|
| |
 |
| اطلاعات اضافی درباره‌ی hosein_ghazali |
| جنسیت: |
Male |
| محل سکونت: |
Columbia |
| پلتفرم های شما: |
|
| امضای hosein_ghazali |
| حسین غزالی، |
|
|
|
| گفتمان اول آکادمی: هنر نگاه و تماشا |
4 |
|
|
|
گفتمان اول آکادمی:
هنر نگاه و تماشا
یحتمل این جملۀ معروف را شنیده‌اید که می‌گوید: «شنیدن با گوش دادن فرق دارد» واقعیت امر هم منظور این جمله درست است. این‌که آدمی گاهی چیزی را می‌شنود ولی توجه خاصی به آن ندارد و گاهی با تمام وجودش، با تک‌تک سلول‌های ژله‌ای موجود در حلزونی گوشی که دارد، به یک صوتی گوش می‌دهد. حالا می‌خواهد صوت عزیزی باشد یا نوای خواندن کلامی. هرچه که باشد، اگر واقعاً شخصی کمر همت ببندد که به چیزی گوش کند، تمام فکر و ذکرش را پای آن صدا خرج می‌کند. سعی می‌کند تا اجزای این صوت را، هر بالایی و پایینی، هر فرکانسی و هر حرف و کلمه‌ای که از آن صوت خارج می‌شود را با تمام ظرافت تحلیل و بررسی کند تا کاملاً متوجه شود آن صوت چه می‌گوید.
در دیدن و تماشاکردن هم همین قانون حاکم است. حالا من می‌گویم که «دیدن با تماشاکردن فرق دارد» و این را با تمام جدیت می‌گویم. اگر آدمی واقعاً بخواهد چیزی را ببیند، حالا یا منظره‌ای باشد و یا چهرۀ عزیزی، و یا مکانی که در قلبش به‌شدت مهم است، سعی می‌کند با تمام وجود، به هر نقطۀ کور و روشن آن چه می‌بیند خیره شود. با چشمانش نقشه‌ای در خاطره‌اش بسازد و برای فهمیدن هرچه که میبینید، نهایت سعی‌اش را به خرج دهد. این «هنر نگاه و تماشا»، هنر مردان بزرگی است که در زندگی‌شان هدف والایی دارند و امید و مقصودی؛ کسانی که به‌سادگی از هرچیزی نمی‌گذرند. افرادی که سعی می‌کنند گوشه و کنار دنیای پیرامون‌شان را به امید یافتن حتی سرنخ کوچکی از معنی نگاه کنند. تماشاکردن از آن‌جایی مهم است که ذات انسان، معنامحور است. همین مسئلۀ کوچک و ساده که رفقایی را دور هم جمع می‌کند تا یاد بگیرند، این آکادمی‌ِ کوچکی که ساخته‌ایم، همه‌اش بیانگر آن است که شمایی که امروز این متن را می‌خوانید، در جستجوی معنا آمده‌اید دنبال این متن و در جستجوی معنا هر حرکتی در زندگی‌تان وجود داشته باشد انجام می‌دهید. برای چنین موجودی، بررسی یک بازی ویدیویی هم لازمه‌اش یافتن معناست. هنر نگاه و تماشا، مهم‌ترین هنری است که یک بازی‌نویسِ درجه یک در دنیای بازی‌های ویدیویی می‌تواند داشته باشد. اگر آموختیم که نگاه کنیم، و در نگاه‌مان به‌دنبال معنی و پاسخ بگردیم، در هر گوشه و کنار دنیا و هرگوشه و کناری، آن‌وقت می‌توانیم هم انسان درجه یکی باشیم، و هم بازی‌نویس درجه‌یکی. و بازی‌نویس درجه یک بودن، محقق نمی‌شود مگر با انسان درجه یک بودن. و انسان درجه یک بودن در زندگی‌اش به‌دنبال معنا، نگاه می‌کند و تماشا می‌کند تا خسته شود.
تمرین امروزِ آکادمی، در گفتمان اول، از شما می‌خواهد تا:
به دو اثر نقاشی منتخب، به جای دیدن، نگاه کنید. پس از تماشا کردن، لازم است که هر عضو از آکادمی، شرحی بنویسد از آن‌چه که در این تصویرگری (نقاشی) می‌بیند. هر گوشه و کنار این تصاویر را خوب ببینید، و بعد از آن بنویسید که چه دیدید. مثلا:
سه ماهیگیر دیدم که خسته بودند، کلاغی روی شاخه بود. یک پیرمرد دیدم که نشسته بود. کودکان بازی می‌کردند تا آخر...
فردی که میبینید، فقط سه مرد میبینید که کنار آب نشسته‌اند؛ شاید هم اصلاً آنها را نبیند. شاید سه مرد و یک برکه ببیند. اما شما، سه ماهیگیر میبینید که خسته بودند. شما هم حس و حال آنها را میبینید، هم شغلی که دارند و هم خستگی‌شان را.
آثاری که لازم است تماشا کنید:
اثر شکارچیانی در برف از پیتر بروگل
نام اصلی:
The Hunters in the Snow از Pieter Bruegel
[تصویر: https://artincontext.org/wp-content/uplo...inters.jpg]
اثر The Singelbrug Near the Paleisstraat in Amsterdam از George Hendrik Breitner
[تصویر: https://artincontext.org/wp-content/uplo...ntings.jpg]
________________________________________________
حدود سه الی چهار روز برای انجام این تمرین زمان وجود دارد. اعضای آکادمی لطفاً نتیجه تمرین‌شان را در همین صفحه و در پاسخ به این تاپیک ارسال کنند. کم‌کاری و بی‌حوصلگی مقبول نیست.
با تشکر. |
|
