبک شوتر اول شخص و یا طرفدارانی خاص و قشر مخاطب محدودتری دارند مانند نقش‌آفرینی‌های ژاپنی نوبتی و یا عناوینی تعاملی از قبیل Until Dawn و Heavy Rain.

یکی از ژانرهایی که تقریبا در حد وسط از نظر تعداد طرفداران قرار دارد و در واقع نه می‌شود آن را عامه‌پسند خطاب کرد و نه آن را در زمره سبک‌های با طرفداران محدود و خیلی خاص قرار داد، ژانر وحشت و همچنین وحشت-بقا است که از زمان گذشته تاکنون با عناوینی خیره‌کننده و فوق‌العاده که در این سبک منتشر شده اند، موفق شده است تا خود را به عنوان یکی از ژانرهای مرجع به بازیبازان بشناساند.

در این مقاله قصد دارم تا ۱۰ عدد از عناوین سبک وحشت که از نظر بنده برترین بازی‌های این ژانر هستند را برای شما عزیزان معرفی کنم و به بررسی مختصر چرایی قرار گرفتن این عناوین در لیست برترین‌ها بپردازیم. لازم به ذکر است عناوینی در این لیست قرار دارند که مربوط به فرنچایزهایی هستند که شایسته داشتن ۲ یا ۳ نماینده در این لیست هستند مانند Resident Evil و Silent Hill و Fatal Frame، ولی در این مطلب تنها یک بازی که به نوعی ترسناک‌تر از بقیه است به نمایندگی از آن فرنچایز حضور یافته است. همچنین عناوین این لیست بر اساس نظر شخصی بنده به ترتیب قرار گرفته اند و ممکن است که نظر هر شخص دیگری با این لیست متفاوت باشد. بسیار خوشحال کننده خواهد بود که از نظرات شما عزیزان نیز در مورد این لیست و ترتیب و عناوینی که شما در نظر دارید آگاه شوم و با هم در این مورد صحبت کنیم.

۱۰- Haunting Ground

[/url]

یکی از ترسناک‌ترین و استرس‌زا ترین فرنچایزها در بین عناوین سبک ترسناک، سری Clock Tower است که هر نسخه از آن واقعا نفس گیمر را بند می‌آورد. بازی Haunting Ground که یکی از عناوین فرعی و اسپین‌آف سری Clock Tower محسوب می‌شود در سال ۲۰۰۵ توسط کپکام برای کنسول افسانه‌ای پلی‌استیشن ۲ ساخته و منتشر شد و توانست بسیار مقبول واقع شود. شاید این بازی به اندازه عناوین اصلی سری ترسناک نبود ولی حس غربت و استرس وحشتناکی که داشت آن را به عقیده بنده در صدر عناوین این فرنچایز قرار می‌دهد و اگر آن را تجربه کرده باشید قطعا می‌دانید که این عنوان تا چه حد با اعصاب بازی‌باز بازی می‌کرد و از طرفی هم داستان و روایت آن به قدری فوق‌العاده بود که نمی‌توانستیم بازی را رها کنیم.

کپکام چنین بازی هایی می ساخت… بی نظیر

در Haunting Ground شما کنترل دختری جوان و زیبا به نام Fionna Belli را بر عهده داشتید که پس از بیهوشی در یک تصادف ماشین، خود را در سیاهچال‌های یک قصر می‌یابد و بایستی از آن‌جا فرار کند. برخلاف خیلی از عناوین این لیست، Haunting Ground زیاد از محیط و اتمسفر بسسیار تاریک یا خون و خشونت برای ایجاد حس ترس و نا امنی در بازی‌باز استفاده نمی‌کرد. در عوض، این بازی لحظه‌هایی از وحشت ناب و خالص را در قالب صحنه‌هایی که شما توسط ساکنان غیرعادی و عجیب و غریب قصر تعقیب می‌شوید، ایجاد می‌کرد. Fionna یک سگ نیز داشت که نامش Hewie بود و در بازی به وی کمک می‌کرد و می توانستید به وی دستوراتی بدهید. Fionna بایستی فرار می‌کرد و مخفی می‌شد تا از شر تعقیب‌کننده‌ها در امان بماند. هر چقدر که وی بیشتر می‌ترسید شما بیشتر کنترل او را از دست می دادید و فرار سخت‌تر می‌شد که این باعث می‌شد استرس بسیار زیادی به شما وارد شود.

۹- Slender

Slender هستم ۲۱ ساله از تهران!

برخی افراد عقیده دارند که با توجه به بسیار کوتاه بودن عنوان Slender نباید زیاد آن را به عنوان یک بازی در نظر گرفت و بیشتر یک تجربه تعاملی است، اما به عقیده من اینطور نیست. مهم نیست که بازی چه پلتفرمی دارد و چه مدت زمانی طول می‌کشد و …، مهم اینجاست که شما شخصیت درون ابن تجربه تعاملی را کنترل می‌کنید پس این یک بازی است و از آن گذشته وقتی پای ترس به میان می‌آید همین تجربه کوتاه کاری با شما می‌کند که از ترس زهره‌ترک شوید و این تنها نکته مهمی است که در یک بازی ترسناک اهمیت دارد.

نکند پشت دیوار باشد… استرس ندیدن بدتر از ترس زمان دیدن است!

تمام این بحث‌های بازی بودن یا نبودن Slender، وقتی که صدای خوفناکی مثل صدای خزیدن Slender Man را در بازی می‌شنوید و صفحه نمایشتان کم‌کم شروع به پارازیتی شدن و بد نشان دادن تصاویر می‌کند،  همگی فراموش می‌شوند. در چنین لحظاتی متوجه می‌شوید که Slender Man به سرعت در حال نزدیک شدن به شماست و واقعا احساس می‌کنید که قلبتان می ‌خواهد از استرس از درون سینه بیرون بیاید و مگر این اوج هنر و خواسته یک بازی ترسناک نیست؟ اگر عاشق ترسیدن هستید در حق خودتان لطفی مرتکب شوید و این بازی را در محیطی بدون نور و با هدفون انجام دهید تا آن وقت متوجه شوید که آیا Slender بازی هست یا نه!

۸- Fatal Frame II

Fatal Frame II

سری عناوین خوفناک و بسیار زیبای Fatal Frame نیز از آن دست عناوینی هستند که نمی‌شود لیستی از برترین عناوین ترسناک تاریخ بازی‌های رایانه‌ای منتشر شود و اثری از حداقل یک نسخه از این فرنچایز در آن نباشد. فرنچایزی که با ایده‌ای جذاب و ترسناک موفق شد تا در نسل ششم و بر روی کنسول پلی‌استیشن ۲ بازی‌بازان (مخصوصا من و برادرم را) را تا سرحد مرگ بترساند. در این لیست و به نمایندگی از این سری نسخه دوم را قرار داده‌ایم که به واقع یکی از ترسناک‌ترین بازی‌های تاریخ است، هر چند که نسخه سوم هم هیچ کم و کسری برای قرار گرفتن در این لیست نداشت.

یک فرنچایز فوق‌العاده زیبا و البته ترسناک…

نمی‌دانم چگونه است که وقتی معصومیت در مقابل تهدید و خطر قرار می‌گیرد بیشتر از حالت عادی ما را می‌ترساند. تم داستانی دختربچه‌هایی کوچک در یک روستای جن‌زده و مخوف که پر است از نیروهای ماوراء‌الطبیعه و روح‌های سرگردان، به نوعی نشان‌دهنده مظهر معصومیت است که توسط نیروهایی خارج از کنترل تهدید می شود. تنها دفاع این دختربچه‌ها در برابر ارواح فلش دوربینی است که تنها در فواصل نزدیک موثر واقع می‌شود و صحنه‌های هولناکی را خلق می‌کند.

شما کنترل دختری را در Fatal Frame II بر عهده دارید که تنها راه شکست دادن نیروهای تهدید کننده را در روبرو شدن و مقابله مستقیم با آن تهدیدات و در معرض آسیب قرار دادن و خطر کردن خود می‌داند. کاری که بازی بارها و بارها شما را در مقابله با هر دشمن مجبور به انجام آن می‌کند و بایستی همواره در بازی ریسک کنید و خطرکردن را به جان بخرید.

۷- Dead Space

Dead Space

استودیو ویسرال گیمز و کمپانی الکترونیک آرتز در سال ۲۰۰۸ عنوانی را ساخته و منتشر کردند که باعث شد علاقمندان و طرفداران سبک وحشت بقا بعد از مدت‌های طولانی رنج بردن از نبود یک بازی خوب در این سبک، با Dead Space دلی از عزا در بیاورند و غرق در وحشت و تلاش برای بقا شوند. Dead Space بازی بسیار خوش‌ساختی بود که شاید المان‌های موفق بسیاری از بازی‌ها را استفاده کرده بود اما نه تنها به بهترین شکل از آن‌ها استفاده کرده بود بلکه جتی در بخش‌هایی، از خود بازی الهام گرفته شده نیز بهتر عمل کرده بود. همراهی با ماجراهای آیزاک کلارک و سفینه ایشیمورا به قدری وهم‌انگیز و جذاب بود که بسیاری از افراد مانند بنده چندین و چند بار بازی را پشت سر هم بازی می‌کردند و انگار که لذت بازی ذره‌ای کم نمی‌شد.

جیغ‌های نکرومورف‌ها از خود آن‌ها هم ترسناک‌تر بود…

علاوه بر فضاسازی عالی و بسیار مخوف بازی که باعث شده بود حتی در محیط خالی نیز استرس بگیرید، عامل دیگر و در حقیقت عامل اصلی ترس و وحشت در این بازی نکرومورف‌ها (دشمنان اصلی بازی ) بودند که به قدری طراحی عالی و فوق‌العاده‌ای داشتند (البته از نظر کریه و وحشتناک بودن) که زمانی که به سمت شما حرکت می‌کردند ناخود‌اگاه قلب شروع به تندتر زدن می‌کرد و حس وحشت و استرس بازی‌باز را فرا می‌گرفت. البته اصلا و ابدا لازم نبود که حتما آن‌ها را ببینید بلکه صداگذاری آن‌ها حتی از طراحیشان نیز بهتر بود و  بنده به شخصه بهترین صداگذاری موجودات ترسناک در عناوین سبک وحشت که تاکنون مشاهده کرده‌ و شنیده‌ام مربوط به همین بازی بوده است. صدای جیغ نکرومورف‌ها و مخصوصا برخی انواع آن‌ها به قدری خوفناک بود که مو بر تن بازی‌باز سیخ می‌کرد مخصوصا اگر با هدفون بازی می‌کردید. نسخه دوم این سری نیز به راحتی شایستگی دارد که در این لیست قرار بگیرد و اگر چیزی از نسخه اول بیشتر نداشته باشد کمتر هم ندارد ولی از آن‌جا که عرض کردم قصد کردیم از هر سری تنها یک بازی را قرار دهیم، نسخه اول را به دلیل آغاز کردن این فرنچایز خوفناک و قدرتمند، انتخاب کردیم. امیدوار هستیم که باز هم نسخه جدیدی از این سری را شاهد باشیم که کیفیت نسخه اول و دوم را داشته باشد و ترس را در تمام وجود ما نهادینه کند!

۶- Outlast

Outlast

ایده گیر افتادن در یک تیمارستان روانی که شایعاتی مبنی بر انجام آزمایشات عجیب و غریب و خوفناک بر روی مریض‌های آن به بیرون درز کرده است، ترسناک و جذاب است و البته برای یک بازی با چنین ایده‌ای، مهم درست پیاده کردن ایده در قالب داستان و گیم‌پلی است و اگر چنین نباشد قوی‌ترین ایده‌ها هم ارزشی ندارند. در عمل سازندگان بازی Outlast یعنی استودیو مستقل Red Barrels موفق شده است تا به بهترین شکل ایده گفته شده را در قالب یک بازی سبک وحشت پیاده کند و یکی از برترین عناوین ترسناک را در تاریخ صنعت بازی‌های رایانه‌ای به مخاطبین هدیه دهد. هدیه‌ای فوق‌العاده ترسناک و مرموز و نفس‌گیر.

یکی از عناوینی که باید حتما بازی کنید… البته اگر نمی‌ترسید.

شما هیچ وسیله دفاعی ندارید، هیچ گزینه‌ای غیر از فرار و مخفی شدن از دست روانی‌ها و موجودات ساکن بیمارستان ندارید و به دفعات لحظات ترسناک و وحشت‌انگیزی در بازی برای شما اتفاق می‌افتد که نشان از پیمودن مسیر درست توسط سازندگان در خلق یک عنوان سبک وحشت دارند. با این که وقتی به اواخر بازی نزدیک می‌شویم Outlast کمی ره خود را گم می‌کند، ولی به هر حال یک عنوان فوق‌العاده عالی و ضروری برای کسانی است که می‌خواهند ترس معنی‌داری را در بازی تجربه کنند و البته بسته الحاقی این بازی یعنی Whistleblower از خود بازی نیز عملیات ترساندن شما را بهتر انجام می‌دهد. Outlast موفق شد طرفداران بسیار زیادی را برای خود دست و پا کند و این تعداد، مخصوصا با رایگان شدن یک ماهه این بازی برای کاربران پلی استیشن پلاس، بیشتر هم شد و خیلی از کسانی که نمی‌خواستند بازی را بخرند آن را تجربه کرده و سیفته این سری شدند. به همین دلیل اکنون بسیاری از بازی‌بازان منتظر انتشار نسخه دوم این سری در سال جاری میلادی (در پاییز) هستند تا مجددا در دل یک عنوان ترسناک قرار بگیرند و لذت ترسناک ببرند!

۵- Silent Hill 2

Silent Hill 2

نسخه اول Silent Hill فرنچایزی بسیار زیبا و قدرتمند را بنا نهاد و نسخه دوم آن را به بهترین شکل تکمیل کرد و تبدیل به یکی از برترین عناوین تاریخ شد که تاکنون ساخته شده است. Silent Hill 2 به کنکاش در روح و روان پروتاگونیست بازی، James Sunderland می پردازد و این کار را به قدری عمیق و جذاب انجام می دهد که برای بازی های دیگر چنین کاری اغلب شبیه یک رویا به نظر می رسد.

من و کله هرمی… یهویی!

در Silent Hill هیچ چیزی کاملا درست نیست، همه چیز مصنوعی به نظر می رسد و انگار که شما به همان دنیایی نگاه نمی کنید که بقیه افرادی که در آن هستند به آن نگاه می کنند. بعد از مدتی که این بازی را انجام می دهید این سوال برایتان پیش می آید که واقعا بزرگترین دشمن James Sunderland در بازی کیست؟ آیا شهر Silent Hill است؟ گناهان وی هستند و یا این خود شخصیت اصلی است که بزرگرتین دشمن خود محسوب می شود. ایجاد کردن این سوالات در ذهن بازیباز کاری است که از دست هر سارنده و هر عنوانی بر نمی آید و بازی Silent Hill 2 به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می دهد و لحظاتی بسیار پر استرس و ترسناک و پر از حس تعلیق را برای ما رقم می زند. Konami هم آن زمان ها اینگونه بازی می ساخت نه مانند اکنون که Silent Hill مولتی پلیر می سازد!

۴- Resident Evil 2

درست است که نسخه اول رزیدنت اویل فرمول بی‌نظیر این سری را اختراع کرد و دنیای بازی را متحول کرد ولی واقعا نمی‌شود که از صداگذاری عجیب و غریب و افتضاح شخصیت‌های بازی گذشت که در جدی‌ترین لحظات ناگهان آدم رااز خنده منفجر می‌کردند! نسخه دوم شاید صداگذاری فوق العاده‌ای نداشته باشد ولی لااقل مانند نسخه اول نیست و بر سر راه ترساندن بازیبازان قرار نمی‌گیرد و کار خود را درست انجام می‌دهد. این نسخه از هر جهت عنوان اول را گسترش داد و در تمامی زمینه‌ها موفق عمل کرده بود. از تنظیمات بهتر گرفته تا صحنه‌های ترسناک و دلهره‌آور بیشتری که در این عنوان قرار داشتند، همه و همه باعث شدند تا Resident Evil 2 به یکی از شاهکارهای صنعت گیم و یکی از ترسناک‌ترین عناوین تاریخ بازی‌های رایانه‌ای تبدیل شود.

[url=https://gamefa.com/go.php?https://gamefa.com/wp-content/uploads/2016/04/resident-evil-2-stars-office-screenshot-big.jpg]

قبلا هر بازی که علامت کپکام داشت را چشم بسته می خریدیم… الان کمی تا قسمتی برعکس است!

چند صحنه در نسخه اول بسیار به یاد ماندنی بودند مثل بیرون پریدن سگ ها از پنجره، اما این صحنه در حالت نرمال بازی در راهرویی کاملا روشن اتفاق می افتد. اما در نسخه دوم بازی همین صحنه در حالتی بسیار بهتر و ترسناک تر در اتاقی که از فرط تاریکی چشم درست نمی‌بیند و شما مشغول سرو کله زدن با آیتم های کوله‌پشتی خود هستید اتفاق می‌افتد. این صحنه پریدن سگ ها از پنجره به بیرون به جرات برترین صحنه به اصطلاح Jump Sacare (صحنه ای که شما از ترس از جای خود بپرید) در تاریخ بازی‌هاست و تا مدت‌ها در خاطر شما می‌ماند و از بغل هر پنجره ای که رد می‌شوید استرس می‌گیرید. همین صحنه مثالی بارز از پیشرفت نسخه دوم در ترساندن بازی‌بازان نسبت به نسخه اصلی است و در واقع در این بازی تمامی المان‌های شگفت‌انگیزی که میکامی در نسخه اول خلق و آغاز کرده بود، با پیشرفت همراه شدند و به یک سطح بالاتر ارتقاء یافتند. قطعا نسخه اول و دئم و سوم و چهارم این سری محبوب شایستگی قرار داشتن در این لیست را دارند اما نسخه دوم را به نمایندگی از عناوین کلاسیک و ترسناک این فرنچایز در ابن لیست قرار دادیم. کاش کپکام باز هم بتواند یک عنوان با کیفیت آن روزها بسازد…

۳- P.T

P.T

P.T دمویی فوق‌العاده وحشتناک از یک عنوان با نام Silent Hills بود که بدون معرفی قبلی و بدون این که کسی برای آن آماده باشد در شبکه پلی‌استیشن قرار گرفت. توجهات وقتی بیشتر به این عنوان جلب شد که اعلام گردید آقای هیدئو کوجیمای افسانه‌ای و گیلرمو دل توروی مشهور کار ساخت آن را بر عهده دارند و نقش اول آن را نیز Norman Ridus، شخصیت محبوب داریل در سری The Walking Fead شبکه AMC ایفا می‌کرد.

پس از کلی خوشحالی و امیدی که در جامعه بازی‌بازان به جهت ساخت این بازی ایجاد شد ناگهان این دمو از شبکه پلی‌استیشن حذف شد و مشخص گردید که به لطف کونامی فلان فلان شده! و اختلاف این کمپانی با هیدئو کوجیما (که در نهایت به جدایی کوجیما انجامید)، به طور کلی این بازی کنسل و ساخت آن متوقف شد.

وای که چه می شد این بازی… لعنت بر تو کونامی…

P.T (که دیگر قابل دانلود نیست) از آن دست بازی‌هایی بود (دمو) که به طرز نبوغ‌آمیزی ترس زیر پوستی را به شما القا می‌کرد و شما را از لحاظ روانی تحت تاثیر قرار می‌داد. ترس در این دمو از آن ترس‌هایی بود که بسیار بسیار در دنیای بازی‌های رایانه‌ای کم شده است و به همین خاطر هم همگان منتظر آن بودند. به پایان رساندن این دمو به دلیل تصادفی ایجاد شدن برخی اتفاقات کار سختی بود  بود. بعد از مدت زیادی که از حذف شدن این دمو می‌گذرد و مدت آن نیز نسبتا کوتاه بود، ولی هنوز که هنوز است بازی‌‌بازان در مورد آن و تئوری‌های مرتبط با پازل نهایی و مبهم این دموی فوق‌العاده صحبت می‌کنند، حتی بیشتر از یک بازی کامل.

هرچند P.T رفته است و احتمالا دیگر هیچ‌گاه خبری از آن نخواهد بود ولی این دمو و بازی که قرار بود در این چارچوب ساخته شود هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد  و عناوینی مثل Allison Road و Layers of Fear ما را به یاد آن و تاثیری که بر این صنعت داشت، خواهند انداخت.

۲- Amnesia: The Dark Descent

Amnesia: The Dark Descent

یکی از برترین و ترسناک ترین عناوین لاوکرفتی در چندین سال اخیر و البته در تمامی تاریخ عناوین سبک وحشت، بدون شک بازی زیبای Amnesia: The Dark Descent است که از المان‌های موفق برخی بازی‌های ترسناک دیگر استفاده کرده و آن ها را سطح جدیدی ارتقا داده بود. هیچ گاه تجربه بازی کردن این عنوان وحشتناک را فراموش نخواهم کرد که حتی با وجود این که با حضور برادرم این بازی را انجام می‌دادیم ۲ نفری بارها و بارها از جا می‌پریدیم و قلبمان بطور مداوم از استرس بسیار زیاد می‌تپید تا حدی که برادرم از خیر بازی کردن و تماشا کردن آن گذشت. بازی با هدفون در شب تبدیل به عنوانی می‌شود که تنها تعداد انگشت‌شماری بازی در دنیا، توانایی این سطح از ترساندن شما را دارا هستند.

از خوفناک ترین بازی های تاریخ…

شما در بازی کنترل مردی که دچار Amnesia است را برعهده دارید و بدون هیچ اطلاعات دیگری بازی را شروع می‌کنید. شما در یک عمارت بزرگ مانند قصر هستید و باید تلاش کنید چیزی را به خاطر بیاورید که به دلایلی از ذهنتان پاک شده است.

ماندن در فضاهای تاریک یا نگاه کردن در تاریکی سلامت عقلی شخصیت اصلی بازی را کاهش می‌دهد، در حالی که نور مجددا آن را بهبود خواهد بخشید. شما در این قصر تنها نیستید و پر است از هیولاها و موجودات خوفناک. برخلاف بسیاری بازی‌ها شما نمی‌توانید در این عنوان با هیولاها مبارزه کنید و تنها گزینه شما این است که در سایه‌ها و نقاط تاریک در گوشه و کنار مخفی شوید و امیدوار باشید که هیولاها شما را پیدا نکنند.

۱- Affected

Affected

خودمانیم… این نوع از ترس دیگر واقعا دلهره‌آور و خوفناک است و گاهی می‌تواند برای برخی خطرناک نیز باشد. شاید عناوین ترسناک واقعیت مجازی در سطح و کیفیت عناوین بزرگ این سبک مانند Resident Evil و Silent Hill نباشند ولی از آن‌جایی که ترس را بسیار ملموس‌تر به ما منتقل می‌کنند، شاید از عناوین یاد شده نیز وحشتناک‌تر باشند. در واقع در این عناوین شما شاهد این نیستید که شخص دیگری در یک محیط و طبق یک داستان ترسناک وحشت می‌کند بلکه خود شما آن شخص هستید که در آن محیط و داستان ترسناک قرار گرفته و می‌ترسد، آن هم با هدست واقعیت مجازی که این ترس را چندین برابر می‌کند.

Affected یک عنوان ترسناک اول شخص است انحصارا برای واقعیت مجازی ساخته شده است و کسانی که آن را تجربه کرده‌اند همگی به اتفاق اذعان داشته‌اند که این بازی ترسناک‌ترین تجربه‌ای است که ممکن است داشته باشید. این بازی یک شبیه ساز راه رفتن است با صحنه‌هایی وحشتناک ناشی از ترس‌های ناگهانی و ایجاد حس وحشت و ناامنی شدید از آن‌چه که ممکن است در کمین شما باشد. در این بازی ۳ محیط برای وارد شدن به آن‌ها در اختیار شماست که شامل یک کارناوال، یک عمارت جن‌زده و یک بیمارستان (بهترین انتخاب ها برای یک بازی ترسناک).

فرقی ندارد که شما کدام را انتخاب خواهید کرد زیرا بر‌آیند قضیه ثابت است: شما خیس عرق می‌شوید، می‌پرید و جیغ می‌زنید در حالی که اجسام جابجا شده و صداهایی خوفناک در گوشتان طنین‌انداز می‌شوند و حتی موجوداتی فوق‌العاده مخوف به سمت شما حمله می‌کنند و روی شما می‌پرند.

واقعا این سبک بازی های ترسناک برای هر کسی مناسب نیست…

در حال حاضر بازی Affected از طریق برنامه Ocolus Sharing به طور رایگان قابل دانلود است و هر کسی که یک هدست سازگار با آن در اختیار دارد باید بدون شک این عنوان را تجربه کند، البته اگر فکر نمی‌کنید برایتان خطرناک است. Affected از آن عناوینی است که قطعا و به یقین به ما ثابت می‌کند که جایگاه واقعیت مجازی در عناوین آینده، به خصوص سبک ترسناک بسیار بااهمیت خواهد بود.

باز هم خدمتتان عرض می کنم که دلیل قرار گرفتن این عنوان در جایگاه نخست، کیفیت بالای داستانی و گرافیک و… نیست بلکه نوع ترس خاص آن و بسیار باورپذیرتر و واقعی تر بودن آن است که این بازی را در جایگاه نخست قرار داده است. قطعا هر چقدر هم عناوینی مثل Amnesia و … ترسناک باشند، نمی توانند حسی شبیه به ترسی که مثلا خود شما در یک راهرو با یک موجود مخوف روبرو شوید را منتقل کنند، کاری که واقعیت مجازی قادر به انجام آن است و چیزی مثل ترس واقعی را به ما منتقل می کند.

[PG.AMiRHoSsEiN]

اون ترس همون اولشه که نمی دونی چی بود پرید جلوت ولی بعد خندت میگیره!
من خودم وقتی بازی ترسناک بازی می کنم قلبم میوفته تو شرتم ولی بعدش غش غش غش می خندم!
نمی خواد بگید دیونم خودم می دونم
ممنون بابت مقاله!

[A.R.A.$.H]

توی لیست هایی که مربوط به بازی های ترسناک هستند، همیشه با عناوین امثال Amnesia مثل Oulast ، Alien:Isolation و ... مخالفم. با اینکه Oulast رو دانلود کردم و آمادست ولی رقبتی ندارم برسم سمتش. به خاطر ترسیدن البته نیست چون امثالش رو بازی کردم   ولی نمیبینم جذابیتی برام داشته باشه.
الگوی همیشگی من توی بازی های ترسناک فقط Silent Hill 2 هستش. اینکه یک بازی انواع اسلحه از اره برقی گرفته تا 3 نوع سلاح گرم رو بهتون بده و باز هم جرات قدم زدن رو نداشته باشید ترس واقعی هستش نه اینکه یه چیزی مثل Slender کور باشی با یه ذره نور چراغ غوه یا توی Oulast هر چی که میبینی الفرار و قایم باشک تازه اونم طرف پیدات کنه و دوباره در برو به عقب تر  Slender هم همینه. اولش واقعا جذاب شروع میشه بعد یه ذره که میرید جلو و دو تا کاغذ پیدا می کنید، اعصاب خوردی شروع میشه که آخه لاکردار بذار یه چیزی رو ببینم حداقل بعد بترسون   اینطوری فقط بازی یک طرفه تحت فشار میزاره که هی بترس بترس. نمیزاره هضم کنی. Alien:Isolation هم که هیچی. مکانیزم های کلیشه ای و برخورد در حد ثانیه با دشمن! اصلا حسابش نمیکنم 
این مدل بازی ها به نظرم سریعا ترسشون میفته و بیشتر میشند اعصاب خوردی. هی پیشروی می کنی، هی چیزی میفته جلوت، فرار کن یا بمیر بعد دوباره از اول. هی فرار ... فرار ... فرار.
 Silent Hill 2 حالا چیکار میکنه؟ میگه دشمن سر راحت سبز میشه؟ بیا انواع اسلحه. محیط تاریکه؟ بیا چراغ غوه با نور مناسب. می خوای چندتا شخصیت ببینی و داستان برات قابل لمس تر باشه تا اینکه همش کاغذ بخونی یا شخصیت لال داشته باشی؟ Silent Hill اصلا کم نداره توی پس زمینه و شخصیت زنده توی هر بازی. با این حال ... ببینید چه کارگردانی داره این بازی که باز هم به دفعات پیش میاد جرات قدم برداشتن نداشته باشید یا تپش قلب تنهاتون نذاره!
حتی Silent Hill رو هم بگید شاهکار بوده و تکرار نمیشه از این حرفا ... Dead Space رو دیگه چی میگید آخه   از اول تا آخر بازی در حال لذت بردن از سلاح های فوق العاده مخوف و ارتقا زره هستید اما باز هم ازش به عنوان یکی از بهترین ها یاد میشه چون ترسش عالیه.
تشکر ویژه هم از سعید جان بابت مقاله   خسته نباشی.

[BadBoy4Ever]

امنژیا ترسناک ترین بازی تاریخ صنعت گیم

با رتبه یک موافق نیستم راستش آقا سعید این ژانر تازه باب شده زیادی تحریف داره و خوب اگه بخوایم اینجوری حساب کنیم هر بازی ترسناکی رو واقعیت مجازی میتونی آدمو تا مرض سکته ببره و عنوان مهم نیست و هر بازی ای میتونه این کارو بکنه ولی امنژیا یه چیز دیگست لامصب 
Five Nights at Freddy هم میتونست افتخاری تو لیست باشه

مقاله طبق معمول عالیه 

[mohamad edzio]

دست مریضاد.یه مقاله از یکی دیگه قشنگ تره و استادانه تره داداش هرمندم.کیف میکنم با این مقاله های زیبات.

والا منم عاشق این سبکم.ولی اگه بازی ژانرش وحشت باشه ولی نتونه ادمو بترسونه ویشه مضخرف.نمونشم میشه از اویل نسل هشتی نام برد که درسته هیچی از گرافیک و گیم پلی هم حالا میگیم کم نداشتن ولی ترس که دلیل موفقیت این عنوان بود درشون دیده نمیشد!

 حیف من نتونستم بیشتر این عناوینی که گفتی رو بازی کنم.
dead speas رو هم 2 رو بازی کردم که فوق العاده بود.بر عکس 3 که نتونست مثل 1 و 2 ادمو بترسونه!یادمه داشتم تو یه سردخونه با احتیاط میرفتم که یهو حالت فلش بک یا همچین چیزی شد بازی و تمام مرده ها های یخ زده تو یه ان به زامبی تبدیل شدن و دوباره به حالت اول همون حالت اول دراومد.اون جا بود که کرک و پرم ریخت

اویل 2 رو هم خوب انتخاب کردی.تو اون هم یه جا بود یادمه یه دری رو با خیال راحت باز کردم برم تو در که باز کردم(یه صحنه چند ثانیه که نشون میده داری میری تو در)یهو یه گله زامبی اومد سمتم و تا اومدم به خودم بیام یه لقمه چپم کردن.

ولی من اگه بخوام تو سایلنت هیل ها یکی رو انتخاب کنم یکش رو انتخاب میکنم.2 رو هم بازی کردم ولی مثله 1 برام نشد.
بازم دمت گرم بازم با مقاله هات مارو خوش حال اقا سعید گل.
امضاتم جالبه خوب توجیهی کردی. 
یه دو نه باشی

[saeed aghababaee]

اون ترس همون اولشه که نمی دونی چی بود پرید جلوت ولی بعد خندت میگیره!
من خودم وقتی بازی ترسناک بازی می کنم قلبم میوفته تو شرتم ولی بعدش غش غش غش می خندم!
نمی خواد بگید دیونم خودم می دونم
ممنون بابت مقاله!

ممنون از شما امیر حسین جان. خنده رو خوب اومدی!!!!

---

توی لیست هایی که مربوط به بازی های ترسناک هستند، همیشه با عناوین امثال Amnesia مثل Oulast ، Alien:Isolation و ... مخالفم. با اینکه Oulast رو دانلود کردم و آمادست ولی رقبتی ندارم برسم سمتش. به خاطر ترسیدن البته نیست چون امثالش رو بازی کردم   ولی نمیبینم جذابیتی برام داشته باشه.
الگوی همیشگی من توی بازی های ترسناک فقط Silent Hill 2 هستش. اینکه یک بازی انواع اسلحه از اره برقی گرفته تا 3 نوع سلاح گرم رو بهتون بده و باز هم جرات قدم زدن رو نداشته باشید ترس واقعی هستش نه اینکه یه چیزی مثل Slender کور باشی با یه ذره نور چراغ غوه یا توی Oulast هر چی که میبینی الفرار و قایم باشک تازه اونم طرف پیدات کنه و دوباره در برو به عقب تر  Slender هم همینه. اولش واقعا جذاب شروع میشه بعد یه ذره که میرید جلو و دو تا کاغذ پیدا می کنید، اعصاب خوردی شروع میشه که آخه لاکردار بذار یه چیزی رو ببینم حداقل بعد بترسون   اینطوری فقط بازی یک طرفه تحت فشار میزاره که هی بترس بترس. نمیزاره هضم کنی. Alien:Isolation هم که هیچی. مکانیزم های کلیشه ای و برخورد در حد ثانیه با دشمن! اصلا حسابش نمیکنم 
این مدل بازی ها به نظرم سریعا ترسشون میفته و بیشتر میشند اعصاب خوردی. هی پیشروی می کنی، هی چیزی میفته جلوت، فرار کن یا بمیر بعد دوباره از اول. هی فرار ... فرار ... فرار.
 Silent Hill 2 حالا چیکار میکنه؟ میگه دشمن سر راحت سبز میشه؟ بیا انواع اسلحه. محیط تاریکه؟ بیا چراغ غوه با نور مناسب. می خوای چندتا شخصیت ببینی و داستان برات قابل لمس تر باشه تا اینکه همش کاغذ بخونی یا شخصیت لال داشته باشی؟ Silent Hill اصلا کم نداره توی پس زمینه و شخصیت زنده توی هر بازی. با این حال ... ببینید چه کارگردانی داره این بازی که باز هم به دفعات پیش میاد جرات قدم برداشتن نداشته باشید یا تپش قلب تنهاتون نذاره!
حتی Silent Hill رو هم بگید شاهکار بوده و تکرار نمیشه از این حرفا ... Dead Space رو دیگه چی میگید آخه   از اول تا آخر بازی در حال لذت بردن از سلاح های فوق العاده مخوف و ارتقا زره هستید اما باز هم ازش به عنوان یکی از بهترین ها یاد میشه چون ترسش عالیه.
تشکر ویژه هم از سعید جان بابت مقاله   خسته نباشی.

درود بر ارش خان عزیز و گل. 
ارش جان در مورد ترس در بازی هایی که اسلحه داری قبلا هم گفتم و باز هم میگم که واقعا هنر سازنده اونه که با شات گان توی دستت باز هم 3 متر از جا بپری. مثل وقتی که نمسیس یه دفعه می اومد تو حتی ار پی جی هم که داشتی بازم سکته می کردی. دراین مورد که گفتی کاملا موافقم باهات.
اما اگر که بنا بر این باشه که فقط عناوین اینجوری رو بذاریم توی لیست کلا فقط میشه سایلنت هیل و اویل و دد اسپیس و اول ویتین. درسته که عناوینی که بازیباز رو بی دفاع می ذارن شاید لذتش کمتر از عناوینی مثل دد اسپیس باشه ولی باید قبول کرد استرسش بیشتره و وحشتناکتره. شما که الان اوت لست رو گرفتی حتما تجربه کن مطمئنم که هم خوشت خواهد اومد و هم کلی می ترسی و کیف می کنی. 
ارش جان اگر نسخه اول Amnesia رو بازی کنی با معنای ترس توی این چند سال اخیر اشنا مییشی. خدا شاهده که با برادرم دو نفری بازی می کردیم جرات نداشتیم بریم جلو و مثل .... می ترسیدیم از بس که وحشتناک بود این بازی لعنتی. واقعا خوش ساخت بود.
خیلی از نظرت مممنونم ارش عزیز.

---

امنژیا ترسناک ترین بازی تاریخ صنعت گیم

با رتبه یک موافق نیستم راستش آقا سعید این ژانر تازه باب شده زیادی تحریف داره و خوب اگه بخوایم اینجوری حساب کنیم هر بازی ترسناکی رو واقعیت مجازی میتونی آدمو تا مرض سکته ببره و عنوان مهم نیست و هر بازی ای میتونه این کارو بکنه ولی امنژیا یه چیز دیگست لامصب 
Five Nights at Freddy هم میتونست افتخاری تو لیست باشه

مقاله طبق معمول عالیه 

در مورد امنژا باهات موافقم که جزو یکی دوتای اول تاریخه. این بازی عجیب غریب ترسناک بو.د و واقعا تن و بدن ادم رو می لرزوند.
در مورد رتبه یک میشه از دیدی که شما نگاه کردی نگاه کرد و حرفت هم درسته ولی اگر از این جهت نگاه کنی که هدف بازی ترسناک ترسوندن و هر بازی بیشتر بترسونه یعنی ترسناک تره. قطعا عناوین ترسناک واقعیت مجازی از هر اویل و سایلنت هیل و امنژایی ترسناک ترن چون خودت هستی و اتفاقات برای خودت می افته که این حس خیلی وحشتناک تره.
من والا فایو نایت رو بازی نکردم که بدونم چجوریه.
خیلی از نظرت متشکرم. لطف داری.

---

دست مریضاد.یه مقاله از یکی دیگه قشنگ تره و استادانه تره داداش هرمندم.کیف میکنم با این مقاله های زیبات.

والا منم عاشق این سبکم.ولی اگه بازی ژانرش وحشت باشه ولی نتونه ادمو بترسونه ویشه مضخرف.نمونشم میشه از اویل نسل هشتی نام برد که درسته هیچی از گرافیک و گیم پلی هم حالا میگیم کم نداشتن ولی ترس که دلیل موفقیت این عنوان بود درشون دیده نمیشد!

 حیف من نتونستم بیشتر این عناوینی که گفتی رو بازی کنم.
dead speas رو هم 2 رو بازی کردم که فوق العاده بود.بر عکس 3 که نتونست مثل 1 و 2 ادمو بترسونه!یادمه داشتم تو یه سردخونه با احتیاط میرفتم که یهو حالت فلش بک یا همچین چیزی شد بازی و تمام مرده ها های یخ زده تو یه ان به زامبی تبدیل شدن و دوباره به حالت اول همون حالت اول دراومد.اون جا بود که کرک و پرم ریخت

اویل 2 رو هم خوب انتخاب کردی.تو اون هم یه جا بود یادمه یه دری رو با خیال راحت باز کردم برم تو در که باز کردم(یه صحنه چند ثانیه که نشون میده داری میری تو در)یهو یه گله زامبی اومد سمتم و تا اومدم به خودم بیام یه لقمه چپم کردن.

ولی من اگه بخوام تو سایلنت هیل ها یکی رو انتخاب کنم یکش رو انتخاب میکنم.2 رو هم بازی کردم ولی مثله 1 برام نشد.
بازم دمت گرم بازم با مقاله هات مارو خوش حال اقا سعید گل.
امضاتم جالبه خوب توجیهی کردی. 
یه دو نه باشی

سلام و درود به یکی از قدیمی ترین دوستای عزیزم محمدرضای عزیز. ارادتمندم. شما همیشه از قدیم تا به امروز و توی این چند سال اشناییمون به من لطف داشتی محمدرضا جان و همیشه حمایت کردی من رو که از این بابت سپایگزارم ازت.
در مورد بازی هایی که گفتی کالا باهات موافقم. ببین چقدر جالبه که هنوز صحنه های بازی چندین سال پیش رو توی ذهن داری و این یعنی تاثیرگذاری بازی در حالی که الان بازی که دیروز بازی کردی رو هم یادت میره ولی اویل.......... همین نشون دهنده قدرت یه بازیه که صحنه به صحنه ش یادت بمونه.
سایلنت هیل ها انتخابش برای من خیلی سخت بود. من تمام نسخه های قدیمی ش رو واقعا عاشقشونم و لذت بردم ازشون مخصوصا The Room که شاهکاری بود برای خودش.
باز هم تشکر ازت محمدرضا جان. امیدوارم بیشتر حضور داشته باشی اینجا.

[mitravox]

بسیاری از گيمرها اولین بار ترس را با عنوان Resident Evil تجربه کرده اند؛ عنوانی هوشمندانه که در سري اول ترکیب موقعیتهای ترسناک و معماهای پیچیده داشت ولی در سری های بعد، در خلق این موقعیتها موفق نبود و کمکم به یک بازی اسلشر تبدیل شد و اگر میتوانستید صحنه های خشن را تحمل کنید، تقریبا هیچ ترسی را تجربه نمیکردید.


بازیهای دیگری مثل Silent Hill هم با اینکه تم ترسناکی داشتند ولی هیچوقت این ترس را به مرحله ای غیرقابل تحمل نرساندند و در بدترين حالت تنها کمی بازیکن را مورمور کردند! این عناوین مطرح و دیگر بازیهایی از این دست با اینکه بازیهای بزرگی به حساب میآیند ولی آن »ترس« معروف را در خود ندارند.بازيهايي كه در زير ميبينيد ازآن دسته نيستند.آنها بازيهايي هستند كه براي خريدشان بايد دقت كنيد. بازي اي كه به راحتي ميتواند در اختيارتان قرارگيرد اما خودتان بايد در خريد آن تجديد نظركنيد. در کنار معرفی این عناوین، تعدادی از نظرات جالب کاربران را هم آورده ایم تا بدانید چه از سر بقیه گذشته است
Amnesia: The Dark Descent
وقتی تیتراژ آخر بازی تمام میشود، شما حسی شبیه پیاده شدن از ترن هوایی دارید. با حس آرامشی عجیب، یکسره با خود میگویید »من نجات پیدا کردم! من تونستم دووم بیارم!« مخصوصا وقتی به آن قسمت حوضچه ي آب فکر میکنید و دوباره ترس وجودتان را فرا میگیرد.

این بازی با روندی آهسته شما را به سفری داخل یک عمارت تاریک میبرد؛ عمارتی که برای زنده ماندن در آن باید مخفی شوید. برای مخفی شدن باید به تاریکی بروید و این تاریکی رسما شما را دیوانه میکند، زیرا برای زنده ماندن باید با این تاریکی کنار بیایید.
Outlast
حتی اگر یک خوره ي فیلمهای ترسناک هم باشید باز هم این بازی شما را در حد مرگ میترساند. شما در نقش یک خبرنگار وارد یک آسایشگاه روانی میشوید و تنها چیزی که در ابتدای بازی همراه دارید، یک دوربین دید در شب و عقل سالم است! بیشتر بازی در تاریکی مطلق سپری میشود و دوربین دید در شب را تبدیل به بهترین یار شما میکند.

باتری این یار گرامي نیز خیلی سریع کم میشود و بر استرس شما ميافزايد. کل بازی بر اساس مخفی شدن، دیدن و بعد فرار کردن به سریعترین شكل ممکن طراحي شده. اين بازي براي كساني كه ترس از تاريكي دارند اصلا توصيه نميشود.
Fatal Frame 2: Crimson Butterfly
سری فاتال فریم یکی از عناوین در مجموعه ي بازی های ترسناک است که همیشه طرفداران خود را وحشت زده میکند ولی سری دوم این مجموعه، سطحی کاملا متفاوت با عنوان قبلی خود دارد.


در این بازی شما در محیطی پر از روح حرکت میکنید؛ روحهایی که گاهی نمیتوانید آنها را ببینید ولی همچنان در اطراف شما چرخ میزنند. تنها وسیله اي كه براي مقابله با این ارواح دارید، یک دوربین عکاسی جادویی است که میتواند آنها را شکار کند. دوربین بازی در حالت نرمال سوم شخص است ولی وقتی زمان حمله میرسد، ناگهان اول شخص میشود و شما باید با لنز دوربین از این روحهای ترسناک عکسبرداری کنید. بازی به معنای واقعی کلمه، شما را با ترسهایتان »روبه رو« میکند.
Siren: Blood Curse
هرکس این عنوان را بازی کرده باشد با یادآوری صحنه ي نزدیک شدن به کلیسا دوباره منقلب خواهد شد. این بازی نیز مثل فاتال فریم از مکانیزم معمول بازیهای ترسناک استفاده نميکند و روشی جدید را برای بازی با روح شما برميگزيند.

در این روش، شما میتوانید وارد ذهن دشمنان ترسناک خود شوید و از ذهنی به ذهن دیگر حرکت و بدین وسیله مسیر خود را پیدا کنید. در این بازی دشمنان ترسناکتان تنها لحظه ای با شما دوست هستند و متأسفانه شما به آنها نیاز دارید و نمیتوانید به راحتی آنها را بکشید. در این بازی شما با ترس کمی »زندگی« میکنید!
Five Nights at Freddy's
بسیاری از بازیهای ترسناک از تکنیک »پرش ترسناک« استفاده میکنند؛ تکنیکی قدیمی که حتما خود شما نیز یکبار با قایم شدن پشت در و پریدن روبه روی مخاطب آن را امتحان کرده اید. تقریبا هر سری این بازی با همین تم ساخته شده است و در آخر با یک هیولای مکانیکی روبه رو میشوید که با جیغ زدن به سمت شما میدود. شاید به نظرتان مسخره بیاید ولی داستان پیچیده تر از این حرفهاست.


طراحی و نحوه ي روبه رو شدن شما با این هیولاها عجيب است. سیستم پرش ترسناک معمولا وقتی جواب میدهد که سوژه شما را نبیند ولی در این بازی شما هیولای مکانیکی را از فاصله ي بسیار میبینید که به سمت شما میدود و اين مسئله استرس عجیبي را به شما منتقل میکند، زیرا اگر حرکتی اشتباه انجام دهید یا اتاقی را فراموش کرده باشید... باید چشمهای خود را بگیرید.
Dead Space
 
در همان ابتدای بازی بعد از یک فرار از دست هیولاها شما به یک آسانسور میرسید و هنگام گوش کردن به آهنگ آرام آن با خیال راحت دکمه ي آن را میزنید. ناگهان تیغه ي تیز یکی از مهاجمان از بین در وارد میشود و همانجا شما متوجه میشوید که با چه چيزي سروکار دارید.


بیشتر تمرکز این سری روی ویژگی سورپرایز است. در همه جای بازی اجساد موجوداتی عجیب و غریب روی زمین افتاده و مشخص نیست که کدامشان زنده اند. در عین حال شما باید برای تهیه ي مهمات و... به اتاقهای تنگ و تاریک بازی بروید و مدام در انتظار موجودی در اطراف خود باشید که جیغزنان به سمت شما حرکت کند؛ انتظاری که در نهایت شما را خواهد کشت!
Slender: The Eight Pages
مأموریت شما بسیار ساده است. هشت صفحه ي کاغذی در جنگلی پخش شده و شما باید آنها به وسیله ي یک چراغ قوه ي ضعیف پیدا کنید ولی مشکل از جایی شروع میشود که شخصیتی به اسم Slender در این جنگل منتظر شماست تا با روی نه چندان خوش از شما پذیرایی کند!


موقع مواجهه با این موجود صفحه کمکم سیاه میشود و تنها چاره فرار است. در اوایل بازی این امر خیلی ترسناک به نظر نمیرسد ولی وقتی به اعماق جنگل سیاه میروید، تازه عرق ترس بر پيشانيتان مينشيند.
Doom 3
این عنوان معرف حضور همه ي بازی خورهاست و یکی از قدیمیهای این سبک به شمار میرود.در روزهايي كه گرافيك هنوز پيشرفت قابل ملاحظه اي نكرده بود »Doom1« اولين سری از بازيهاي ترسناكي بود كه روي دستگاه هاي پنتيوم 233 نصب ميشد و براي خودش كلي ترسناك به حساب ميآمد؛ بازي اي كه با پيشرفت گرافيكي دستگه ها كيفيتش را از دست داد.


سري جدید این عنوان اخیرا منتشر شده. این عنوان جو ترسناک آنچنانی ندارد و بیشتر تمرکز خود را روی سیل پایان ناپذیر هیولاهایی گذاشته که با ایجاد ترسی ممتد تا آخر بازی شما را در لبه ي صندلی نگه خواهند داشت. داستان این سری در سیاره ي مریخ و در سال2145 میگذرد و از آنجا شروع میشود که در يك مرکز تحقیقاتي به خاطر آزمایشهايي کنترل نشده، موجوداتی وحشتناک آزاد میشوند. این موجودات قصد نزديك شدن به زمين را دارند و وظیفه ي شما جلوگیری از این اتفاق است.


منبع : sefidak.com

[PG.AMiRHoSsEiN]

بازی layers of fear هم پیشنهاد میشه!

[Hitler.16]

دوستان که علاقه مند به ترسیدن هستن ولی از جو تکراری خسته شدن پیشنهاد میکنم بازی coma رو بازی کنن