08-18-2015, 10:25 PM
(آخرین ویرایش: 08-18-2015, 10:32 PM، توسط Punished Snake.)
توضیح بعضی‌ها درباره‌ی MGSV: TPP جالب بود. مخصوصاً توضیح کسایی که یا اصلاً بازی‌اش نکردن یا بلد نبودن. MGS هیچ‌وقت مثل Splinter Cell و Hitman جزء بازی‌های خیلی خطی و ساده که فقط دو تا مکانیزم ساده دارن نبوده و نیست و البته سبک خاص‌اش و اون شبیه بودنش به تم‌های شرقی باعث شده بعضی‌ها متوجه قضیه‌ی بازی نشن. MGSV: TPP داره همون کاری رو می‌کنه که میکامی با Resident Evil 4 کرد و یه استاندارد جدید تو بازی‌ها به‌وجود اورد. یه طوری که ما مثلاً می‌بینم که سازنده‌های TLoU می‌گن ما بازی‌مون رو خیلی از RE4 الهام گرفتیم و مطمئن باشید در آینده هم بقیه که وارد ساخت مخفی‌کاری می‌شن مدیون بازی‌ای مثل MGSV: TPP می‌شن. کاملاً می‌شه گفت این بازی اولین مخفی‌کاری جهان آزاد هست بین بازی‌ها و بازی‌ای که بالاترین آزادی عمل رو به بازیکن برای پیشبرد مراحل می‌ده. درباره‌ی داستان و صحنه‌ها هم که بهتره صحبتی نکنیم چون اساتید سینما به اندازه‌ی کافی تحسین‌اش کردن و اشتباه نکنم کوجیما سر همینم یه جایزه مربوط به سینما گرفت.
حرف که برای این بازی خیلی زیاده اما سعی کردم یه توضیح خلاصه بدم تا متوجه بشید و کم‌تر حرف‌های عجیب درباره‌ی این بازی بزنید.
شک و شبه برای این بازی هم خیلی مسخره و نخ‌نماست دیگه. این همه منتقد رفتن کونامی دو روز بازی رو تجربه کردن. کسی تونست تجربه‌ی منفی از بازی بیاره؟ همه دم می‌زنن از یه بازی که مدعی سرسخت واسه‌ی «بازی سال» امسال هست. توضیحات‌شون رو بخونید واقعاً Mind-Blowست! مثلاً این‌قدر نقشه‌ی بازی بزرگِ که هیچ‌وقت منتقدها به لبه‌های مرز نقشه نرسیدن با اینکه اکثرشون فقط تو همون افغانستان داشتن می‌چرخیدن. حالا بقیه‌ی مناطق مثل روسیه و آفریقا و... بماند. الکی نیست که یه سازنده بعد از 30 سال، هنوز یه بازی‌ای ارائه بده که هنوزم حرف واسه‌ی گفتن داشته باشه. حداقل اگه IP تندتند نداده، اما 30 سال یه فرنچایز رو موفق نگه داشته با تغییرات خیلی خیلی زیاد که همه هم باش دارن کنار می‌آن. همون‌طور که سازنده‌های خود ویچر می‌آن اسکایریم رو تحسین می‌کنن و می‌گن دوست دارن یه بازی در حد اون بسازن، برای منم مثل اون روز روشنه که بقیه‌ی مخفی‌کارسازها هم دقیقاً همین حرف‌ها رو واسه‌ی تحول MGSV: TPP می‌گن. چه تو موسیقی، داستان‌سرایی و گیم‌پلی و بقیه‌ی چیزها.
MGSV: TPP یه طورایی مثل MGS: Peace Walker 2 می‌مونه چون عنوان‌های جفت‌شون هم Tactical Espionage Operations شده. PW هم که روی سخت‌افزار کهنه‌ی PSP دیدید که چه بازی‌ای شد؟ حالا MGSV: TPP هم داره راه همون رو ادامه می‌ده. حتی به سطح صفر هم به مکانیزم‌هاش ایراد فنی نگرفتن و اکثرش بخاطر قیمت بالای بازی بود. اون قیمت بالا هم تقصیر کوجیما نبود، همه‌اش بخاطر تصمیم تیم ملعون بازاریابی کونامی بود که این بازی رو جدا کرد. وگرنه نقدهای سطح صفر نکته‌ی منفی‌اش بیش‌تر بخاطر قیمت بالاش بود نه بقیه‌ی جنبه‌های فنی که حالا تو TPP چندین لِوِل رفته بالاتر. کلاً هرطور حساب کنید MGSV: TPP بازی کاملاً موفقی می‌شه و اون موقع‌ست که افرادی که اینجا سطح صفر و کوجیما رو ترول می‌کنن خودشون ضایع می‌شن. MGSV: TPP شاید نتونه مقابل فال‌اوت 4 «بازی سال» بشه، اما موفقیتش تو متا تثبیت‌شدست و یه بار دیگه مخفی‌کاری رو می‌بره رو به جلو. حرف که برای این بازی خیلی زیاده اما سعی کردم یه توضیح خلاصه بدم تا متوجه بشید و کم‌تر حرف‌های عجیب درباره‌ی این بازی بزنید.