اضطراب نبرد را در ghost recon تجربه کنید.

[older gamer]

سلام بر دوستان .یه بازی قدیمی دیگه که (به نقل از یه منبعی که الان دقیقا یادم نیست کجا بود) در ابتدای ورودش به بازار خیلی گل نکرد ولی بعدا همه پسند شد و شماره های بعدیش اومد و امروزه نامش بر سر زبانهاست سری بازی های GHOST RECON است .ولی شما میدونید اولین ورژن این بازی چطوری بود ؟ حالا بهتون میگم . سری بازی های GHOST RECON از بازی ای به نام SUM OF ALL FEARS (مجموع تمام ترس ها) در سال 2002 کار خودش رو آغاز کرد . چرا اسم این بازی رو آوردم ؟ چون موتور سه بعدی این بازی و موشن کپچر این بازی دقیقا مال بازی های سری ghost recon (که بعد از این بازی به بازار اومد) است . بازی ای که نام بردم یه بازی ضد تروریستی است که شما مثل بازی هایی که در اونها تیم های SWAT به پاکسازی ساختمانهای شهر می پردازند ، به این کار مشغول هستید . شما فرماندهی یک تیم رو بر عهده دارید که میتونید به جای همه افراد تیم بازی کنید . اما به شخصه خود من هم این بازی رو نپسندیدم چون گرافیک و سایر مشخصاتی که در این بازی بود ، برای این تیپ بازی مناسب نبود . ولی برای بازی ghost recon که بعد از اون به بازار اومد ، عالی بود . یعنی هوش مصنوعی ، گرافیک مبتنی بر texture ، تیراندازی هایی که (احتمالا) قوانین فیزیک بر اون حاکمه و خیلی واقعی به نظر میرسه ، صداگذاری واقعی و دقیقی که محیط رو خیلی برای آدم ملموس میکنه ، در بازی اول جایی برای عرض اندام نداشتن ولی در بازی ای مثل ghost recon که درگیری در محیط باز و در جبهه صورت میگیره ، بازیگر رو واقعا تو حال و هوای جبهه می بره. در سری بازی های ghost recon مثل بازی hidden & dangerous محیط بازی عاری از دود و special effect هایی است که پدر کارت گرافیک و رم و سی پی یو رو در میاره . محیط زلال و صداهای واقعی ، موشن کپچر مبتنی بر حرکات انسان و صدای سفیر گلوله که از بیخ گوش بازیگر زوزه کشان عبور میکنه و همچنین این موضوع که اگر شما 2 تا تیر بخورید کارتون تمومه ، از این بازی یک شبیه ساز نبرد ساخت که در یاد هر بازیگر حرفه ای موند . لباس های استتار خیلی خوب از آب در اومده و بعضا تشخیص افراد دشمن در محیط رو سخت میکنه. تیراندازی های دشمن هم تقریبا دقیقه و اگر شما در تیر رس دشمن باشی و نجنبی با تیر دوم یا سوم کارت تمومه. وقتی کنار یه تانک راه میری و یا وقتی تیربار هم محور لوله تانک به سمتت شلیک میکنه ، چنان هیبتی داره که دنیال سوراخ موش میگردی که فرار کنی . صدای تیراندازی کلاشنیکف هم باحال درست شده تا اونجا که صدای اون رو با صدای sa80 عوض کردم که موقع تیر اندازی کیف کنم . :D  آخه سلاح دشمن رو نمیتونی برداری و خودت هم تو انتخابات کلاش نداری . تیر اندازی ها خیلی واقعی به نظر میرسه ( من خودم تو یه مرحله وقتی که تیر خوردم ، به صورت مجازی معنی تیر خوردن رو فهمیدم و برای شهدای خودمون نشستم گریه کردم :D ) یه خوبی دیگه این بازی هم اینه که شما در انتخاب اسلحه و نفرات یه مقداری آزادی عمل داری (ولی نه خیلی) و نیروهای شما در هر مرحله حرفه ای تر میشن و تازه انواع مدال ها رو هم می تونن بگیرن . این بازی ورژن های جدید تر هم داشت که  آخرینش قبل از سال 2006 به بازار اومد و (به نظر من) متاسفانه بعد از اون ، دیگه تمامی ghost recon ها بیشتر جنبه اکشن سینمایی داشت تا شبیه ساز جنگ . یعنی از سری future soldiers به بعد دیگه این بازی داشت شما رو فیلم میکرد (عوض اینکه جنگیدن یادتون بده) . دیگه خبری از هیچ کدوم از مشخصه های ghost recon اصلی در شماره های بعدی وجود نداشت و برای بازار گرمی ، تبدیل به یک بازی گرافیک محور شد . البته من سری های بعدیش رو هم بازی کردم و اونها هم قشنگی های خاص خودش رو داشت ولی یه مثلی هست که میگه ( هیچ بدلی ارزش جنس اصلی رو نداره ) اینم چند تا عکس از محیط بازی تقدیم به شما .