طعم شیرین وحشت ناب | نقد و بررسی بازی SOMA

[Devil Prince]

سلام و خسته نباشید خدمت تحریریه ی عزیز سایت
نقد زیبا و شیوایی بود.

حس ترس و وحشتی که به بازی‎باز منتقل می‎کند شبیه به دیگر عناوینی که اغلب، فقط وحشت‎های سطحی و ناگهانی را به همراه دارند نیست. حتما می‎دانید که خوفناک‎ترین و درگیرکننده‎ترین نوع ترس، نوعی است که  با ذهن و تفکر شما گره می‎خورد و شما را به تفکر وا‎ می‎دارد، تفکری که ترسناک است ولی شما را از آن گریزی نیست چون با ذهنتان آمیخته شده است. چنین عناوینی هر روز و هر ماه در بازار این روزهای بازی‎های رایانه‎ای منتشر نمی‎شوند و عناوین کمیابی هستند که باید قدر آن‎ها را دانست.

همین یک بند کافیه تا طرفدار های سبک ترس و بقای کلاسیک - از جمله خودم - رو مجاب به تجربه ی این بازی کنه. دقیقا همونطور که گفتید، بهترین نوع ترس اونیه که به صورت تدریجی و بی وقفه در بازیباز القا بشه؛ نه استفاده از شوک! متاسفانه سازنده های این سبک انقدر از نظر داستان و اتمسفر ضعیف عمل می کنند که مجبور به دست به دامن شدن به این شوک ها برای ترسوندن بازیباز شدن. عناوین قدیمی ژاپنی به واقع سلطان این سبک هستن. مخصوصا ترسی که حاصل از ناشناخته ها - Silent Hills بهترین مثاله - در بازیباز ایجاد می کردند تا مدت ها در ذهن بازیباز باقی می موند. خوبه که هنوز بازی هایی هستند که می تونند، قدرتمند ترین و غالبترین حس انسان رو تحریک یا حداقل قلقلک بدن!

خسته نباشید.