نقد خوبی بود. خسته نباشید. یه سری نکات هست امیدوارم که باعث پیشرفتتون بشه:
مقدمه بی نظم بود. ببینید، شما در وهله اول با یک شروع خوب تفکر بازیباز رو به سمت داستان سوق می دید، بعد از اون وارد فیلد کلی سری GTA میشید. بهتر بود که قسمت اول مقدمه رو بعد از شرح تماجید بازی بیان می کردید که به توصیف داستانتون ی ریتم کلی بده.
من به دوستان هم قبلاً هم گفتم، امروزه بقال و چقال، GTA رو میشناسه. می دونه این سری چطوره به عرش می رسه. چطور تونسته این محبوبیت رو برای خودش دست و پا کنه. لذا شرح یک سری توصیفات (هر چند کم) اصولاً غلطه. به جاش می تونستید، از تکنیک مدح که امروزه باب شده در مقالات، استفاده کنید. مدح به این معنا که شما راکستار فعلی رو ستایش می کنید، نه راکستار قدیمی. در کل نام راکستار رو ستایش می کنید، از خصایص خاصش می گید و بعداً با یک پرش مناسب اون رو ربط به نسخه GTA می دید و در انتها ستایش رو هم به کل این سری ربط می دید.
یه نکته ای هست که کلاً ما در مورد نقد داستان بد متوجه شدیم. نه فقط شما و بلکه سیل از عظیمی از ما! ببینید، داستان یه چیزی هست که گیمر خودش می تونه با تجربه بازی در کنه. شما لازم نیست شرح اضافی بدید. چون بازیکن خودش تجربش می کنه و درکش می کنه. وظیفه منتقد اینه که در حد یک خلاصه خیلی خیلی کوتاه داستان رو شرح بده، بعد داستان را از جهات مختلف تفسیر کنه. شما متاسفانه خلافش عملکردید. ما تفسیر خاصی از داستان رو شاهد نیستیم. به عنوان مثال، می تونستید اشاره کنید، که داستان GTA نه براساس حوادث بلکه براساس روابط بین شخصیت ها و عمق و پیچش بین اون ها شکل گرفته که با یک روایت جمع و جور و خصوصاً پایان بندی مناسب، هسته اصلی داستان رو ارتقا بخشیده. تفاسیر زیادی میشد از داستان کرد تا مثلاً گیمری که بازی رو تجربه نکرده از قبل بدونه که با چه نوع ریتم روایی، سکانس بندی و... روبرو هست.
بنده به شخصه، با شرح شخصیت ها در فیلدهای جداگونه به شدت مخالفم. متاسفانه به کار بردن این روش، در مراجع انلاین چندان صحیح نیست. این روش بیشتر برای مجلاته که اون هم برای صفحه پرکردنه. حالا شاید شما بپرسید که خب توضیح شخصیت ها رو چیکار کنم؟ برای اون هم راه حلی هست. شما یک قسمت جداگونه در نظر می گیرد. اون قسمت مربوط به شخصیت پردازی میشه. در طی زمانی که دارید شخصیت ها رو ستایش می کنید، خصایص خاصشون رو هم در خلال اون با گیمر در میون میذارید. این یعنی یه معجون فوق العاده!
اما بررسی گیم پلی: شما ذهنتون در این بخش خیلی خوب شکل گرفته. یعنی دید مناسبی از یک بازی جهان باز دارید. اما متاسفانه مراحل و چینش نقدتون یه مشکلاتی رو داره. شما در ابتدای نقد سریعاً سراغ مراحل اصلیو فرعی رفتید. در حالی که در عناوین جهان باز، شرح مراحل فرعی، باید در یه قسمت فرعی، و تقریباً در انتهای نقد نوشته بشه. بازی Open World هست. این یعنی این که شما بیشتر از هر چیز دیگه ای باید دنیای بازی رو اول شرح بدید. یعنی این که بررسی کنید پویایی محیط تا چه حده، امکاناتی که در گوشاگوش مپ بازی هستن چیه، عملکرد مردم و... اشاره کنید. بعداً از اون وارد بطن مراحل اصلی و ویژگی اصلی بازی یعنی سویچ بین شخصیت ها میشید. و به ترتیب ساختار های بازی، مثل شخصی سازی، سیستم هندلینگ ماشین، سیستم شوتینگ و... رو بررسی می کنید. و در پایان گوشه چشمی هم به مراحل فرعی به عنوان یک مکمل خواهید داشت. روی سخنم اینه که یه مقداری چینش بررسی شما در جای اشتباهی غلط داشت که اون هم قابل حله.
اما بخش گرافیک و صداگذاری: ببینید، بررسی شما از این بخش به شدت کلیشه ای بود. به خصوص شروع شرح گرافیک. مثلاً می تونستید بخش گرافیک رو اینطوری شروع کنید:
شاید اگر ون گوگ هلندی، زنده می بود با دیدن دنیای زیبای GTA V، با همان قلم اعجاب آورش خودکشی می کرد. دنیای GTA V تا حدی جزئیات سرسام آور را بر روی سرتان خراب می کند که تعریفی دیگر از هنرهای بصری را درک می کنید. و........
و بعداً بنابر تجربه خودتون این بخش رو نقد می کنید. نیازی هم نیست کل بخش ها رو مثل افکت های آب دریا امثالهم رو جز به جز شرح بدید. همین که شخص خواننده ستایش شما رو می خونه، حساب کار دستش میاد.
بخش صداگذاری هم از این قائده پیروی می کنه، بهتر بود حتی این بخش صداگذاری رو یه جورایی با خود متن تلفیق می کردید. چطور؟ مثلاً در بخش شرح، شخصیت ها می تونستید عملکرد خوبشون در تاثیرگذاری رو به صداگذاری منحصر به فرد اون ربط بدید. این طوری حجم متن هم کمتر میشد و هم متنتون، ارزش خاص تری پیدا می کرد. برای بخش موسیقی هم می تونستید، هنگامی که به شوتینگ دلچسب بازی اشاره می کنید، این نکته رو هم یادآور بشید که موسیقی با عملکرد فوق العادش نقش خاصی رو در تحریک پذیری گیمر داره.
به عنوان سخن آخر، یه چیزی رو خواستم رک به شما بگم؛ شما قلم روونی دارید. اما وجود دو اصل باعث میشد سطح مطلبتون به غایتش برسه. اول این که مطلبتون توضیح اضافی زیادی داره. واقعاً یک مشکل حاد در متنتون بود. اما نکته بعد، سعی کنید، قلمتون رو به نحوی تغییر بدید که صمیمت با مخاطب بیشتر بشه. مثلاً همون جادوی فوق العاده ای که جلال آل احمد با مخاطب می کرد. شما باید خیلی خیلی ساده، و با زبانی مثل محاوره، بازی رو نقد کنید. تا گیمر شما رو هم یه شخصی مثل خودشون بدونه. به نظرم، خشک نویسی در مطالب، مخاطب رو از نویسنده دور می کنه. این یعنی این که شک و دو دلی در گیمر نسبت به اندیشه های شما بوجود میاد.
خسته نباشی بابت نقد خوبتون. به شخصه، این متن شاید بلند رو نوشتم، چون واقعاً حیفم می اومد که یک سری نکاتی که شاید در شما تغییر خاصی ایجاد کنه، بهتون گوشزد نشه. ایشالله شاهد پیشرفت شما باشیم
مقدمه بی نظم بود. ببینید، شما در وهله اول با یک شروع خوب تفکر بازیباز رو به سمت داستان سوق می دید، بعد از اون وارد فیلد کلی سری GTA میشید. بهتر بود که قسمت اول مقدمه رو بعد از شرح تماجید بازی بیان می کردید که به توصیف داستانتون ی ریتم کلی بده.
من به دوستان هم قبلاً هم گفتم، امروزه بقال و چقال، GTA رو میشناسه. می دونه این سری چطوره به عرش می رسه. چطور تونسته این محبوبیت رو برای خودش دست و پا کنه. لذا شرح یک سری توصیفات (هر چند کم) اصولاً غلطه. به جاش می تونستید، از تکنیک مدح که امروزه باب شده در مقالات، استفاده کنید. مدح به این معنا که شما راکستار فعلی رو ستایش می کنید، نه راکستار قدیمی. در کل نام راکستار رو ستایش می کنید، از خصایص خاصش می گید و بعداً با یک پرش مناسب اون رو ربط به نسخه GTA می دید و در انتها ستایش رو هم به کل این سری ربط می دید.
یه نکته ای هست که کلاً ما در مورد نقد داستان بد متوجه شدیم. نه فقط شما و بلکه سیل از عظیمی از ما! ببینید، داستان یه چیزی هست که گیمر خودش می تونه با تجربه بازی در کنه. شما لازم نیست شرح اضافی بدید. چون بازیکن خودش تجربش می کنه و درکش می کنه. وظیفه منتقد اینه که در حد یک خلاصه خیلی خیلی کوتاه داستان رو شرح بده، بعد داستان را از جهات مختلف تفسیر کنه. شما متاسفانه خلافش عملکردید. ما تفسیر خاصی از داستان رو شاهد نیستیم. به عنوان مثال، می تونستید اشاره کنید، که داستان GTA نه براساس حوادث بلکه براساس روابط بین شخصیت ها و عمق و پیچش بین اون ها شکل گرفته که با یک روایت جمع و جور و خصوصاً پایان بندی مناسب، هسته اصلی داستان رو ارتقا بخشیده. تفاسیر زیادی میشد از داستان کرد تا مثلاً گیمری که بازی رو تجربه نکرده از قبل بدونه که با چه نوع ریتم روایی، سکانس بندی و... روبرو هست.
بنده به شخصه، با شرح شخصیت ها در فیلدهای جداگونه به شدت مخالفم. متاسفانه به کار بردن این روش، در مراجع انلاین چندان صحیح نیست. این روش بیشتر برای مجلاته که اون هم برای صفحه پرکردنه. حالا شاید شما بپرسید که خب توضیح شخصیت ها رو چیکار کنم؟ برای اون هم راه حلی هست. شما یک قسمت جداگونه در نظر می گیرد. اون قسمت مربوط به شخصیت پردازی میشه. در طی زمانی که دارید شخصیت ها رو ستایش می کنید، خصایص خاصشون رو هم در خلال اون با گیمر در میون میذارید. این یعنی یه معجون فوق العاده!
اما بررسی گیم پلی: شما ذهنتون در این بخش خیلی خوب شکل گرفته. یعنی دید مناسبی از یک بازی جهان باز دارید. اما متاسفانه مراحل و چینش نقدتون یه مشکلاتی رو داره. شما در ابتدای نقد سریعاً سراغ مراحل اصلیو فرعی رفتید. در حالی که در عناوین جهان باز، شرح مراحل فرعی، باید در یه قسمت فرعی، و تقریباً در انتهای نقد نوشته بشه. بازی Open World هست. این یعنی این که شما بیشتر از هر چیز دیگه ای باید دنیای بازی رو اول شرح بدید. یعنی این که بررسی کنید پویایی محیط تا چه حده، امکاناتی که در گوشاگوش مپ بازی هستن چیه، عملکرد مردم و... اشاره کنید. بعداً از اون وارد بطن مراحل اصلی و ویژگی اصلی بازی یعنی سویچ بین شخصیت ها میشید. و به ترتیب ساختار های بازی، مثل شخصی سازی، سیستم هندلینگ ماشین، سیستم شوتینگ و... رو بررسی می کنید. و در پایان گوشه چشمی هم به مراحل فرعی به عنوان یک مکمل خواهید داشت. روی سخنم اینه که یه مقداری چینش بررسی شما در جای اشتباهی غلط داشت که اون هم قابل حله.
اما بخش گرافیک و صداگذاری: ببینید، بررسی شما از این بخش به شدت کلیشه ای بود. به خصوص شروع شرح گرافیک. مثلاً می تونستید بخش گرافیک رو اینطوری شروع کنید:
شاید اگر ون گوگ هلندی، زنده می بود با دیدن دنیای زیبای GTA V، با همان قلم اعجاب آورش خودکشی می کرد. دنیای GTA V تا حدی جزئیات سرسام آور را بر روی سرتان خراب می کند که تعریفی دیگر از هنرهای بصری را درک می کنید. و........
و بعداً بنابر تجربه خودتون این بخش رو نقد می کنید. نیازی هم نیست کل بخش ها رو مثل افکت های آب دریا امثالهم رو جز به جز شرح بدید. همین که شخص خواننده ستایش شما رو می خونه، حساب کار دستش میاد.
بخش صداگذاری هم از این قائده پیروی می کنه، بهتر بود حتی این بخش صداگذاری رو یه جورایی با خود متن تلفیق می کردید. چطور؟ مثلاً در بخش شرح، شخصیت ها می تونستید عملکرد خوبشون در تاثیرگذاری رو به صداگذاری منحصر به فرد اون ربط بدید. این طوری حجم متن هم کمتر میشد و هم متنتون، ارزش خاص تری پیدا می کرد. برای بخش موسیقی هم می تونستید، هنگامی که به شوتینگ دلچسب بازی اشاره می کنید، این نکته رو هم یادآور بشید که موسیقی با عملکرد فوق العادش نقش خاصی رو در تحریک پذیری گیمر داره.
به عنوان سخن آخر، یه چیزی رو خواستم رک به شما بگم؛ شما قلم روونی دارید. اما وجود دو اصل باعث میشد سطح مطلبتون به غایتش برسه. اول این که مطلبتون توضیح اضافی زیادی داره. واقعاً یک مشکل حاد در متنتون بود. اما نکته بعد، سعی کنید، قلمتون رو به نحوی تغییر بدید که صمیمت با مخاطب بیشتر بشه. مثلاً همون جادوی فوق العاده ای که جلال آل احمد با مخاطب می کرد. شما باید خیلی خیلی ساده، و با زبانی مثل محاوره، بازی رو نقد کنید. تا گیمر شما رو هم یه شخصی مثل خودشون بدونه. به نظرم، خشک نویسی در مطالب، مخاطب رو از نویسنده دور می کنه. این یعنی این که شک و دو دلی در گیمر نسبت به اندیشه های شما بوجود میاد.
خسته نباشی بابت نقد خوبتون. به شخصه، این متن شاید بلند رو نوشتم، چون واقعاً حیفم می اومد که یک سری نکاتی که شاید در شما تغییر خاصی ایجاد کنه، بهتون گوشزد نشه. ایشالله شاهد پیشرفت شما باشیم