![[تصویر: 03733391691314474416.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/03733391691314474416.jpg)
او کسیست که حتی وقتی امکان کشتن دشمنش Batma را داشت او را نکشت، چرا؟ چون می گفت اگر تو را بکشم افسردگی میگیرم ! او یک بچه بود، بچه ایی بازیگوش که بارها با اسباب بازی هایش بازی میکرد ولی آنها را دور نمی انداخت؟! او بارها با بتمن بازی میکرد ولی او را نمی کشت. او کسی بود که حتی در زمان مرگ لبخند بر لب داشت! لبخندی که او را منحصر به فرد کرد، لبخندی که به او جان دوباره ایی میبخشید لبخندی که ...
اما شاید جوکر خیلی هم شخصیت پیچیده ایی نباشد او خودش را خیلی راحت معرفی میکرد او فقط یک دیوانه بود! و دلیل این که چرا ما او را دوست داشتیم نیز خیلی واضح بود، به همان دلیلی که Vass را دوست داشتیم، مگر Vass به فکر کشتن ما نبود، مگر او با ما بازی نمیکرد و ما را عذاب نمی داد؟ پس چرا باز هم او را دوست داشتیم؟! او را دوست داشتیم چون مرز های جدیدی از دیوانگی را به ما معرفی میکرد شاید هیچ وقت نمی توانستیم فکر کنیم که شخصیتی مثل جوکر وجود دشته باشد، شخصیتی تا این حد دیوانه و صد البته جالب، اما او واقعا کیست؟ im a joker im a smoker به همین راحتی، شاید همین حرف نیز نشانه ایی از شخصیت و باشد، شخصیتی که تقلید نمی کرد، نقش بازی نمیکرد، شبیه هیچ کس نبود، او فقط خودش بود، او شعار نمی داد او باور داشت که زندگی خوب و بد را باهم دارد قهرمان و ضد قهرمان را با هم دارد تا وقتی که ضد قهرمانی نباشد قهرمانی وجود ندارد و تا وقتی قهرمانی نباشد ضد قهرمانی وجود ندارد، همان طور که تا وقتی که دروغ نباشد راسگویی وجود ندارد و ... شاید همین بود که حتی Batman را شیفتیه ی خودش کرد، دیوانه ایی که همه به خصوص بتمن را دیوانه ی خویش ساخت، بتمنی که حتی زمانی که در نسخه شهر آرکهام او راکشت به او گفت من نمی خواستم تو را بکشم! و با جواب عجیب جوکر روبه رو میشود که میگوید: شوخی میکنی؟! او واقعا اینگونه بود او زندگی را یک شوخی می پنداشت یک شوخی بزرگ! شاید جنایت های او نیز یک شوخی بوده، شاید مثل ما که به دوستمان پس گردنی میزنیم و میگوییم شوخی کردیم او نیز دیگران را میکشت و میگفت شوخی کردم! شاید او هرگز از بتمن ناراحت نشد و حتی زمانی که کشته شد کار بتمن را یک شوخی پنداشت، شاید او بتمن را دوست خود میدانست، و یا شاید ...
ولی من یک جیز را مطمئن هستم آن هم این است که شاید 90% ما به جوکر علاقه داشته باشیم ولی هرگز دوست نداریم جای او باشیم، مسلما خیلی از ما دوست داریم جای افرادی چون Super Man، BatMan ، Spider Man و ... باشیم اما شاید هیچکدام دوست نداریم جای Joker و امثال او باشیم دلیل آن چیست؟ اگر خیلی ها او را از Bat Man بیشتر دوست دارند پس چرا اگر قرار باشد یکی از آنها باشند (در دنیای واقعی) Bat Man را بر میگزینند؟ مگر آنان شیفته ی Joker نبودند؟!
شاید دلیلش خیلی راحت باشد هیجان، ایفای نقش خوب، نو آوری و ... شاید اگر Joker شخصیتی ساده لوح، خنگ و ... داشت آنچنان هم مورد استقبال قرار نمیگرفت. وآنقدر ها هم افتخار به دست نمی آورد، و افراد از او خوششان نمی آمد. ولی ما این را میدانیم که او اعمال خوبی انجام نمیدهد، پس مسلما دوست نداریم جای او باشیم، پس میشه نتیجه گرفت که از هرچی که خوشمان آمد دلیلی بر خوبی آن نیست.
![[تصویر: 43081466305788957049.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/43081466305788957049.jpg)
او معمولا یک کت یا بارانی ارغوانی رنگ میپوشد.
چهره ی او سفید و همراه مو های سبز و لبان سرخ همراه با همان لبخند همیشگی، البته بعضی اوقات دور چشمانش سایه ایی سیاه کشیده شده.
حال دلیل این ظاهر چیست؟
در بعضی جا ها تنها دلیل یک گریم است، و در بعضی جا ها گفته شده او در مواد شیمیایی افتاده وآن مواد باعث تعقییر رنگ در صورت او شده.
مواردی چون این مورد هم وجود داره مثل این که: لبخند او در واقع زخمی است که توسط Batarang بتمن در اطراف لبان او ایجاد شده، همچنین گفته شده پدر او یک معتاد است وشبی بعد از مصرف الکل به خانه بر میگردد وبه طرف مادرش حمله میکند، و بعد از آن زمانی که به پسرش یعنی جوکر نگاه میکند، به او میگوید چرا اینقدر جدی هستی؟! و بعد با جاقو لبخندی بر صورت او ترسیم میکند، همچنین گفته شده زن جوکر یک قمار باز بوده و یک بار مقدار زیادی بدهی به بار می آورد و صورتش توسط طلبکارانش با جاقو خط خطی میشود او نیز برای همدردی و این که به او بگوید این اتفاق برایش مهم نیست لبخندی با جاقو بر روی صورتش میکشد.
حال کمی بیشتر راجب شخصیت او صحبت میکنیم، متاسفانه زندگی نامه های او متفاوت است و در هر جا شخصیت او جوری تعریف شده. در کامیک ها معمولا شخصی دیوانه که از شکنجه و کشتن لذت میبرد، ولی در سریال ها او یک تبهکار است که البته کمی با دیگران متفاوت است. اما به طور کلی جوکر یک روان پریش است، یک مرد تنها، مردی که نه پول دارد، نه مقام، نه احترام و نه هیچ امیدی وچیزی که او را به زندگی امیدوار کند. او تنها یک دلخوشی دارد، دلخوشی او بازی کردن با افراد به خصوص بتمن است.
همان طور که میدانید نقش جوکر را در سریال ها سزار رومرو، جك نيكلسون وهیث لجر .
اینو از تمام قلب میگم که زمانیکه بعد از اون شاهکار هیث لجر خبر مرگ او را شنیدم گریه ام گرفت! اغراق نمیکنم حتی همین الان نیز بغض گلویم را گرفته واقعا ناراحتم، چرا او مرد ؟ آیا خودکشی کرد؟ یا این که یک اتفاق بود؟ شایدم کسی او را کشته ! دوران اوجش زود تر از آن چیزی که فکر میکردم تمام شد. او نیز مانند جوکر ناکام ماند، ای کاش او هنوز زنده بود ! هم او و هم جوکر.
هیث، هیث لجر واقعا عالی بود، همین و بســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــمیدونی .. میدونی چیو فهمیدم ؟ وقتی کارها طبق نقشه پیش بره، هیچ کس وحشت زده نمیشه، حتی اگه اون نقشه وحشتناک باشه... اگه فردا به مطبوعات بگم که مثلاً به عضو یه گروه خیابونی شلیک میشه، یا یه کامیون سرباز منفجر میشه، هیچکس وحشت نمیکنه، چون همه ش جزو نقشه است اما وقتی بگم که یه شهردار کوچولوی پیر خواهد مرد ! خب همه عقل شون رو از دست میدن .
راستش اول که شروع کردم به نوشتن این متن فکر میکردم میتوانم صفحه ها، صفحه راجب جوکر بنویسم(راجب شخصیت او) اما حال میبینم دیگر چیزی برای گفتن ندارم! شاید از همان اول نیز شخصیت او اینقدر پیچیده نبود! شاید او فردی ساده اما دیوانه بود! او یک بچه بود بچه ایی که گاهی کار های احمقانه میکرد!
اما حال که احساس میکنم چیزی برای گفتن ندارم قصد تمام کردن مطلب را داشتم، اما گفتم بد نیست کمی راجب پیشینیه ی او نیز سخن بگوییم، کمی راجب داستان های او نیز بگوییم.
![[تصویر: 33226907102692795684.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/33226907102692795684.jpg)
زندگی نامه ی او نیز همچون خودش بی در وپیکر هست در دنیای کامیک یک چیز و در بازی ها و سریال ها چیز دیگر!
خوب باز هم سختی ها گردن من افتاد سعی میکنم کامل ترین داستان را بگویم.
او در خانه بود سن و سال زیادی نداشت شاید 10 ساله بود، اما در یک شب شوم پدر مست و عصبانی وارد خانه شد! همان طور که تلو تلو میخورد به طرف همسرش حمله کرد و او را کشت! بعد از آن نیز به طرف پسرش آمد و گفت چرا اینقدر جدی هستی؟ و بعد از آن نیز لبخندی بر روی صورتش نقش بست لبخندی از جنس خون، لبخندی که شاید تنها ارث رسیده از پدرش به او باشد. او از خانه فرار کرد و شب را در خیابان گذراند او صبح از خواب بیدار شد و تنها تر از همیشه در خیابان ها راه افتاد، خیابان هایی که هیچ وقت تمام نمیشود، او به یک ولگرد تبدیل شده بود! بدون هیچ گونه پولی یا جیزی که بتواندبه آن دل خوش کند او حتی امید هم نداشتس! اما ناگهان نور امیدی پدیدار شد این نور برای او دزدی بود! او کودکانی را دید ه از مغازه ها غذا و میوه ها را میدزدند! خوب او هیچ وقت آن ها را نهی نکرد چون خودش نیز به این کار ادامه داد، تا حدود 20 سالگی شکم خد را با همین راه سیر میکرد، اما زمانی که یک سرقت از بانک را دید او نیز وسوسه شد به سمت همین کار برود، فکر کنم دیگه میوه وغذا برایش کافی نبود.
به سرعت نقابی تهیه کرد همچنین یک تفنگ، به هر حال سرقت از بانک که بدون تفنگ نمی شود، میشود؟
البته او یک نقشه هم داشت و نقشه او این بود که هیچ نقشه ایی ندارد! وارد بانک شد از صندوق دار تقاضای کلید کرد، کلید را گرفت و او را با نهایت تشکر کشت! سپس همه را قتل عام کرد و به طرف صندوق رفت و در آن را باز کرد، میلیون ها دلار رو به رویش بود، به نظ شما با آنها چه کار کرد؟ کار خاصی نکرد فقط تمام پول ها را به آتش کشید! سپس پلیس او را دستگیر کرد، اما جای او در زندان نبود! تعجب نکنید قاضی او را به عنوان یک دیوانه شناخت پس جای او در تیمارستان است. او در تیمارستان مورد ضرب و شتم بیماران قرار گرفت اما ناگهان کسی به کمک جوکر آمد! او که بود؟ او کسی نبود جز بین، بین را که حتما میشناسید؟ (امیدوارم او را بشناسید اما باز هم در پایان توضیحی خواهم داد) او جوکر را به گروه خود دعوت کرد و جوکر نیز با کمال میل پذیرفت و این شروعی بر کار های شیطانی جوکر شد. اما دیگر بیشتر از این توضیح نمیدهم، به هر حال من که نباید کل داستان را بازگو کنم. اما نترسید چیز زیادی را از دست ندادید!
![[تصویر: 71457324266827923210.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/71457324266827923210.jpg)
تنها چیزی که من رو خوشحال میکنه اینه! جوکر هنوز در دنیای کمیک زنده است، او در حال حاضر در تیمارستان است.
اما در دنیای سینمایی او مرده!
در آخر میخواهم با یک متن راجب Joker مطلب رو تمام کنم.
میدونی چرا رو جمله (چرا اینقدر جدی هستی) تکیه میکنم؟ برای این که شاید این وصیت پدر جوکر باشد! برای این که هر بار با خوردن زخم، جاری شدن اشک، چشیدن طعم سیلی محکم روزگار، لمس سختی، دیدن خیانت، احساس حقارت و ... بازم میخندی، میخندی چون تمام اینها پایان میپذیرد، میخندی تا دیگران فکر کنندهیچ درد و غمی نداری، میخندی تا دنیا به روت بخنده، نـــــــــــــــــــــــــــــه! دنیا هیچ وقت برای جوکر نخندید، او همیشه بعد از هر خنده ی جوکر اخم هایش را بیشتر در هم گره میداد و گره ی اخم هایش را مانند گره تناب دار به گردن او نزدیک تر میکرد، اما انگار یک حسی نمیگذاشت کسی صندلی را از زیر پای جوکر بکشد، کسی صندلی را از زیر پای او نکشید جز یک اتفاق شاید پای خفاشی که آن اطراف پر واز میکرد به صندلی خورد خفاشی که از اشتباهش ناراحت شد ولی دیگر کار از کار گذشته بود، خفاش قصه ما خواسته یا ناخواسته، صندلی را از زیر پای جوکر بیرون کشید! اما حال شاید خنده های جوکر را بیشتر درک کنیم خنده هایی که طعم خون میداد، ونگاهی که مظلومیت در آن موج میزد، حال شاید بدانیم چرا شرارت هایش بوی شوخی میداد، شاید بدانیم چرا ...
why so serious?
![[تصویر: 53567915593705547634.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/53567915593705547634.jpg)
![[تصویر: 93447578323636180389.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/93447578323636180389.jpg)
![[تصویر: 19171240485339065078.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/19171240485339065078.jpg)
![[تصویر: 49944462877007122665.jpg]](http://upload7.ir/imgs/2014-06/49944462877007122665.jpg)
.Oh, then that's the rule you'll have to break to know the truth
![[تصویر: 5b7th9dl7afci0p5zblo.jpg]](http://*****/images/5b7th9dl7afci0p5zblo.jpg)