05-05-2016, 11:20 PM
(آخرین ویرایش: 05-05-2016, 11:22 PM، توسط Punished Snake.)
ممنون و خسته نباشید.
فکر کنم «فارکرای 3» آخرین بازی درست‌وحسابی بود از یوبی‌سافت انجام دادم.
ـــــــــــــــــــــــــــ
من اهل ایرادگیری و گوشزد کردن نکات نگارشی تو نقد نیستم و کار بقیه حضرات هستش، اما این مدتی که نقدهای فروم رو می‌بینم خیلی ایراد هست که باعث می‌شه منِ مخاطب نتونم تا ته مطلب رو بخونم.
به‌عنوان یه شبه‌منتقد حرفم رو کلی می‌زنم، بزرگ‌ترین مشکل نقدها اینه که بیش‌تر مثل پیش‌نمایش می‌مونن تا نقد کردن. این‌که سیر تا پیاز داستان رو از اول تا آخرش بگید اسمش رو نمی‌شه گذاشت «نقد» داستان. می‌شه توضیح داستان. همین که یه نمای کلی از داستان گفته بشه کافیه. بعدش لازمه به نوع روایت، پیچش‌داستانی، شخصیت‌پردازی، میزان موندگاری شخصیت‌ها، پلات داستان و امثالهم پرداخته بشه که خوبن یا بدن و برا این «خوب» و «بد» بودن دلیل اورد.
یه مشکل هم تو بعضی مقدمه‌ها و اطلاعات بازی هست. تو اطلاعات بازی لازم نیست بگید متای بازی چنده. اصلاً حرکت درستی نیستش مثلاً بگید این بازی از نطر بقیه منتقدان موفق شده و اسم بقیه سایت‌های خارجی رو بیارید برای این‌که نشون بدید یه بازی خوبه. در واقع مثل این می‌مونه آی‌جی‌اِن بیاد تو نقدش بگه: «این بازی آن‌قدر فوق‌العاده است که حتی گیم‌اسپات هم به آن نمره‌ی بالایی داده و هم‌اکنون شاهد میانگین نمرات بالای بازی هستیم.» این اطلاعات رو به‌هیچ‌وجه نباید داد.
تو بخش «سبک» هم اسم «جهان‌باز» رو نباید بیارید چون جهان‌باز سبک محسوب نمی‌شه. اگه دقت کنید تو ویکی بازی‌ها هم هیچ‌وقت تو سبک اسم جهان‌آزاد رو نمی‌یارن.
طولانی بودن یه نقد هم ملاک بر برتریش نیست. البته یه نقد طولانی هم می‌تونه سرتاسرش نقد باشه ولی بعضی جاهای متن حس می‌کنم برای کش دادن نوشته شده. الان در حال حاضر و از قدیم‌الایام رسمه هیچ سایت خارجی نمی‌یاد نقدش رو بیش‌تر از 2000 کلمه بنویسه و اکثرشون نهایت 2000 کلمه هستن. نقد بازی‌ها مستقل هم بین 500 تا 1000 کلمه. نقدهای سینما هم حول‌وحوش همین مقدار می‌چرخن.
بخش موسیقی و گرافیک هم دیگه نقش‌شون تو نقدها خیلی‌خیلی کم‌رنگ شده و بیش‌تر به همون گیم‌پلی و داستان و مقدمه می‌پردازن تو نقد. مگر این‌که تو یه بند خیلی یکپارچه بیان موسیقی و گرافیک رو به‌هم پیوند بدن. نقد از انتقاد می‌یاد و وقتی تو اکثر بازی‌های AAA و حتی مستقل گرافیک و موسیقی اون‌قدری خوب هست که جای نقد نذاره، دیگه لازم نیست هی توش یه سری حرف‌های تکراری و خواب‌آور رو اورد در مدح و ستایش این دو بخش.
در کنار این‌ها تیترها و مقدمه‌های مطالب خیلی قابل‌پیش‌بینی هستش. مقدمه مهم‌ترین بخشه، در واقع هنرمایی یه نویسنده تو نوشتن مقدمه هستش. سعی کنید ابتکار به‌خرج بدید تو مقدمه‌ها و متن‌هاتون که آدم خسته نشه. بهترین راه تقویت نوشتن هم گسترش دایره لغات و اصطلاحات فارسی هستش که با خوندن مقالات نویسنده‌های اسم و رسم‌دار (ترجیحاً اون‌هایی که تو نشریه می‌نویسن) درست می‌شه. کتاب خوندن هم خیلی موْثر هست رو این موضوع.
این‌ها فعلاً بزرگ‌ترین مشکلاتی هست که تو نقد بیش‌تر دیده می‌شه. البته همه اول راه همچین ایراداتی دارن و به مرور زمان درست می‌شن.
موفق باشید.