03-02-2016, 01:06 AM
(آخرین ویرایش: 03-02-2016, 01:25 AM، توسط Mohammad Reza Sahraee.)
با تشکر از امیر عزیز که همچین تاپیکی رو ایجاد کرده و جا داره که از سایر بچه های فروم که به شکل نسبتا فعالی در تاپیک حضور داشتند و همچنین از دوست خودم سجاد عزیز که به خوبی اکثر نکات مربوط به مراسم به خصوص موارد فرعی مربوط به اون رو به خوبی پوشش داد نیز تشکر کنم.
در مرحله اول مطمئنا بسیاری از سینما دوستان مدت ها منتظر برگزاری 88مین دوره مراسم اسکار بودند که خب این اتفاق دیروز افتاد و بالاخره مقصد نهایی هر یک از مجسمه ها مشخص شد قبل از هر چیر مطمئنا جدی گرفته نشدن آثار قدرتمندی از جمله آخرین ساخته تارانتینو، هشت نفرت انگیز برای اکثرمون ناراحت کننده بود ولی روال هر مراسم اسکار این بوده و در بسیاری از دوره های اون شوکه، خوشحال، ناراحت و گاهی عصبانی شدیم. انتخاب فیلم نامه "اسپات لایت" به عنوان بهترین فیلم نامه ارجینال اون هم در سالی که "ارون سورکین" با نوشتن فیلم نامه "استیو جابز" کاری بیش از معجزه کرده بود اولین خطای غیر قابل پذیرش آکادمی بود متاسفانه آکادمی حتی نوشته سورکین رو کاندید این بخش نکرد فقط محض اطلاع باید بگم ارون سورکین شخصی هستش که فیلم نامه یکی از بهترین آثار 15 سال اخیر، "شبکه اجتماعی" رو نوشته و زمانی خطا فاحش تر میشه که متوجه می شیم استیو جابز از دید قشر وسیعی از منتقدین ارجینال ترین کار سورکین است و در صورتی نامزدی شانسی رو برای باقی نمی گذاشت. از استیو جابز که بگذریم انتخاب اسپات لایت از نظر من کار درستی بود البته باقی کاندید ها هم همگی از فیلم نامه عالی و بسیار غنی برخوردار بودند از جمله "اکس ماکینا" ولی اسپات لایت تونست با پرداخت دقیق و در عین حال تکان دهنده و ناراحت کننده که بر ماجرای سو استفاده ج... کشیش ها از کودکان اولین جایزه اسکار رو بگیره. البته در انتها بگم که جای خالی فیلم نامه هشت نفرت انگیز تارانتینو به شدت احساس میشه شاید اگه ماجرای لیک شدن فیلم نامه اتفاق نمی افتاد الان شاهد حضور این فیلم حداقل در بین نامزد ها بودیم.
تو بخش فیلم نامه اقتباسی هم برنده شدن "بیگ شورت" واقعا دور از انصاف بود اون هم زمانی که کارول در لیست حضور داشت ولی در کل این انتخاب بیگ شورت حداقل از لحاظ من خیلی بهتر از مورد قبلی بود.
بخش بعدی مراسم مصادف بود با انتخاب الیسیا ویکاندر به عنوان بهترین بازیگر زن نقش مکمل که از نظر من انتخاب کاملا شایسته ای بود درسته که جنیفر جیسون لی تو هشت نفرت انگیز تونست نقش یک شخصیت زن خاکستری که نه میشه بهش اعتماد کرد نه ازش دل کند و از طرفی بازی رونی مارا تو کارول بیش از حد انتظار عالی و مناسب بود ولی الیسیا از اون استعداد های به شدت جوان هستش که امسال تونست با بازی در آثاری از جمله اکس ماکینا و دختر دانمارکی استعداد خودش رو به شکل زیبایی بروز بده و این مورد از جمله موارد خوشحال کننده مراسم برای بنده بود.
باقی مراسم هم به طوفان مدمکس و دیوونه ها ختم شد! تا جایی که این فیلم در نهایت شایستگی و با اقتدار تمام در 6 مورد از 10 بخش که در اون نامزد شده بود جایزه ها رو به خونه ببره جوایز مربوط به 6 بخش بهترین طراحی صحنه، بهترین تدوین، بهترین چهره‌پردازی، بهترین تدوین صدا، بهترین میکس صدا و بهترین طراحی لباس هستش.
انتخاب اثر فوق العاده الکس گارلند، اکس ماکینا در بخش بهترین جلوه های ویژه با این که شخصا علاقه زیادی به برنده شده استار وارز داشتم مناسب و به جا بود در بخش انیمیشن کوتاه هم شاهد برنده شدن "بر استوری" بودیم.
می رسیم به بخش بهترین انیمیشن بلند شخصا از طرفدارای سرسخت چارلی کافمن هستم و از نظر من این فرد از نوابغ نویسندگی تاریخ سینما هستش که همیشه دست روی سوژه هایی گذاشته که به ذهن هیچ بشری خطور نمی کنه و اگر روزی بخوام شخصا یک نویسنده در زمینه سینما بشم تنها پیرو سبک کاری چارلی کافمن هستم و آخرین سوپر شاهکار این فرد تحت عنوان آنومالیسیا چیزی فراتر از یک انیمیشن هستش و در زمره بهترین آثار سینمایی سال قرار می گیره. در این بخش انتخاب اینساید اوت هم عالی و مناسب بود شاید درجه سنی بالای آنومالیسیا دلیل اصلی انتخاب نشدن اون در اکثر جشنواره های سینمایی به عنوان بهترین انیمشن بود.
جایزه بخش بهترین بازی مکمل مرد بدون هیچ شکی باید به سیلوستر استالون سر فیلم کرید می رسید که در اوج تعجب مجسمه رو در دست مارک رایلنس دیدم. بهتره در خصوص این بخش زیاد صحبت نکنم ولی از دید من بازی مارک رایلنس تو "پل جاسوسان" به هیچ عنوان در حدی نبود که لایق این جایزه باشه (البته این نظر شخصی بنده هستش) چون رایلنس بازی رو از خوش ارائه داد که هر فرد دیگه ای هم توانایی اجرای اون رو داشت.
"سان او سول" هم همون طور که پیش بینی می کردیم جایزه بهترین فیلم خارجی زبان رو برد. به هر حال هر فیلمی که دست رو هولوکاست گذاشته، دست خالی برنگشته! جایزه بهترین موسیقی هم بدون هیچ شکی تنها شایسته اینیو ماراکنی بود. از طرف دیگه موسیقی متن هم به سم اسمیت رسید که اون هم تنها به دلیل نبود نامزد شایسته تر در این بخش مگر نه موسیقی متن اسپکتر حتی به خاک پای اسکای فال هم نمی رسید!
جایزه بهترین کارگردانی هم رسید به ایناریتو. شخصا از این انتخاب خوشحال بودم ولی خب اکثرا دلمون می خواست که اسم جرج میلر رو به عنوان برنده بشنویم چون سختی که میلر برای ساخت "مد مکس" کشیده به مراتب بیشتر از ایناریتو بوده.
بهترین بازیگر زن هم دیگه صحبتی توش نیست "بری لارسون" بهتر از سایر کاندید ها بود و بزرگترین نکته مثبت "روم"
می رسیم به جایی که جزو خوشحال کننده ترین موارد زندگی من بود و اون هم چیزی نبود جز انتخاب دیکاپریو به عنوان بهترین بازیگر مرد. مطمئنا دیدن شخصی که دیوانه وار دوستش دارم اون هم در حالی که جایزه اسکار رو بعد از شش نامزدی در دست داشت واقعا خوشحالی غیر قابل وصفی بود.
ناراحت کننده ترین مورد مربوط به مراسم انتخاب "اسپات لایت" به عنوان بهترین فیلم سال بود. شخصا بهترین فیلمی که امسال مشاهده کردم "هشت نفرت انگیز" تارانتینو بود که متاسفانه بخت آن چنان با این فیلم یار نبود ولی نمی دونم زمانی که "روننت" و "مد مکس" تو لیست بودند انتخاب اسپات لایت چه دلیل خاصی داشت
درسته فیلم رو سوژه عجیبی دست گذاشت ولی به هیچ عنوان فیلمی نبود که لایق این جایزه باشه.
کمی که از مراسم جدا شم، اجرای کریس راک از نظر من، آن چنان که باید و شاید خوب نبود در واقع در تمامی مراسم یک کریس راک داشتیم که نژادپرستی آکادمی رو گوشزد می کرد و به هیچ عنوان اجرای خودش رو فراتر از این موضوع نمی برد.
هر چه شود مراسم اسکار امسال با تمامی بدی و خوشی هاش تموم شد. امیدوارم حداقل در سال های بعدی شاهد انتخاب های شایسته تری از سوی آکادمی باشیم که باعث ایجاد جنجال نشه و همچنین شاهد حضور فیلم هایی که به شدت شایسته حضور در این مراسم هستند ولی خبری از اون ها نیست، باشیم.
ممنون
در مرحله اول مطمئنا بسیاری از سینما دوستان مدت ها منتظر برگزاری 88مین دوره مراسم اسکار بودند که خب این اتفاق دیروز افتاد و بالاخره مقصد نهایی هر یک از مجسمه ها مشخص شد قبل از هر چیر مطمئنا جدی گرفته نشدن آثار قدرتمندی از جمله آخرین ساخته تارانتینو، هشت نفرت انگیز برای اکثرمون ناراحت کننده بود ولی روال هر مراسم اسکار این بوده و در بسیاری از دوره های اون شوکه، خوشحال، ناراحت و گاهی عصبانی شدیم. انتخاب فیلم نامه "اسپات لایت" به عنوان بهترین فیلم نامه ارجینال اون هم در سالی که "ارون سورکین" با نوشتن فیلم نامه "استیو جابز" کاری بیش از معجزه کرده بود اولین خطای غیر قابل پذیرش آکادمی بود متاسفانه آکادمی حتی نوشته سورکین رو کاندید این بخش نکرد فقط محض اطلاع باید بگم ارون سورکین شخصی هستش که فیلم نامه یکی از بهترین آثار 15 سال اخیر، "شبکه اجتماعی" رو نوشته و زمانی خطا فاحش تر میشه که متوجه می شیم استیو جابز از دید قشر وسیعی از منتقدین ارجینال ترین کار سورکین است و در صورتی نامزدی شانسی رو برای باقی نمی گذاشت. از استیو جابز که بگذریم انتخاب اسپات لایت از نظر من کار درستی بود البته باقی کاندید ها هم همگی از فیلم نامه عالی و بسیار غنی برخوردار بودند از جمله "اکس ماکینا" ولی اسپات لایت تونست با پرداخت دقیق و در عین حال تکان دهنده و ناراحت کننده که بر ماجرای سو استفاده ج... کشیش ها از کودکان اولین جایزه اسکار رو بگیره. البته در انتها بگم که جای خالی فیلم نامه هشت نفرت انگیز تارانتینو به شدت احساس میشه شاید اگه ماجرای لیک شدن فیلم نامه اتفاق نمی افتاد الان شاهد حضور این فیلم حداقل در بین نامزد ها بودیم.
تو بخش فیلم نامه اقتباسی هم برنده شدن "بیگ شورت" واقعا دور از انصاف بود اون هم زمانی که کارول در لیست حضور داشت ولی در کل این انتخاب بیگ شورت حداقل از لحاظ من خیلی بهتر از مورد قبلی بود.
بخش بعدی مراسم مصادف بود با انتخاب الیسیا ویکاندر به عنوان بهترین بازیگر زن نقش مکمل که از نظر من انتخاب کاملا شایسته ای بود درسته که جنیفر جیسون لی تو هشت نفرت انگیز تونست نقش یک شخصیت زن خاکستری که نه میشه بهش اعتماد کرد نه ازش دل کند و از طرفی بازی رونی مارا تو کارول بیش از حد انتظار عالی و مناسب بود ولی الیسیا از اون استعداد های به شدت جوان هستش که امسال تونست با بازی در آثاری از جمله اکس ماکینا و دختر دانمارکی استعداد خودش رو به شکل زیبایی بروز بده و این مورد از جمله موارد خوشحال کننده مراسم برای بنده بود.
باقی مراسم هم به طوفان مدمکس و دیوونه ها ختم شد! تا جایی که این فیلم در نهایت شایستگی و با اقتدار تمام در 6 مورد از 10 بخش که در اون نامزد شده بود جایزه ها رو به خونه ببره جوایز مربوط به 6 بخش بهترین طراحی صحنه، بهترین تدوین، بهترین چهره‌پردازی، بهترین تدوین صدا، بهترین میکس صدا و بهترین طراحی لباس هستش.
انتخاب اثر فوق العاده الکس گارلند، اکس ماکینا در بخش بهترین جلوه های ویژه با این که شخصا علاقه زیادی به برنده شده استار وارز داشتم مناسب و به جا بود در بخش انیمیشن کوتاه هم شاهد برنده شدن "بر استوری" بودیم.
می رسیم به بخش بهترین انیمیشن بلند شخصا از طرفدارای سرسخت چارلی کافمن هستم و از نظر من این فرد از نوابغ نویسندگی تاریخ سینما هستش که همیشه دست روی سوژه هایی گذاشته که به ذهن هیچ بشری خطور نمی کنه و اگر روزی بخوام شخصا یک نویسنده در زمینه سینما بشم تنها پیرو سبک کاری چارلی کافمن هستم و آخرین سوپر شاهکار این فرد تحت عنوان آنومالیسیا چیزی فراتر از یک انیمیشن هستش و در زمره بهترین آثار سینمایی سال قرار می گیره. در این بخش انتخاب اینساید اوت هم عالی و مناسب بود شاید درجه سنی بالای آنومالیسیا دلیل اصلی انتخاب نشدن اون در اکثر جشنواره های سینمایی به عنوان بهترین انیمشن بود.
جایزه بخش بهترین بازی مکمل مرد بدون هیچ شکی باید به سیلوستر استالون سر فیلم کرید می رسید که در اوج تعجب مجسمه رو در دست مارک رایلنس دیدم. بهتره در خصوص این بخش زیاد صحبت نکنم ولی از دید من بازی مارک رایلنس تو "پل جاسوسان" به هیچ عنوان در حدی نبود که لایق این جایزه باشه (البته این نظر شخصی بنده هستش) چون رایلنس بازی رو از خوش ارائه داد که هر فرد دیگه ای هم توانایی اجرای اون رو داشت.
"سان او سول" هم همون طور که پیش بینی می کردیم جایزه بهترین فیلم خارجی زبان رو برد. به هر حال هر فیلمی که دست رو هولوکاست گذاشته، دست خالی برنگشته! جایزه بهترین موسیقی هم بدون هیچ شکی تنها شایسته اینیو ماراکنی بود. از طرف دیگه موسیقی متن هم به سم اسمیت رسید که اون هم تنها به دلیل نبود نامزد شایسته تر در این بخش مگر نه موسیقی متن اسپکتر حتی به خاک پای اسکای فال هم نمی رسید!
جایزه بهترین کارگردانی هم رسید به ایناریتو. شخصا از این انتخاب خوشحال بودم ولی خب اکثرا دلمون می خواست که اسم جرج میلر رو به عنوان برنده بشنویم چون سختی که میلر برای ساخت "مد مکس" کشیده به مراتب بیشتر از ایناریتو بوده.
بهترین بازیگر زن هم دیگه صحبتی توش نیست "بری لارسون" بهتر از سایر کاندید ها بود و بزرگترین نکته مثبت "روم"
می رسیم به جایی که جزو خوشحال کننده ترین موارد زندگی من بود و اون هم چیزی نبود جز انتخاب دیکاپریو به عنوان بهترین بازیگر مرد. مطمئنا دیدن شخصی که دیوانه وار دوستش دارم اون هم در حالی که جایزه اسکار رو بعد از شش نامزدی در دست داشت واقعا خوشحالی غیر قابل وصفی بود.
ناراحت کننده ترین مورد مربوط به مراسم انتخاب "اسپات لایت" به عنوان بهترین فیلم سال بود. شخصا بهترین فیلمی که امسال مشاهده کردم "هشت نفرت انگیز" تارانتینو بود که متاسفانه بخت آن چنان با این فیلم یار نبود ولی نمی دونم زمانی که "روننت" و "مد مکس" تو لیست بودند انتخاب اسپات لایت چه دلیل خاصی داشت
درسته فیلم رو سوژه عجیبی دست گذاشت ولی به هیچ عنوان فیلمی نبود که لایق این جایزه باشه.
کمی که از مراسم جدا شم، اجرای کریس راک از نظر من، آن چنان که باید و شاید خوب نبود در واقع در تمامی مراسم یک کریس راک داشتیم که نژادپرستی آکادمی رو گوشزد می کرد و به هیچ عنوان اجرای خودش رو فراتر از این موضوع نمی برد.
هر چه شود مراسم اسکار امسال با تمامی بدی و خوشی هاش تموم شد. امیدوارم حداقل در سال های بعدی شاهد انتخاب های شایسته تری از سوی آکادمی باشیم که باعث ایجاد جنجال نشه و همچنین شاهد حضور فیلم هایی که به شدت شایسته حضور در این مراسم هستند ولی خبری از اون ها نیست، باشیم.
ممنون
سياستمدار انسان‌ها را به دو دسته تقسيم مي‌كند: ابزار و دشمن.
يعني فقط يك طبقه را مي‌شناسند و آن هم دشمن است.