06-26-2016, 04:57 PM
حیطه من خبرنگاریه و خیلی لازم نیست که در این موارد دخالتی داشته باشم اما تازگی‌ها موجی در مورد مقاله‌ها به راه افتاده که باعث شده بیام و دخالت کنم در این موارد.
اخیرا موضوعی ذهن من رو درگیر کرده... بعد از منتشر شدن یک مقاله یا نقد یا هر مطلب دیگه‌ای، عده‌ای هستند که مسائل خیلی پیش پا افتاده و کم اهمیتی رو ترجیح میدن به مسائل خیلی بزرگ‌تر... دیدی که نویسنده‌های این مقاله به بازی و ارتباط اون با هنر و موارد دیگه داشتن انقدر با ارزش و غنیه که در نگاه اول فقط دوست داریم (در مورد من که اینطور بود) مقاله رو بخونیم و لذت ببریم... از واژه‌های به جای نویسنده، از تمثیل‌ها و نقل قول‌ها و... فقط زیبایی در نوشته میبینیم ولی خب دید بعضی از افراد فرق میکنه.... برای این افراد مهم این نیست که فلسفه و مفهوم درونی مقاله چیه... مهم اینه که ویرگولی جا افتاده، بعد از «ی:» از «ای» استفاده شده و ....
من عادت ندارم حرف‌های کسی رو تیکه نقل قول کنم و بکوبمش فقط خیلی سر راست و بدون بی احترامی میخوام حرفم رو بزنم... استفاده درست از علائم نگارشی مهمه ولی فکر میکنم باید دیدمون رو یکم باز تر و عمیق تر کنیم... امیر حسین یک حرف قشنگی زد:« متاسفانه توی گیمفا «نگارش» جوری جا افتاده که هر وقت یه ویرگول جا به جا شد، انگار آسمون به زمین اومده.»
این که سجاد محمدی پور (یا هر کس دیگه‌ای) در استفاده از علائم نگارشی تبحر داره خیلی چیز خوبیه ولی هیچ چیز دلیل نمیشه که سجاد محمدی پور یا هر کس دیگه‌ای از سبک نوشتاری یک نویسنده ایراد بگیره... یونس بهرامی سنگین و پرتکلف مینویسه، دانیال دهقانی با کلمات بازی میکنه، سعید آقابابایی جذاب و خواندنی مینویسه و من روان مینویسم (همه این‌ها مثال بود) اما کسی حق نداره بگه شما سبکت خوب نیست یا چون من باهاش ارتباط برقرار نکردم پس به درد نمیخوره... من از مقاله‌های یونس و حمزه لذت می‌برم چون یکی از معدود نویسندهایی هستند که برای خوندن مقاله‌هاشون باید وقت بذاری و کلمه به کلمه تو ذهنت تحلیل کنی و دقیقا هم به خاطر همین سبک نوشتاری سنگین هست.
والسلام
اخیرا موضوعی ذهن من رو درگیر کرده... بعد از منتشر شدن یک مقاله یا نقد یا هر مطلب دیگه‌ای، عده‌ای هستند که مسائل خیلی پیش پا افتاده و کم اهمیتی رو ترجیح میدن به مسائل خیلی بزرگ‌تر... دیدی که نویسنده‌های این مقاله به بازی و ارتباط اون با هنر و موارد دیگه داشتن انقدر با ارزش و غنیه که در نگاه اول فقط دوست داریم (در مورد من که اینطور بود) مقاله رو بخونیم و لذت ببریم... از واژه‌های به جای نویسنده، از تمثیل‌ها و نقل قول‌ها و... فقط زیبایی در نوشته میبینیم ولی خب دید بعضی از افراد فرق میکنه.... برای این افراد مهم این نیست که فلسفه و مفهوم درونی مقاله چیه... مهم اینه که ویرگولی جا افتاده، بعد از «ی:» از «ای» استفاده شده و ....
من عادت ندارم حرف‌های کسی رو تیکه نقل قول کنم و بکوبمش فقط خیلی سر راست و بدون بی احترامی میخوام حرفم رو بزنم... استفاده درست از علائم نگارشی مهمه ولی فکر میکنم باید دیدمون رو یکم باز تر و عمیق تر کنیم... امیر حسین یک حرف قشنگی زد:« متاسفانه توی گیمفا «نگارش» جوری جا افتاده که هر وقت یه ویرگول جا به جا شد، انگار آسمون به زمین اومده.»
این که سجاد محمدی پور (یا هر کس دیگه‌ای) در استفاده از علائم نگارشی تبحر داره خیلی چیز خوبیه ولی هیچ چیز دلیل نمیشه که سجاد محمدی پور یا هر کس دیگه‌ای از سبک نوشتاری یک نویسنده ایراد بگیره... یونس بهرامی سنگین و پرتکلف مینویسه، دانیال دهقانی با کلمات بازی میکنه، سعید آقابابایی جذاب و خواندنی مینویسه و من روان مینویسم (همه این‌ها مثال بود) اما کسی حق نداره بگه شما سبکت خوب نیست یا چون من باهاش ارتباط برقرار نکردم پس به درد نمیخوره... من از مقاله‌های یونس و حمزه لذت می‌برم چون یکی از معدود نویسندهایی هستند که برای خوندن مقاله‌هاشون باید وقت بذاری و کلمه به کلمه تو ذهنت تحلیل کنی و دقیقا هم به خاطر همین سبک نوشتاری سنگین هست.
والسلام
![[تصویر: y0m7deepvqx6.jpg]](http://s6.uplod.ir/i/00792/y0m7deepvqx6.jpg)
Darkness travels along my sight...Opening the windows to reveal the light
BAT#