09-19-2012, 04:20 PM
لطفا با چشم باز بخوانید! این مطلب مخصوص قشر خاصی نیست، صرفا برونریزی بازتاب ممنوعیت بازیها و رسانههای دیگر منجمله فیلم است که در کشور ما، جواب که نداده هیچ، عوارض بسیاری داشته و گویا این رویکرد، حالا حالاها ادامه خواهد داشت.
اگر میشنویم در کشور «استرالیا» یا «آلمان» بازیهای جدید مجوز انتشار نمیگیرند، یعنی اینکه «ناشر رسمی» در این کشورها نمیتواند بازی خود را بدون اصلاحات و حذف موارد ذکر شده توسط سازمان مربوطه در کشور مذکور، منتشر کند. اینکه میگوییم ناشر رسمی نمیتواند، یعنی بازی به صورت رسمی در آن کشور منتشر میشود که اگر ممنوع شود دیگر رسما منتشر نمیشود.
اگر تا همین چند ماه پیش و قبل از پیوستن روسیه به «سازمان تجارت جهانی» این کشور را در نظر بگیریم، باید بازار بازیهای رایانهای در آن کشور را به دو بخش «رسمی» و «غیر رسمی» که درستترش میشود «دزدی» تقسیم کنیم. حال این که کشورهای اروپایی و امریکا و … فقط بازار رسمی دارند و بنا بر شنیدههایمان مردمشان اصلا کرک و کپی و هک کنسول نمیشناسند! اما وضعیت بازار بازی های رایانهای در کشور ما، جور دیگری است و شبیه به هیچکدام از این کشور ها نیست. بازار بازی در ایران «غیر رسمی» خالص است! کدام شرکت خارجی اصلا رغبت میکند که در ایران نمایندگی بزند و محصولات دیجیتالی خود را در ایران به طور «رسمی» و «قانونی» عرضه کند؟ پس وضعیت ممنوعیت بازیها در ایران هم همچون بازارش «غیر رسمی» است. و همان طور که شما و حضرات میدانید، ممنوع کردن امور غیر رسمی کار عجیب و سختی است که بدون فرهنگسازی میسر نمیشود.
با این مقدمه میخواهم حرف اصلی را خطاب به همهی خوانندگان، چه گیمرهای سایت و چه احیانا مسئولین و دست اندرکاران ممنوعیت بازیها بزنم.
همهی ما میدانیم که این روزها کشور ما کانون تهاجمات فرهنگی از سوی دشمنانی است که یا برای خود تراشیدهایم، و یا برایمان تراشیده اند. اما هر چه هست، جوانان این مملکت سالهاست که با محصولات فرهنگی دست و پنجه نرم کرده اند و اکنون دشمن فرصت خوبی دارد تا از طریق همین محصولات فرهنگی که عقیده دارم بخش عمدهای از زندگی ما را تشکیل داده است (و هیچ کارش هم نمیتوان کرد) به ما ضربه بزند. از ساخت فیلم ۳۰۰ و بازی بتلفیلد ۳ (که بازی خوب، اما متهاجمی بود) گرفته تا سفر سام فیشر به مرز ایران و عراق و جنگ ناتو با نیروهای ایرانی در Arma 3 . حالا اینکه شما به عنوان یک ایرانی تصمیم میگیرید این بازیها را انجام داده و نسبت به توهینها و تهاجماتشان بیتفاوت باشید، امر جدایی است. اما به نظر من نمیشود به همین سادگی از کنار این چیزها گذشت.
منبع=
http://news.dbazi.com
اگر میشنویم در کشور «استرالیا» یا «آلمان» بازیهای جدید مجوز انتشار نمیگیرند، یعنی اینکه «ناشر رسمی» در این کشورها نمیتواند بازی خود را بدون اصلاحات و حذف موارد ذکر شده توسط سازمان مربوطه در کشور مذکور، منتشر کند. اینکه میگوییم ناشر رسمی نمیتواند، یعنی بازی به صورت رسمی در آن کشور منتشر میشود که اگر ممنوع شود دیگر رسما منتشر نمیشود.
اگر تا همین چند ماه پیش و قبل از پیوستن روسیه به «سازمان تجارت جهانی» این کشور را در نظر بگیریم، باید بازار بازیهای رایانهای در آن کشور را به دو بخش «رسمی» و «غیر رسمی» که درستترش میشود «دزدی» تقسیم کنیم. حال این که کشورهای اروپایی و امریکا و … فقط بازار رسمی دارند و بنا بر شنیدههایمان مردمشان اصلا کرک و کپی و هک کنسول نمیشناسند! اما وضعیت بازار بازی های رایانهای در کشور ما، جور دیگری است و شبیه به هیچکدام از این کشور ها نیست. بازار بازی در ایران «غیر رسمی» خالص است! کدام شرکت خارجی اصلا رغبت میکند که در ایران نمایندگی بزند و محصولات دیجیتالی خود را در ایران به طور «رسمی» و «قانونی» عرضه کند؟ پس وضعیت ممنوعیت بازیها در ایران هم همچون بازارش «غیر رسمی» است. و همان طور که شما و حضرات میدانید، ممنوع کردن امور غیر رسمی کار عجیب و سختی است که بدون فرهنگسازی میسر نمیشود.
با این مقدمه میخواهم حرف اصلی را خطاب به همهی خوانندگان، چه گیمرهای سایت و چه احیانا مسئولین و دست اندرکاران ممنوعیت بازیها بزنم.
همهی ما میدانیم که این روزها کشور ما کانون تهاجمات فرهنگی از سوی دشمنانی است که یا برای خود تراشیدهایم، و یا برایمان تراشیده اند. اما هر چه هست، جوانان این مملکت سالهاست که با محصولات فرهنگی دست و پنجه نرم کرده اند و اکنون دشمن فرصت خوبی دارد تا از طریق همین محصولات فرهنگی که عقیده دارم بخش عمدهای از زندگی ما را تشکیل داده است (و هیچ کارش هم نمیتوان کرد) به ما ضربه بزند. از ساخت فیلم ۳۰۰ و بازی بتلفیلد ۳ (که بازی خوب، اما متهاجمی بود) گرفته تا سفر سام فیشر به مرز ایران و عراق و جنگ ناتو با نیروهای ایرانی در Arma 3 . حالا اینکه شما به عنوان یک ایرانی تصمیم میگیرید این بازیها را انجام داده و نسبت به توهینها و تهاجماتشان بیتفاوت باشید، امر جدایی است. اما به نظر من نمیشود به همین سادگی از کنار این چیزها گذشت.
منبع=
http://news.dbazi.com