خیلی دوست داشتم که گیمفای جدید زودتر از این ها آماده میشد و می تونستم این جور مقاله هارو به همراه آموزش به طور هم زمان در سایت ارایه بدم که متاسفانه امکانش نیست ولی هر وقت ماهی رو از آب بگیری تازه است!
اول از همه می خواهم بگم که با اینکه همه ی ما با این بازی آشنا هستیم و برای یک بار هم که شده تمامش کردیم ولی بازم می گویم که این یک تفسیر است و خطر اسپویل!! پس به عزیزانی که هنوز به هر دلیلی نتونستن این بازی رو تمام کنند و یا اصلاً بازی نکردن, خواندن این تفسیر و پیشنهاد نمی کنم .
دوم اینکه در این تفسیر از عبارات و یا کلماتی که ,مختص تفسیر داستان هست, به کار برده شده که ممکن است برای بعضی از افراد گنگ باشد, ولی اشکال ندارد تا آینده ای نه چندان دور در سایت همه ی این عبارات و ......موشکافی و معنای آنها گفته خواهد شد.
خواستم با یه بازی قدیمی کار خودم رو شروع کنم چون بیشتر دوستان با داستان این بازی آشنا هستند و راحت تر میشود حس تفسیر یک داستان رو منتقل کرد .
برای تفسیر داستان یک فیلم یا بازی ابتدا لازم است که داستان بازی رو از فیلم و بازی بیرون بکشیم ,یعنی این که همه ی دیگرالمان های یک فیلم یا بازی رو بیاندازیم دور.فقط داستان باشد و داستان!
درست است که گیم پلی و .....بازی نحوه و رونده پیشروی داستان (با روایت داستان فرق دارد) رو نشان میدهد ولی وقتی ما داستان رو از بازی بیرون میکشیم خودمان کارگردان میشویم!خودمان با ذهن عزیزمان به روایت داستان می پردازیم ,خودمان فضا سازی میکنیم و خودمان .......
برای همین بهترین کار برای تفسیر داستان یک بازی یا فیلم این است که داستان رو بیرون بکشیم و بر روی آن مطالعه کنیم.
خب من داستان بازی مکس پین رو به 3 کتاب مجزا تفسیم میکنم که نشان گر 3قسمت این بازی است, یعنی هر قسمت یک کتاب.
برای اینکه تفسیر این کتاب ها کامل باشند و چیزی از قلم خارج نشود باید به طور اپیزودیک کار تفسیر را انجام بدم که مقاله ای است بس طولانی !!
چون تصویر سازی من از داستان مکس در بیرون بازی یک جور است و تصویر سازی کارگردان بازی یک جور دیگر پس اگر جاهایی تعجب کردین به هر دلیلی, این است که من دارم داستان بازی رو بیرون از بازی تفسیر میکنم نه در داخل بازی.!!
تفسیر داستان کتاب یک(شماره اول بازی) مکس پین (قسمت اول)
ابتدا بیایید نوع داستان بازی رو مشخص کنیم که این هم نیازمند آوردن قسمتی از بخش آموزشی است :
قلمرو داستان های غیر عادی وسیع است و داستان های وهمناک(uncany stories) وداستان های گوتیک و هراس انگیز (horror stories)را نیز در بر میگیرد.
در اینجا مورد نظرم داستان های وهمناک است ,یعنی داستان هایی که واقعیت آن ها اغلب محرز است امّا کلّیت و عمومیت ندارد.داستان وهمناک از نوع داستان های دهشت انگیز است که خواندن آن ها احساس غرابتی مرموز و آزاردهنده در خواننده بیدار میکند.
تزوتان تودورف نظریه پرداز فرانسوی معتقد است که وهمناکی حاصل از این نوع داستان ها را می توان به عنوان نتایج رویا,خطای حسی یا توهم راوی یا سخصیت اصلی توجیه کرد.نمونه بارز داستان های وهمناک ((قلب رازگو)) نوشتهء آلن پو نویسنده ی آمریکایی است که در آن راوی از توهمان بی اساس (پارانویایی)رنج مبرد.اغلب داستان های غلام حسین ساعدی مثل داستان های بهم پیوسته ((_عزاداران بیل))و ((ترسو لرز)) و بعضی از داستان های بهرام صادقی مثل داستان بلند ((ملکوت))و داستان کوتاه ((خواب خون)) از نوع داستان های وهمناک است.در داستان های شگفت آور, خیال و وهم بر خلاف داستان های وهمناک برای حوادث غیر عادی توجیه روانشناختی ارائه نمی کنند و حوادث غریب , همان طور که هست , حقیقتاً غیر واقعی و فوق طبیعی نشان داده می شوند.
در داستان های وهمناک عموماً وحشت ها و هیجانات و التهابات روانی و روحی شخصیت ها برجسته میشود و بهره گیری از درونمایه ها و موضوع هایی که جنبهء کلی ندارد به افراط می گراید , به طوری که داستان ها اغلب از واقعیت عادی زندگیو حقیق مملوس فاصله میگیرد.
در این داستان ها بی قراری ها و التهابات روانی شخصیت ها اغلب نه به عموان معلول های بر خاسته از روابط اجتماعی ,بلکه به عنوان عکس العمل های ارثی یا مرضی مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد و خصوصیتی ناتورالیستی بر آن حاکم میشود .از این نظر شخصیت های داستان اغلب گرفتار سر نوشتی محتوم و تغییر ناپذیرند و دستخوش نگرانی ها و ترس و لرز های ناشناخته و موهوم.حرمان ها و نومیدی ها و آرزو ها و امید هایی که در این داستان ها تصویر و تشریح شده است ,به اقلیتی خاص از اجتماع تعلق دارد ,اقلیتی که گرفتار آشفتگی های روحی و نابسامانی های فکری هستند و تلاطم عاطفی و دلهره های روانی ,گاه آن ها راتا مرز جنون می کشاند.
در این داستان ها واقعیت های عادی و طبیعی زندگی خشن و نازیبا یا میتذل جلوه می کند,بخش هایی از زندگی هم که مورد توجه قرار میگیرد ,چه از لحاظ کیفیت, چه از لحاظ شیوهء توصیف,مبهم و بیمارگونه است.اغلب نویسندگان این نوع داستان ها به نیروی بدی یعنی شر بنیادی که در طبیعت انسان وجود دارد معتقدند ,نیرویی اهریمنی که انسان را گرگ_انسان می کند.
اظهار نظر چخوف دربارهء چنین آثاری همیشه در این جمله کوتاه خلاصه می شد :
((چنین چیز هایی در زندگی واقعی اتفاق نمی افتد))
چخوف اعتقاد داشت که اغلب نویسنگان ,حتی آن هایی که به عنوان نویسندگان واقع گرا(رئالسیت)معروف شده اند ,زندگی را پیش از آنکه در آثارشان به کارگیرند تحریف میکنند وآثارشان حاصل چنین تحریفی است از زندگی؛زیرا که از واقعیت زندگی دور افتاده اند و خود را محدود کرده اند که منحصراً دربارهء آدمکشان ودیوانه ها و بیماران رو حی و خودکشی کنندگان و شخصیت ها ی مریض گونه و برج عاج نشین قلم بزنند؛زیرا که بهره گیری از این موضوع ها و درونمایه ها در آثار این نویسندگان بیش از آن حدی است که در زندگی عادی و واقعی امکان وقوع و خودنمایی پیدا کند.
این طرز تلقی چخوف از آنجا ناشی میشد که نویسندگان همزمانش تحت تاثیر آثار داستایوسکی و موفقیت آثار او به چنین موضوع ها و درونمایه هایی بسیار روی آورده بودند و نوشتن داستان هایی که جنبهء مخوف و ترسناک زندگی و ناراحتی های روانی حاصل ازآن را تصویر میکرد,تمایل بسیاری نشان میدادند.البته چخوف خودش نیز از این تاثیر بر کنیر نماند و در داستان اتاق شمارهء6 یا در داستان کوتاه سهمناک ((راهب سیاه پوش))از چنین تمایلی پیروی کرد اما چنین داستان هایی در آثار چخوف استثنایی و نادر است.بعد ها خودش نیز متذکر شد که دیگر با موضوع ها ودرونمایه های مرضی و بیمار گونه شخصیت های غیر عادی و مریض کاری ندارد.از همین رهگذر است که به الکساندر کوپرین توصیه می کند که از فضیلت نمایی ها پرهیز کند و موضوع های عادی وساده را برای داستان هایش انتخاب کند:
((چرا مینویسید که شخصی با زیر دریایی به قطب شمال میرود که سازگاری انسان رابا محیط تحقیق کند,در حالی که همان موقع زنی که او را دوست دارد ,خودش را از برج ناقوس کلیسا با جیغ زدنی نمایشی به پایین پرت میکند .همهء این ها غیر واقعی است و در زندگی واقعی اتفاق نمی افتد.نویسنده بایدساده بنویسد و درباره ی موضوع هایی مثل چطور پیتر سیمونوویچ با ماریا ایوانوا عروسی می کند .داستان یعنی همین.))
این درس چخوف برای نویسندگان ,به خصوص نویسندگان ما بسیار عبرت آموز و ارزشمند است,چه بعد از شهرت آثار هدایت, به ویژه داستان های کوتاه ((سه قطره خون ))و ((زنده به گور))و اثر قوی و نیرومندی چون بوف کور بعضی از نویسندگان ما تحت تاثیر این آثار قرار گرفتند و در خلق آثار مرضی و خوابگونه تمایل بسیاری از خود نشان دادند.داستان هایشان به موضوع های مرضی و ارواح بیمار اخصاص یافت و به شخصیت های مریض و غیر عادی و برج عاج نشین و افکار بیمارگونه و غیر طبیعی آنها بسیار توجه کردند.
ادامه دارد....
[img]![[تصویر: 03663197741632191427_thumb.jpg]](http://www.*****/images/03663197741632191427_thumb.jpg)
[/img]
اول از همه می خواهم بگم که با اینکه همه ی ما با این بازی آشنا هستیم و برای یک بار هم که شده تمامش کردیم ولی بازم می گویم که این یک تفسیر است و خطر اسپویل!! پس به عزیزانی که هنوز به هر دلیلی نتونستن این بازی رو تمام کنند و یا اصلاً بازی نکردن, خواندن این تفسیر و پیشنهاد نمی کنم .
دوم اینکه در این تفسیر از عبارات و یا کلماتی که ,مختص تفسیر داستان هست, به کار برده شده که ممکن است برای بعضی از افراد گنگ باشد, ولی اشکال ندارد تا آینده ای نه چندان دور در سایت همه ی این عبارات و ......موشکافی و معنای آنها گفته خواهد شد.
خواستم با یه بازی قدیمی کار خودم رو شروع کنم چون بیشتر دوستان با داستان این بازی آشنا هستند و راحت تر میشود حس تفسیر یک داستان رو منتقل کرد .
برای تفسیر داستان یک فیلم یا بازی ابتدا لازم است که داستان بازی رو از فیلم و بازی بیرون بکشیم ,یعنی این که همه ی دیگرالمان های یک فیلم یا بازی رو بیاندازیم دور.فقط داستان باشد و داستان!
درست است که گیم پلی و .....بازی نحوه و رونده پیشروی داستان (با روایت داستان فرق دارد) رو نشان میدهد ولی وقتی ما داستان رو از بازی بیرون میکشیم خودمان کارگردان میشویم!خودمان با ذهن عزیزمان به روایت داستان می پردازیم ,خودمان فضا سازی میکنیم و خودمان .......
برای همین بهترین کار برای تفسیر داستان یک بازی یا فیلم این است که داستان رو بیرون بکشیم و بر روی آن مطالعه کنیم.
خب من داستان بازی مکس پین رو به 3 کتاب مجزا تفسیم میکنم که نشان گر 3قسمت این بازی است, یعنی هر قسمت یک کتاب.
برای اینکه تفسیر این کتاب ها کامل باشند و چیزی از قلم خارج نشود باید به طور اپیزودیک کار تفسیر را انجام بدم که مقاله ای است بس طولانی !!
چون تصویر سازی من از داستان مکس در بیرون بازی یک جور است و تصویر سازی کارگردان بازی یک جور دیگر پس اگر جاهایی تعجب کردین به هر دلیلی, این است که من دارم داستان بازی رو بیرون از بازی تفسیر میکنم نه در داخل بازی.!!
تفسیر داستان کتاب یک(شماره اول بازی) مکس پین (قسمت اول)
ابتدا بیایید نوع داستان بازی رو مشخص کنیم که این هم نیازمند آوردن قسمتی از بخش آموزشی است :
قلمرو داستان های غیر عادی وسیع است و داستان های وهمناک(uncany stories) وداستان های گوتیک و هراس انگیز (horror stories)را نیز در بر میگیرد.
در اینجا مورد نظرم داستان های وهمناک است ,یعنی داستان هایی که واقعیت آن ها اغلب محرز است امّا کلّیت و عمومیت ندارد.داستان وهمناک از نوع داستان های دهشت انگیز است که خواندن آن ها احساس غرابتی مرموز و آزاردهنده در خواننده بیدار میکند.
تزوتان تودورف نظریه پرداز فرانسوی معتقد است که وهمناکی حاصل از این نوع داستان ها را می توان به عنوان نتایج رویا,خطای حسی یا توهم راوی یا سخصیت اصلی توجیه کرد.نمونه بارز داستان های وهمناک ((قلب رازگو)) نوشتهء آلن پو نویسنده ی آمریکایی است که در آن راوی از توهمان بی اساس (پارانویایی)رنج مبرد.اغلب داستان های غلام حسین ساعدی مثل داستان های بهم پیوسته ((_عزاداران بیل))و ((ترسو لرز)) و بعضی از داستان های بهرام صادقی مثل داستان بلند ((ملکوت))و داستان کوتاه ((خواب خون)) از نوع داستان های وهمناک است.در داستان های شگفت آور, خیال و وهم بر خلاف داستان های وهمناک برای حوادث غیر عادی توجیه روانشناختی ارائه نمی کنند و حوادث غریب , همان طور که هست , حقیقتاً غیر واقعی و فوق طبیعی نشان داده می شوند.
در داستان های وهمناک عموماً وحشت ها و هیجانات و التهابات روانی و روحی شخصیت ها برجسته میشود و بهره گیری از درونمایه ها و موضوع هایی که جنبهء کلی ندارد به افراط می گراید , به طوری که داستان ها اغلب از واقعیت عادی زندگیو حقیق مملوس فاصله میگیرد.
در این داستان ها بی قراری ها و التهابات روانی شخصیت ها اغلب نه به عموان معلول های بر خاسته از روابط اجتماعی ,بلکه به عنوان عکس العمل های ارثی یا مرضی مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرد و خصوصیتی ناتورالیستی بر آن حاکم میشود .از این نظر شخصیت های داستان اغلب گرفتار سر نوشتی محتوم و تغییر ناپذیرند و دستخوش نگرانی ها و ترس و لرز های ناشناخته و موهوم.حرمان ها و نومیدی ها و آرزو ها و امید هایی که در این داستان ها تصویر و تشریح شده است ,به اقلیتی خاص از اجتماع تعلق دارد ,اقلیتی که گرفتار آشفتگی های روحی و نابسامانی های فکری هستند و تلاطم عاطفی و دلهره های روانی ,گاه آن ها راتا مرز جنون می کشاند.
در این داستان ها واقعیت های عادی و طبیعی زندگی خشن و نازیبا یا میتذل جلوه می کند,بخش هایی از زندگی هم که مورد توجه قرار میگیرد ,چه از لحاظ کیفیت, چه از لحاظ شیوهء توصیف,مبهم و بیمارگونه است.اغلب نویسندگان این نوع داستان ها به نیروی بدی یعنی شر بنیادی که در طبیعت انسان وجود دارد معتقدند ,نیرویی اهریمنی که انسان را گرگ_انسان می کند.
اظهار نظر چخوف دربارهء چنین آثاری همیشه در این جمله کوتاه خلاصه می شد :
((چنین چیز هایی در زندگی واقعی اتفاق نمی افتد))
چخوف اعتقاد داشت که اغلب نویسنگان ,حتی آن هایی که به عنوان نویسندگان واقع گرا(رئالسیت)معروف شده اند ,زندگی را پیش از آنکه در آثارشان به کارگیرند تحریف میکنند وآثارشان حاصل چنین تحریفی است از زندگی؛زیرا که از واقعیت زندگی دور افتاده اند و خود را محدود کرده اند که منحصراً دربارهء آدمکشان ودیوانه ها و بیماران رو حی و خودکشی کنندگان و شخصیت ها ی مریض گونه و برج عاج نشین قلم بزنند؛زیرا که بهره گیری از این موضوع ها و درونمایه ها در آثار این نویسندگان بیش از آن حدی است که در زندگی عادی و واقعی امکان وقوع و خودنمایی پیدا کند.
این طرز تلقی چخوف از آنجا ناشی میشد که نویسندگان همزمانش تحت تاثیر آثار داستایوسکی و موفقیت آثار او به چنین موضوع ها و درونمایه هایی بسیار روی آورده بودند و نوشتن داستان هایی که جنبهء مخوف و ترسناک زندگی و ناراحتی های روانی حاصل ازآن را تصویر میکرد,تمایل بسیاری نشان میدادند.البته چخوف خودش نیز از این تاثیر بر کنیر نماند و در داستان اتاق شمارهء6 یا در داستان کوتاه سهمناک ((راهب سیاه پوش))از چنین تمایلی پیروی کرد اما چنین داستان هایی در آثار چخوف استثنایی و نادر است.بعد ها خودش نیز متذکر شد که دیگر با موضوع ها ودرونمایه های مرضی و بیمار گونه شخصیت های غیر عادی و مریض کاری ندارد.از همین رهگذر است که به الکساندر کوپرین توصیه می کند که از فضیلت نمایی ها پرهیز کند و موضوع های عادی وساده را برای داستان هایش انتخاب کند:
((چرا مینویسید که شخصی با زیر دریایی به قطب شمال میرود که سازگاری انسان رابا محیط تحقیق کند,در حالی که همان موقع زنی که او را دوست دارد ,خودش را از برج ناقوس کلیسا با جیغ زدنی نمایشی به پایین پرت میکند .همهء این ها غیر واقعی است و در زندگی واقعی اتفاق نمی افتد.نویسنده بایدساده بنویسد و درباره ی موضوع هایی مثل چطور پیتر سیمونوویچ با ماریا ایوانوا عروسی می کند .داستان یعنی همین.))
این درس چخوف برای نویسندگان ,به خصوص نویسندگان ما بسیار عبرت آموز و ارزشمند است,چه بعد از شهرت آثار هدایت, به ویژه داستان های کوتاه ((سه قطره خون ))و ((زنده به گور))و اثر قوی و نیرومندی چون بوف کور بعضی از نویسندگان ما تحت تاثیر این آثار قرار گرفتند و در خلق آثار مرضی و خوابگونه تمایل بسیاری از خود نشان دادند.داستان هایشان به موضوع های مرضی و ارواح بیمار اخصاص یافت و به شخصیت های مریض و غیر عادی و برج عاج نشین و افکار بیمارگونه و غیر طبیعی آنها بسیار توجه کردند.
ادامه دارد....
[img]
![[تصویر: 03663197741632191427_thumb.jpg]](http://www.*****/viewer.php?file=03663197741632191427.jpg)
[/img]
[url=![[تصویر: 89434482336404171442.jpg]](http://www.axgig.com/images/89434482336404171442.jpg)
]img[/url]
]img[/url]
![[تصویر: h9pacwys58r03u326n3a.png]](http://*****/images/h9pacwys58r03u326n3a.png)
