07-19-2021, 10:35 AM
(06-01-2021, 04:32 PM)armin2042 نوشته است: [url=https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7_%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%B2%D9%88][/url]سینما پارادیزو هم اصلا احتیاج به تعریف نداره
یک سری فیلمها هستند که گذشته از ارزش سینماییشون و مسائل این طوری، تو قلب آدمجای خاصی دارند. ۱۰۰ بار میبینیشون و ساندترکشون رو گوش میکنی. سینما پاراردیزو برای من همچین فیلمی بود. مثل پورکو روسوی میازاکی یا ماما میای پازولینی.
این که چه چیزی باعث همچین واکنشی تو من میشه رو باید در احساسات پاک کارگردان نسبت به سینما پیدا کرد. جایی که بازیگر اصلی (که فکر میکنم بازتابی از خود شخصیت کارگردانه)، آخر فلم سردیس قدیمی و شکستهی شیر رو از روی زمین سینمای مخروبه پیدا میکنه.