من یک Assassin هستم...کیش من آدمکشیست | برترین عناوین سری Assassin's Creed

[saeed aghababaee]

مقاله عالی بود

خاطرات ما هم زنده شد امیدواریم یوبیسافت توی این وقفه ی یک ساله بتونه یه عنوان مثل دوران اوجش رو عرضه کنه با توجه به syndicate که خوب حاظر

بازم از شما به خاطر مقاله ی عالی و زیبا ممنون

خیلی ممنون از لطف و محبت شما. برای من فقط و فقط رضایت کاربرا از مقاله مهمه و بس .
به نظرم نسخه بعدی خوب بشه با توجه به وقفه ای که افتاده. لااقل باید امیدوار بود.
باز هم ممنون از شما.

[mohireza]

با تشکر به خاطر مقاله ی مثل همیشه عالی
خاطرات گیمینگم زنده شد کلی از گیمرا با این سری خاطرات خوشی رو دارم (با اینکه این اواخر دیگه به گند داشت کشیده می شد!!!) اما انصافاً با برادرهود بیشتر از بقیه حال کردم ولی متأسفانه من چون مغزم معیوبه و تو پارکور گیمینگ حلزون از من وضعش بهتره وسطای بازی متوقف شدم و نتونستم بازی رو تموم کنم. ولی امیدوارم سال بعد دوباره سری AC دوباره به اوج برگرده.

[Devil Prince]

خسته نباشی سعید جان

یکی از بزرگترین اشتباهات Ubisoft بی توجهی به نسخه ی Rogue بود. این بازی می تونست بهترین داستان رو در بین کل نسخه های این بازی ارائه بده. این بازی برای اولین بار به ما جنبه های تاریک گروه Assassins رو نشون داد و از اون طرف جنبه هایی از گروه Templar رو  نشون داد که تا به حال ندیده بودیم. یعنی اومد دو گروه رو فراتر از خوب و بد یا خیر و شر نشون داد. هر گروهی دلایل خودشو داشت و از هر طرف که نگاه کنیم، می بینیم، گروه ها بیشتر خاکستری ان؛نه بد مطلق و نه خوب مطلق! یه چیزی که به شدت رئال بود. Rogue شخصیتی رو رو کرد که به شدت واقعی جلوه می کرد. یه آدم با وجدان. کسی که ناخواسته به آدم بده قصه تبدیل شده بود. به نظر من حس هم ذات پنداری که بازیباز  می تونست با این شخصیت داشته باشه، در کل سری کم نظیر بود. داستان و شخصیت به شدت قابل باور بودن و فقط به چاشنی پرداخت بیشتر و گسترده تر نیاز داشتن. واقعا حیف این پتانسیل ...

[saeed aghababaee]

خسته نباشی سعید جان

یکی از بزرگترین اشتباهات Ubisoft بی توجهی به نسخه ی Rogue بود. این بازی می تونست بهترین داستان رو در بین کل نسخه های این بازی ارائه بده. این بازی برای اولین بار به ما جنبه های تاریک گروه Assassins رو نشون داد و از اون طرف جنبه هایی از گروه Templar رو  نشون داد که تا به حال ندیده بودیم. یعنی اومد دو گروه رو فراتر از خوب و بد یا خیر و شر نشون داد. هر گروهی دلایل خودشو داشت و از هر طرف که نگاه کنیم، می بینیم، گروه ها بیشتر خاکستری ان؛نه بد مطلق و نه خوب مطلق! یه چیزی که به شدت رئال بود. Rogue شخصیتی رو رو کرد که به شدت واقعی جلوه می کرد. یه آدم با وجدان. کسی که ناخواسته به آدم بده قصه تبدیل شده بود. به نظر من حس هم ذات پنداری که بازیباز  می تونست با این شخصیت داشته باشه، در کل سری کم نظیر بود. داستان و شخصیت به شدت قابل باور بودن و فقط به چاشنی پرداخت بیشتر و گسترده تر نیاز داشتن. واقعا حیف این پتانسیل ...

سلام. سلامت باشی. شما هم خسته نباشی.
در مورد داستان روگ دقیقا درست میگی. تا این بازی اساسین سفید بود و تمپلار سیاه ولی این بار اومد نشون داد که یه ادم ثابت که شخصیت مثبتی هم داره میتونه توی هر دو گروه باشه و مشکلی هم با اهداف گروه نداشته باشه و حتی پارو کمی فراتر گذاشت و این بار اساسین ها رو به سمت سیاهی سوق داد. روگ در تبلیعات وحشتناک یونیتی و کنسول های نسل هشت گم شد. البته از بحث داستان که بگذریم گیم‌پلی استفاده مجدد از تمامی موارد استفاده شده در بلک فلگ بود که همین مسئله هم به بازی ضربه زد و در حالی که بلک فلگ یکی از برترین های این سری بود این بازی رو به کپی محض بودن متهم کردند که واقعا هم بیراه نبود. به طور کلی باید گفت یوبیسافت در تک تک نسخه های این سری از نظر ایده و شروع کار مسیر درستی رو روی کاغذ انتخاب کرده بود ولی در عمل خیلی وقت ها این پتانسیل رو به باد داد.

[Qeiji]

بسیار عالی! واقعا زیبا بود. خداییش تعداد مقاله هایی که تو گیمفا میشینم کامل میخونم، تو این چهارماه، ده تا هم نشده (جفت سایت و فروم) ولی اینو تا مقدمه رو خوندم رفتم فضا
دمت گرم خیلی قشنگ. به طور کلی موافقم با متن فقط دوتا نکته:

Assassin's Creed در حال حاضر یک تجربه زجرآور است

نه خداییش دیگه کم لطفی نکن. به نظر من اون اتمسفر مخوف و وحشتناکی که نسخه اول داشت، به غیر نسخه دوم و "انجمن برادری" دیگه هیچکدوم نداشتن. نسخه اول واقعا شاهکاری بود واسه خودش. زیبایی تکرار مراحل به این بود که هر "سیکوئنس" (مطمئن نیستم درست نوشتم یا نه ولی خودتون میدونین منظورم چیه دیگه ) شما آپگرید میشدی! شمشیر جدید، خنجر، چاقو پرتابی، دستکش، هِی آپدیت میشدید و قدرتتون بیشتر میشد و میرفتید اونجاهایی که همیشه شکست میخوردید، دهن سربازا رو سرویس میکردی و عقدتو خالی میکردی سرشون. (البته هیچوقت هم اون "گیوم تِل" که تو تریلرش بود رو نگرفیتم و آرزو به دل موندیم تا "انجمن برادری" ) واقعا آدم احساس ترس میکرد موقع کشتن تمپلارها، قشنگ میفهمیدی که کار بزرگی رو انجام دادی، همیشه قبل از کشتنشون یه صحنه ازشون درحال انجام کارهای کثیف رو میدیدیم و زیباتر حرفهاشون پس از مرگ بود.... وای گفتم حرفاشون، نمیدونم یادت هست یا نه ولی خیلی دیالوگ داشت (همونطور که یکی از دوستامون همین بالا گفت) من همین چند روز پیش نصب کردم که دوباره برم، اصلا حال میکنم بشینم این دیالوگ هاشون رو گوش کنم. اونایی که بدشون میاد یا اعصابشون خرد میشه، اگه متوجه حرفاشون میشدن حتما این دیالوگ های زیاد رو نکته مثبت حساب میکردن نه منفی!
درباره 2 و "انجمن برادی" که اصلا نیازی به صحبت نیست. شما خودت گذاشتیش تو سه تای اول که دیگه خودش مشخص میکنه چه خبره فقط من هفته پیش رفته بودم خونه فامیلمون این نسخه 2 رو براش بریزم، یه ذره اولش رو رفتم تا اونجا که اتزیو و داداشش مسابقه میدن و میرن رو نوک اون ساختمونه. خیلی این تیکه دیالوگ رو دوست داشتم مخصوصا با اون موسیقی پس زمینه فوق العاده:
برادر اتزیو (بالبخند): زندگی خوبی داریم برادر
اتزیو: آره و هیچوقت تغییر نمیکنه!
برادر اتزیو: و ما رو هم تغییر نمیده
بعد یه دفعه لوگوی Assassin's Creed II رو نشون میده
خداییش اونجا دلم گرفت؛ اشک تو چشام جمع شد. (خودتون که میدونید چی میشه بعدش )
بگذریم جدا از اون، بازم نسخه دوم مثل اولی، اون جو مخوف و فوق العاده و کمی ترسناک رو داشت ولی به زیبایی هرچه تمام تر، به همون اندازه، جو شاد و شوخی رو هم به بازی اضافه کرد. واقعا که بی نظیر بود.
درباره نسخه سوم هم برعکس شما و خیلی های دیگه من به شدت باهاش حال کردم. هیچوقت یادم نمیره از اون لحظه که اولین تریلرش رو دیدم، روزشماری میکردم تا لحظه انتشارش. هر روز تقویم رو چک میکردم، تو سایتا میچرخیدم مقاله ها رو میخوندم، عشق میکردم باهاش تا وقتی که بازی رسید دستم و هیچوقت نزد توحالم و پشیمون نشدم که چرا اینهمه انتظار کشیدم واسه این بازی. من از تک تک لحظات 3 لذت بردم و بارهای خیلی ها هم گفتن ولی برام اصلا مهم نبوده و نیست که بازی چجوری بود و چه ایراداتی داشت. من باهاش وحشتناک حال کردم و جزو چهار نسخه برتره واسه من.
حالا برعکسش همه عاشق IV بودن ولی ازش تنفر شدیدی دارم  تنها نسخه ای هست که هرچقدر به خودم فشار آوردم هم نتونستم تمومش کنم آخرش هم پاکش کردم رفت. دو تا نکته ش واقعا عذاب آور بود: 1. کلا همش تو آب بود و خشکی هم هیچ چیز جالب و جذابی نداشت. بابا دریازده شدم؛ بسه دیگه چقدر آب آخه؟ 2. شخصیت اصلی اصلا اساسین نبود. نه داستان نه ماجراجویی ها، هیچیش ربطی نداشت به اساسینا (یعنی ربط مستقیم و خیلی تاثیرگذار نداشت به جز یه چندجا) بعد بدتر اینه که شماره چهارم و به عنوان یه نسخه اصلی قرار گرفته بود! نسخه اصلی که شخصیتش نه اساسینه، نه دنبال آزاد کردن مردمه، نه به فکر مبارزه با ظالماس! فقط دنبال پوله
البته به طور کلی داستانش قشنگ بود و اینکه رستگاری مردی رو نشون میداد که راهش رو تو زندگی، تو دنیا گم کرده بود. خب این قشنگه ولی ربطی به اساسین ها نداره. این کلا رو مخم بود
یونیتی و سیندیکیت هم که عالین و من دارم همزمان جفتشون رو میرم (پارسال سیستمم نمیکشید، سه ماه پیش یه CPU خریدم ردیف شد) و خیلی هم لذت میبرم.
آ
قا خیلی حرف زدم، عذر میخوام. مقاله قشنگی بود، خسته نباشی

[saeed aghababaee]

بسیار عالی! واقعا زیبا بود. خداییش تعداد مقاله هایی که تو گیمفا میشینم کامل میخونم، تو این چهارماه، ده تا هم نشده (جفت سایت و فروم) ولی اینو تا مقدمه رو خوندم رفتم فضا
دمت گرم خیلی قشنگ. به طور کلی موافقم با متن فقط دوتا نکته:

Assassin's Creed در حال حاضر یک تجربه زجرآور است

نه خداییش دیگه کم لطفی نکن. به نظر من اون اتمسفر مخوف و وحشتناکی که نسخه اول داشت، به غیر نسخه دوم و "انجمن برادری" دیگه هیچکدوم نداشتن. نسخه اول واقعا شاهکاری بود واسه خودش. زیبایی تکرار مراحل به این بود که هر "سیکوئنس" (مطمئن نیستم درست نوشتم یا نه ولی خودتون میدونین منظورم چیه دیگه ) شما آپگرید میشدی! شمشیر جدید، خنجر، چاقو پرتابی، دستکش، هِی آپدیت میشدید و قدرتتون بیشتر میشد و میرفتید اونجاهایی که همیشه شکست میخوردید، دهن سربازا رو سرویس میکردی و عقدتو خالی میکردی سرشون. (البته هیچوقت هم اون "گیوم تِل" که تو تریلرش بود رو نگرفیتم و آرزو به دل موندیم تا "انجمن برادری" ) واقعا آدم احساس ترس میکرد موقع کشتن تمپلارها، قشنگ میفهمیدی که کار بزرگی رو انجام دادی، همیشه قبل از کشتنشون یه صحنه ازشون درحال انجام کارهای کثیف رو میدیدیم و زیباتر حرفهاشون پس از مرگ بود.... وای گفتم حرفاشون، نمیدونم یادت هست یا نه ولی خیلی دیالوگ داشت (همونطور که یکی از دوستامون همین بالا گفت) من همین چند روز پیش نصب کردم که دوباره برم، اصلا حال میکنم بشینم این دیالوگ هاشون رو گوش کنم. اونایی که بدشون میاد یا اعصابشون خرد میشه، اگه متوجه حرفاشون میشدن حتما این دیالوگ های زیاد رو نکته مثبت حساب میکردن نه منفی!
درباره 2 و "انجمن برادی" که اصلا نیازی به صحبت نیست. شما خودت گذاشتیش تو سه تای اول که دیگه خودش مشخص میکنه چه خبره فقط من هفته پیش رفته بودم خونه فامیلمون این نسخه 2 رو براش بریزم، یه ذره اولش رو رفتم تا اونجا که اتزیو و داداشش مسابقه میدن و میرن رو نوک اون ساختمونه. خیلی این تیکه دیالوگ رو دوست داشتم مخصوصا با اون موسیقی پس زمینه فوق العاده:
برادر اتزیو (بالبخند): زندگی خوبی داریم برادر
اتزیو: آره و هیچوقت تغییر نمیکنه!
برادر اتزیو: و ما رو هم تغییر نمیده
بعد یه دفعه لوگوی Assassin's Creed II رو نشون میده
خداییش اونجا دلم گرفت؛ اشک تو چشام جمع شد. (خودتون که میدونید چی میشه بعدش )
بگذریم جدا از اون، بازم نسخه دوم مثل اولی، اون جو مخوف و فوق العاده و کمی ترسناک رو داشت ولی به زیبایی هرچه تمام تر، به همون اندازه، جو شاد و شوخی رو هم به بازی اضافه کرد. واقعا که بی نظیر بود.
درباره نسخه سوم هم برعکس شما و خیلی های دیگه من به شدت باهاش حال کردم. هیچوقت یادم نمیره از اون لحظه که اولین تریلرش رو دیدم، روزشماری میکردم تا لحظه انتشارش. هر روز تقویم رو چک میکردم، تو سایتا میچرخیدم مقاله ها رو میخوندم، عشق میکردم باهاش تا وقتی که بازی رسید دستم و هیچوقت نزد توحالم و پشیمون نشدم که چرا اینهمه انتظار کشیدم واسه این بازی. من از تک تک لحظات 3 لذت بردم و بارهای خیلی ها هم گفتن ولی برام اصلا مهم نبوده و نیست که بازی چجوری بود و چه ایراداتی داشت. من باهاش وحشتناک حال کردم و جزو چهار نسخه برتره واسه من.
حالا برعکسش همه عاشق IV بودن ولی ازش تنفر شدیدی دارم  تنها نسخه ای هست که هرچقدر به خودم فشار آوردم هم نتونستم تمومش کنم آخرش هم پاکش کردم رفت. دو تا نکته ش واقعا عذاب آور بود: 1. کلا همش تو آب بود و خشکی هم هیچ چیز جالب و جذابی نداشت. بابا دریازده شدم؛ بسه دیگه چقدر آب آخه؟ 2. شخصیت اصلی اصلا اساسین نبود. نه داستان نه ماجراجویی ها، هیچیش ربطی نداشت به اساسینا (یعنی ربط مستقیم و خیلی تاثیرگذار نداشت به جز یه چندجا) بعد بدتر اینه که شماره چهارم و به عنوان یه نسخه اصلی قرار گرفته بود! نسخه اصلی که شخصیتش نه اساسینه، نه دنبال آزاد کردن مردمه، نه به فکر مبارزه با ظالماس! فقط دنبال پوله
البته به طور کلی داستانش قشنگ بود و اینکه رستگاری مردی رو نشون میداد که راهش رو تو زندگی، تو دنیا گم کرده بود. خب این قشنگه ولی ربطی به اساسین ها نداره. این کلا رو مخم بود
یونیتی و سیندیکیت هم که عالین و من دارم همزمان جفتشون رو میرم (پارسال سیستمم نمیکشید، سه ماه پیش یه CPU خریدم ردیف شد) و خیلی هم لذت میبرم.
آ
قا خیلی حرف زدم، عذر میخوام. مقاله قشنگی بود، خسته نباشی

سلام خدمت شما. باعث افتخار بنده هست که یکی از مقالاتی که وقت گذاشتد و خوندید مقاله من هست و به این خاطر ممنونم ازتون.

در خصوص نظر جامع و کاملتون باید بگم که نسخه اول واقعا بازی زیبایی بود و تمام مواردی که گفتید درسته ولی مسئله اینه که الان با توجه به عادتی که به گرافیک و گیم پلی متنوع و ... کردیم اگه بشینیم پاش نصف لذتی که اون موقع از بازی کردنش بردیم رو هم نمی بریم.
در مورد نسخه 3 باید بگم من هم ازش بدم نیومد و کاملا هم بازیش کردم فقط این که شخصیت کانر داغون و افتضاح بود و مثل یه بچه 5 ساله شخصیت پردازی شده بود.
نسخه چهارم رو من واقعا عاشقشم. چون از اونجایی که عاشق نقش افرینی هستم و نسخه چهارم تقریبا نقش افرینی شده بود واسه همین عاشقش شدم و لذت بردم ازش و با این که صد در صدش کرده بودم و کل نقشه بازی رو بدون حتی یه مورد باقی مونده پاکسازی کرده بودم دوباره چند روز قبل واسه 4 هم خریدمش تا دوباره بازی کنم. 
من تمامی نسخه های این سری رو بدون استثنا (البته نه دو بعدی ها) بازی کردم و تک تکشون رو دوست دارم و همون طور که اول مقاله گفتم وقتی میگیم یه بازی این سری بده یعنی در مقایسه با عناوین دیگه این سری بده وگرنه از بقیه بازی ها یک سروگردن بهتره. 
در مجموع این که سلیقه هر شخص حرف اول و اخر رو میزنه و باید دید که هر کس به چی علاقه داره و فقط اون مهمه. ادم باید ببینه خودش چی می خواد نه این که چیزی که بقیه دوست دارن خودمون رو  مجبور کنیم که ما هم دوست داشته باشیم.

ممنون از نظرتون.

[ONY$]

من واقعا با حرف شما درباره روگ موافقم.

من خودم این عنوان رو بازی کردم ، داستان و گیمپلی لذت بخشی داشت ولی در گرد و خاک انتشار یونیتی گم شد.
نقد خوبی بود،با تشکر از شما.

[Mohammad.Hl..]

مقاله ی عالی ای بود سعید جان 
 خسته نباشید  
  من برادر هود رو  از همه دوس دارم

[saeed aghababaee]

مقاله ی عالی ای بود سعید جان 
 خسته نباشید  
  من برادر هود رو  از همه دوس دارم

خیلی از شما ممنونم. لطف دارید.
سلامت باشید محمد جان.

[Big Killer]

و بله شاهکار اساسین قربونوش برم  ممنون از اقای اقا بابایی