لیست سیاه :نقد و برسی بازی spilinter cell black list

[P.F.Sgamer]

چراغ های اتاق یکی پس از دیگری خاموش می شوند… سربازان وحشت زده گوشه گوشه ساختمان را می گردند… صدایی از تاریکی به گوش می رسد… هوا تاریک شده و امیدی که سرباز دارد نور چراغ قوه اش است پس به آرامی قدم بر میدارد… خون درون رگهایش یخ زده است، صدایی او را متوجه سقف می کند… چراغ قوه اش را به سمت بالا میگیرد و … سه نور سبز آخرین خاطره ایست که از دنیای فانی برایش به یادگار می ماند.

اسپلینترسل، متالگیر، هیتمن ، سه عنوان قدیمی و پایه سبک مخفی کاری هستند و خوشبختانه یا شاید بدبختانه تنها عناوینی هستند که این سبک را به جلو میبرند و عنوانی حتی نزدیک به این سه گیم نشده است. هیتمن با آن سیستم تعویض لباس و آزاد بودن دست بازیکن برای انجام مراحل، متالگیر با داستان و کاراکترهای متفاوتش و در این میان اسپلینترسل که در خود مبحث مخفی کاری پیشرفته تر از دو بازی دیگر بود، و با این صحبت دقیقا اشاره به گجت های سم فیشر کاراکتر خوش صدای بازی می کنم. سم فیشر کادیلاک کماندوهای مخفی کاری به حساب می آمد، کلت صدا خفه کن دارش که همچنین می توانست از خود ای ام پی(EMP) تولید کند بس بود تا صدها مرحله را با هیجان به پایان برسانیم. در نسخه سوم بازی همه اینها به اوج می رسید اما از نسخه چهارم سری یعنی مامور دو جانبه(Double Agent)، بازی راه خود را کم کم  گم کرد. بازی سعی کرد حتی از ۲ عنوان دیگر (متالگیر و هیتمن) تقلید کند، پس در پایان متاسفانه یک بازی( به شکل عجیبی!)  پر از باگ ساخته شد، اما داستان بازی و گیم پلی بازی مناسب بود، درست بود که دیگر مزه اسپلینترسل های قدیمی را نمیداد، ولی در نوع خود بازی خوبی به حساب می آمد.
اما زمان گذشت و سازندگان به این نتیجه رسیدند که سم فیشر زیاد از حد دولتی (!!) است، پس محکومیت (Conviction)ساخته شد، بازی که باز از مسیر اصلی اسپلینترسل خارج شده بود ولی با این حال بازی خوبی بود، بازی بیشتر جنبه اکشن به خود گرفته بود، سیستم تگ گذاری بر روی دشمنان چیز جدیدی نبود ولی بسیار عالی به کار گرفته شده بود، بازی بسیار سینماتیک تر شده بود(فکر نکنم کسی با بازی کردن محکومیت به یاد جیسون بورن نیفتاده باشد)، به نظر می رسید که زمانش رسیده که اسپلینترسل قدیمی را از یاد خارج کنیم و به بازی جدید اسپلینترسل عادت کنیم.
اما بلک لیست کمی بی صدا تر از نسخه های دیگر معرفی شد، در میان دموهای ابتدایی نمیشد نظر داد که بازی به سبک و سیاق گذشته برگشته است اما همین که هواداران را به یاد نسخه های ابتدایی می انداخت کافی بود تا جیب هارا خالی کنند.
و لیست سیاه انتشار یافت.

بازی در دو دی وی دی(برای اکس باکس) و یک بلوری کامل (پلی استیشن)عرضه شد، اما اشتباه نکنید این همه حجم بیهوده نیست! گیم پلی بازی دقیقا ترکیب تمامی عناصر موفق گذشته سری است، و حتی روش بازی کردن هم به شما واگذار شده است. می توانید بازی را اکشن کامل، با سلاح های مرگبار و انفجار نارنجک ها به پیش ببرید یا می توانید مثل گذشته ها، روی سقف آویزان شده و بدون هیچگونه سر و صدایی و همانند یک روح از میان دشمنان گذشته و مرحله را به پایان برسانید. در بازی هر روش گیم پلی شما امتیاز مختص خود را می گیرد، اگر به روش اکشن بازی کنید ، پوان اسالت (Assault)به شما تعلق میگیرد و اگر بدون دیده شدن و با سلاح های غیر مرگبار از میان دشمنان بگذرید نمره روح(Ghost)، و اگر چیزی در این میان بازی کنید نمره پلنگ(Panter)بدست خواهید آورد. برای هر نوع روش بازی سلاح ها و آپگرید های مخصوصی در نظر گرفته شده است، سیستم خرید سلاح، گجت و لباس برای سم، به بهترین شکل ممکن کار می کند، و برای کمبود پول برای خرید نیز می توانید از مراحل اضافه بازی لذت ببرید. سیستم تصمیم گیری (مثلا کشتن یا زنده گذاشتن ) که از مامور دوجانبه وام گرفته شده، در بازی حضور دارد ولی به عظمت و همانند آن نیست و در روند بازی تاثیر چندانی ندارد. همچنین سیستم تگ گذاری نسخه محکومیت نیز در اینجا به بهترین شکل ممکن پیاده شده، و بسیار کارا است، اما برای مهمترین نکته بازی می توان به سیستم سختی و هوش مصنوعی دشمنان اشاره کرد، اگر در بازی شما بیشتر پول خود را خرج تجهیزات کنید به این معنی است که شما بازی کن قدیمی سری هستید ولی سم ضعیف می ماند و زود از پا در می آید، و برعکس ، اگر بر روی لباس او هزینه کنید، سم قویتر شده و در برابر باران گلوله های دشمن جان سالم به در می برد. یوبی سافت به زیبایی تمام با استفاده از این سیستم هم بازی کن های قدیمی سری (که مخفی کاری را به شکل واقعی مخفی کاری بازی میکردند) و هم بازی کن های جدید ( که بازی را بزن بهادر دنبال می کنند) را جذب بازی می کند. البته ناگفته نماند که در بعضی مراحل خود بازی به شما دستور می دهد که چطور بازی کنید، مثلا مرحله ای که اگر توسط دشمنان دیده شوید مرحله به پایان می رسد. مراحل بازی نیز یه زیبایی تمام طراحی شده اند و از همه نوع لوکیشن از جمله روز یا شب بارانی (اسپلینترسل:تئوری توطعه) و یا برفی و یا کوهستانی و … فقط قسمتی از تنوع مراحل بازی است. قبل از اینکه فراموش کنم در مرحله ای از بازی نیز به ایران، تهران سر میزنید ( که به آن هم می رسیم)، در کل تنوع در مراحل بازی موج می زند و فقط شامل طراحی محیط هم نیست بلکه گیم پلی نیز در بازی گاهی تغییر می کند، و حتی در مرحله ای کامل، بازی به صورت اول شخص در می آید! که در آن حالت نیز با توجه به اصل بازی بسیار خوب طراحی شده است. بعد از پایان حالت داستانی بازی، دو قسمت می ماند که بازی را همچنان لذت بخش نگه میدارد، حالت آنلاین و مراحل اضافی که می توان آنها را با تقسیم کردن صفحه به صورت دو دستگیره بازی کرد، که در آن حالت نیز مراحل به خوبی طراحی شده اند و لذت بازی دوچندان می شود.

و اما داستان، اینبار تام کلنسی سنگ تمام گذاشته (نسبت به بقیه کارهایش!) و داستانی گیرا و پر کشش را به نمایش می گذارد، داستان از این قرار است که گروهی ناشناس و چند ملیتی که خود را “مهندسان” (Engineers) می نامند، با حملات تروریستی از رئیس جمهورآمریکا خواستار می شوند تا نیروهای آمریکایی را از خاک کشورهای دیگر خارج کند، و با انتشار لیستی که آنرا “لیست سیاه” می نامند، چند منطقه را با زمانی مشخص برای حمله های تروریستی نشان می کنند، در اینجاست که سم فیشر احضار می شود و به عنوان رئیس یک تیم امنیتی شامل همکاران گذشته اش به صحنه جنگ وارد می شود.

در ابتدا در داستان نکته خواصی دیده نمیشود ولی نحوه روایت آن است که داستان بازی را در میان بقیه بازی ها متمایز می کند. اما داستان کلی بازی چندان چنگی به دل نمی زند. ولی همین نکته بود که درابتدا اسپلینترسل را محبوب کرد، بازی که داستان آن مهم نیست ، مهم ماموریتی است که به شما واگذار می شود. رفته رفته در بازی داستان جان میگیرد و شمارا بیشتر جذب خود می کند. خوشبختانه خلاف چند عنوان گذشته شاهد شخصیت پردازی آنچنانی برای سم نیستیم که مارا از خود بازی قافل کند. سم همانند گذشته به ماموریت می رود و زمان استراحت گاهی هم با دخترش سارا تلفتی صحبت می کند! همین برای کاراکتر سم فیشر فعلا بس است (یک قانون برای شخصیت پردازی وجود دارد و آن هم این است: اگر کاراکتر خود را نمیتوانید عمیق کنید پس به آن دست نزنید!).
گرافیک لیست سیاه از موتور پرقدرت و البته دستکاری شده آنریل ۲٫۵ (Unreal 2.5)کمک می گیرد و موتور فیزیک هاووک(Havok) نیز به کمک آن می آید تا شما را مسحور خود کند، گرافیک بازی بسیار چشم نواز کار شده است اما نصبت به عنوان قبلی اسپلینترسل پیشرفت چندانی نکرده است، خصوصا در زمینه فنی، بازی دچار مشکلاتی می شود که فقط مختص یک کنسول نیست(نسخه پی سی بازی آنقدر باگ داشت که آنرا غیر قابل بازی کرده بود، و به دلیل کرش های متعدد بالاخره یوبی سافت پچی برای آن تولید کرد که از این مشکلات کمی میکاهد)، بلکه در کل نسخه ها این مشکلات به چشم میخورد، همانند سیستم سایه پردازی که گاهی کامل خاموش شده، و سم فیشر هیچگونه سایه ای از خودش به جا نمی گذارد!! اما در کل طراحی ها و تکسچرهای به کارگرفته شده خوب است ولی طراحی کاراکترهاست که در بازی خود نمایی می کند، بدون شک سم فیشر و دیگر کاراکتر های بازی از این زنده تر نمی توانستند به نظر برسند، که واقعا جای کلاه از سر برداشتن دارد.
صداگذاری در بازی نیز همانند نسخه پیش، بسیار عالی کار شده و نصبت به نوع اکشن بازی کردن یا مخفی کاری کردن شما واکنش نشان داده و هیجان بازی را دو چندان می کند. سم فیشر از همان ابتدا بهترین صدا را داشت و حال نیز همانگونه است.

اسپویلر: در مرحله ای از بازی سم به مدارکی دست پیدا می کند که مهندسان با ایران در حال همکاری است پس به سفارت سابق آمریکا حمله می کند.
نتیجه و تاثیر آن مهم نیست، مهم این است که جدیدا در بعضی عنوان ها (بعضا مهم!)  شاهد حضور ایران در کنار کشورهایی همانند چین یا روسیه هستیم(تحت عنوان دشمن!) که متاسفانه همه اینها تاثیر تصویریست که در غرب از ما ایرانیان به نمایش گذاشته می شود، و همین تصویرهاست که کم کم در فرهنگ آنان ریشه می زند و به شکل هایی که امروزه میبینیم تاثیر خود را نمایان می کند، ایران و ایرانی هراسی متاسفانه کم نیست و معدود خوشحالی ما گیمرها همین بود که سیاست و اینگونه موضوعات وارد دنیای گیم ما نشده بود. اما انگار این ایران هراسی ادامه دارد، کافیست برای دیدن تاثیر این حرکات سری به دنیای بازی های آنلاین بزنید یا فروم های مختلف را ببینید. از یوبی سافتی که عنوان عزیزی چون شاهزاده پارسی را ساخته بود از این حرکت زننده تر امکان نداشت. و تاسف خوردن برای آن نیز کاری بیهوده است، کافیست به تابلوهای نصب بر دیوار در مرحله تهران نگاه کنید تا متوجه منظور من بشوید.
به هرحال اسپلینتر بازی خوبیست، که یادها را زنده می کند، ای کاش موضوعی که عنوان کردم در بازی حضور نداشت، تا کام ما ایرانی ها را تلخ نکند. به نظر می آید، در آینده شاهد اسپلینترسل های بیشتری باشیم، شاید یک سه گانه جدید!
نظر شما چیست ؟ به نظر شما آیا اسپلینترسل راه خود را پیدا کرده است ؟ اسپلینترسل های قدیمی بهتر بودند یا سه اسپلینترسل جدید ؟

پیروز و موفق باشید[img]images/smi/s0 (74).gif[/img][img]images/smi/s0 (74).gif[/img][img]images/smi/s0 (74).gif[/img][img]images/smi/s0 (74).gif[/img][img]images/smi/s0 (74).gif[/img][img]images/smi/s0 (74).gif[/img][img]images/smi/s0 (29).gif[/img][img]images/smi/s0 (29).gif[/img][img]images/smi/s0 (29).gif[/img][img]images/smi/s0 (29).gif[/img][img]images/smi/s0 (29).gif[/img][img]images/smi/s0 (29).gif[/img]