روزی روزگاری : دبی، بیابانی خونین | نقد و بررسی عنوان Spec Ops: The line

[Maziyar Hemmati]

تمامی ما انسان‌ها در آرزوهای خود به دنبال زندگی عاری از ترس و دلهره و پر از شادی هستیم و برای رسیدن به این خواسته‌مان تلاش می‌کنیم. اما در حال حاظر ترس و دلهره سایه خودش را بر روی دبی کشیده و دوست ندارد به این راحتی دست از سر آن بردارد. کودکان این شهر بویی از شادی نبردند و از وقتی چشم به این دنیا گشودند فقط و فقط تصویر جنگ را در خاطره‌هایشان ثبت کردند؛ مردم فقط به دنبال راهی هستند که از دست نیروهای نظامی فرار کنند. چون اگر آن‌ها در میدان جنگ حضور داشته باشند بدون شک به همراه افراد گروه مقابل کشته خواهند شد. حال دبی به بیابانی خونین تبدیل شده که نظامیان برای رسیدن به خواسته‌هایشان دست به هر کاری می‌زنند. اما شخصی به نام کاپیتان واکر برمی‌خیزد تا به این جنایت‌ها پایان دهد. ولی نمی‌داند که قرار است از طرف مردم به عنوان مجرم انتخاب شود. همه از او می‌ترسند، چون او در راه خود مانند بقیه افراد نظامی جان مردم بی گناه را می‌گیرد تا به هدف و خواسته‌اش برسد. این شما هستید که باید در ادامه راهش همراه با او دست به جنایات خونین بزنید و او را همراهی کنید. در ادامه به بررسی عنوان Spec Ops: The line می‌پردازیم ...

به دبی خوش آمدید ... افراد زیادی منتظر شما هستند ...

دبی دیگر آن شهر سابق نیست. مکانی که از نظر تکنولوژی و امکانات جزو بهترین‌ها بود، هم اکنون نابود شده. طوفان شن به دبی رسیده و شهر را بلعیده است. مردم ترجیح می‌دهند از شهر بروند تا در آسایش و رفاه زندگی کنند. رفته رفته دبی به بیابانی مرده تبدیل می‌شود. مدتی بعد کاپیتانی به نام جان(John)  گروهی از افراد آمریکایی را که از افغانستان در حال برگشت بودند به دبی هدایت می‌کند. اما در طول مسیر خود شرایط آب و هوایی تغییر کرده و باعث جدا شدن کاپیتان جان از گروهش می‌شود. چند ماه بعد دوباره سیگنال‌هایی از همان گروه آمریکایی دریافت شد که می‌گفت؛ بیشتر همراهان او مرده‌اند. بعد از چند هفته قرار شد که یک گروه 3 نفری به رهبری فردی به نام کاپیتان واکر (Walker) وارد دبی شوند تا بازماندگان را نجات دهند. زمان زیادی نمی‌گذرد تا این که افراد شورشی متوجه حضور آنها در میان خود می‌شوند... حال داستان بازی از حالت آرام خود بیرون آمده و سوالات زیادی را در ذهن بازی باز ایجاد می‌کند. به این دلیل که داستان به صورت کامل برای بازی باز قابل درک نخواهد بود و در بعضی از بخش‌ها باعث می‌شود یک سردرگمی در ذهن بازی باز ایجاد شود که درک داستان بازی را برای او سخت کند. اما می‌توان گفت که این مشکل یکی از دلایلی است که شما را تا آخر داستان همراه خود کند. همچنین لازم به ذکر است داستان عنوان Spec Ops: The Line  اقتباسی از کتاب Heart of Darkness به قلم Joseph Conrad می‌باشد و برنده بهترین داستان بازی‌های ویدویی سال 2012 شده.  شخصیت پردازی این بازی به شکل بی نظیری صورت گرفته است. عنوان Spec Ops: The Line بدون شک جزو بهترین‌ها است و هیچ گونه ایرادی نمی‌توان بر بخش داستانی وارد کرد. 

دشمنان هیچ ترسی از نشان دادن خود به شما ندارند

گیم پلی بازی در همان ابتدا، تفاوت هایش را نشان می دهد. قرار نیست با یک عنوان شوتر سوم شخص معمولی یا به اصطلاح بکش بکش برو جلو رو به رو شویم، بلکه گیم پلی Spec Ops: The Line یکی از اصلی‌ترین عواملی است که می‌تواند شما را تا پایان بازی با خود همراه کند. کنترل شخصیت اصلی بازی یعنی کاپیتان واکر بسیار لذت بخش است. به طوری که شما تا پایان بازی به هیچ وجه از همراهی این شخصیت خسته نخواهید شد. حتی اگر در بعضی مراحل چندین بار شکست بخورید، باز هم برای انجامشان هیجان دارید. درگیری‌ها و مبارزات در بازی بعضاً سخت و نفس گیر می‌باشد. در برخی از مکان‌ها تعداد دشمنان به بیست نفر نیز می‌رسد و این کار را برای شما سخت می‌کند. همچنین شما آزاد هستید که نوع کشتن دشمن‌ها را نیز خودتان انتخاب کنید. برای مثال وقتی به یک مکان شلوغ می‌رسید. می‌توانید فرد مورد نظر را به صورت مخفیانه بکشید ولی باید به دور و اطراف خودتان هم دقت کنید، مراقب باشید تا دیده نشوید، زیرا در صورت دیده شدنمیدان جنگ حتی شلوغ‌تر از حد معمول نیز می‌شود. در طول بازی، در بعضی مراحل ممکن است یکی از یارهایتان تیر بخورد و شما باید به کمک او بروید تا او را مداوا کنید. لازم به ذکر است بعد از تیر خوردن بازی برای شما یک زمان مشخص می‌کند که باید قبل از به اتمام رسیدن آن به سراغ یارتان رفته و درمانش کنید. 
سیستم کاورگیری Spec Ops: The Line بخشی از جذاب‌ترین‌های بازی است که سازندگان به خوبی بر روی آن کار کرده‌اند. می‌توان گفت حتی از سایر عناوین زمان خود نیز بهتر است! به جرأت می‌توانم بگویم که در تمامی مراحل بازی جایی برای پنهان شدن وجود دارد. وقتی که پشت یک سنگ یا ستون پنهان می‌شوید به این معنی نیست که دیگر نمی‌توانند به شما شلیک کنند. دشمن‌های این عنوان هیچ ترسی از حمله‌ور شدن به سمت شما ندارند و در بعضی مواقع وقتی به اطراف نگاه می‌کنید، متوجه حضور یک نفر در کنار خود خواهید شد. نابودی دشمن‌ها از پشت یک ستون یا ماشین بسیار لذت بخش است. وقتی پنهان شدید، به سه حالت می‌توانید تیراندازی کنید، حالت اول بدون نشانه گرفتن است. به این صورت که فقط سلاح‌ را بالا می‌گیرید و شلیک می‌کنید. حالت دوم این‌ گونه است که شما از پشت جایی که پنهان شده اید بالا میایید و تیر اندازی می‌کنید. آخرین حالت خیلی شبیه به حالت دوم است. فقط با این تفاوت که از پشت جایی که پنهان شده اید بالا می‌آیید و دقیق نشانه گیری و شلیک می‌کنید.

میدان دید هم در Spec Ops: The Line طراحی فوق‌ العاده‌ای دارد. به طور مثال در بعضی از مراحل وقتی شن تازه وارد محوطه می‌شود، شما میدان دید گسترده خود را از دست داده و به سختی می‌توانید شلیک کنید. در چنین مواقعی هیجان بازی به شدت بالا می‌رود. در بازی ما شاهد هیچ سیستم انتخاب سلاحی نیستیم و فقط در طول مراحل بازی می‌توانید از سلاح افرادی که کشته‌اید استفاده کنید. در بعضی مواقع شما می‌توانید از مسسل‌های ایستاده برای شلیک به دشمن‌ها استفاده کنید. همچنین در گوشه و کنار مراحل بازی آیتم‌هایی برای شما طراحی شده است که با استفاده از آن‌ها می‌توانید نارنجک و بمب‌های زیادی به دست آورید. این سلاح‌های کوچک در درگیری‌های بزرگ خیلی به شما کمک می‌کنند. 
یکی از مشکلات اساسی در گیم پلی هوش مصنوعی است.  شما در طول مراحل بازی، چندین بار برای نجات همکار خود جانتان را از دست می‌دهید. بر روی هوش مصنوعی دشمنان خیلی کم کار شده است. برای مثال وقتی پشت یک ماشین و یا ستونی پنهان می‌شوید، تا شما شروع به شلیک نکنید دشمن‌ها هم این کار را نمی‌کنند. حتی اگر شما هم بی حرکت بمانید، آن‌ها هم همانطور می‌مانند. در بعضی مواقع شلیک‌های بدون هدف افراد مقابل شما واقعا عذاب آورد است. دویدن سریع هم در بازی بسیار سخت می‌باشد و ممکن است در بعضی مواقع کنترل شخصیت بازی از دست شما خارج شود. همچنین این امکان وجود دارد که شخصیت شما به جای دویدن سریع پشت یک دیوار یا ستون پنهان شود. 
میدان دید کم در بعضی از مواقع باعث شده هیجان مراحل بیشتر شود. آیتم‌هایی که در بخش‌های مختلف بازی قرار گرفته، در محیط‌های شلوغ به کمک شما می‌آید. تیر اندازی از پشت یک سنگ یا ماشین بسیار لذت بخش است و به سه حالت بدون نشانه گیری، کمی با دقت و نشانه گیری دقیق انجام می‌شود. بازی مجبورتان می کند که فقط به فکر بکش بکش نباشید، بلکه حواستان به همکاران خود نیز باشد که تیر نخورند. در کل گیم پلی Spec Ops: The Line طراحی فوق العاده‌ای دارد که می‌تواند شما را تا پایان بازی با خود همراه ‌کند.

به انعکاس نور خورشید دقت کنید. واقعا زیباست.

Spec Ops: The Line با موتور گرافیکی Unreal Engine 3 ساخته شده است. حال قرار است برگردیم به سال 2012، گرافیک بازی طراحی قابل قبولی دارد. در بحث گرافیک فنی یکی از نکات مثبتی که باید به آن اشاره کنم روان اجرا شدن Spec Ops: The Line است. به جرأت می‌توان گفت در طول بازی شاهد هیچ گونه افت فریمی نخواهیم بود. همچنین لازم به ذکر است این عنوان عاری از هیچ گونه باگ می‌باشد. در بحث عمق دید، این عنوان هیچ گونه جای حرفی باقی نگذاشته و واقعاً نمی‌توان از آن ایرادی گرفت. برای مثال وقتی در حال انجام بازی هستید، در اواسط یک مرحله طوفان شن وارد ساختمان شده و همه جا را ویران می‌کند. اما هنوز افراد دشمن زنده هستند و به شما تیر اندازی می‌کنند. دیگر شما نمی‌توانید مثل سابق به دشمن‌ها را ببنید. به این دلیل که گرد و غبار همه جا را فرا گرفته و اجازه دید کافی را به شما نمی‌دهد. برای همین است که می‌گویم نمی‌توان ایرادی از این بخش گرفت. به لطف موتور گرافیکی Unreal Engine 3 بافت‌ها از طراحی قابل قبولی برخوردار هستند. مثلاً ما در بازی شاهد هیچ گونه سایه‌ای که لبه بی کیفیت داشته باشد نیستیم و همه چیز تا حد امکان به بهترین شکل ممکن طراحی شده است. یکی از ایرادهایی که می‌توان از این بخش گرفت، بی کیفیت بودن خون در بازی است. بعد از به پایان رساندن یک مرحله اگر به صورت شخصیت اصلی بازی نگاهی بیاندازید متوجه می‌شوید، خونی که بر روی آن است بسیار بی کیفت هستند و چندان خوب طراحی نشده است. نور پردازی هم در Spec Ops: The Line طراحی بسیار خوبی دارد. به عنوان مثال اوج نورپردازی عالی این بازی را می‌توان در وقتی مشاهده کرد که از ساختمان بیرون آمده‌اید. نور آفتاب به خوبی بر روی شن‌ها منعکس شده و جلوه خوبی به آن‌ها می‌دهد.
گرافیک هنری بازی در یک کلام فوق العاده است. طراحی شهر به خوبی حس تلخ و مردگی دبی را به تصویر می‌کشد. آدم‌هایی که از تیرهای برق آویزان شده اند و انگار چندین ماه است که همانطور معلق هستند. وقتی پا درون یک محیط جدید می‌گذارید، مردم از ترس کشته نشدن پناه می‌گیرند. طراحی دنیای بازی واقعاً به بهترین شکل ممکن صورت گرفته و هیچ گونه ایرادی نمی‌توان از آن گرفت. پس از مدتی اگر به صورت شخصیت خود نگاهی بیاندازید، قطره‌های خون را بر روی چهره‌اش مشاهده می‌کنید. در زمانی که بر روی شن‌های سوزان دبی قدم می‌گذارید. رد پای شما بر روی آن‌ به خوبی حک می‌شود. گرافیک عنوان Spec Ops: The Line فوق العاده است.

بعد از یک طوفان سنگین، میدان دید شما به شدت کاهش میابد 

در طول بازی بیشتر شاهد  ولی این وضع زیاد طول نمی‌کشد و به محض این که شما شروع به حمله می‌کنید نوع موسیقی تغییر کرده و به حالت اکشن تبدیل می‌شود. بر روی صدای شلیک اسلحه‌ها واقعا کار شده است و بسیار نزدیک به واقعیت هستند. دیالوگ‌هایی که بین این سه شخصیت و دیگر افراد درون بازی رد و بدل می‌شود در نوع خودش بسیار جذاب است. در صحنه‌های آغازین بازی کاپیتان واکر برای ارتباط برقرار کردن با شورشیان به زبان فارسی می‌گوید: «آیا شما می‌توانید فارسی صحبت کنید؟ ما شورشی نیستیم» دیالوگ‌های تکراری در طول بازی واقعاً عذاب آور می‌باشد. مثلاً وقتی سربازان شورشی متوجه حضور شما می‌شوند از دیالوگ‌هایی استفاده می‌کنند که در طول بازی بسیار این صداها به گوش شما می‌رسد. صداپیشگی کاپیتان واکر هم توسط نولان نورث (Nolan North) انجام شده و همچنین نولان صداپیشه شخصیت‌هایی همچون نیتن دریک در عنوان Uncharted بوده است. تنها ایرادی که می‌توان از این بخش گرفت دیالوگ‌های تکراری درون بازی است و به جز آن دیگر نمی‌توان از این بخش ایرادی گرفت. 

یک تیم سه نفره، یک ارتش

اگر طرفدار بازی‌های سبک شوتر هستید، تجربه Spec Ops: The Line را از دست ندهید. شوترهای زیادی دیدیم که داستان های سطحی داشتند اما Spec Ops: The line از داستان قابل تحسینی برخوردار است. گیم پلی عالی که شما را با خود به جنگی کثیف می‌برد. بر روی گرافیک فنی و هنری بسیار خوب کار شده است و شما به مراتب صحنه‌های زیبایی را در بازی مشاهده می‌کنید. سبک موسیقی زیبا و صدا گذاری عالی همه و همه در Spec Ops: The Line جای گرفته است. اگر قصد تجربه یک عنوان شوتر سوم شخص را دارید تا شما را با دنیای کثیف جنگ آشنا کند؛ Spec Ops: The Line گزینه خوبی است.

پایانی سخت برای یک کاپیتان

نکات مثبت: تنوع در سلاح ها - شخصیت پردازی عالی - گرافیک هنری زیبا - تنوع در موسیقی‌ها 
نکات منفی: کنترل ضعیف شخصیت بازی به ویژه هنگام دویدن - هوش مصنوعی ضعیف - استفاده از دیالوگ‌های تکراری 

9

خب اینم از آخرین مقاله ما درون آکادمی گیمفا. یه تشکر ویژه به سعید آقابابایی بدهکارم، بخاطر این که توی این 6 ماه با این که مشغله کاری بسیار زیادی داشتند، تمامی کارهای خوب و بد منو تحمل کرد و باعث شد به آرزویی که داشتم برسم. دانیال دهقانی و میثم عبداللهی پور هم حدودا 3 ماه بنده رو تحمل و مقالاتم رو رفع اشکال کردن. از این دو عزیز هم تشکر می‌کنم به خاطر تمامی کارهایی که واسم کردن. بازم ممنون از این هر سه عزیز.