لطفاً آهسته وارد شوید؛ درباره‌ی بازی Sad Satan

[Punished Snake]

به اصطلاح «وب عمیق» (Deep Web) به قسمتی از اینترنت گفته می‌شود که با موتورهای جست‌وجوگر معمولی نمی‌توان به آن دست یافت. وب عمیق دارای وب‌سایت‌ها و انجمن‌های خصوصی و حتی پولی است که البته همگی بخش‌هایی از شبکه‌ی جهانی اینترنت هستند. وب عمیق، بسیاری از کارهای رایج و معمولی که در سطح اینترنت معمولی می‌بینیم را داراست؛ مثل درگاه‌های بانکی آنلاین و وب‌میل‌ها. وب عمیق علاوه بر جاهای امن، البته مکان‌های خطرناک و عجیب بسیاری دارد که جهت خرید و فروش مواد مخدر و این‌جور چیزها مورد استفاده قرار می‌گیرد که این بخش‌ها وارد زیرلایه‌ی عمیق‌تر و غیرقابل‌دسترسی‌تری مثل «وب تاریک» می‌شوند. زیاد قرار نیست وارد مقوله‌ی وب تاریک شویم و ادامه‌ی صحبت معطوف به وب عمیق خواهد شد. صرفاً خواستیم بدانید اینترنت عمیق‌تر از آن است که تصور می‌کنید و شاید شما تنها به بخش کوچکی دسترسی دارید. گاهی حتی عمق اینترنت آن‌قدری زیاد می‌شود که وارد لایه‌های تاریکش می‌شوید.
البته بحث وب عمیق چندان بی‌ربط به موضوعی که قرار است درباره‌اش صحبت کنیم نیست. «شیطان غمگین» (Sad Satan) اسم عنوانی هست که نمی‌شود آن را از فروشگاه‌هایی مثل گیم‌استاپ یا حتی شبکه‌ی استیم خرید. فقط با ابزارهای خاصی که قادرند وارد جاهای مخفی اینترنت شوند می‌توان آن را دانلود کرد؛ یکی از همین ابزارها مرورگر «تور» است. اگر خیلی مشتاق هستید که همین الآن با موتور جست‌وجوگر تور بروید سریع بازی مرموز مذکور را دانلود کنید، چند لحظه دست نگه دارید؛ زیرا با معرفی این بازی احتمالاً نظرتان درباره‌ی دانلود و رویارویی با شیطان غمگین برمی‌گردد.
قضیه از جایی شروع می‌شود که جِیمی، صاحب کانال یوتیوبی Obscure Horror Corner جهت دانلود یک بازی مرموز وارد یکی از سایت‌های خصوصی وب عمیق می‌شود. اسم فایل و همین‌طور بازی، شیطان غمگین بود با سبک و سیاقی ترسناک که مورد توجه جیمی قرار گرفت. جیمی می‌گوید: «من اغلب از وب عمیق استفاده نمی‌کنم، اما حدود یکی-دو ماه پیش یکی از مشترکان کانال‌ام لینکی برایم ارسال کرد و گفت یک چیز بسیار ترسناک پیدا کرده که احتمالاً برای من جالب است، و واقعاً هم همین‌طور بود. فایل را با آنتی‌ویروس‌ها چک کردم تا مورد مخربی نداشته باشد و در آخر به نظر می‌رسید که فایل مخربی نیست؛ بنابراین دانلودش کردم.» جیمی می‌گوید چیزی که شاهد بوده، بسیار تجربه‌ی ترسناک و مبهمی به ارمغان آورده است. خوشبختانه او برای اثبات حرفش از بازی خود فیلم گرفت و آن را ضبط کرد.

نمایی از بازی و این کاراکتر مبهم که هویت‌اش معلوم نیست.

بازی در یک راهروی بسیار تاریک شروع می‌شود. وقتی جلوتر می‌روید، پیش‌بینی این‌که در فواصل بعدی چه چیزی انتظارتان را می‌کشد بسیار سخت است. تنها چیزی که می‌شود شنید صدای قدم‌هایی هست که برمی‌دارید؛ یکی پس از دیگری می‌گذرند. احساس ناشی از ترس باعث می‌شود تا فکر کنید در این تاریکی و سایه‌ها چیزهای عجیب دیگری هم وجود دارند. پروسه‌ی راه رفتن برای مدتی ادامه می‌یابد و انگار که هیچ پیشرفتی حاصل نشده و در این دخمه‌ی تاریک گیر افتاده‌ایم. با وجود این‌که چیز خاصی در محیط نمی‌بینیم، اما محیط سیاه و سفید و نویز بسیار بالای روی تصویر احساس گنگی و ترس زیادی در بازی‌کننده ایجاد می‌کند. ادامه‌ی این دخمه‌ی تیره و تار نوری سوسو می‌زند و آواهای عجیبی پخش می‌شوند؛ صداها بسیار مبهم‌اند. انگار که بچه‌ای در‌حال نفس‌نفس زدن است. محیط دست‌خوش تغییر می‌شود و صداهای مبهم تبدیل به آواهایی می‌شوند شبیه به غرغر کردن. تنها کاری که می‌توان انجام داد فقط راه رفتن است. دوباره برمی‌گردیم به محیط و همان راهروی قبلی، ولی با این تفاوت که به نظر خراب شده و ناپایدار می‌رسد. هر چند ثانیه هم خط مرموز زردی بی‌دلیل چشمک می‌زند.
در پایان راه، دوباره وارد یک راه دیگر می‌شویم اما با تغییری که تصویر را ترسناک‌تر جلوه می‌دهد. محیط اساساً‌ فاقد نور است. رنگ‌ها به سفید و سیاهی مطلق تبدیل می‌شوند و صدای ناله و زاری افرادی هم مدام به گوش می‌رسد؛ انگار که وارد شکم یک هیولا شده‌اید. صداها در ادامه بلندتر و تهاجمی‌تر می‌شوند و همچنان منشأ و دلیل‌شان نامشخص است. ترس از ناشناخته‌ها که فطری در وجود انسان قرار دارد، همین اتفاقات بی‌دلیل را بسیار وحشتناک می‌کند. راهرو همچنان بی‌پایان است و مثل همیشه فقط می‌شود در راهرو قدم زد. اما این صداها هستند که مدام تغییر می‌کنند و این بار صدای فردی شنیده می‌شود که عبارت نامفهومی را با تن بلند تکرار می‌کند. حتماً از خواندن این پروسه‌ی چندباره‌ی راه رفتن خسته شده‌اید، ولی همین‌جاست که بازی بی‌مقدمه عکس زیر را روی صفحه می‌آورد تا آدرنالین از دست‌رفته‌تان بازیابی شود:

هانیبال؟

یک تصویر نامفهوم که به ترس و مرموز بودن بازی می‌افزاید. به نظر می‌رسد که این عکس متعلق به فصل اول سریال «هانیبال» باشد. البته فرضیه‌ای دیگر می‌گوید مختص به یک نجیب‌زاده اهل جمهوی چک است که در آخرین اقامت‌گاه آرشیدوک فرانتس فردیناند قرار دارد؛ او کسی بود که ترورهای زیادی در خلال جنگ جهانی اول انجام داد. یکی-دو بار این عکس روی صفحه‌‌نمایش نشان داده می‌شود و سپس غیب. حالا دوباره بازی‌کننده می‌ماند و همان راهروی همیشگی و راه رفتن‌ها. این بار انگار کاراکتر بی‌نام‌ونشان بازی مواد مخدر مصرف کرده است و بازی صحنه آهسته می‌شود. راهرو دوباره تغییر می‌کند و انگار که حفره‌هایی روی دیوار ایجاد شده‌اند و از همه مهم‌تر، رد خونی هست که روی زمین قرار گرفته. باید رد خون گرفته شود تا ببینیم سرمنشاْ آن کجاست که دوباره تصویر عجیب‌تری ظاهر می‌شود.

مارگارت تاچر و جیمی سویل چرا باید عکس‌شان در بازی قرار گرفته باشد؟ حتی می‌شود عکس‌هایی از جان اف کندی، رئیس‌جمهور سابق آمریکا را نیز در تصاویر بازی پیدا کرد. البته عکس‌های بسیار ترسناک‌تری هم وجود دارد.

تصویر فوق، جیمی سویل و مارگارت تاچر را نشان می‌دهد که وسایلی در دست گرفتند با نوشته‌ی NSPCC. این نوشته اشاره به انجمن ملی جلوگیری از ظلم به کودک‌ها دارد. شاید بزرگ‌ترین راز این بازی در همین عکس نهفته است. در حقیقت، جیمی سویل برخلاف ادعایش به تعداد زیادی از کودک‌های زیر سن قانونی تجاوز وحشیانه می‌کرد و احتمالاً این عکس جهت طنز و تمسخر جیمی سویل مورد استفاده قرار گرفته. اما قبل از ادامه‌ی صحبت‌ها، باید بدانید که شیطان غمگین بازی خوبی نیست. تنها کارتان راه رفتن در یک راهروی عجیب است. حتی یک دانش‌آموز معمولی هم می‌تواند در عرض بیست دقیقه چنین بازی‌ غیرمعقولی بسازد. اما بازی در القای حس ترس بسیار موفقیت‌آمیز عمل می‌کند. از سوی دیگر، چیزی که باعث افزایش ترس نسبت به بازی می‌شود نبود منبع است. در اصل، مشخص نیست که چه کسی این بازی را ساخته و شاید اصلاً‌ دست‌پرورده‌ی یکی از قاتل‌های روان‌پریش وب عمیق یا یک شخص معمولی باشد.
جیمی در ادامه توضیح می‌دهد که بازی همزمان با اجرایش روی سیستم‌اش فایل‌هایی را باز می‌کرد که او را بسیار می‌ترساند و به‌خاطر همین‌ها بازی را از سیستم پاک کرد. وی می‌گوید: «قضیه عجیب شد… هر دفعه که وارد بازی می‌شدم روی دسک‌تاپ، یک فایل نوت‌پد باز می‌شد با پیام‌هایی غیرقابل‌توضیح و عجیب.» بنابراین جیمی در توضیحات زیر ویدئویش این متن‌ها را قرار داد و از مردم مقصودشان را پرسید، ولی کسی نتوانست آن‌ها را رمزگشایی کند. جیمی اضافه می‌کند: «متأسفانه عکسی از فایل‌های نوت‌پد و پیام‌ها ندارم. آن متن‌ها واقعاً گنگ بودند. حتی به نظر نمی‌رسید که در زبان خاصی نوشته شده باشند. فقط تعدادی نماد و عدد بودند ولی متوجه شدم که عدد ۶۶۶ بارها در آن‌ها تکرار شده است و با معنی بازی ارتباط دارد. به‌هرحال، این یکی از ترسناک‌ترین بازی‌هایی بود که تجربه کردم.» البته، مدت‌ها بعد یکی از کاربرهای ردیت از راز آن نمادها پرده برداشت و فهمید که پیام‌ها بسیار تهدیدآمیزند؛ مثلاً: «من می‌توانم تعقیبت کنم. موفق باشی. بکش، بکش و باز هم بکش. تو الآن توی لیست من هستی. پنج تا قربانی. درود بر ۶۶۶٫ مردم غمگین همگی خواهند مرد.»
جیمی نیز نمی‌داند که منبع بازی کجاست و چه کسی آن را ساخته است؛ بنابراین وب‌سایت کوتاکو در این خصوص گزارشی تهیه کرده و با یکی از مشترکان کانال جیمی که لینک شیطان غمگین را ارسال کرده بود، مصاحبه‌ای ترتیب داده است. البته آن شخص درخواست کرده که نامش فاش نشود. وی می‌گوید: «اولین بار در یکی از انجمن‌های موجود در وب عمیق متوجه‌ی بازی شدم. [محیط] سایت، شبیه سایت‌های همه‌منظوره بود؛ مانند خیلی از انجمن‌های عادی که روزانه با آن برخورد می‌کنید [مثل کمک‌های فنی، تناسب اندام، بررسی‌ها و این‌جور چیزها] به علاوه‌ی محتواهایی انحصاری [که در سایت‌های معمولی نیست.] برای اولین بار بود که دیدم در یکی از آن انجمن‌ها لینک دانلود بازی ویدئویی قرار می‌گرفت. در واقع، بیش‌تر مدیاهایی که در این سایت قرار می‌گرفت حول‌وحوش مواردی مثل فیلم‌ها و موسیقی‌ها بود نه بازی‌های ویدئویی؛ آن هم یک بازی ویدئویی که توسط یوزرهای آنجا ساخته شده است.»

اگر همچنان قصد تجربه‌ی بازی را دارید، حواس‌تان باشد که قرار است به مصاف چه چیزی بروید و چه عکس‌هایی می‌خواهند از شما پذیرایی کند.

او اضافه می‌کند: «کاربری که لینک دانلود بازی را گذاشت، مشخص نکرد که محتوای فایل را خودش ساخته یا شخص دیگری. اما من فکر می‌کنم ساخته‌ی همان کاربر باشد. امضای پست‌های او با دو حرف ZK بود. البته پست‌های دیگری هم دیده بودم که از این امضا استفاده می‌کردند و محتوای پست‌های اکثرشان بسیار عجیب و غریب بود. پست‌های قبلی که با این امضا ارسال شده بودند مضامین بسیار تاریک و ترسناکی داشتند با حرف‌ها و خرافاتی شیطانی. این‌که این چیزها [برای‌شان] یک سرگرمی بود یا عملی شنیع، نمی‌دانم!» شخص ناشناس همین‌جا ساکت می‌ماند و دیگر نمی‌خواهد درباره‌ی این موضوع صحبت کند. اما پیش‌ازآن، تصور می‌کند که امکان دارد بازی دارای مضامین تاریکی باشد ولی قبل از قضاوت باید صبر کند تا ببیند دقیقاً چه چیزی مشمول بازی خواهد شد. آیا شیطان غمگین واقعاً معنی خاصی دارد؟ به سازمان حمایت از کودکان می‌خواهد انتقاد کند؟ ترویج شیطان‌پرستی؟ هیچ‌کدام‌شان را نمی‌دانیم. حتی مشخص نیست که ادعاهای جیمی از این‌که بازی را از دیپ وب گرفته است درست باشد یا نه. البته چنین بازی‌های عجیب و موارد ترسناک در وب عمیق بسیار رایج است.
جیمی، فیلم دیگری هم از بازی تهیه کرده که حاوی سخنانی از چازلز مانسون قاتل است که در دهه‌ی هشتاد میلادی در شبکه‌ی بی‌بی‌سی به گوش می‌رسید. بازی‌کننده مجبور است به تمامی حرف‌هایش با صدای بلند و ترسناکی گوش کند. عمده‌ی حرف‌های مانسون که در بازی شنیده می‌شود چنین است: «اگر بخواهم شروع کنم به کشتن مردم، دیگر کسی در دنیا نمی‌ماند.» البته همزمان با این حرف، نوشته‌ای روی تصویر ظاهر می‌شود با این مضمون: «زجر کشیدن تمام نمی‌شود.» و همچنان معانی این صحبت‌ها مشخص نیست.
لینکی که از دیپ وب در ویدئوهای یوتیوبی کانال جیمی در زیر ویدئوها قرار گرفته، شامل تعدادی عدد نُه است؛ عددی که اغلب در لینک‌ سایت‌های «پیازی» (نوعی از سایت‌های مختص به وب عمیق) استفاده نمی‌شود. در این خصوص، دوباره کوتاکو با جیمی ارتباط برقرار کرده و دلیل این موضوع را از او جویا شده است. جیمی در پاسخ به کوتاکو گفته که به‌طور عمد لینک اشتباهی گذاشته است؛ زیرا لینک واقعی و اصلی که وی دارد، دارای عکس‌های بسیار خشن و تصاویر مربوط به  کودک‌هاست و او راحت نیست که چنین لینکی را به مردم بدهد. جیمی حتی این لینک را با کوتاکو هم به اشتراک نگذاشت. در هر حال، همان‌طور که گفته شد معلوم نیست قصه‌ای که جیمی تعریف کرد پایه و اساس درستی داشته باشد یا خیر. فقط مواظب باشید که دقیقاً چه نسخه‌ای از بازی را دانلود می‌کنید؛ چون نسخه‌های زیادی هست که امکان دارد با ویروس‌های خطرناکش به سیستم کامپیوتر آسیب جدی وارد کند. البته اگر هم سیستم‌تان آسیب نبیند، حتماً صداهای گوش‌خراش و صحنه‌های مبهم بازی روی ذهن‌تان تأثیر بدی می‌گذارد، مگر خیلی پوست‌کلفت باشید. در نهایت، این پرونده‌ی مجهول با سرنخ‌های محدودش با یک برداشت آزاد کات می‌خورد.

[Clegane]

اینکه من بیام با تزریق زورکی و اساسا بی ربط به موضوع بازی (اگر موضوعی در کار باشه)، محتوای اسرار آمیز، خشن، حتی جنسی، آدرس‌ها یا سرنخ‌های کاملا نمادگرایانه و کلا از این دست محتوا، بازی بسازم، نمیشه اسمش رو بازی ساختن گذاشت. هرچند که طبق نوشته خودت این اساسا یک بازی به معنای تیپیکال هم نیست، صرفا یک محصول (مخلوق) هست یا به معنای شخصی‌ترش یک تجربه‌اس که احتمالا از طریق مدیوم بازی به اشتراک گذاشته شده.

مطلب تو و این حرفایی که زدم بهانه‌ای شد تا وارد این بحث بشم، خیلی از محصولات سرگرمی مثل فیلم، سریال و بازی از این شیوه برای جذب مخاطب استفاده می‌کنن، مخاطبی که محتوا رو به معنای درستش متوجه نمی‌شه، بیشتر دنبال مضمون و موضوع جذاب و بحث برانگیزه. مخاطب مضمون‌ زده و موضوع‌ زده. مثال سینمایی‌اش، با ارفاق اگر سینمایی فرضش کنیم، سریال True detective، هر دو فصلش، مدام از این دست آدرس‌ها میده، با نماد و نشانه بازی می‌‎کنه، اما ربطش به خود سناریو و سریال مبهم و به نظرم بی ربطه.

عین چنین مشکلی رو ما تو بازی‌ها هم داریم. مثلا سری AC هم همین کارها رو مدام تکرار می‌کنه ولی به جز نسخه اول و دوم (اونم با ارفاق)، بقیه نسخه‌هاش فقط داره با علائم و موضوعات بازی می‌کنه. اما چه موضوعاتی؟ موضوعاتی برای مخاطب مضمون و موضوع زده. مخاطبی که نسبت بین بازی و موضوع رو متوجه نمی‌شه. یعنی هر ننه قمری با کاشتن چندتا نماد و نشانه، می‌خواد بازی رو بحث برانگیز و مهم نشون بده به مخاطب. و این مشکل که به نظرم بین مخاطب‌ها و حتی بازی‌سازها داره اپیدمیک میشه.

حالا به نظرت این جنس محصولات، چه بازی و چه غیر بازی، مخاطب رو فریب نمی‌دن؟ یا حرف مهمی دارن برای گفتن؟

[Punished Snake]

اینکه من بیام با تزریق زورکی و اساسا بی ربط به موضوع بازی (اگر موضوعی در کار باشه)، محتوای اسرار آمیز، خشن، حتی جنسی، آدرس‌ها یا سرنخ‌های کاملا نمادگرایانه و کلا از این دست محتوا، بازی بسازم، نمیشه اسمش رو بازی ساختن گذاشت. هرچند که طبق نوشته خودت این اساسا یک بازی به معنای تیپیکال هم نیست، صرفا یک محصول (مخلوق) هست یا به معنای شخصی‌ترش یک تجربه‌اس که احتمالا از طریق مدیوم بازی به اشتراک گذاشته شده.

مطلب تو و این حرفایی که زدم بهانه‌ای شد تا وارد این بحث بشم، خیلی از محصولات سرگرمی مثل فیلم، سریال و بازی از این شیوه برای جذب مخاطب استفاده می‌کنن، مخاطبی که محتوا رو به معنای درستش متوجه نمی‌شه، بیشتر دنبال مضمون و موضوع جذاب و بحث برانگیزه. مخاطب مضمون‌ زده و موضوع‌ زده. مثال سینمایی‌اش، با ارفاق اگر سینمایی فرضش کنیم، سریال True detective، هر دو فصلش، مدام از این دست آدرس‌ها میده، با نماد و نشانه بازی می‌‎کنه، اما ربطش به خود سناریو و سریال مبهم و به نظرم بی ربطه.

عین چنین مشکلی رو ما تو بازی‌ها هم داریم. مثلا سری AC هم همین کارها رو مدام تکرار می‌کنه ولی به جز نسخه اول و دوم (اونم با ارفاق)، بقیه نسخه‌هاش فقط داره با علائم و موضوعات بازی می‌کنه. اما چه موضوعاتی؟ موضوعاتی برای مخاطب مضمون و موضوع زده. مخاطبی که نسبت بین بازی و موضوع رو متوجه نمی‌شه. یعنی هر ننه قمری با کاشتن چندتا نماد و نشانه، می‌خواد بازی رو بحث برانگیز و مهم نشون بده به مخاطب. و این مشکل که به نظرم بین مخاطب‌ها و حتی بازی‌سازها داره اپیدمیک میشه.

حالا به نظرت این جنس محصولات، چه بازی و چه غیر بازی، مخاطب رو فریب نمی‌دن؟ یا حرف مهمی دارن برای گفتن؟

Sad Satan رو تا اون‌جایی که تحلیل‌هاش رو خوندم اتفاقاً‌ خیلی هم بی‌معنیه و صرفاً‌ زاده‌ی ذهن یه روان‌پریش دیپ وبی هستش. با این تعریف که بعضی اثرها درگیر نمادزدگی شدن و ضعف‌هاشون رو پشت نمادهاشون قایم کردن موافقم؛ مثلاً فلان بازی می‌آد نقل‌قول از یه فیلسوف می‌ذاره، بعد مخاطب وقتی معنی‌ش رو نمی‌فهمه می‌گه عجب اثر هنری و فلسفی‌ای هستش. دریغ از این‌که به قول شوپنهاور این دسته از اثرها پرت‌وپلانویس هستن و فلان نقل‌قولی که از یه آدم اسم و مسما بهم زده می‌آرن، هیچ ربطی به پیام اثر نداره. ولی بستگی داره اون بازی نمادگرا که حرف‌هاشو تو قالب پیچیده‌گویی می‌زنه دقیقاً چه بازی‌ای باشه. شاید دارم برداشت بدی می‌کنم، ولی با این کامنت حس می‌کنم مخالف بازی‌هایی مثل متال گیر و بایوشاک و سایلنت هیل و... کلاً بازی‌هایی هستی که می‌خوان مضمون خاصی رو به بازی‌کننده انتقال بدن. درسته فرم و مدیوم بازی «سرگرمی» هستش، ولی چه اشکالی داره مثلاً فلان بازی بیاد مضمون خاصی رو انتقال بده؟ به‌شخصه من مشکلم با بازی‌های الآن همین بی‌هدف و بی‌حرف بودنشون هست. اگرم بخوان حرفی بزنن نتیجه‌ش می‌شه مثل «فانتوم پین» با همون نقل‌قول‌های بی‌ربط که بالاتر گفتم. لقمه رو می‌جون می‌ذارن دهن مخاطب و اجازه فکر بهش نمی‌دن. پیامی هم ندارن اغلب. به مخاطب کم‌حوصله‌ی پاپ‌کورنی پسند مدام باج می‌دن. ولی به نظرم اشکالی نداره فلان بازی مخاطبش رو وادار به فکر کردن کنه که مثلاً چه حرفی رو می‌خواست انتقال بده و مفهومش چی بود؛ مخصوصاً وقتی اون اثر پیام خوب و مثبتی داشته باشه. این‌طوری اون پیام مثبت می‌تونه مخاطب رو آگاه کنه نسبت به بعضی مسائل و دغدغه‌ها. چون بازی مثل یه رسانه می‌تونه تأثیر روانی بذاره تو دیدگاه شخص. هرچند بعضی بازی‌ها پیامی ندارن و فقط ادا در می‌یارن. ولی بازی‌هایی هم هستن که واقعاً حرف مهمی دارن بزنن. 
شاید منظورت رو بد برداشت کردم. 

پ.ن: سریال True Detective از فصل دوم فاکتور بگیریم، فصل اولش خیلی خوب بود به نظرم. البته یه سری اشاراتی به پادشاه زردپوش و این‌ها می‌کنه که البته همون‌طور که گفتی به نظرم بی‌ربط به سناریو هستش.

[Clegane]

فقط چون اسم چندتا بازی رو آوردی بگم:
متال گیر و سایلنت هیل رو نتونستم بازی کنم (منهای نسخه‌های خیلی قدیمی کنسولی).
بایوشاک قصه بدی نداره، بلد نیست قصه‌اشو بگه تو بازی.
شیطان درون هم همینطور، ایده تقریبا تکراری که بازی بازهم بلد نیست درست روایتش کنه، کلی چپتر زائد و اضافی داریم تو بازی صرفا برای آب بستن مدت زمان گیم پلی، نه برای گفتن قصه. سبک بقا و ترسناکش با اون اکشن‌های اضافی‌اش که کلا خوب ساخته نشده بماند (منهای 20 دقیقه اول).
TD هم فصل اولش یکم درام داره+جنایی. نشانه‌های نمادین و مضامین فلسفی‌اش اضافه‌اس. فصل دوم هیچکدوم از اینا رو هم نداره

[PG.AMiRHoSsEiN]

عجب!
خیلی جالب بود
حیف من حوصله راه رفتن زیاد ندارم و گرنه میگیرفتمش!
آدم تو دیپ وب چیزایی میبینه که شاخ در میاره
اون سری یه مختصاتی بود گفته بود تو گوگل مپ بزنید موقعی که زدم یه عکس ماهواره ای از یه دریاچه بود که یارو داشت یه جسد می نداخت تو دریاچه!
البته چیزای ترسناک تری هم بود که گفتن نداره اینجا!
ممنون بابت مقاله

[who i am]

موضوع این بازی چیه؟بازیش چطوریه اگر کسی بازی کرده میشه توضیح بده.

[UNIQ]

ای کاش تصاویر بیشتری از منبع می ذاشتین.( سایت Geek)
در کل خوب بود.