عشق ماشین بازی مهندسم کرد!

[vahidghaemi]

شمارو نمیدونم، اما من یکی از افرادی هستم که به شدت عشق ماشینم. تا سال 94 ماشین نداشتم و همینجور پشت کنکوری بودم. البته این رو هم ذکر کنم که الان فارق التحصیل رشته کامپیوتر از دانشگاه خوارزمی هستم. اما دلیل اینکه موفق شدم همچین دانشگاهی قبول بشم هم دقیقا عشق ماشین بازی بود. من که یک سال پشت کنکور مونده بودم و قصد ترک تحصیل داشتم و واقعا از درس خوشم نمیومد. حتی تابستون همون سال بود که رفتم یه صافکاری صحبت کردم تا کار صافکاری رو یادبگیرم. حتی تا مرحله بسیار خوبی از یادگیری صافکاری PDR هم رفتم. 
اما پدرم اجازه نداد که این کار رو ادامه بدم. به هر حال دیدید که؟ پدر مادر ها همیشه دنبال اینن که به چیزای که خودشون نرسیدن، بچه هاشون برسن. اما پدرم خوب قلق منو بلد بود. اون سال قول داد بهم که اگر دانشگاه دولتی قبول بشم یه 206 برام میخره. از اون به بعد تموم تلاش شب و روزم شد همین که درس بخونم. انقدر خوندم و کلاسای مختلف رفتم تا روز موعود رسید و بله. بالاخره قبول شدم و پدرم هم به قولش عمل کرد. 

روزی که ماشین اومد دستم:
روزی که ماشین اومد دستم انگار همه دنیا رو بهم دادن. ماشینم رو برداشتم و شروع کردم ویراژ دادن توی شهر. خیلی دلم میخواست ماشینم رو اسپرت کنم اما واقعا اون موقع پول خیلی کم داشتم. شروع کردم با همون ماشین اسنپ کار کردن، اون موقع تازه اسنپ اومده بود. خیلی سخت اما بالاخره تونستم پولی که میخوام رو جمع کنم. اولین کاری که برای ماشینم کردم سرامیک خودرو بود. بعد روکش مارون انداختم و کم کم کلا ماشین رو زیر و رو کردم. اما رسیدیم حالا به شروع شدن دانشگاه. اما حالا بعد از 4 سال که ماشین دارم رسیدم به جای که رو دست ماشین خودم نیست.