یادداشت های یک بازی ساز مستقل

[سجاد محمدی پور]

واقعا زیبا بود. اون وسطاش احساس کردم چقد همدردیم ما ایرانیا. چه کار هایی رو که بخاطر همین دودلی از دست ندادم. واقعا آدمو منقلب میکرد نوشته هات مخصوصا اون بند آخر که داشتید به خودتون امیدواری میدادید. بنظرم بعضی اوقات آدم به نتایج فکر نکنه بهتره. تهش چی میشه فووووقش میخوای ضایع بشی مهم اینه که آدم تو بعضی کار ها یه تجربه هایی بدست میاره که مطمعنا میتونه کمکش کنه. شایدم به هدف رسیدیو یه شبه ره صد ساله رو طی کردی. راستش داستانت بی‌نظیر بود. آدمو به فکر فرو میبره و یه حس خوبی به آدم میداد . ولی ای کاش طولانی تر بود.

ممنون برادر ادامش خوندن داره...