نقد و برسی عنوان The Walking Dead Season 2

[Yves Guillemot]

بدون او هم می‌توانم! | نقد وبرسی عنوان The Walking Dead Season 2

موفقیت، شهرت را به‌ همراه می‌آورد؛ اما نمی‌تواند تضمین کننده موفقیت بعدی باشد. The Walking Dead در عین ناباوری به عنوان بهترین بازی سال ۲۰۱۲ میلادی معرفی شد. جایزه‌ای که باید اعتراف کرد استحقاقش را داشت. اثری که از خاکستر‌های ژانر ماجراجویی برخواست و به بهترین عنوان سال بدل شد. همین موضوع کار را برای دنباله‌اش سخت کرد. وقتی حالا به قسمت نخست فصل دوم بازی نگاه می‌کنیم، المان‌های آشنای زیادی را در آن میابیم. از نوع گفتوگوها تا اتمسفر بازی، المان‌هایی دست نخورده که چند سال پیش باعث جایزه بردن استودیو Telltale Games شدند. با این همه مشکل اینجاست که عموم آن‌ها دیگر آن حال و هوای گذشته را نداشته و دیگر نمی‌توان به عنوان المان‌های انقلابی آن را شناسایی کرد. این در حالی‌ست که بعضی از لحظات عناصر داستانی از بازی حذف شده و صحنه‌های اکشن جایگزین آن شده که بر عکس تصورات سازندگان این موضوع بیشتر به ضرر آنها تمام شده. البته WD عنوان خوبی‌ست، شاید بهتر است بگوییم یک عنوان درجه یک، اما دیگر خبری از اثری نیست که توانایی صدرنشینی در بازار مثل گذشته داشته باشد.

سازنده: Telltale Games
ناشر: Telltale Games
سبک: Graphic adventure

پلتفرم: ,PC,PS3,PS4, XBOX ONE,XBOX 360
تاریخ عرضه: Dec 2013

ماجرا از کجا شروع شد؟ (حاوی اسپویل فصل اول)

WD2 دقیقا از همان جایی آغاز می‌شود که فصل پیش پایان یافته بود. پس از آن پایان دردناک و احساسی که خود به تنهایی جایزه بهترین بازی سال را برای WD تثبیت کرد. این بار با Clementine سر و کار داریم که حالا عزیزش و کسی که نقش پدر را برای او ایفا می‌کرد را از دست داده و باید به تنهایی با دنیای خطرناکی که زامبی‌ها آن را تحت انحصار خود در آورده‌اند روبرو شود. سازندگان می‌توانستند با مانور دادن درباره تنهایی Clementine و سخت بودن ارتباط کودکی و همچون او با این دنیا وحشی عنوانی جذاب را خلق کنند؛ اما در نهایت پتانسیل موجود را استفاده نکرده و آن را با اکشن‌های دکمه‌ زنی عوض کرده‌اند. صحنه‌های اکشن چندان هم بد از آب در نیامده‌اند. اما نمی‌توان آن‌ها را به عنوان جایگزین مناسبی برای احساسات و عواطف انسانی و البته انتخاب‌های جالب در خلال داستان بازی نام برد. تنها در اوایل این عنوان کوتاه است که شاهد صحنه‌های جذابی هستیم و پس از آن با گروه جدیدی آشنا می‌شویم که Clementine سعی می‌کند پس از اتفاقات فصل نخست با آن‌ها کنار بیاید. این که Clementine در این مدت به یاد خاطرات قدیمی افتاده باعث می‌شود بار دیگر احساسات بازیبازها برانگیخته و آن‌ها دقیقا با همان شاهکار قدیمی روبرو شوند؛ اما از طرفی رابطه شخصیت اصلی با اعضای گروه جدید چندان تعریفی نداشته و نمی‌توان حق مطلب را در مورد این بازی ادا کند.

بدون شرح!

قدرتی که حفظ نشد!

Clementine شخصیت جالبی است. اما انتخاب آن به عنوان نقش اصلی و روبرو شدن با چالش‌هایش انتخاب مناسبی به نظر نمی‌رسد. Lee یک فرد بزرگ سال و باهوش و از همه مهم تر رهبر بود. او دقیقا خصوصیاتی را داشت که هر نوع بازیبازی با او ارتباط برقرار کند. او قهرمان بود و در نقش انسان، احساس و ذات پنداری را در مخاطبان به وجود می‌آورد. این دقیقا همان چیزی می‌باشد که Clementine از آن محروم است. او یک کودک بی‌دفاع است و بازیبازها بر اساس سنت ترجیح می‌دهند به عنوان نگهبانش ظاهر شود. نه فردی که مجبور است با او ارتباط نزدیک برقرار کند. سازندگان هیچ سنت شکنی نکرده‌اند. دیگر نقطه ضعف بازی در همین جا هویدا می‌شود که در طول بازی Clementine انتخاب بزرگی را پیش روی خود نمی‌بیند. او تعیین کننده‌ مرگ و زندگی نیست. البته این موضوعی طبیعی‌ست زیرا قرار نیست یک کودک در مورد جان دیگر انسان تصمیم بگیرد. در فصل نخست ما نگران حال دو شخصیت متفاوت بودیم و در اینجا باید مواظب Clementine باشیم تا به دلیل گاز گرفتگی یک سگ، از گروه باز نماند! در واقع پیچش داستانی به اندازه‌ی پیش پا افتاده است که سریعا شما را از روند کلی این قسمت ناامید می‌کند.

آیا او می‌تواند جای Lee را بگیرد؟!

دیگر ایراد بازی عدم جذابیت شخصیت‌های گروه است. در طول فصل قبل احساسات به وجود آمده میان Lee و Clementine و رابطه‌ این زوج با دیگر شخصیت‌ها، باعث شکل‌گیری یک داستان قرص و محکم شده بود؛ اما در فصل دوم بازیباز به راحتی می‌تواند خلا چنین روابطی را احساس کند. مدت زمان کوتاه بازی هم اجازه نمی‌دهد تا بازیباز با دیگر شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند. از طرفی بعضی از شخصیت‌های مذکور غیر طبیعی رفتار می‌کنند. به طور مثال Sara و رفتار عجیبش بیشتر باعث تعجب بازیباز می‌شود. در هر صورت WD2 با وجود تمامی مشکلات عنوان جالبی‌ست و تنها مشکلش عدم رضایت طرفدارانی است که آن را به چشم یک عنوان بی نظیر و عاری از مشکل نگاه می‌کنند. البته اگر نیمه پر لیوان را نگاه کنیم، تصور می‌کنم که تمرکز بیشتر روی شخصیت‌های تازه وارد و ملاقات با Clementine بالغ‌تر در نهایت می‌‎تواند نظر بازیباز را به خود جلب کند.

WD هنوز گرافیک عالی هنری خود را حفظ کرده است!

به کسی اعتماد نکن! | سخن پایانی

در پایان باید به این نکته اشاره کنیم که طراحی بازی تفاوت خاصی با فصل پیش ندارد. همان گرافیک سیل شید که طراحی هنری آن بسیار چشم نواز است. امیدوارم که WD در آینده به روزهای اوج خود برگردد.

                           + گرافیک هنری عالی                                                                                                    - عدم جذابیت شخصیت‌های جدید
                           + بعضی از صخنه های بازی روی بازیباز اثر میگذارد                                                            - کمبود انتخاب‌های سرنوشت‌ ساز
                           +  پایانی که همه چیزش دست شما می‌باشد                                                   

ارزش کلی: 8.5