امشب فیلم چی ببینیم؟ | معرفی و پیشنهاد برای تماشای فیلم [پست اول خوانده شود]

[Lazaretto]

Days Of Heaven By Terrence Malick

روزهای بهشت (Days Of Heaven) دومین فیلم ترنس مالیک (Terrence Malick) کارگردان کاربلد آمریکایی محسوب میشه که سال 1978 اکران شد. داستان کلی فیلم در مورد کارگر جوانی به نام "بیل" (با بازی ریچِرد گِر) هستش که طی یک اتفاق صاحب کار خودشو می‌کشه و به همین علت مجبور میشه به همراه خواهر کوچک‌تر و دوست دخترش از شهر محل زندگیش فرار کنه. اونا به مراتع سرسبز تگزاس میرن و به عنوان کارگر فصلی شروع به کار می‌کنن. صاحب مزرعه اونا مرد جوانی هست که به علت بیماری بزودی قراره بمیره، ولی در همین گیر و دار عاشق اَبی یعنی دوست دختر بیل میشه. بیل هم که متوجه این مسئله شده، ابی رو تشویق میکنه تا با صاحب مزرعه ازدواج کنه تا بعد از مرگ اون، همه اموال به اَبی برسه و خانواده اصلی قصه یه زندگی راحت و به دور از دردسر رو برای خودشون فراهم کنن، منتها طبق معمول اوضاع اون چیزی که انتظارش رو دارن پیش نمیره و ...

ترنس مالیک کارگردان قصه گویی نیست، یعنی در واقع داستان و فیلمنامه رکن اصلی فیلماش محسوب نمیشن. البته این باعث نشده که به طور کلی شاهد عنصری به نام "داستان" تو فیلماش نباشیم، اصلاً اینطور نیست، ولی تمرکزی که مالیک روی ویژگی‌های فنی و بصری فیلماش داره خیلی بیشتره. در روزهای بهشت ما شاهد یه مثلث عشقی هستیم، همین مسئله یکی از پیشرفت های مالیک نسبت به فیلم قبلیش یعنی بدلندز (Badlands، که بعضی‌ها به اشتباه اون رو "زمین‌های لم‌یزرع" خطاب می‌کنن در حالی که بدلندز اسم خاص هست و ترجمش یک کار اشتباه!) به شمار میره و باعث شده تا فیلمنامه قوی‌تر باشه. شخصیت پردازی‌ها بسیار خوب هستن و هر 4 شخصیت اصلی پرداخت بسیار خوبی دارن. داستان فیلم پرپیچ و خم و پیچیده نیست و بیشتر روی همون مثلث عشقی مانور میده، ولی به راحتی مخاطب رو تا آخر با خودش همراه می‌کنه. در این بین بازی خوب بازیگران هم چشم‌گیره مخصوصاً ریچرد گِر (Richard Gere) که نقش آفرینی بسیار خوبی در قالب بیل داره. در این بین بیش از هرچیز کارگردانی ترنس مالیک و تصویربرداری خارق‌العاده اثر هست که به چشم میاد. مالیک عاشق طبیعته، یه طبیعت گرای تمام عیار و واقعی که عشق و علاقه وافرش به طبیعت رو در تک تک فیلماش میشه حس کرد. روزهای بهشت هم یه حس شاعرانه خاصی تو خودش نهفته که بیشترش رو مرهون سه عامله؛ موسیقی‌های عالی انیو موریکونه (Ennio Morricone) یکی از اون عوامل هستن که البته در نهایت موریکونه به خاطر ساختن موسیقی‌های فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار شد. دومین نقطه قوت فیلم فیلمبرداری فوق‌العاده اون هستش که به جرئت میشه گفت جز فیلمای دیگه ترنس مالیک، کمتر فیلمی از این نظر به روزهای بهشت حتی نزدیک میشه. گاهاً فقط غرق در زیبایی‌های طبیعی فیلم میشید و با خودتون میگید "چطوری تونستن یه همچین طبیعتی رو به تصویر بکشن!؟" روزهای بهشت برنده اسکار بهترین فیلمبرداری هم شد و از این جهت تقدیر خوبی از فیلم به عمل اومد. سومین نکته مهم فیلم هم کارگردانی عالی ترنس مالیک هستش. قاب بندی‌های فوق‌العاده مالیک بیشتر از هرچیزی به چشم میان و گاهاً با نماهایی مواجه میشید که یه اسکرین شات ازشون تهیه می‌کنید! در کل مالیک تونسته بود با روزهای بهشت یه پیشرفت کامل رو نسبت به "بدلندز" به وجود بیاره و به حد اعلایی در سینما برسه که حتی هنوز هم از این فیلم برخی به عنوان بهترین فیلم ترنس مالیک یاد می کنن. برای من البته روزهای بهشت با اختلاف کمی، بعد از "خط باریک سرخ" (The Thin Red Line) دومین فیلم برتر مالیک محسوب میشه و فرسخ‌ها با آثار جدیدترش برام فاصله داره. گفته میشه تدوین فیلم حدوداً سه سال طول کشیده و قبل از مرحله تدوین هم مالیک دردسرهای زیادی برای خلق چنین اثری کشیده و حتی مجبور شده برای فیلمبرداری به ایالت "آلبرتا" سفر کنه، ولی نتیجه اثر خیلی خوبی از آب دراومده که هنوز هم از اون به عنوان یکی از بهترین آثار دهه 70 سینمای آمریکا یاد میشه. سخته که فیلمای ترنس مالیک رو به کسی پیشنهاد کرد، ولی اگه با این کارگردان آشنایی دارید و هنوز موفق به تجربه روزهای بهشت نشدید، حتماً یک 94 دقیقه از وقتتون رو به تماشای این فیلم اختصاص بدید، اگر هم کلاً با سینمای مالیک آشنایی ندارید روزهای بهشت اثر مناسبی برای آشنا شدن با این کارگردان خاص و بزرگ به شمار میره.

پ.ن: فیلم نماهای استثنائی زیاد داره، خیلی هم زیاد! به نظرم بد نیست چندتا از نماهای خوب فیلم رو به اشتراک بذارم: