سقوط یک اسطوره | نقد و بررسی بازی Batman Arkham City

[ARK1375]

به نام دوست

سقوط یک اسطوره: نقد و بررسی بازی Batman Arkham City



عنوان: Batman Arkham City 
تاریخ انتشار:  22 نوامبر 2011
پلتفرم ها: PC – PS3 – Xbox 360 – WiiU 
سبک: سوم شخص – جهان آزاد – اکشن – ماجراجویی
سازنده: Rocksteady
ناشر: WB Games

 

این نقد حاوی اسپویل بخشی از داستان بازیست

 
 
 
داستان ناگفته آرخام:

خاندان آرخام (Arkham) همانند خاندان وین (Wayne) در گذشته سعی بر نجات شهر گاتام داشته اند. آخرین فرزند این خاندان ، آمادئوس آرخام (Amadeous Arkham) پس از تحقیقاتی که در گاتام و متروپولیس انجام داد و پس از قتل همسر و دخترش به دست یک قاتل روانی، در اویل قرن نوزده بیمارستان آرخام را به منظور درمان بیماران روانی شهر گاتام بنا کرد. آمادئوس اعتقاد داشت که قتل و خلاف فقط از انسان های بیمار و روانپریش و ناامید بر می آید و درواقع قاتل و جنایتکار بیمار است نه مجرم.
پس آمادئوس تمام بیماران روانی و جنایتکاران شهر را در آرخام جمع و ضمن استخدام بهترین دکتر ها و پرستاران شهر، تحقیقات وسیعی را در جهت درمان اختلالات روانی بیماران آغاز کرد.
چندین سال گذشت، کارکنان مجرب و مشتاق تیمارستان آرخام با صرف هزینه های گزاف و تحقیقات وسیع، سرانجام به نتایجی رسیدند. اولین بیمار آرخام ، همان قاتل معروف دختر و همسر آمادئوس ، درمان شده و آماده مرخصی بود. آرخام آماده بود که اولین بیمار خود را پس از درمان مرخص کند.
نقل قول از آمادئوس آرخام:
کنار میز دفترم ایستاده بودم و به این رویداد عظیم نگاه می کردم. سالها تحقیق و درمان و هزینه سرانجام نتیجه داده بود و حاصل این زحمات رو به روی من ایستاده بود. به من نگاه میکرد و فقط لبخند میزد. اولین بیمار روانی پس از چندین سال برای ورود مجدد به جامعه به عنوان فردی سالم و مفید و نه یک جنایتکار آماده بود. خوشحال بودم. به خودم افتخار میکردم.
پس از چند دقیقه منشی از او درخواست کرد که برگه ترخیص از تیمارستان را امضا کند. برگشت و به من نگاه کرد. با لبخند از من قلمی برای امضای برگه خواست. من هم بدون آنکه لبخند از صورتم محو شود ، دست در جیب خود کردم و قلم خانوادگی آرخام را به او دادم. از من تشکر کرد و به سمت میز منشی رفت. روی برگه ترخیص خم شد ولی به جای امضا کردن برگه، با قلم خانوادگی آرخام در کمال خونسردی منشی نگون بخت را به قتل رساند.
هنگامی که ماموران امنیتی او را به سلولش می بردند فقط لبخند میزد.  باور نمیکردم. آن همه سال تحقیق، هزینه و درمان چه شد؟ قبول این شکست برای من غیر ممکن بود.
 
سالیان سال تحقیقات آمادئوس ، با قتل منشی بیچاره توسط یک قاتل روانی که گمان میرفت درمان شده باشد به باد رفت. پس از این واقعه ، آرخام به شکنجه گاه خلافکاران گاتام تبدیل شد و اولین و سنگین ترین مجازات هم در انتظار قاتل همسر و فرزند آمادئوس بود. آمادئوس سلامت عقلی و روانی خود را از دست داد و با نفرتی که از خلافکاران شهر داشت، خود تبدیل به یکی از خطرناکترین جنایتکاران شهر شد. آرخام ماهیت خود را از دست داده بود و به یک آسایشگاه – زندان و یک جایگاه موقت برای خلافکاران شهر تبدیل شده بود. گاه و بیگاه  با فرار یکی از بیماران ، اوضاع آشقته شهر گاتام، آشفته تر از قبل میشد و گاتام در بی نظمی مطلق فرو میرفت.
از جمله معروفترین بیماران اخیر این تیمارستان میتوان به جوکر و دوچهره (Two Face) اشاره کرد.
 
رازی که برملا شد: (این بخش از داستان در بازی ذکر نشده است)

در اولین نسخه از بازیهای بتمن ساخت استودیو راک استدی (Rocksteady) به نام Batman Arkham Asylum لوح هایی با نام وقایع نگری آرخام وجود داشت که تاریخچه تیمارستان آرخام را از زبان شخص آمادئوس آرخام تعریف می کرد.
خلاصه بخشی از این لوح ها را در قسمت قبل خواندیم و دیدیم که پس از به قتل رسیدن منشی بیچاره توسط قاتل سابق همسر و دختر آمادئوس، آرخام به شکنجه گاهی برای خلافکاران شهر تبدیل شد.
یکی از جالبترین قسمت این لوح ها جایی است که آمادئوس از بیماران اخیر تیمارستان مانند جوکر و پویز آیوی (Poison Ivy)  سخن به میان می آورد. در اینجا بازیباز متوجه می شود که کسی که وقایع نگری آرخام را در لوح ها تعریف می کرده  آمادئوس آرخام نبوده. چون آمادئوس آرخام سالها قبل از جوکر و پویزن آیوی به دلیل بیماری های روحی و جسمی از دنیا رفته و هم اکنون قبر او در تیمارستان آرخام قرار دارد.
اگر کمی دقت کنید، در لوح ها، شخص سخن گو هیچگاه خود را با نام آمادئوس آرخام معرفی نمیکند بلکه خود را روح آرخام (Arkham Spirit)  می نامد.
با کنار هم گذاشتن قطعات پازل آرخام، در بخش پایانی این پازل ها بازیباز می فهمدکه روح آرخام همان شهردار کوینسی شارپ، شهردار گاتام و مدیر فعلی تیمارستان آرخام است. گویا شارپ به بیماری اسکیزوفرنی مبتلاست و شخصیت دومی دارد که خود را روح آرخام می نامد. شارپ به واسطه این شخصیت، بیشتر از یک مدیر و حتی شهردار، خود را در برابر گاتام و آرخام مسئول می داند و در واقع محافظت از گاتام برای او به یک وظیفه خانوادگی ( وظیفه خاندان آرخام) مبدل شده. در واقع او به یک تحدید جدی برای گاتام تبدیل شده است ( چون ممکن است که راه و روش آمادئوس آرخام را برای سر به راه کردن خلافکاران شهر پیش بگیرد)
متاسفانه بروس (همان بتمن) هم برای دستگیری شارپ دیر عمل می کند و هنگامی به دنبال شارپ می رود که او مایل ها از تیمارستان فاصله گرفته.
پس از فرار شارپ از تیمارستان ، یکی از معروفترین مخالفان بتمن، دکتر هیوگو استرنج (Dr.Hugo Strenge) در دفتر شهردار با شارپ ملاقات می کند و به او می گوید که به واسطه منابع مالی و قدرت بزرگی که حامی اوست می خواهد دست به اقدامی حیاتی برای نجات شهر گاتام بزند (دقت کنید که شارپ چه قدر خود را در برابر گاتام مسئول میداند).
استرنج می خواهد تمامی زندانیان و بیماران زندان بلک گیت و تیمارستان آرخام را در بخش فاسد مرکز شهر گاتام گرد هم آورده، محیط امنیتی شدیدی برای آنها ایجاد کند تا با فدا کردن قسمتی از آرخام، قسمت های دیگر شهر را نجات دهد.
همچنین استرنج به واسطه منابع قدرتمندش به راز بتمن پی برده و می داند که بتمن همان بروس وین است. پس چرا با وجود مخالفت شدیدش با بتمن، راز او را برملا نمی کند؟
هنگامی که شارپ به صورت عمومی اعلام می کند که قصد دارد بخش مرکزی شهر را از ساکنانش خریده و به یک زندان عمومی برای خلافکاران تبدیل کند، عده بسیاری از مردم با او مخالفت می کنند.
شارپ با اینکه می داند ساختن شهر آرخام (Arkham City) برابر است با دادن فرصت دوباره به خلافکاران، به دلیلی بیماری روانیی که دارد، نمی تواند از آخرین اقدام خود برای نجات گاتام سرباززند. بعلاوه هیوگو استرنج با وعده پول کلانی که به شارپ داده و با آگاهی از بیماری او، در واقع شارپ را آدم خود کرده است.
با این حال، علی رغم مخالفت های شدید مردم گاتام، شارپ بخش مرکزی شهر را از ساکنانش خریداری می کند و با همکاری استرنج تمامی بیماران آرخام و زندانیان بلک گیت را در آن اسکان می دهد. تمامی پل ها و راه های ارتباطی مرکز گاتام را قطع می کند و دور تا دور بخش مرکزی شهر آرخام را دیوار میکشد (بخش مرکزی همان بخش اداری – نظامی شهر آرخام است). استرنج رسما شهر آرخام را افتتاح میکند.
خلافکاران هم این شهر کوچک را بین خود تقسیم و به اصطلاح برای خود مناطق حکمرانی معین می کنند. برای مثال دو چهره یک دادگاه قدیمی را انتخاب می کند، جوکر به همراه دوست دخترش هارلی به کارخانه قدیمی ذوب آهن نقل مکان می کند و پنگوئن هم موزه قدیمی گاتام را بر می دارد.
حال گاتام به یک بمب ساعتی تبدیل شده و فقط زمان بین گاتام و هرج و مرج مطلق فاصله می اندازند. ولی آیا هدف نهایی استرنج این است؟ اسکان دادن خلافکاران در مرکز شهر گاتام؟ این کار که دردی را دوا نمی کند.
با این حال، پس از احداث شهر آرخام ، شارپ از راس قدرت کنار می رود و استرنج که به قدرت مطلق شهر بدل شده، بروس را در حین یکی از سخنرانی هایش جلوی درب های شهر آرخام دستگیر می کند. قبل از اینکه استرنج  بروس را در آرخام رها کند، طی صحبت های کوتاهش با بروس به او می گوید که از رازش خبر دارد و میداند که بروس وین و بتمن، در واقع یکنفر هستند. همچنین او به ماموریتش در شهر آرخام اشاره می کند و آن را پروتوکل 10 می نامد.
حال اینکه پروتکل ده چیست و حامیان قدرتمند استرنج چه کسانی هستند، تا آخر بازی پاسخ داده نمی شود.

 

[bgcolor=#000000]شهردار کوینسی شارپ یا همان روح آرخام[/bgcolor]

    
به نام حماسه:

داستان Batman Arkham City (به اختصار AC) مانند نسخه قبل در طول یک شب اتفاق می افتد و با وقایع AA فقط چند ماه فاصله زمانی دارد. ولی چون در بخش قبل وقایع پیش از AC را به طور مفصل توضیح دادیم، دیگر از خیر اسپویل داستان اصلی بازی می گذریم و به بررسی ویژگی های داستان بازی می پردازیم.
مانند دیگر بازی های راک استدی، بخش داستانی بازی AC بسیار زیبا، دقیق و متاسفانه تلخ کار شده است و با اینکه دنباله روی نسخه  قبلی بازیست، ارتباط چندانی با داستان AA ندارد و این بدان معنی است که خوشبختانه کسانی که نسخه قبل را بازی نکردند هم می توانند از داستان زیبای این نسخه به اندازه کافی لذت ببرند (از جمله دلایل بازی نکردن نسخه قبل می توان به فرو رفتن گاه و بیگاه بتمن در در و دیوار AA اشاره کرد).
همانطور که گفتم داستان اصلی بازی بسیار دقیق و زیبا نوشته شده (هرچند که پیچش های خیلی خاصی ندارند) ولی از داستان اصلی بازی که بگذریم، به داستان های فرعی بازی می رسیم که اگرچه زیبا نوشته شده اند ولی مانند داستان های فرعی AA به درک داستان اصلی هیچ کمکی نمی کنند. به طور مثال، اگر شما داستان فرعی قاتل سریالی را در نظر بگیرید می بینید که با وجود چالش برانگیز بودنش، هیچ ارتباطی با وقایع داستان اصلی بازی ندارد ولی مهمتر ( و متاسفانه نا امید کننده تر از آن) از آن اینکه یکی دوتا از داستان های فرعی بازی، در آخر نیمه کاره رها می شوند و به نظر می رسند که به نسخه بعد بازی ( یا شاید هم بسته الحاقی بازی )موکول می شوند.
یکی از برترین نکته های داستان AC، شخصیت پردازی عالی کارکتر های بازیست. چه کارکتر های داستان اصلی و چه کارکتر های داستان فرعی. این درست است که داستان اصلی بازی از هیچ یک از کمیک بوک های بتمن گرفته نشده است ولی اکثر شخصیت پردازی ها، مربوط به همان کمیک بوک هاست و بیشتر کارکتر ها در کتاب ها مصور بتمن و قبل از AA و AC وجود داشته اند.
در کل تعداد 32 کارکتر معروف در دنیای بازی وجود دارد که بیگوگرافی آنها، پس از اتمام بازی (مراحل اصلی و فرعی) در قسمت مربوط به کارکتر ها، قابل مشاهده می باشند. در اینجا به اختصار سه تن از کارکتر های اصلی بازی را معرفی می کنیم.
 
بروس وین (بتمن):
کارکتر اصلی بازیست که در دوران کودکی، پدر و مادر خود را از دست می دهد و در بزرگسالی تصمیم می گیرد تا با خلافکاران مبارزه کرده، عدالت را برقرار کند. او در اوایل این راه با انجمن سایه ها (League of  shadows) آشنا و توسط انها تعلیم داده می شود؛ ولی پس از آگاهی از هدف اصلی انجمن سایه ها، آن را ترک کرده و به گاتام باز می گردد و اینبار در قالب نقاب بتمن به برقراری عدالت در شهر مشغول می شود.

           
رئیس پلیس گوردون:
رئیس پلیس جیمز گوردن  از جمله اصلی ترین متحدان بتمن است و اعتقد دارد که بتمن همیشه کار درست را انجام می دهد. از گذشته وی اطلاعات زیادی در دسترس نیست؛ عده ای می گویندکه او در جوانی از جمله خلافکاران معروف گاتام بوده و به همراه جوکر (قبل از تبدیل شدن به جوکر) در قتل پدر و مادر بروس دست داشته. عده دیگری هم معتقدند که او خود قربانی خلافکاران بوده و از خلافکاران در کودکی و نوجوانی ضربه های بسیاری دیده. در هر صورت او هم اکنون به مبارزه با خلافکاران مشغول است و همانطور که گفته شد از متحدین اصلی بتمن می باشد.

             
جوکر:
به گفته بسیاری از منتقدین و داستان نویسان ( و همینطور شخص بنده ) اصلی ترین دشمن بتمن جوکر می باشد. داستان های متفاوتی درباره گذشته جوکر مطرح شده و اختلاف نظر های بسیاری درباره گذشته او وجود دارد ولی معروفترین داستان درباره گذشته جوکر مربوط به کمیک بوک The Killing joke می باشد.
گفته شده کا جوکر پیش از اینکه خلافکار شود، در سالن تئاتر شهر گاتام، نمایش های کمدی اجرا می کرده و در واقع دلقک گاتام بوده ولی قدر مسلم این است که طرفداران چندانی نداشته و درواقع پول کافی از این راه عایدش نمی شده؛ برای همین مجبور می شود که برای رفاه همسر و فرزندش دست به کار خلاف بزند و برخلاف میل شخصی خود، پیشنهاد خلافکاران را بپذیرد.
قرار بر این می شود که جوکر وارد کارخانه مواد شیمیایی گاتم شده و در آنجا با دستکاری چند دستگاه، خرابکاری راه بیاندازد ولی قبل از انجام دادن عملیات مورد نظر، همسر و فرزند او در حادثه آتشسوزی ساختمان از دنیا می روند. ولی در هر حال جوکر مجبور است کار را به اتمام برساند.
در قسمت دیگری از گاتام، بروس متوجه می شود که عده ای قصد خرابکاری در کارخانه مواد شیمیایی گاتام را دارند. پس او برای اینکه از خرابکاری جلوگیری کند، به محل کارخانه می رود. جوکر که در هنگام ماموریت بتمن را می بیند، حول میکند و از بالای پشت بام به پایین، درون زباله ها و پسماند های شیمیای سقوط می کند و متاسفانه اقدام بتمن هم برای نجات او بی نتیجه می ماند. با این حال جوکر از حادثه جان سالم می برد ولی با این حال پسماند های شیمیایی کارخانه روی جسم و ذهن او اثر میگذارد. برای مثال پوست او به رنگ سفید در می آید و لب هایش سرخ آتسین می شود و مو های سرش رنگ سبز به خود می گیرند. جوکر، بدترین و سرسخت ترین دشمن بتمن اینگونه متولد می شود ( همیشه انسان خود دشمنان خود را می سازد).
یکی از اصلی ترین ویژگی های جوکر این است که او بر خلاف دیگر شخصیت های منفی دنیای بتمن و حتی دنیای کمیک بوک، به دنبال مادّیات و چیز های بی ارزشی مانند پول نیست؛ بلکه تنها هدفی که او دنبال می کند نابودی بتمن و ایجاد هرج مرج در کل جهان می باشد. همین ویژگی دستگیری جوکر را بسیار مشکل می کند، چونکه او بر خلاف بروس، مردی است که همه چیز خود را باخته و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و برای همین حاضر است جان خود را فدا کند تا دنیا را در هرج و مرج مطلق ببیند.

   

همانطور که ملاحضه کردید، بر خلاف شخصیت پردازی دیگر بازی های ابر قهرمانی مانند Amazing Spiderman یا Deadpool ، عوامل استودیو راک استدی به خوبی متوجه شده اند که چگونه باید از شخصیت های یک کمیک بوک درون بازی استفاده کرد. همین امر موجب شده است که شخصیت پردازی AC نه تنها از بازی های ابر قهرمانی، بلکه از تمامی بازی های ویدئویی نسل هفتم، یک سر و گردن بالاتر باشد و به واسطه همین شخصیت پردازی های قوی داستان بازی، مثال زدنی شود.
نکته دیگر درباره داستان بازی که در بخش بعد، به تفصیل درباره آن صحبت می کنیم این است که بر خلاف AA، اینبار داستان بازی از دیدگاه دو شخصیت تعریف می شود. بتمن و زن گربه ای (Cat Woman).
 
صدای پای سایه:
یکی از اصلی ترین و اساسی ترین پیشرفت های AC نسبت به نسخه قبل سری، در بخش گیم پلی است.
بر خلاف نسخه قبل که تمام داستان بازی از دیدگاه بتمن بیان می شد، در نسخه جدید، قسمتی از بار داستان و گیم پلی بر دوش کارکتر جدیدی به نام Cat Woman  است.
سلینا کایل یا همان زن گربه ای، یکی از دشمن های فرعی دنیای بتمن است که بر خلاف شخصیت هایی مانند جوکر و دوچهره که دائم در حال ایجاد اغتشاش در گاتام هستند، سلینا فقط و فقط به دنبال پول و جواهرات است تا با استفاده از آنها، ضمن ارضا کردن نفس خود برای دزدین و نگهداری جواهرات، با آنها امرار معاش کند. همچنین او مانند بتمن دوست دارد کار خود را با پنهان کاری پیش ببرد و چیز هایی مانند اسلحه، دینامیت و مواد منفجره و در کل هر سلاح گرم پر سر و صدایی با استایل سلینا سازگاری ندارد.
با توجه به اینکه کارکتر زن گربه ای یک کارکتر فرعی است، نباید انتظار داشت که او نقش مهمی در داستان بازی ایفا کند. به طور متوسط در طول داستان بازی، شاید فقط حدود نیم ساعت با کارکتر سلینا بتوان بازی کرد و این در حالی است که اگر کارکتر قابل کنترل زن گربه ای را به یکی از کارکتر های غیر قابل کنترل در دنیای بازی تبدیل کنید، به جز کم شدن حدود نیم ساعت از گیم پلی، تغیر چندانی در داستان بازی ایجاد نخواهد شد. بیشتر به نظر می رسد که عوامل استودیو راک استدی، برای تنوع و تفاوت در گیم پلی این کارکتر را به بازی اضافه کرده اند.
با این حال اگر زن گربه ای یک کارکتر قابل کنترل در دنیای بازی است، پس باید تروفی ها، گجت ها و آپگرید های مخصوص به خود را هم داشته باشد.
درست است که گجت ها و آپگرید های کت وومن از بتمن خیلی کمتر است ولی او در مبارزه ها یک برتری دارد که بتمن از آن بی بهره است. سلینا یک زن است، در نتیجه وزن او کمتر و هیکل او ظریف تر از بروس است. در نتیجه سرعت او از بتمن بیشتر است و میتواند فرزتر با خلافکاران زندان آرخام مبارزه کند. پس اگر بازی را تمام کرده اید و میخواهید برای سرگرمی، خلافکاران آرخام را گوش مالی دهید، پیشنهاد میکنیم که برای این کار به سراغ زن گربه ای بروید. مطمعنا او روی شما را زمین نمی اندازد.
 
یکی دیگر از تفاوت های اصلی آرخام سیتی نسبت به نسخه قبل،سیستم محیط آزاد (Open World System) آن است. بدون شک یکی از زیباترین، پر رمز و راز ترین، و تاریک ترین ( از لحاظ جو ) محیط های دنیای بازی، شهر آرخام است. درست است که آرخام وسعت زیادی ندارد، ولی آنقدر جزئیات در آن گنجانده اند و آنقدر راز برای برملا کردن در دنیای بازی موجود است که بازیباز به کلی مسئله وسعت کم شهر را از یاد می برد. معما های ریدل ( تروفی های ریدل )برای حل کردن، مراحل اضافه برای بازی کردن و جزئیات بی حد و اندازه همه و همه باعث می شوند که بازیباز هیچگاه از گشت و گذار در دنیای آرخام سیتی خسته نشود. ولی در واقع این یکی از حقه های راک استدی است که که جزئیات، کارکتر ها، راز ها و معما های به آن زیادی را در یک دنیای کوچک جا داده. چون به خوبی توانسته با محدود کردن دنیای بازی و نامحدود کردن معما ها، راز ها وجزئیات، واقعی بودن آن را تا حد چشمگیری افزایش بدهد. ولی نکته جالب این است که دنیای بتمن فقط شامل شهر آرخام نمی شود. بلکه بتمن میتواند در 5 ساختمان متفاوت و بخش بزرگی از فاضلاب های آرخام به گشت و گذار بپردازد که با توجه به وسعت ساختمان هایی از جمله کارخانه فولاد جوکر، موزه ی پنگوئن ، برج اعجاب انگیز استرنج و فاضلاب های آرخام، به طور تقریبی وسعت نقشه تا دو برابر افزایش می یابد.
   

   
یکی دیگر از موارد برتر گیم پلی آرخام سیتی، بحث مبارزه هاست. یکی از ابداعات راک استدی در زمینه مبارزه ها در بازی، بحث کانتر گیری است. تا قبل از AA سیستم مبارزات در بازی ها به صورت بزن یا بمیر بود. یعنی در مبارزه ها دو حالت بیشتر وجود نداشت. یا تو در حال زدن دشمنت بودی و دشمنت کاری نمیتوانست بکند، یا دشمنت در حال زدن تو بود و تو نمی توانستی کاری بکنی. ولی با ابداع سیستم کانتر گیری توسط راک استدی، سبک مبارزه های تن به تن در بازی ها کاملا تغییر کرد. خب خیلی ها این سوال برایشان پیش می آید که سیستم کانتر گیری چیست؟ کانتر گیری در بازی های ویدئویی جدید به معنای ضد حمله است. فرض کنید که شما با کارکترتان، در وسط یک مبارزه تن به تن هستید ( مثلا مبارزه ی مورتال کمبت ) و حریف در حال زدن شماست. تا قبل از AA شما در این وضعیت کاری به جز صبر کردن نمی توانستید بکنید. باید صبر می کردید تا حریف از زدن شما خسته شود و بگذارد یکی دو تا مشت هم شما بزنید. ولی بعد از AA مبارزه ها به گونه ای شد که وقتی دشمن قصد حمله دارد، شما می توانید با کانتر گیری، حرکت او را دفع کنید. در واقع شما قبل از کتک خوردن از سوی حریفتان، به او یک ضد حمله زده اید. به این سیستم جدید مبارزه ای، سیستم کانتر گیری می گویند.
چون در بازی AA این سیستم تازه ابداع شده و برای اولین بار وارد دنیای گیم شده بود، طبیعی است که اشکلات فراوانی داشت. مثلا در بعضی مواقع بتمن کانتر نمی گرفت یا در مواردی دیگر کانتر به عنوان حمله عمل میکرد. ولی به لطف تلاش فراوان راک استدی، این مشکلات تا اندازه 99% در نسخه جدید بازی برطرف شده اند. با بازی کردن آرخام سیتی، شما معنی جدیدی از مبارزات تن به تن را درک خواهید کرد.
نکته دیگری که در بخش مبارزه باید به آن اشاره کرد، بحث دشمنان بازی و هوش مصنوعی آنهاست. به طور کلی، در بازی 5 گروه خلافکار وجود دارد. گروه اول خلافکاران اجیر شده از سوی جوکر هستند؛ گروه دوم آدم های پنگوئن اند که بعد از جوکر، خطرناکترین دشمنان در آرخام هستند؛ گروه سوم خلافکاران دو چهره اند؛ گروه چهارم زندانیان معمولی آرخام اند که بیشترشان گرایشاتی به سمت دو چهره اند دارند؛ گروه پنجم هم نگهبانان آرخام سیتی، گروه تایگر اند که استرنج به آنها فرمان می دهد.

در هرکدام از این گروه ها هم 7 نوع مختلف خلافکار وجود دارد.

1. دشمنان معمولی.
   
2. دشمنان مسلح به اسلحه گرم.
   
3. دشمنان مسلح به چاقو و اسلحه های سرد.
   
4. دشمنان مسلح به شوکر.
   
5. دشمنان دارای سپر.
   
6. دشمنان دارای زره.
   
7. نینجا های گروه انجمن سایه ها.
   

در اوایل بازی فقط چند نوع از این خلافکاران وجود دارند ( بیشتر خلافکاران معمولی) ولی در آخر بازی که تعداد دشمنان در هر مبارزه به 15-20 نفر هم می رسد، ممکن است از همه ی این دشمنان در مبارزه وجود داشته باشند. جالب این است که راه حمله به هرکدام از این دشمنان با هم فرق دارد. به طور مثال در مقابل چاقو نمی توان از سیستم کانتر استفاده کرد و فقط باید جا خالی داد. و یا در برای حمله به دشمنانی که شوکر دارند، باید آنها را دور زد و از پشت به آنها حمله کرد.
هوش مصنوعی دشمنان بازی هم، بسته به انتخاب شما در ابتدای بازی ( منظور همان درجه سختی بازیست) متغیر است. اگر حالت آسان را انتخاب کنید، دشمنان در کتک خوردن از شما، زیاد از خود مقاومت به خرج نمی دهند. ولی امان از وقتی که درجه سخت را انتخاب میکنید. اگر درجه سخت را انتخاب کردید و دیدید که تعداد و تنوع دشمنان در طول یک مبارزه زیاد است، پیشنهاد میکنم اگر ممکن است فرار را به قرار ترجیح دهید و جان مبارکتان را دو دستی بچسبید و به قول معروف بزنید به چاک. از جمله موارد ستودنی دیگر هوش مصنوعی بازی، تفاوت رفتاری هر کدام از دشمن های بازی با یکدیگر و واکنش بی نظیر آنها نسبت به وقایع پیرامون خود است. برای مثال، شما یکی از زندانیان بی گناه آرخام را از دست آدم های پنگوئن نجات می دهید. پس از انجام یکی دو مرحله از داستان اصلی بازی شما در حین گشت و گذار در آرخام هستید که  با رادیو می شنوید یکی از خلافکاران در حال بازگو کردن نحوه نجات آن زندانی بخت برگشته توسط شما برای خلافکاری دیگر است به صورتی که هر دو خلافکار با هم در رابطه با این واقعه تبادل نظر می کنند. یکی از مهمترین نصیحت های من این است که در طول پرسه زنی های خود در آرخام، حتما به صحبت های خلافکاران گوش دهید. نصف راز های آرخام در صحبت های آنها پنهان شده.
ناگفته نماند که به غیر از سیستم کانتر گیری، بتمن در مبارزه ها می تواند از گجت ها و سلاح هایش هم استفاده کند. گجت های مفید در مبارزه ها:

1. قلاب معروف بتمن
   
2. خمیر قابل انفجار بتمن
   
3. بترنگ ها (  همان تیغ های مربع شکلی که نینجا ها از آن استفاده می کنند ولی در اینجا به جای مربع به شکل خفاش است)
   
4. الکترو شوکر بتمن
   
5. محلول یخی بتمن ( که بتمن در طول گیم پلی از مستر فریز قرض میگیرد)
   
6. سیستم از کار انداختن سلاح دشمنان
   
7. بمب دودزا ( اسموک بمب)
   

از سیستم های کارامد دیگر در مبارزات می توان به سیستم کمبو ها و آپگرید اشاره کرد. بر خلاف بازی هایی مانند Castlevania یا God of War که درآنها، سیستم استفاده از کمبو ها در مبارزات بسیار پیچیده می باشد، در آرخام سیتی می توان به راحتی با زدن یک کلید از کمبو های بتمن و کت وومن استفاده کرد. در ابتدای بازی این کمبو ها ( منظور از کمبو همان حرکات ویژه است) به یک عدد محدود می شوند ولی در طول بازی، با آپگرید کردن سیستم کمبو ها تعداد آنها تا حداکثر پنج الی شش عدد افزایش پیدا می کند. ضمنا بر خلاف تعداد کمشان، این کمبو ها در طول مبارزات بسیار کارامد هستند.
همانطور که گفتم، برای استفاده از این کمبو ها، باید آنها را آپگرید کرد.
کلا در منوی کامپیوتر بتمن، سه نوع آپگرید موجود است: آپگرید گجت ها که ویژگی های مفیدی به گجت ها اضافه می کند، آپگرید کمبو ها و آپگرید زره و لباس بتمن. برای استفاده از این آپگرید ها، همانطور که گفتم باید به جمع آوری XP پرداخت. در طول بازی این XP ها از راه های مختلفی به دست می آیند. مانند حل کردن یکی از معما های ریدل یا مبارزه با خلافکاران. از جمله بخش های مفید دیگر در کامپیوتر بتمن، می توان به بخش کارکتر ها و بیوگرافی آنها اشاره کرد که به تازه کارانی که Batman بازی می کنند، اطلاعات مختصری از تاریخچه و بیوگرافی هرکدام از کارکتر ها می دهد.

[bgcolor=#000000]بر خلاف آرخام اسایلم که در آن علامت بتمن فقط به صورت نمادین و دکور بالای جزیره آرخام قرار داشت، در نسخه جدید به عنوان یک نشانگر برای ماموریت ها در شهر، نقش مهمتری ایفا میکند.[/bgcolor]

  
به سبزی زمرد:

کمیک های بتمن از جمله معدود کمیک هایی است که تم علمی-تخیلی در آن وجود ندارد. یعنی تمام دشمنان، قهرمانان و جزئیات این کمیک ها واقعیت دارد و اکثر این دشمنان یا قهرمانان فاقد قدرت های فرا طبیعی اند. ولی برای بازیبازی که AC یا AA را بازی می کند، در مورد این ویژگی کمیک های بتمن، یک دوگانگی ایجاد می شود. زیرا در طول بازی، بتمن، ضمن مبارزه با دشمنان عادی باید با بعضی از دشمنان غیر معمولی یا به قول بازیباز ها "غول" ها هم مبارزه کند و آنها را شکست دهد.
سرچشمه این غول های بی شاخ و دم به عنوان قبلی بر می گردد.
در نسخه پیشین سری، یکی از دکتر های تیمارستان آرخام ه دکتر معالج بیمارانی من جمله جوکر و بین هم بوده ماده ای اختراع کرد به نام تایتان که در طول داستان بازی به دست جوکر افتاد و او هم می خواست با استفاده از از این ماده،  تیمارستان آرخام، شهر گاتام و در نهایت کل دنیا را به زیر سلطه خود در ببرد. ولی به دلیل وجود بتمن، نقشه های او، نقش بر آب شد.
ولی سوالی که پیش می آید این است که این ماده چیست و چه کار می کند؟ تایتان ماده ای است که با استفاده از آن و با تزریق آن به بدن موجودات زنده می توان قدرت فیزیکی آنها را افزایش داد و به معنی دیگر از آنها غول های بی شاخ و دمی مانند بین ساخت. ظاهرا پس از واقعه تیمارستان آرخام، بین یا کراک قاتل، یکی دو بشکه از آن را از تیمارستان خارج کرده اند و بعد از تاسیس شهر آرخام، آن یکی دو بشکه را برای استفاده شخصی به آنجا آورده اند. ولی قدر مسلم این است که نقشه های آنان، مطابق انتظارشان پیش نرفته و در نهایت این ماده به دست جوکر و پنگوئن افتاده. از جمله عوارض طبیعی این ماده برای مصرف کننده اش می توان به اعتیاد شدید به تایتان و از کار افتادن قدرت ذهنی، فکری و تصمیم گیری آنان اشاره کرد.
 
همرنگ شب:

موتور بازی سازی که آرخام سیتی با آن ساخته شده یکی از معروفترین موتور های بازی سازی دنیاست. Unreal Engine 3 یک موتور قدرتمند، با توان پردازشی گرافیک بالا، مبتنی بر زبان C++ است که صاحب امتیاز آن، Epic Games است. شرکت های مختلفی مانند اکتیویژن، یوبی سافت و تو کی از آن استفاده می کنند.
همانطور که پیش تر اشاره کردم، بازی AC با استفاده از این موتور ساخته شده؛ پس می توان با توجه به قدرت این موتور، از  AC یک گرافیک فوق العاده را انتظار داشت.
خوشبختانه AC توانسته توقع همداران سبک اکشن-ماجراجویی را در زمینه گرافیک، تا حد بسیار خوبی بر آورده کند. به صورتی که گرافیک AC علی رقم پیشرفتش نست به نسخه قبل، از خیلی از بازی های سال 2011 هم سر تر بود. ولی متاسفانه به دلیل انتشار بازی هایی مانند BF3 و AC-Revelations در صدر قرار نمی گرفت و به رتبه سوم یا چهارم تنزل پیدا کرد. با این حال نمی توانیم از بررسی نکته های مثبت و منفی گرافیک بازی شانه خالی کنیم.
به دلیل اینکه AC در بخش فاسد و خراب گاتام بناشده و تمام وقایع بازی در شب اتفاق می افتد، باید انتظار یک تم تاریک را از آرخام سیتی داشته باشیم.
بافت های مختلف اجسام در شهر آرخام بسیار مناسب و عالی کار شده اند، افکت های بازی قابل قبول است و گرافیک محیط های داخلی هم بسیار خوب کار شده اند ولی اولین و تنها نکته آزار دهنده درباره گرافیک، نور پردازی نسبتا ضعیف محیط های داخلی و خارجی آرخام است که در مقایسه با نور پردازی بازی هایی مانند BF3 کاملا در حد ضعیف قرار دارد.  در بازی، شما هیچ تفاوتی بین نورپردازی محیط های داخلی، با محیط های خارجی مشاهده نمی کنید و این برای بتمن که باید در بسیاری از مواقع در تاریکی ها گم شود نکته بسیار آزاردهنده ایست. برای مثال، هنگامی که بتمن در یکی از اتاق های داخل بازی، نزدیک سقف و بر روی یکی از سر ستون های کنار دیوار نشسته و می خواهد که از تاریکی نقاط بالای اتاق برای مخفی شدن استفاده کند، شما هیچ تفاوتی را در نورپردازی و سایه زنی محیط های پایین اتاق و محیط های بالای اتاق احساس نمی کنید.
ولی با این حال عنصر دیگری در بازی وجود دارد که جای خالی نورپردازی را در محیط های بازی کاملا پر میکند. محدوده دید یا همان Draw Distance در بازی آرخام سیتی، تقریبا نامحدود است. یعنی اگر شما به بالای برج بلندی در آرخام سیتی بروید. می توانید شمال و جنوب، شرق و غرب شهر را  به خوبی و با اکثریت جزئیات مشاهده کنید. دید وسیع بتمن در بازی آرخام سیتی  به بازیباز در گشت زنی های گاه و بی گاه در آرخام کمک شایانی می کند. ولی خب گرافیک بازی فقط به دید اصلی و حقیقی بتمن محدود نمی شود.
هر دو کارکتر بازی آرخام سیتی، به غیر از دید معمولی (Normal Vision) که همان گرافیک معمولی بازی را تشکیل می دهد، دید دیگری دارند که به ترتیب در بتمن با نام Detective Mode و در کارکتر زن گربه ای با نام Thief Mode شناخته می شوند.
این دید های دوم به بازیباز کمک می کند تا آبجکت های مختلف موجود در محیط بازی را از هم تفکیک کند. برای مثال در Detective mode، معمولا آبجکت هایی که در گیم پلی نقش کلیدی دارند و در کل برنامه اختصاصی برای آنها نوشته شده است، با رنگی به غیر از آبی (معمولا زرد و نارنجی) نمایش داده می شوند. یا مثلا دشمنان مسلح در این دید با رنگ نارنجی نمایش داده میشوند.
این دید ها برای بازیباز، علاوه بر محیط اصلی، محیط دیگری را ایجاد می کنند که با وجود جذابیت کم نسبت به محیط اصلی، در بعضی مواقع بسیار کارآمدند. برای مثال هنگامی که در یک محیط داخلی پر از خلافکاران مسلح، باید ماموریتی را انجام دهید، با استفاده از این دید می توانید جای تک تک دشمنان را مشخص کنید و در صورت لزوم، مخفیانه آنها را از پا در آورید.
در عنوان قبلی، به دلیل کاربرد های بسیار وسیع این دید، بازیباز مجبور بود که در اکثر مواقع از این دید استفاده کند و استفاده بی رویه از این دید، بازیباز را نسبت به محیط اصلی بازی بی میل می کرد. ولی خوشبختانه عوامل راک استدی در AC با کاهش کاربرد های این دید و  افزایش گرافیک بصری بازی، این وابستگی بیش از حد به Detective mode را تا حدودی مهار کرده اند و توانسته اند اکثر بازیباز ها را نسبت به گرافیک اصلی بازی وفادار کنند.
   

صدای مرگ:
بسیاری از منتقدین و بازیبازان حرفه ای و نیمه حرفه ای، در عرصه بازی های رایانه ای، اطلاع دارند که یکی از مهمترین عواملی که در جذابیت یک بازی موثر است، بخش صداگذاری و دوبلاژ یک بازی است. حتی در خیلی از مواقع برای بازیبازان مبتدی که اصلا به موضوع صدا اهمیت نمی دهند هم پیش آمده که روند بازی کردن خود را همراه با موسیقی بازی تغیر دهند.
پس موسیقی و دوبلاژ در زیبایی و جذابیت یک بازی نقش کلیدی را ایفا می کنند.
در سری فیلم های Dark Knight ساخته کریستوفر نولان، هنس زیمر توانست به خوبی و با مهارت تمام، یک تم حماسی، عالی و جذاب را برای فیلم ها بتمن بسازد. پس طرفداران کمیک های بتمن، از آهنگ سازان راک استدی انتظار داشتند که برای بازی آرخام سیتی غوغا به پا کنند و تمی به مراتب جذاب تر از تم نولان برای این بازی بسازند. پس از انتشار بازی در سال 2011 معلوم شد که راک استدی، همانطور که در بخش های گیم پلی و داستان خوب عمل کرده، در بخش صداگذاری هم سنگ تمام گذاشته.
دوبلاژ دو تن از کارکتر های اصلی بازی یعنی بتمن و جوکر، به ترتیب بر عهده کوین کانری و مارک همیل بوده است. هر دوی این دوبلور ها از پیش کسوتان دوبلاژ انیمیشن های بتمن هستند. در واقع همیل و کانری، هر دو از سال 1992 دوبله این کارکتر ها را در انیمیشن های بتمن شروع کردند. پس مسلما از صداگذاری ان دو کارکتر ایرادی نمی توان گرفت. از جمله دوبلور هایی که به تازگی کار خود را با استودیو راک استدی شروع کرده اند می توان به تروی بیکر و گری دلیز اشاره کرد که به ترتیب دوبلاژ کارکتر های دوچهره و زن گربه ای را به عهده داشتند. یکی دیگر از شگفتی های دوبلاژ آرخام سیتی تعداد دیالوگ های زیاد خلافکاران بازی است. به اندازه ای این تنوع دیالوگ ها در بین خلافکاران زیاد است که شما در هر بخشی از شهر، خلافکارانی را پیدا می کنید که دارند در مورد موضوعات مختلفی مانند دستگیری بروس وین یا وجود کیلر کراک در آرخام با هم گفتگو می کنند. عجیب آنکه احتمال بسیار بسیار کمی وجود دارد که شما یک مکالمه را در شهر دو بار بشنوید و همانطور که در بخش گیم پلی گفتم، این دیالوگ ها نسبت به وقایع پیرامون بازی تغییر می کنند.  در کل دوبله همه کارکتر های بازی آرخام سیتی به نحو احسن انجام شده و به بخش دوبله بازی کمتر اشکالی وارد نیست.
علاوه بر بخش دوبله که عالی کار شده، بخش موسیقی های بازی هم چیزی از موسیقی های فیلم هایی مانند Dark Knight کم ندارد. آهنگ سازان بازی آرخام سیتی ران فیش و نیک آرندل هستند که پیش تر آهنگ سازی بازی هایی مانند God of War 2  و Batman AA را بر عهده داشتند.
موسیقی متن و تم بازی AC حماسی، تاریک و کمی سنتی است که با محیط های شهری آرخام کاملا مطابقت دارد. از جمله قطعه های زیبای موسیقی بازی، می توان به قطعه ای که در منوی اصلی پخش می شود اشاره کرد.  یکی از مهمترین راز های موفقیت موسیقی AC، انتخاب ساز های بجا برای نواختن موسیقی بازی است. مثلا برای القای حس حماسه، در آهنگ ها از ساز پیانو کمتر از صدای گروه کر و ترومپت استفاده شده.
در کل، موسیقی بازی آرخام سیتی یکی از بهترین موسیقی های متنی است که تا به حال ساخته شده و کاملا با قطعه های ساخته شده توسط هنس زیمر و جیمز نیوتون هاوارد برابری می کند.
 
 
 در نهایت باید اعتراف کرد که بر خلاف بسیاری که فکر می کردند عناوین ابر قهرمانی جای پیشرفت ندارند،  آرخام سیتی یکی از عناوین بسیار عالی سال 2011 به حساب می آید. به اندازه ای که این عنوان، جایزه بهترین بازی سال بفتا را ازان خود کرد . بنده به شخصه تاکنون حداقل پنج بار بازی را تمام کرده ام و به تمامی دوستانی که تاکنون هیجان ابر قهرمان بودن را تجربه نکرده اند پیشنهاد می کنم که حتما این عنوان بی نظیر را تهیه کرده و بازی کنند...

نکات مثبت: وجود دو شخصیت برای بازی کردن - داستان عالی - محیط های پر رمز و راز با جزئیات کامل - صداگذاری فوق العاده - شخصیت پردازی بی نظیر - کمبو های کارآمد و کانتر گیری عالی - هوش مصنوعی تحسین برانگیز

نکات منفی: نور پردازی نسبتا ضعیف - پایان غمگین برای طرفداران جوکر

گرافیک: 8/10        صداگذاری: 9/10       گیم پلی: 10/10            داستان: 10/10          کل: 9.5/10           ارزش : 95

[bgcolor=#000000]خدا برای هیچ کس نخواد... [/bgcolor]

 

پایان

تاریخ: 18/4/2014
علیرضا خلیلیان