07-19-2016, 05:40 PM
ما همه از یک پیکر هستیم و شباهت بین ما موج می زند. اما هنوز مسایلی وجود دارد که انسانیت را به تبعیض بکشد.
انگار میان انبوهی از سیاهی ها انسان هایی وجود دارند که رنگارنگ شده اند و اجناسی را به فروش میگذارند که هیچ خریداری ندارد<<فخر>>. این انسان ها دروغ می گویند که زنده هستند انها میان اواری از القاب و رنگ ها دفن شده اند. این انسان ها فراموش کردند که تفاوت اصلی میان ادمی در درون ان هاست. اما این دنیا مادی است و ریش و قیچی مسلما دست ظاهر پرستان است. حال در میان سیاهی ها حنجره ای دارد فریاد می کشد پس بکوشید که نابودش کنید.
این ادم ها با امید هایی زندگی می کنند و با همین امید هم به زخم بزرگ حقیقت التیام می دهند.
امیدوارند که بتوانند جلوی حقیقت را بگیرند اما نمی دانند که بستن موضوع فقط در اخبار رسانه ای کاربرد دارد نه در سخنانی که درون قلب ها گسترش می یابد.
امیدوارند که عدالت را بر قرار کنند در حالی که بعضی از انان شرافت را با عناوین و رنگ ها معامله کرده اند.
امیدوارند که از این حقیقت که همه ما مغزی پوچ داریم بگریزند اما نمی دانند که نمی توان از حقیقت گریخت. ان قدر حقیقت قالب ما می شوند که این خون قرمز را از بدن ما بیرون بکشد و دروغ که با گوشت و خونمان اجین شده است را خنثی کند.
بیان بعضی سخنان شجاعت می خواهد و گفتنش سخت است برای کسانی که شخصیتشان با القاب داده شده طرح گرفته است ولی امثال من چیزی برای از دست دادن نداریم و تک تک این کلمات را فریاد می کشیم.
خواهش میکنم این کلمات پست انسان دوستانه را که فقط برای شما موقت کاربرد دارد بر زبان نیاورید. سعی در محدود کردن ان هستی بخش و خالق نکنید بلکه ان محدود نمی شود و اگر ان جهان افرین محدود به مساجد و کلیسا ها بود مطمعنا ریشه ما از این دنیا برچیده می شد و هیکل و جسم پر افتخارمان زیر مشکلات بر زمین نقش می بست.
قلب ها به درد می اید با دیدن این واکنش ها اما فقط قلب هایی که با دیوار اهنین محصور نشده باشد.
.
.
.
.
.
.
.
گمان نبر ای دوست من با بیان کردن این سخن ها تنها می شوی بلکه هنوز افرادی با فقر ظاهری و ثروت درونی وجود دارند که از این هوا استشمام می کنند.
.
.
.
امضا حرف دل
انگار میان انبوهی از سیاهی ها انسان هایی وجود دارند که رنگارنگ شده اند و اجناسی را به فروش میگذارند که هیچ خریداری ندارد<<فخر>>. این انسان ها دروغ می گویند که زنده هستند انها میان اواری از القاب و رنگ ها دفن شده اند. این انسان ها فراموش کردند که تفاوت اصلی میان ادمی در درون ان هاست. اما این دنیا مادی است و ریش و قیچی مسلما دست ظاهر پرستان است. حال در میان سیاهی ها حنجره ای دارد فریاد می کشد پس بکوشید که نابودش کنید.
این ادم ها با امید هایی زندگی می کنند و با همین امید هم به زخم بزرگ حقیقت التیام می دهند.
امیدوارند که بتوانند جلوی حقیقت را بگیرند اما نمی دانند که بستن موضوع فقط در اخبار رسانه ای کاربرد دارد نه در سخنانی که درون قلب ها گسترش می یابد.
امیدوارند که عدالت را بر قرار کنند در حالی که بعضی از انان شرافت را با عناوین و رنگ ها معامله کرده اند.
امیدوارند که از این حقیقت که همه ما مغزی پوچ داریم بگریزند اما نمی دانند که نمی توان از حقیقت گریخت. ان قدر حقیقت قالب ما می شوند که این خون قرمز را از بدن ما بیرون بکشد و دروغ که با گوشت و خونمان اجین شده است را خنثی کند.
بیان بعضی سخنان شجاعت می خواهد و گفتنش سخت است برای کسانی که شخصیتشان با القاب داده شده طرح گرفته است ولی امثال من چیزی برای از دست دادن نداریم و تک تک این کلمات را فریاد می کشیم.
خواهش میکنم این کلمات پست انسان دوستانه را که فقط برای شما موقت کاربرد دارد بر زبان نیاورید. سعی در محدود کردن ان هستی بخش و خالق نکنید بلکه ان محدود نمی شود و اگر ان جهان افرین محدود به مساجد و کلیسا ها بود مطمعنا ریشه ما از این دنیا برچیده می شد و هیکل و جسم پر افتخارمان زیر مشکلات بر زمین نقش می بست.
قلب ها به درد می اید با دیدن این واکنش ها اما فقط قلب هایی که با دیوار اهنین محصور نشده باشد.
.
.
.
.
.
.
.
گمان نبر ای دوست من با بیان کردن این سخن ها تنها می شوی بلکه هنوز افرادی با فقر ظاهری و ثروت درونی وجود دارند که از این هوا استشمام می کنند.
.
.
.
امضا حرف دل