مصیبت نامه ی شیخ مکس پین نیویورک آبادی: نقد و بررسی عنوان max payne 3

[Ronan]

از ماست که بر ماست:

خاصیتی که در ذات تک تک کاراکترهای این عنوان ریشه دوانیده و به گونه ای سبب شکل گیری شخصیت بادی گاردی برای محافظت می شود که باید در به در درگیری های یک خانواده ی به ظاهر همدل باشد.همواره و همیشه شعار بشر این بوده است که "از ماست که بر ماست" و این شعار همواره سرلوحه ی کار بسیاری از رمان نویسان شده است،داستان هایی که پیرامون ضربه خوردن از طرف خودی می باشند.مکس دقیقا همان کسی است که قربانی چنین کشمکش های بی نتیجه ای می شود،به جان هم می افتند اما نتیجه چیست؟چیزی جز نابودی همه ی اعضای یک خانواده؟!در پی خودخواهی های اعضای یک خانواده برادان به جان هم می افتند،تک تکشان در راه همین اهداف پست به عواقب ناگواری دچار می شوند که تا پای جانشان یادشان را بهمراه خود یدک خواهند کشید.

داستان
همه چیز خوب بود که ناگهان!:

داستان درگیر کننده ی عنوان Max Payne 3 از جایی استارت می خورد که چندی از اعضای یک خانواده ی مرفه و ثروتمند برای رسیدن به مقاصد شومشان دست به اعمال پلیدی می زنند ( و اگر کردند،دیدند و چشیدند!).در اغلب آدم ربایی هایی که در این عنوان رخ می دهند شخص ربوده شده عملا نقش یک مهره  را دارد که بی شک به طرز فجیعی کشته می شود.محوریت اکثر وقایع این عنوان پیرامون نقشه های از پیش تعیین شده ای می باشد که به دست اعضای همان خانواده کشیده شده اند.مهم ترین کاراکتر در این عنوان در حقیقت مکس نیست بلکه به گونه ای رادریگو برانکو تاجر ثروتمندیست که از همان ابتدای بازی مورد سوء قصد قرار می گیرد،بد نیست که بدانید هیچکدام از طرح های رادریگو در نهایت به آزادی همسرش فابیانا منجر نمی شوند و دلیل اصلی این موضوع همان نقشه های از پیش تعیین شده ی  ویکتور برادر رادریگو می باشد.ویکتور یک سیاست مدار با سابقه هست که یقینا معنای واقعی سیاست را فهمیده و به خوبی با نحوه ی اجرای سیاست های پلیدش کنار آمده است.چقدر یک انسان می تواند پست شود که دست به عملی بزند تا تک تک اعضای خانواده اش به فنا بروند.در روند بازی این فقط اعضای یک خانواده به ظاهر همدل نیستند که به قتل می رسند بلکه این قتل ها دامن گیر انسان های بیگناه دیگری می شوند که عملا هیچ ربطی به داستان خانواده ی برانکو ها ندارند.در یک مهمانی پر زرق و برق بر بام یک آسمان خراش چند ده طبقه ای اولین اتفاق ناگهانی بازی رخ می دهد،همه چیز خوب بنظر می رسد که ناگهان چند سیاه پوست با ماسک به مهمانی هجوم می آورند،از همان چند ثانیه ی ابتدایی این عنوان ده ها محافظ و گارد بی گناه به قتل می رسند.همواره در روند بازی سرنخ ها و مسیرهایی قرار دارند که عملا بیراهه و بیغوله محض محسوب می شوند بعنوان مثال می توان به همان مرحله ی آغازین اشاره کرد که فابیانا عملا بعنوان یک سوژه - که منجر به دور شدن از هدف اصلی سارقان می شود – گمراه کننده مبدل می شود.سعی طراحان این نقشه ی شوم بر این موضوع بوده است تا تمامی نیروهای اصلی و مهره های تاثیر گذار روند نقشه ها را از جمله مکث و پسوس به گروگان گیری فابیانا متمرکز کنند و موفق هم بوده اند به گونه ای که بارها در عین تصور گیمر به رسیدن به هدف شکست سختی را متحل می شود،این شکست ها به یکی دو مورد ختم نمی شوند بلکه بارها و بارها شکست می خورد و اما این مکث تنهاست که خودش را به دل وقایع آینده می سپارد و با اراده ی تمام حتی در سخت ترین شرایط به راهش ادامه می دهد.اگر هر کس دیگری جای مکس پین داغ دار بود یقینا تاکنون از ادامه ی این مسئولیت سنگین سرباز میزد اما چه چیزیست که مکث داغ دار را به ادامه ی این مسیر بی انتها ترغیب می کند؟مکث آرامش نداشته ی خودش را می خواهد در نجات جان دختری که تقریبا آخرین بازمانده ی خانواده ی برانکوهاست پیدا کند،دختری به نام جیوانا که خواهر فابینا همسر رادریگو تلقی می شود.اینکه پول و ثروت سختی هایی نیز بهمراه دارد دقیقا همان شعاریست که دامن گیر این خانواده می شود،مکث در ابتدای بازی با دیدن عکس رادریگو در کنار همسرش فابینا بر روی زمین به این حقیقت که ثروت زیاد چه عواقبی بهمراه دارد اشاره می کند.هم فکر ترین کاراکتر این عنوان با مکث در حقیقت همان پسوس محسوب می شود،کسی که همانند مکس قربانی این خودخواهی ها می شود اما یقینا سختی هایی که مکس در این عنوان درگیرشان می شود حتی دامن گیر رادریگوی تاجر نمی شوند، به محض اینکه کوچکترین مشکلی برای رادریگو رخ می دهد به راحتی با سپردن آن به اطرافیانش از زیر فشار و سختی حل و فصل کردن آن شانه خالی می کند و این چه زیباست که همان اطرافیان به ظاهر لایق در پشت این مشکلات متعدد هستند.

نمی تونم صحنه ی آسیب دیدن هیچ دختری رو تحمل کنم:

در روند بازی عقب گردی به دوران جوانی مکس دقیقا مدتی بعد از مرگ همسرش می زنیم،زمانی که مکس جوان با لباسی سیاه و بیش تر شبیه به کسی که  در حال عزا داری گرفتن در سوگ فوت مردگانش هست می باشد.داستان از آنجایی شروع می شود که مکث پین در یک کلاب در حین نوشیدن نوشیدنی آرام بخش مورد علاقه اش با یک عده مزاحم همیشگی روبه رو می شود اما این بار این مزاحمت به خوبی و خوشی به پایان نمی رسد. تونی پسر قاچاق چی دارویی که تقریبا همه ی کاره ی شهر محسوب می شود مثل همیشه شخصیت مکس پین را به صخره می گیرد،از مجرمانی که کشته تا همسرش همگی را به باد اهانت می گیرد اما یه لحظه صبر کن! به نقطه ضعف اصلی مکس یعنی همان عامل اصلی داغ دار شدن مکس توهین می کند، مکث هم که طاقت شنیدن هیچ گونه توهینی را به همسرش ندارد جواب تونی را با اهانت به خانواده و شخصیت پدرش می دهد.باز هم ذات کاراکترهای مرفه بازیست که به رخ گیمر کشیده می شود، تونی اصلحه اش را به روی مکث نشانه می رود و می گوید:"اگه میخوای زنده بمونی بگو متاسفم!".اما مکث دیگر نه آنقدر بی خیال و آسوده شده تا از آن جوانک گستاخ عذرخواهی کند و نه حس و حال دفاع از جان خودش را دارد و این نمایانگر سبک زندگی هیچ بی هیچ مکث می شود که نه راه رفتی برایش مانده نه راه برگشت.ناگهان جوان دیگری با موهای فرفری و مجعد از در کلاب وارد می شود و سلاحش را پشت سر تونی قرار می دهد و می گوید:"هی پسر،بهتره اسلحتو بذاری زمین!".آری او همان پسوس اشنای دیرین مکث هست،اما مکث دیگر حتی نامش را به یاد نمی آورد. خوب یقینا کسی که به نهایت رفاه و قدرت رسیده است و پشتوانه  فولادین بهمراهش می باشد همه چیز را ازان خودش می داند.همه چیز به ظاهر آرام است که ناگهان تونی و اطرافیانش با سلاح به کلاب هجوم می آورند و اینجاست که می توان اوج یک داستان اکشن و بی نقص را احساس کرد،همه چیز به بدترین حالت ممکن خودش رسیده اما شاید بدتر از این هم بشود! دختری در همان کلاب حضور دارد به نشانه ی اعتراض و به گونه ای برای دفاع از مکس و پسوس با تونی رو در رو می شود، تونی هم که دیگر از کوره در رفته و به اوج دیوانگی رسیده است با صلاحش به سر دخترک می کوبد،ناگهان همه چیز کند می شود و این غیرت به خواب رفته ی مکث است که بار دیگر بیدار می شود و گلوله ای آهنی را در قلبی از جنس سنگ فرو می کند.و بازهم شاهد سخنان  زیبا و قابل تامل مکث هستیم که اینبار می گوید:" نمی تونم صحنه ی آسیب دیدن هیچ دختری رو تحمل کنم".پس از این اتفاق ناگهانی مکث دیگر بعنوان یک مرده در آن شهر تلقی می شود.پیرمرد قاچاق چی ای که نمی تواند داغ از دست دادن تنها فرزندش را تحمل کند در به در به دنبال فردی با نام مکث پین می گردد،نه قانون و نه پلیس و نه پسوس،حال فقط مکس است و مکس است و بازهم مکس!

گیم پلی
شایسته ی خاص بودن:

در هر مکان و به هر شکلی که نام مکس پین بر زبان ها آورده می شود یقینا حرکات خاص او نیز به دنبالش یدک خواهند شد.فراید کند کردن حرکت در بازی به اندازه ی هدف آن مرحله مهم و حیاتی خواهد بود،مکث نه جیمز هلر است تا با یک ضربه زمین و آسمان را به هم بریزد و نه کانر کنوی که حریف یک ارتش از سربازان مسلح شود،مکس مکس است و دیگر هیچ! خاص بودن مکس و حرکاتش به این معنی نیست که او چیزی بیش تر از یک انسان عادی با خودش دارد بلکه او تنها مردیست باهوش، زیرک و کارکشته که سعی می کند تا برای هدفش تا پای جانش بجنگد و این دقیقا همان خاصیتیست که در وجود کمتر انسانی یافت می شود.یکی از زیبا ترین قسمت های عنوان Max Payne 3 همان حرکات زیبا و بشدت اکشن مکث است که گاهی به دست گیمر و گاهی بوسیله ی خود بازی به اجرا در می آیند.یکی از ابتدایی ترین این حرکات همان پرش به سمت های مختلف با حالت کندی وقوع حوادث است که همه آن را خاص مکث می دانند.در بازی های هم سبک مکس پین که بعنوان مثال می توان به Hitman Absolution اشاره کرد پرش از پشت یک سنگر با هدف نابود کردن 5 یا 6 دشمن بی شک عملی غیر ممکن است.در Hitman Absolution شاهد فرایند تسخیر زمان و هدف گذاری بر روی دشمنان بودیم اما فقط حالت کلی این فرایند بوسیله ی گیمر تعیین می شد و اجرای آن بر عهده ی بازی بود که بشدت از جذابیت این فرایند می کاهید، در Max Payne 3 حرکات پرش کند به همه ی جهات فقط و فقط زیر نظر گیمر اجرا می شوند و به هیچ وجه بازی قصد دخالت در آن ها را ندارد.گیمر می تواند در هر جهتی که علاقه مند است پرش انجام دهد و به همین شکل وضعیت نهایی مکث نیز بعد از هر پرش زیر نظر گیمر می باشد،مکس بعد از هر پرش در هر حالتی که قرار گرفت و با هر وضعیتی که بود بازگشتش به حالت مناسب فقط و فقط به دست گیمر می باشد و این فرایند یقینا هوشیاری کامل و عکس العمل دقیق و به موقع گیمر را می طلبد چنان که شما می توانید با خالی کردن یک خشاب فقط یک دشمن را نابود یا اینکه با چهار شلیک دقیق و هر کدام به سر دشمنان چهار دشمن در وضعیت های متفاوت را نابود کنید.اسلوموشن های خاصی در روند بازی کارگذاری شده است که به گونه ای به گیمر تحمیل می شوند،جذابیت اکثر این حالت های اجباری فوق العاده است و بشدت تاثیرگذار می باشند،گاهی سازندگان بازی با قرار دادن یک اسلوموشن خاص در روند بازی آن را از حالت عادی و متعادلش خارج می کنند و برای بار دیگر جو و تنشی بی نقص را به گیمر القاء می کنند.این که مکس در یک کلاب قرار دارد و ناگهان در همان موقعیتی که گیمر در کشمکش های داستان بازی غرق شده است بازی شما را به حال خودتان میگذارد تا ادامه بازی را شکل بدهید یقینا جذاب و دلهره آور خواهد بود. قانون خاصی برای اینکه گیمر در هر موقعیتی به چه شکلی عمل کند نوشته نشده است و این فقط به قدرت عملکرد و دقت گیمر بستگی دارد که به چه شکل یک ماموریت را به پایان برساند،با بی دقتی تمام یا با نهایت ظرافت و به بهترین شکل ممکن در هر دو حالت هیچ گونه تشویق خاص یا امتیازی به گیمر داده نخواهد شد.یک سری نشانه های در بازی وجود دارند که گیمر می تواند با عملکرد خاص خودش آن ها را تصاحب کند.در بازی سیستم خاصی برای آپگرید سلاح ها طرحی نشده است و می توان گفت که آن ها به همان شکل مشابهشان در واقعیت طرحی شده اند.قسمت های طلایی خاصی برای کلاس های مختلف سلاح های بازی طرحی شده است که بعنوان مثال می توان به بدنه ی طلایی سلاح M500 اشاره کرد،این قسمت های مختلف در جای جای بازی پنهان شده اند.هر سلاح حداکثر از حدود 3 بخش طلایی تشکیل شده است که با جمع شدن آن ها در کنار هم سلاح شما به رنگ خالص طلایی تغییر شکل می دهد.در بازی همواره مکس به اظهار نظر در مورد محیط اطرف می پردازد و هیچ گاه حالت لال بودن و بی روحی را به خودش نمی گیرد و بر عکس اغلب عناوین هم سبک خودش به طرز عجیبی با گیمر ارتباط برقرار می کند و به گونه ای گیمر را در شخصیت خاص و غیر عادی خودش غرق می کند تا جایی که گیمر در اجرای مراحل به قدری دقیق خواهد بود که واقعا حس مکس بودن را به خودش می گیرد.سخنانی از مکس پین همچون "من نمیتونم زیاد اینجا بمونم" یا اینکه "اونا منتظر نمی مونم تا من بهشون برسم" به گونه ای همواره استرس گیمر را در جهت پیشبرد بازی بیش تر می کنند.همین عامل سبب می شود تا گیمر کمتر به بررسی محیط اطرافش و جع آوری سلاح و مهمات بپردازد.

مکث روح دار ترین شخصیت مجازی:

یکی از جذاب ترین ویژگی های شخصیت مکث پین همان روح فوق العاده ایست که سازندگان در جانش دمیده اند،مکس هیچ گاه حتی به مدت چند ثانیه در روند بازی سکوت نخواهد کرد و بشدت سعی دارد تا با گیمر به هر نحوی ارتباط برقرار کند.زنده بودن مکس را می توان در ابراز احساساتش جست و جو کرد.هنگامی که یک پرش نه چندان ماهرانه انجام می دهید مکس با صداهای مختلف احساس دردی را که باید داشته باشد از خود بروز می دهد، در هنگام نبرد ها وقتی که گیمر به پشت سنگری پناه می برد مکس نسبت به برخورد گلوله ها به دیواره ی سنگرش عکس العمل نشان می دهد و به گونه ای حالتی گارد مانند را به خودش می گیرد.ارتباط فوق العاده داستان و گیم پلی این عنوان به قدری زیبا طرحی شده است که گاهی گیمر اتمام یا شروع گیم پلی را احساس نمی کند  به گونه ای که این دو بخش با یکدیگر رابطه ای غیر قابل انکار پیدا کرده اند.بد نیست تا نیمه نگاهی هم به سخنان آموزنده ی مکس بیاندازیم،سخنانی که با جاری شدنشان بر زبان مکث قدرت تفکر گیمر را بر می انگیزند.در بازی یک سری سرنخ ها قرار دارند که گیمر باید به تنهایی به شناسایی آنها بپردازد،البته مکث به دستور گیمر یک سری توضیحات پیرامون این سرنخ ها خواهد اما باید دانست که یافتن آنها فقط و فقط بستگی به ریز بینی گیمر دارد،اگر ریز بین ترین حالت ممکن را در نظر بگیریم شاید افرادی را در گوشه و کنار محیط بازی پیدا کنید که از ترس جانشان به آنجا پناه برده اند، بعنوان مثال می توان به پلیس بازنشسته ای اشاره کرد که در یکی از دستشویی های یک کلاب از ترس جانش پنهان شده است.در بازی چیزی به اسم جان و سلامتی عملا معنی نمی شود و فقط بسته های آسپرین و قرص های مسکنی هستند که می توانید آن ها را در قسمت های مختلف بازی پیدا کنید.در بازی صحنه ی مرگ مکث با سه تصویر مختلف و دقیقا در پشت سر هم به نمایش در می آید.همواره آخرین نفر هر گروه از دشمنان به شیوه ای خاص تر از بقیه و با حالت اسولوموش مورد اثابت گلوله قرار می گیرد،این فرایند به نحوی طرحی شده است که می توان با اجرای آن پی به اتمام اعضای یک گروه و آزادی نسبی گیمر برد.ترکیب فوق العاده ای که در میان سلاح های بازی وجود دارد شامل دو سلاح سبک و یک سلاح سنگین می شود.دلیل بر یکسان بودن دو سلاح سبک وجود ندارد به گونه ای که بعنوان مثال می توان به طور دلخواه یک MCRO 9MM را با یک AUTO 9MM  ادغام کرد و به بهترین شکل ممکن از ادغام آن ها استفاده برد.حمل یک سلاح سنگین همچون AK 47 ممکن است اما جای خاصی برای قرار دادن آن روی پوشش بدنی مکس قرار ندارد و به ناچار باید آن را همواره در دستش نگه دارد که اکثر مواقع بوسیله ی بازوی سمت چپ مکث منتقل می شود.در بازی هیچ گونه وسیله ی انفجاری خاصی طرحی نشده است اما دشمنان شما هر از گاهی از نارنجک برای منحدم کردن مکس استفاده خواهند کرد.

عزادار اما شاد و متنوع:

برخلاف سبک خاصی که مکس پین بعلت مرگ همسر مورد علاقه اش به خودش گرفته است و پیاپی به نوشیدن مواد مست کننده می پردازد پوششی دارد که می توان تنوع فوق العاده خاصی را در آن مشاهده کرد،گاهی به پوشیدن یک کت و شلوار کفایت می کند و گاهی آنچنان پوشش های عجیبی را از خودش به نمایش می گذارد که گیمر برای مدتی طولانی فقط در عمق پوشش مکس می ماند.پوشش های مکس اغلب شاد و یقینا متناسب با محیط های نبردش هست.اینکه یک کارکاتر مجازی تا این حد بتواند با یک گیمر ارتباط برقرار کند بی شک بی مثل و مانند خواهد بود.

گرافیک

 در عنوان Max Payne 3 شاهد یکی از زیباترین گرافیک ها هستیم.گرافیکی که اوج آن را می توان در طرحی فوق العاده کاراکترهای بازی دانست،هیچ دو دشمنی را شبیه به هم نخواهید یافت و همواره احساس می کنید که دشمنان جدیدتری با شما در حال مبارزه هستند.چهره پردازی فوق العاده فقط به کاراکتر های اصلی و کلیدی بازی محدود نمی شود بلکه چهره پردازی یک مزدور که در اثر یک گلوله زمین گیر می شود نیز به زیبایی هر چه تمام می باشد.محیط های بازی با جزئیات فوق العاده طرحی شده اند و همواره می توان عنصر تازگی را در آن ها یافت،یقینا تنوع محیط های بازی یکی از موثر ترین قسمت های این عنوان در علاقه مندسازی گیمر به ادامه ی بازی محسوب می شود.سلاح های بازی نیز به زیبایی هر چه تمام طرحی شده اند و تنوع آن های نیز به نوبه ای موثر خواهد بود.برخلاف سایر عناوین هم سبک مکس پین در این عنوان تمرکز خاصی بر روی گلوله ها و اثراتشان بر محیط و بازی شده است،بعنوان مثال هنگامی که گیمر تصمیم می گیرد تا یکی از دشمنانش را مورد هدف قرار بدهد نه تنها عبور گلوله از بدن دشمنان به خوبی طرحی شده است بلکه عکس العمل ان ها نیز نسبت به برخورد گلوله متناسب با محل اثابت و میزان جراحت خواهد بود.شاید تنها ضعف اساسی این عنوان فوق العاده را بتوان در طرحی نچندان جذاب و دلچسب وسایل نقلیه اش دانست،طرحی خودروهای درون بازی به گونه ای آزار دهنده و غیر قابل تحمل می باشد اما می توان با توجه به ویژگی های برتر و خاص این عنوان از اینگونه ضعف ها صرف نظر کرد.

صداگذاری و موسیقی

شاهد یکی از نادرترین موسیقی ها در این عنوان هستیم،موسیقی هایی که به محض شروع یک نبرد نواخته می شوند و جدیت نبردها را برای گیمر بیش از پیش تقویت می کنند به گونه ای که عملا گیمر احساس می کند در حال تماشای یک فیلم اکشن به تمام معناست که لحظه به لحظه بر حساسیتش افزوده می شود.صداگذاری شخصیت های مختلف بازی نیز همانند سایر قسمت ها بی نقص و جذاب می باشد به خصوص نوشته هایی که هر از گاهی با آمدن رویه صفحه ی نمایش گر هر از گاهی گیمر را به تامل در گفت و گو ها دعوت می کنند و بگونه ای بعنوان یک سرنخ برای وضعیت کنونی گیمر محسوب می شوند.مکث را فقط می توان با ویژگی های خاصش یاد کرد که صداگذاری او نیز یکی از همین ویژگی های خاص مکس محسوب می شود.صدایی که برای مکس در نظر گرفته شده است بشدت متناسب با ظاهر و روحیات مکث می باشد،صدای خش دار و خاصی که هیچ گاه از یک میزان ثابت بالاتر نمی رود و همواره سعی می شود تا خونسردی مکس را به رخ گیمر بکشاند.

نتیجه

جامعه ی گیمران باید از شرکت راکستار بخاطر خلق شاهکار Max Payne 3 سپاسگذار باشند،شاهکاری که از هر نظر بی نقص و کامل بنظر می رسد و هرگاه از آن یاد می شود احساسات گیمر جریحه دار می شود و با دلی پر از خاطرات باری دیگر پی امتحان آن میرود.یقینا اگر فیلمی با نام همین این عنوان و همین داستان و صحنه های ویژه ی خاصش طرحی می شد به فروش فوق العاده ای می رسید که همگان را انگشت به دهان می کرد.آری Max Payne 3 شاهکاریست بی نام و نشان که یقینا تا سالها در یادها و خاطرات باقی خواهد ماند.

امتیاز: 9.5 از 10