نقد و برسی عنوان Rayman Legends

[Yves Guillemot]

دیوانه بیدار شو | نقد و برسی عنوان Rayman Legends



یوبی‌سافت با عرضه‌ی عنوان Rayman Origins نشان داد که سال‌ها از شخصیتی با پتانسیل‌های بالا غافل شده است. کیفیت خوب عنوان اشاره شده در کنار وجود نکاتی که در عناوین دیگر دیده نمی‌شود به سرعت سرنوشت ریمن را از نظر مالی تضمین کرد. همین موضوع باعث شد تا بعد از معرفی و عرضه کنسول نینتندو، یوبی‌سافت بازهم وسوسه شده و ریمن را به صورت انحصاری Wii U به دنیای بازی های ویدئویی باز گرداند. اما عملکرد نا امید کننده‌ Wii U در بازار فروش باعث شد تا یوبی‌سافت تصمیم بگیرد که نسخه‌ی جدید بازی که با عنوان Rayman Legends شناخته می‌شود را چند ماه به تاخییر انداخته و برای پلتفرم های دیگر نیز عرضه کند که خوشبختانه این تاخییر زمان کافی را در اختیار سازندگان قرار داد تا با افزایش تعداد مراحل چند بخش جدید و البته خاطره انگیز را به بازی اضافه کند و سطح کیفی محصول نهایی بالا برود.

نام: Rayman Legends
سازنده: Ubisoft Montpellier
ناشر: Ubisoft
سبک:Platform 2D

پلتفرم: PC , PS3, PS4 , PS Vita , Xbox 360, Xbox One , Wii U

تاریخ انتشار: ۳ سپتامبر ۲۰۱۳

دیوانه بیدار شد!|وقت دیوانه بازیه
بعد از اتفاقات قسمت قبل ریمن و دوستانش قرن هاست که به خواب رفته‌اند، با این وجود پیش گوی داستان خبر از اتفاقی جدید می‌دهد و مورفی (دوست قدیمی ریمن) او را بیدار می‌کند تا به مقابله با شعبده باز و 5 یار پلید او برود.
شعبده باز این‌ بار تعدادی از پرنسس و البته Teenis ها را دزدیده و ریمن باید در کنار مبارزه همیشگی آن‌ها را نیز نجات دهد. کل داستان بازی به جز بخش پایانی که همچون قسمت قبل دارای سورپرایز خاصی نیست! در همین چند خط خلاصه می‌شود. داستان بازی قبلی پیچیدگی خاصی نداشت و کلیت ساده‌ای را دنبال می‌کرد که در عین حال جذاب بود اما متاسفانه RL حتی همان جذابیت های انتهایی بازی قبل را نیز به مخاطب ارائه نمی‌کند. هر چند این موضوع نکته منفی برای بازی به شمار نمی‌رود اما اگر امنیت بیشتری به آن داده می‌شد می‌توانست بازی‌باز را برای تجربه و به اتمام رساندن بازی بیشتر ترغیب کند. اما از داستان که بگذریم، گیم‌پلی به عنوان اولین و آخرین عامل جذاب RL شناخته می‌شود که در این نسخه وظیفه خود را به خوبی انجام داده است.

دوتا خوردی که!

فوتبال؟!|بیا چند دست فوتبال بزنیم

گیم‌پلی RL نسخه ارتقا یافته Rayman Origins به اضافه یک قابلیت جزئی است. هر آن چیزی که در گذشته دیده‌اید این‌بار با پیشرفت در جزئیات و ساختار به RL بازگشته و همچنان سرگرم کننده است.
ریمن این توانایی را در اختیار دارد که به جهات مختلف حرکت کرده، پریده، در هوا معلق مانده و حتی از دیوار ها برای اجرای پرش‌های بلندتر استفاده کند. هیچ چیز در این زمینه نسبت به گذشته تغییر نکرده است اما سازندگان سعی کرده‌اند طراحی مراحل بازی را به سطحی بالاتر از گذشته ببرند تا ضمن سریع تر کردن بازی از تکراری شدن آن جلوگیری کند.
شاید بزرگ‌ترین تغییر به وجود آمده در فرم مراحل مربوط به بخش هایی شود که با قسمت های معمول بازی تفاوت داشتند. مانند مراحل پروازی (سوار بر پشه) Rayman Origins و مراحلی که محدودیت زمانی و سرعت در آن‌ها نقش کلیدی داشتند.
مراحل پروازی در RL جای خود را به بخش هایی داده‌اند که با جریان هوا ریمن را در هوا معلق نگه داشته و به وسیله قابلیت جانبی این امکان را در اختیار او قرار می‌دهند که دستکش های بوکس را به سمت دشمن ها پرتاب می‌کند.
مراحلی که محدودیت سرعت و زمان در آن‌ها نقش به سزایی داشتند به طور کل دچار تغییر خاصی نشده‌اند اما بعد از اتمام هر کدام تحت شرایطی خاص با یک حالت جدید همراه می‌شوند که طی آن بازی‌باز بایستی کل طول مرحله را طی یک دقیقه و بدون اثابت به دشمن یا تله‌ها پشت سر بگذارد. در نهایت بایستی به مراحلی بپردازیم که پیش تر اشاره کوتاهی به آن داشتیم. طی این مراحل که در انتهای هرکدام از بخش های اصلی قرار می‌گیرند بازی‌باز با دنبال کردن ریتم موسیقی مرحله را دنبال می‌کند بی شک جذابیت های بسیاری داشته و ارزش پشت سر گذاشتن مراحل دیگر برای رسیدن به آنها را دارد.
در ابتدای این بخش توضیح دادیم که تنها یک قابلیت جدید به گیم‌پلی آشنای بازی اضافه شده است. طی یک سری مراحل مورفی به عنوان شخصیت جانبی وارد بازی شده و این فرصت را در اختیار بازی‌باز قرار می‌دهد که به کمک او یک سری از موانع را جا به جا کرده، حواس بعضی از دشمنان را پرت کرده یا طناب ها را بریده تا مسیر ریمن و دوستانش هموار شود.
در نسخه PS3 و XBOX 360 مورفی به صورت خودکار توسط بازی کنترل شده و در موقعیت هایی که تعامل پذیر هستند قرار می‌گیرد و بازی‌باز با فشردن یک کلید به طور مثال سکوی مورد نظر را حرکت می‌دهد. این در حالی است که حتی حرکت مورفی در نسخه های ویتا و Wii U بر عهده ی خود بازی‌باز و به وسیله صفحه نمایش لمسی انجام می‌شود.
حضور شخصیت جانبی در مراحل مختلف به خودی خود جذابیت و البته پیچیدگی مناسبی را اضافه می‌کند که تا حدودی جای خالیش در قسمت قبل احساس می‌شد. در کنار مورفی به عنوان یک قابلیت جانبی همچنان امکان بازی به صورت چهار نفره نیز وجود دارد.
بازی کردن RL به صورت چند نفره در کنار جذابیت‌های همیشگی همچون برخورد مشت و سیلی ها به یکدیگر ضعفی دارد که باعث می‌شود شلوغی بیش از حدی در بازی به وجود آید. با این حال سازندگان این بار یک ماد جداگانه تحت عنوان Kung Foot طراحی کرده‌اند که تنها به صورت چند نفره قابل بازی است. طی این ماد جدید، بازی‌باز ها در دو تیم قرار گرفته و وظیفه پیدا می‌کنند با زدن مشت، لگد و سیلی به توپ، آن را به دروازه جریف وارد کند. البته این امکان وجود دارد که توپ را رها کرده و به کتک زدن یکدیگر نیز مشغول شوید! این ماد بی شک یکی از نکات مثبت بازی است که به خوبی ارزش‌های حالت چند نفره را افزایش می‌دهد.

بخش چند نفره واقعا سرگرم کننده می‌باشد!

همان هنر و خلاقیت که در گرافیک نسخه پیشین وجود داشت این‌بار نیز تکرار شده و به بهترین شکل ممکن در قالب بازی قرار گرفته است. نکته قابل توجه این است که در RL تمامی نکات قسمت قبل حتی ارتقا یافته و این‌بار با بعضی افکت ها و مدل‌های سه بعدی همراه شده که جذابیت های فراوانی دارند. در کنار این موضوع اندک مشکلات پایداری فریم ریت نیز برطرف شده و این‌بار شاهد حضور سکانس‌های به شدت بزرگ‌تر و شلوغ‌تر هستیم که هیچ مشکل فنی خاصی را نیز به وجود نمی‌آورند.
همچنان بازی به صورت 60 فریم دنبال شده و مدت زمان پاسخگویی کنترلر نسبت به عملکرد بازی‌باز در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد. در کنار این موضوع شاید بزرگترین پیشرفت بازی مربوط به صداگذاری و موسیقی شود. قسمت قبلی به خودی خود دارای موسیقی‌های بسیار خوبی بود که در کنار صداگذاری طنز شخصیت‌ها و محیط قرار گرفته، معجونی جالب توجه را شکل داده بودند.
همه‌ی نکات اشاره شده به نسبت گذشته پیشرفت کرده‌اند. نه تنها صداگذاری طنز اینبار به شکل مناسبی گسترده شده بلکه موسیقی تبدیل به یکی از اجزای اصلی بازی شده است. در کنار استفاده از موسیقی های آشنا با تنظیمی جدید برای مراحل معمولی هر کدام از بخش‌های کلی بازی با یک مراحل خاص به انتها می‌رسد که تمرکز اصلی آن روی موسیقی قرار دارد. در توضیحات ساده‌تر می‌توان این گونه بازگو کرد که ریتم حرکت و پیشروی در این مراحل مبتنی در موسیقی است که همزمان با حرکت بازی پخش شده و جذابیت فراوانی دارد.

سخن پایانی|وقت خواب است!

در کل RL از جمله عناوینی است که هر چند در چرخه دنبال سازی بدون تغییرات اساسی گرفتار شده اما همچنان جذابیت‌های گذشته را حفظ کرده با پیشرفت‌های مورد نیاز در سطح بسیار خوبی قرار می‌گیرد.
اگر علاقه‌مند به این سبک می‌باشید تجربه آن به شدت پیشنهاد می‌شود و اگر علاقه‌مند هم نیستید با تجربه این عنوان قطعا عاشق این بازی و سبک می‌شوید.

نکات مثبت: اضافه شدن یک‌سری قابلیت جانبی، گرافیک عالی، موسیقی‌های شنیدنی، مراحل انتهایی هر کدام از بخش های اصلی، اضافه شدن حالت Kung Foot.

نکات منفی: نبود باس فایت قوی، کاهش سختی نسبت به نسخه قبلی.

نمره کل از 10: 9.5

[Destiny]

نقد عالی بود من این عنوان را بازی کردم عاشقشم با این که بازی ساده ای هست ولی بسیار سرگرم کننده ممنون بابت نقد خوبتون

[Yves Guillemot]

نقد عالی بود من این عنوان را بازی کردم عاشقشم با این که بازی ساده ای هست ولی بسیار سرگرم کننده ممنون بابت نقد خوبتون

خیلی ممنون ارادت دارین. 
بله با حرف شما خیلی موافقم عنوانی ساده ولی سرگرم کننده.

[You Never Win]

دستت درد نکنه! چه مقاله توپی!! بوی رعایت نکاتی که گفتم میاد!!
اولاً که کارت خیلی خوبه سر تیتر ها رو با یه رنگ و فونت بزرگ تر نوشتی و متن رو همون فونت معمولی! این طوری قشنگ ترم هست! نیم فاصله هم رعایت کردی!! کلاً این بهترین مقاله ت هست!! خسته نباشی.
Rayman سری عالی بوده و هست!! ولی نسخه Legends خدایی بهترینشه!! خیلی زیبا و عالی کار شده از هر لحاظی! نمره خیلی توپی هم بهش دادی.

[سجاد محمدی پور]

با سلام خدمت دوست خوبم، آقا امیر...

کیفیت کلی مقاله نسبت به گذشته پیشرفت قابل قبولی کرده و از این جهت جا داره از شما بابت نوشتن مقاله‌ای با این سطح کیفی، تشکر کنم. به طور کلی، محتوای مقاله در سطح قابل قبولی قرار داره و در مواردی جملات زیبا هم چاشنی بخش نگارش شده. علاوه بر این‌ها حجم کلی مقاله هم خوبه و بر نکات مثبت اون اضافه ‌می‌کنه. اما در کنار این نکات مثبت، یک سری نکات منفی هم دیده میشه که باعث شده شکل کلی مقاله از استاندارد ها دور بشه. به طور کلی بخش مقدمه رو برای بیان مشکلات نگارشی در نظر می‌گیریم...

اول اینکه برای جذابیت بیشتر متن مقاله، سعی کنید همیشه اون رو در حالت تراز از دو طرف قرار بدید. در ثانی مقالات نقد و بررسی بهتره که با سه تیتر شروع و تموم بشه و ترکیب بخش های مختلف می‌تونست وجهه‌ی زیباتری به مقاله ببخشه.

جا داره یک سری نکات هم درباره‌ی بخش مقدمه بهش اشاره کنم. در بخش مقدمه لزومی نیست که در مورد بازی بحث بشه، چراکه قطعا هرکسی با دیدن عنوان مقاله، به راحتی میتونه حدس بزنه درچه موردی قراره بحث داشته باشیم. در بخش مقدمه همیشه سعی کنید به طور غیر مستقیم به دنیای بازی اشاره داشته باشید و درنهایت بخش مقدمه رو با یک غافل‌گیری (اشاره به بازی) مختومه اعلام کنید.

کیفیت خوب عنوان اشاره شده در کنار وجود نکاتی که در عناوین دیگر دیده نمی‌شود به سرعت سرنوشت ریمن را از نظر مالی تضمین کرد

این جمله بیش از حد دچار تکلف شده. گاهی اوقات تکلف زیاد باعث میشه یک خواننده بارها یک جمله رو مطالعه کنه تا در نهایت بتونه ازش برداشت قطعی داشته باشه. بنظر بنده بهتر بود بجای "عنوان اشاره شده" به نام بازی اشاره می‌کردید. کلمه‌ی "وجود" هم لزومی نداره در جمله قرار داده بشه. البته این جمله از لحاظ معنایی هم اندکی ابهام داره و همون‌طور که گفتم دچار تکلف شده. همچنین بهتر بود بجای "ریمن" می‌نوشتید "Rayman".

در ادامه‌، بخش "تاریخچه" رو هم با "مقدمه" ادقام کردید که اینکار چندان صحیح نیست. جلوتر می‌تونستید گذشته‌ی بازی رو به طور کامل شرح بدید.

اما عملکرد نا امید کننده‌ Wii U در بازار فروش(،) باعث شد تا یوبی‌سافت تصمیم بگیرد که نسخه‌ی جدید بازی که با عنوان Rayman Legends شناخته می‌شود را چند ماه به تاخییر انداخته و برای پلتفرم های دیگر نیز عرضه کند

بهتر بود برای شیوایی جملات، پیش از "Wii U" کلمه‌ی "کنسول" رو هم قرار می‌دادید. ویرگول هم تو بخش های مختلف مقاله گذاشته نشده بود. واژه‌ی "که" نیز به تکرر بکار رفته بود.

بسیار خوب. در مقدمه ایرادات بزرگی دیده نمیشه. اگر چه بیشتر بخش مقدمه رو تارخچه‌ی این عنوان تشکیل داده بود.
در آخر یک سری اشکالات تو بخش امتیاز دهی وجود داره:

نکات مثبت: پیشرفت اندک نسبت به نسخه پیشین، اضافه شدن یک‌سری قابلیت جانبی، گرافیک عالی، موسیقی‌های شنیدنی، مراحل انتهایی هر کدام از بخش های اصلی، اضافه شدن حالت Foot Kung.

پیشرفت اندک نسبت به نسخه‌ی پیشین، نکته‌ی مثبتی محسوب نمیشه. ضمنا "Foot Kung" رو به "Kung Foot" تغییر بدید. علاوه بر این‌ها این بازی قطعا لایق نمر‌ه‌ی 9.5 نیست!

در کل مقاله‌ی بسیار خوبی بود و به شخصه از خوندنش لذت بردم. مقاله‌ی شما در سطح بالایی قرار داره و از این جهت بنده بسیار روی اون زوم شدم تا بتونم اون رو نقد کنم. استفاده از عکس های مناسب که محیط های مختلف بازی رو شرح می‌داد بسیار خوب بود. فونت مقاله هم بسیار عالی بود و از رنگ های مختلف هم برای زیبایی اون استفاده کرده بودید. نکات نگارشی هم تا حد امکان رعایت شده بود. در کل باید یه احسنت جانانه برای نوشتن این مقاله به شما گفت.... احسنت

موفق باشید امیر جان

[BadBoy4Ever]

درود 
نایس واقعا منتقد مشتی ای هستی برادر 
خیلی خوبه که انجمنو اینجوری سر پا نگه داریم 
ادامه بده (کیپ گویینگ !) 
یادش بخیر همون موقع رو پی سی دو نفره میرفتیم با رفقا 
فوتبالش خیلی شاخ بود

[Yves Guillemot]

درود 
نایس واقعا منتقد مشتی ای هستی برادر 
خیلی خوبه که انجمنو اینجوری سر پا نگه داریم 
ادامه بده (کیپ گویینگ !) 
یادش بخیر همون موقع رو پی سی دو نفره میرفتیم با رفقا 
فوتبالش خیلی شاخ بود

درود بر شرفت
نظر لطفته کسری جان.
خوشحالم که مقالمو خوندی.

[saeed aghababaee]

خسته نباشید.
پیشرفتتون در نگارش مقالات به وضوح قابل مشاهده اس.

[Devil Prince]

سلام دوست من (دیگه گفتن "خسته نباشید خدمت نویسنده ی عزیز" رو خودم خز کردم. حالا بقیه می تونن ازش استفاده کنن ! )
آفرین داره ظاهر نوشتت. فونت خوب، تصاویر خوب، قسمت بندی خوب، رنگ بندی خوب. یه مشکل: این مقاله رو تراز از دو طرف کن! باور کن کار آسونیه!
استفاده ی درست از علایم نگارشی رو در دستور کار قرار بده. تو این بخش مشکل زیاد داری... کتاب زبان فارسی دوم و سوم دبیرستان دم دستته بردار بخون!   (جداََ میگم)
و اما مهم ترین بخش نوشته ها: جمله بندی، نحوه ی گویش و محتوا
نمی خوام نا امیدت کنم ولی اصلا با نوشتت حال نکردم. جذابیتی رو که نوشته ی قبلیت داشت، اصلا نداره. خبری از لحن زیبا و جذابت نیست. تفسیر ها و تحلیل های حرفه ایت کجا رفتن؟ یه چیز رو رک میگم. یکم مغرور شدی و زدی تو تریپ رسمی نوشتن و هویت و سبک نوشته ی خودت رو گم کردی. خودت باش! البته اگه با این سبک نوشتن راحت تری، راحت باش!   . ولی من میگم اون سبک نوشتن خیلی بیشتر برازنده ات بود. من خودم اون سبک نوشتن رو بیشتر می پسندم. لحن این نقد بیش از حد خشک و رسمی بود و اون حس کنجکاوی و اشتیاق نقد قبلی رو در من ایجاد نکرد (نقد قبلیت هم حات رسمی داشت ولی از یک سری جمله بندی هایی استفاده کرده بودی که یه حالت تازگی برای من داشت. اینجا اومدی و از یه سری جمله بندی های تکراری استفاده کردی. یکم توضیحش سخته!). اصلا المان ها و قسمت های مختلف بازی رو خوب تحلیل نکرده بودی. یه حالتی داشت که انگار فقط می خواستی بنویسی و نقدت رو طولانی نشون بدی. بیشتر جملات نقش هویج و خط پر کن رو داشتن و نکته ی خاصی رو ذکر نمی کردن. بیشتر بازی رو با نسخه ی قبلیش مقایسه کرده بودی و بیش از حد ذهن خواننده رو به سمت قسمت قبلی بازی منحرف می کردی. باید در نظر بگیری که عده ای نسخه ی قبلی رو تجربه نکردن و معیار درستی از مقایسه ی دو بازی دستشون نمیاد! درباره ی یکی از بهترین بخش های بازی کم لطفی کردی. واقعا لیاقت مراحل موزیکال بازی در حد همون یه خط بود! هر کی بازی رو انجام نداده بود، فکر می کرد یا یک سری مراحل معمولی رو به رو ایم. در کل راضی نبودم (?!Who Cares). نمیگم نقدت بده. خوبه ولی اون نقد قبلیت توقع من رو بالا برد و منتظر یه چیز حتی بهتر بودم. شاید به خاطر ساده بودن نقد این بازی باشه که اینطور فکر می کنم.
ایراد زیاد گرفتم ولی دلیلش اینه که نقدات به نظر من (منِ حقیر!  ) دیگه سطح خوب رو رد کرده و باید فقط مشکلاتت گفته بشه تا بری سطح بعدی... فعلا Game Over شدی تا ببینیم نقد بعد چه می کنی. ظاهر و نگارش نسبت به قبل خوب بود.
نمره ی من به نقدت: 7/10 ... اصلا هم LIKE نداشت! نگه میدارم واسه نقد بعدیت!
خسته نباشی

!Keep Continue Buddy

آپدیت نظر:

(یعنی این بازی با The Last Of Us من یکیه؟!! البته می‌دونم مقایسه‌ی بیخودیه  )

میدونی بیخوده پس چرا میگی؟ چه ربطی داره آخه برادرم. هر سبک واسه خودش یه سری استاندارد ها داره. اگه یه بازی بتونه به این استاندارد ها برسه، هر چقدر هم که بازی ساده و کوچیکی باشه، منطقیه که نمره ی خوبی هم بگیره. البته حرفم رو کلی گفتم. فهمیدم فقط یه چیزی پروندی سجاد جان.  حرمت تگت رو نگه دار. این نوب بازی ها چه معنی داره؟