واکین فینیکس پاسخ می‌دهد: چرا خنده جوکر اینقدر دردناک است؟

[PC FAN]

فیلم بسیار مورد انتظار Joker با بازی واکین فینیکس (Joaquin Phoenix) سرانجام اکران شد. بازیگر نامزد سه دوره جوایز اسکار، در داستان اوریجین کمیک دی‌سی نقش‌آفرینی خواهد کرد که در فستیوال فیلم ونیز، افتتاحیه جهانی داشت. در ادامه خبر با سینما فارسهمراه باشید.

منتقدین در افتتاحیه فیلم حضور پر شوری داشتند و ۱۲۲ دقیقه بازی فوق‌العاده فینیکس را تشویق کردند. زمزمه‌هایی از اسکار گفتن فینیکس قبل و بعد از پخش فیلم، به گوش می‌رسید.

شخصیت جوکر بارها در تلویزیون و سینما دیده شده و توسط جک نیکلسون (Jack Nicholson) و هیث لجر (Heath Ledger) به نمایش درآمده که برای لجر جایزه اسکار را به همراه داشت.

فینیکس تحت تاثیر جوکر‌های قبلی گرفتن را تکذیب کرد و اظهار داشت:

برای من، جذابیت این فیلم. بیشتر بخاطر شیوه خاص ما بود. من هیچ‌کدام از فیلم‌های قبلی جوکر را نگاه نکردم. این بیشتر خلق خود ما بود که برای من اهمیت داشت.

فینیکس برای بازی در این فیلم ۵۲ پوند وزن کم کرد تا ورژن خاص خود را نشان دهد که اولین بار در کمیک اورجینال بتمن در سال ۱۹۴۰ به نمایش درآمد. وزن کم کردن در مدت کوتاه باعث شد او بتواند این شخصیت را به خوبی از آب درآورد.

گویا این روی روان‌شناسی شما اثر می‌گذارد. شما دیوانه می‌شوید.

تاد فیلیپس (Todd Phillips) کتاب جوک و ژورنال سفیدی داد تا بتواند شخصیت خود را پیدا کند، درحالیکه صفحات را با لغات و تصاویری که در فیلم دیده می‌شوند، پر می‌کرد.

جوکرِ فیلیپس، فیلم مستقلِ دنیای دی‌سی است که شهر گاتهام در سال ۱۹۸۱ را نشان می‌دهد، جایی که فینیکس در نقش آرتور فلک ظاهر می‌شود، مردی که با مادرش در شرایط بغرنجی زندگی می‌کند و با دلقک شدن سعی دارد خرج زندگی‌شان را درآورد.‌ فلک که از تروما و آسیب مغزی رنج می‌برد، مدتی را در بخش روانی می‌گذراند و تحت درمان قرار می‌گیرد و با شرایطی دست و پنجه نرم می‌کند که باعث می‌شود خنده آسیب‌دیده را در زمان‌های نامناسب روی چهره‌اش ببینیم.

گاتهام پر از موش‌های بزرگ، زباله‌‌های غیرقابل کنترل و شکاف عمیق طبقاتی بین ثروتمند و فقیر است که تنشی را ایجاد می‌کند که باعث جدل‌های خیابانی روزانه و دعوا میان افراد بدشانس شود. فلک رویای استند‌آپ کمدی شدن و بازی در تاک‌شو آخر شب با اجرای موری فرانکلین را در سر دارد. اما این رویا و آرزو به سمت ناراحتی و خنده‌های عصبی سوق پیدا می‌کند که اولین بار که روی صحنه می‌رود، مورد تمسخر قرار می‌گیرد.

وقتی فلک به اوج نابودی و عصبانیت و ناراحتی می‌رسد، آماده‌ی یکی از ترسناک‌ترین تبهکاران سینما شدن، می‌شود. فینیکس در تعریف جوکر می‌گوید:

تعریف جوکر راحت نیست و واقعی نمی‌خواهید اینکار را بکنید. ما مواقعی که می‌فهمیدم باید بخش‌های خاصی از شخصیت‌ یا انگیزه‌اش را مشخص کنم، به هم نزدیک می‌شدیم و دوباره از او فاصله می‌گرفتم، چون می‌خواستم راز این شخصیت با خودش بماند.
در طول مدت فیلم‌برداری، هر روز حس می‌کردیم بخش‌ها و ابعاد جدیدی از شخصیت جوکر را کشف می‌کنیم، و این تا روز آخر ادامه پیدا کرد.
او تقلا می‌کرد تا خوشبختی را پیدا کند و عشق و گرما را حس کند و این بخشی از شخصیتی است که من به آن علاقه‌ داشتم. او خیلی چیزها برای من بود. او در روزهای اول فیلمبرداری با روزهای آخر بسیار متفاوت بود و بطور مداوم در حال تکامل بود. هرگز چنین چیزی را تجربه نکرده بودم. هرچه او را غیرقابل پیش‌بینی و رها کردیم، هیجان‌انگیزتر شد.

فینیکس به جزییات بیشتری پرداخت و گفت چطوری این خنده را برای نقش‌اش انحصاری کرده و گفت:

این خنده باید دردناک می‌بود. فکر می‌کنم این خنده بخشی از جوکر است که می‌خواهد با او یکی شود. بنظرم همه ما خنده جوکر را می‌شناسیم و می‌دانیم و این روش جدید و تازه‌ای بود تا بدان نگاه منحصر به فردی داشته باشیم.

روی خودِ این خنده چندین ماه کار شد. او در اینباره اظهار داشت:

فکر نمی‌کردم بتوانم از پسش بربیایم. یک جورایی خودم تنهایی تمرین‌اش کردم اما از تاد خواستم برای دیدنش‌ بیاید. حس می‌کردم همان لحظه و جلوی بقیه بتوانم انجامش بدهم. خیلی کار راحتی نبود. زمان زیادی برد.

فیلیپس مدولاسیون‌های زیادی برای خنده بکار برد، مانند “خنده رنجوری”، و سعی کرد یکی از افرادی که می‌خندد باشد و سرانجام خنده “شادی واقعی” تایید شد.
عوامل سازنده فیلم، خلق داستان شخصیت را کاری آزادانه می‌دانند. فیلیپس اظهار داشت:

دست‌مان در همه چیز کاملا باز بود چون جوکر در کمیک‌ هیچ داستانی مربوط به اصل و ریشه‌اش نداشت. او در یکی از کمیک‌ها گفته بود ترجیح می‌دهد اصل‌ و ریشه‌اش چند گزینه‌ای باشد.

فیلیپس پروسه همکاری با اسکات سیلور (Scott Silver) را پروسه‌ای فارغ از هرگونه‌ محدودیت و قانونی دانست.

ما هر روز همدیگر را به جلو هُل می‌دادیم تا به چیز دیوانه کننده‌ای برسیم.
این کارگردان ارتباط فیلم با هرگونه منبع دی‌سی رد کرد و گفت:

وقتی فیلمی براساس یک کمیک می‌سازی، خیلی از افراد، خیلی چیزها را معنی‌دار می‌بینند که قبلا اینطوری نبوده است.

در مقابل، او تحت تاثیر شخصیت‌شناسی دهه ۷۰ در فیلم‌های Taxi Driver و Serpico و همین‌طور فیلم The Man Who Laughs ساخته پل لنی (Paul Leni) در سال ۱۹۲۸ بوده است.

فیلیپس گفت، کمبود همدردی در دنیا، بخش بزرگی از داستان فیلم است.

فکر نمی‌کنم هدف این جوکر، تماشای سوختن دنیا باشد. این جوکر‌ هدف کاملا متفاوتی دارد. در ابتدای فیلم، او به دنبال هویت است. او به اشتباه به یک سمبل تبدیل شده و هدفش تنها خنداندن مردم بوده، اما تصمیمات اشتباهی در این مسیر گرفته، هرچند هدفش این نبوده است.

فینیکس به سوالات مربوط به دنباله‌های احتمالی فیلم و شایعات مربوط به جوایز جوابی نداد اما به شوخی گفت:

از خودم برای پاسخ ندادن به سوالات شما، تشکر می‌کنم.

جوکر دیروز در فستیوال فیلم ونیز اکران شد و ۳ اکتبر (۱۲ مهر) در ایالت متحده آمریکا روی پرده نقره‌ای می‌رود.